Dave Mustaine: «Προτιμώ την '80s και thrash πλευρά των Megadeth»

Ο Dave Mustaine ανήκει στο πάνθεον την metal μουσικής. Λίγοι την διαμόρφωσαν όσο αυτός, ελάχιστοι έχουν γράψει τόσο μεγάλους ύμνους όσο αυτός κι ακόμα λιγότεροι θα επιβίωναν και θα θριάμβευαν όπως αυτός. Γνωρίζοντας όλα αυτά, κι έχοντας μια ακόμα μεγαλύτερη προσωπική αδυναμία, καθότι οι Megadeth ήταν από τις πολύ πρώτες μπάντες με τις οποίες δέθηκα - και συνεχίζω να αγαπώ μετά από 30 και πλέον χρόνια - αδημονούσα να μιλήσω μαζί του.

Ο σχετικά περιορισμένος χρόνος που θα είχα στη διάθεσή μου, μου δημιούργησε πονοκέφαλο στο να περιορίσω και να οριοθετήσω εκ των προτέρων τα όσα θα ήθελα να συζητήσω μαζί του, αλλά ταυτόχρονα όταν μιλάς με έναν Mustaine θες να δεις που θα σε οδηγήσει η ίδια η κουβέντα μαζί του. Εν τέλει, κατόπιν επιθυμίας του ίδιου, η κουβέντα έλαβε σχεδόν διπλάσια διάρκεια του προβλεπόμενου και προσπαθήσαμε να καλύψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα γύρω από το παρόν, αλλά και το παρελθόν της μπάντας.

Όσοι περιμένουν έναν εριστικό/ειρωνικό Mustaine μιας άλλης εποχής, αυτό δεν ισχύει πλέον και το γνώριζα εξαρχής. Όμως, η ευθύτητα και η ειλικρίνειά του μοιάζουν να έχουν μείνει απαράλλαχτα, καθώς και μοιάζει να μαθαίνει όσο καλύτερα μπορεί από τις (πολλές) εμπειρίες που έχει συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια.

Μιλήσαμε για την αποχώρηση του Kiko Loureiro, την έλευση του Teemu Manysaari και πως αυτό έχει αλλάξει τις δυναμικές μέσα στην μπάντα, με τον Mega Dave να μας εξηγεί πως η αλλαγή αυτή έχει ωφελήσει τη μπάντα. Γενικότερα, μιλήσαμε για τους κιθαρίστες που είχε ανά τα χρόνια στο πλευρό του, γνωρίζοντας την σημαντικότητα της θέσης, δίνοντας λίγο παραπάνω έμφαση στη σχέση του με τον Marty Friedman.

Επίσης, αναφερθήκαμε στην χρυσή εποχή των 90s και μάθαμε αν προτιμάει αυτή την εποχή ή τις thrash ημέρες των 80s, μαθαίνοντας τον κομβικό ρόλο του Friedman στις επιλογές που πάρθηκαν εκείνη την εποχή.

Ο Mustaine μας εξηγεί την συμβουλή που δίνει σε κάθε νέα μπάντα, μας μιλάει για την βεβαιότητά του ότι η metal μουσική βρίσκεται σε καλά χέρια και επιμένει με βεβαιότητα ότι οι Megadeth βρίσκονται στην καλύτερη τους φάση εδώ και πολλά χρόνια, επιμένοντας πως δεν πρέπει με τίποτα να χάσουμε την εμφάνισή τους στο Release Athens Festival, στις 14 Ιουνίου. Όχι πως σκοπεύαμε να την χάσουμε, αλλά με όσα μας λέει μας άνοιξε την όρεξη ακόμα περισσότερο…

Dave, είμαι πραγματικά χαρούμενος που έχω την δυνατότητα να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη καθώς είναι ένας εκ των μουσικών ηρώων μου από όταν ήμουν μικρό παιδί και συνεχίζω να αγαπώ τους Megadeth 30 και πλέον χρόνια μετά, οπότε είναι προνόμιο και θέλω να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου!

Παρακαλώ πολύ Χρήστο!

Είμαστε πραγματικά η μπάντα που θέλουμε να είμαστε αυτή τη στιγμή. Παίζουμε τα τραγούδια που θέλουμε, δεν μας περιορίζει ο χρόνος ή κάποιο τραγούδι που κάποιος στη μπάντα δεν ξέρει να παίζει…

Πρόσφατα ολοκληρώσατε μια περιοδεία στην Νότια και Κεντρική Αμερική, όπου συνήθως το κοινό εκεί είναι πολύ εκδηλωτικό και δυναμικό. Ήταν κι αυτή την φορά ως συνήθως; Πως ήταν αυτή η περιοδεία για εσάς;

Ήταν καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη φορά έχουμε πάει εκεί κάτω! Την πρώτη φορά που πήγαμε στην Αργεντινή, όταν ξεκίνησαν να τραγουδάνε το “Aguante”, αυτή η συναυλία έκτοτε ήταν το απόλυτο μέτρο σύγκρισης, κάθε φορά που πηγαίναμε εκεί. Και ποτέ καμία συναυλία δεν έμοιαζε να μπορεί να συναγωνιστεί εκείνη την πρώτη φορά στην Αργεντινή, αλλά αυτή η τελευταία περιοδεία ήταν το κάτι άλλο.

Θεωρώ πως η μπάντα γιατρεύτηκε πολύ στο εσωτερικό της. Σε μουσικό επίπεδο, σε φωνητικό επίπεδο, σε επίπεδο απόδοσης… Είμαστε πραγματικά η μπάντα που θέλουμε να είμαστε αυτή τη στιγμή. Παίζουμε τα τραγούδια που θέλουμε να παίξουμε, δεν μας περιορίζει ο χρόνος ή κάποιο τραγούδι που κάποιος δεν ξέρει να παίζει ή το οποίο δεν μπορούν όλοι να τραγουδήσουν… Βέβαια, ήμουν εγώ ο ίδιος ένας από τους παράγοντες που μας κράταγαν πίσω λόγω της φωνής μου, πριν ακολουθήσω τη θεραπεία για τον καρκίνο που μου παρουσιάστηκε…

Αλήθεια, πως είσαι σχετικά με αυτό το θέμα; Έχεις ανακάμψει πλήρως πλέον;

Ναι, έχω ανακάμψει. Νιώθω πραγματικά δυνατός αυτή τη στιγμή.

Υπάρχει κάτι διαφορετικό στη σχέση που έχουν οι Έλληνες οπαδοί με τους Megadeth

Είναι υπέροχο που το ακούω αυτό! Και επιστρέφετε στην Ευρώπη για να παίξετε σε κάποια φεστιβάλ, ένα εκ των οποίων είναι και στην Ελλάδα, όπου έχουν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία εμφάνισή σας εδώ. Οπότε, θα ήθελα με την ευκαιρία να μου πεις τις καλύτερες αναμνήσεις που έχεις από τη χώρα μας, καθώς και να μας προϊδεάσεις τι μπορούμε να περιμένουμε από την επικείμενη εμφάνισή σας στο Release Athens Festival…

Λοιπόν, υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόπο μέσω των οποίων μου αρέσει να βλέπω την χώρα σου: μέσω των οπαδών, μέσω της ιστορίας και μέσω του φαγητού!

Το φαγητό είναι πραγματικά εκπληκτικό! Ανακάλυψα το χαλούμι σε μια από τις επισκέψεις μου εκεί! Και δεν είμαι σίγουρος αν το χαλούμι είναι ελληνικό προϊόν ή αν είναι σαν το πόλεμο που έχετε για τον καφέ, αν είναι Ελληνικός ή Τούρκικος ή ό,τι άλλο… (γέλια). Δεν είμαι μόνο αυτό, όμως, έχω ανακαλύψει πολλά πράγματα εκεί. Για παράδειγμα, ποτέ δεν έτρωγα γιαούρτι, αλλά πλέον λατρεύω το Ελληνικό γιαούρτι με μέλι. Και είναι πολλά ακόμα υπέροχα πράγματα που έχω δοκιμάσει εκεί…

Η ιστορία σας είναι σπουδαία! Το ανεβαίνει κάποιος στην Ακρόπολη και το να μπορεί να πάει να δει κι όλα τα υπόλοιπα μέρη που έχετε εκεί… Όταν δεν μπορούσαμε να περιοδεύσουμε, επέλεξα να έρθω στην Ελλάδα και να κάνω διακοπές διότι σκέφτηκα πως η Ελλάδα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος και μου κάνει μεγάλη αίσθηση το να έρθω εκεί. Ήθελα πολύ να πάω σε αυτά τα μέρη. Θα μπορούσα να πάω οπουδήποτε ήθελα στον κόσμο αλλά πήγα στην Ελλάδα…

Και τέλος, οι οπαδοί… Ξέρεις, οι οπαδοί είναι όπως σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς είναι παθιασμένοι με την μουσική που λατρεύουν. Αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό στη σχέση που έχουν οι Έλληνες οπαδοί με τους Megadeth… Έχω παρατηρήσει πως δεν θέλουν κανέναν άλλο να μπορεί να νομίζει ότι είναι οι δεύτεροι καλύτεροι οπαδοί στον κόσμο. Και παλεύουν για να κερδίσουν τη θέση τους στο μυαλό και στην καρδιά μας… Το οποίο είναι τρελό αν το σκεφτείς, καθώς θα έπρεπε να είναι ανάποδα… Εμείς θα έπρεπε να παλεύουμε για να κερδίσουμε μια θέση στο μυαλό και την καρδιά των Ελλήνων οπαδών. Οπότε, είναι πάντα πολύ ωραίο για μένα όταν παίζουμε εκεί, καθώς μπορώ να δω τα πρόσωπα όλου αυτού του κόσμου που χαμογελάει. Κι αυτό είναι το πιο γαμημένα ωραίο συναίσθημα που μπορεί να υπάρξει…

Πρώτα από όλα, μας τιμάνε τα λόγια που λες για τη χώρα μας. Δεύτερον, το χαλούμι είναι από την Κύπρο, άρα μπορείς να πεις ότι είναι Ελληνικό ουσιαστικά και τρίτον μπορώ να επιβεβαιώσω τη σχέση αγάπης που αναφέρεις και της σύνδεσης που έχουν οι οπαδοί σας εδώ με τη μπάντα, καθώς είμαι ένας από αυτούς…

Χαίρομαι πολύ που το λες. Σε ευχαριστώ!

Όλοι οι κιθαρίστες που έχουν υπάρξει μέλη των Megadeth είχαν κάτι το μοναδικό. Αλλά, πέρασε πραγματικά πολύς καιρός για να βρω κάποιον που να αγαπάει το metal όσο εγώ…

Έχουν περάσει πλέον μερικοί μήνες από όταν ο Teemu αντικατέστησε τον Kiko στη μπάντα. Ήταν μια ομαλή μετάβαση; Έχετε αποκτήσει περισσότερη άνεση στο να παίζετε μαζί πλέον; Επίσης, εντοπίζεις κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ του Teemu και του Kiko αναφορικά με το τι προσφέρουν στα τραγούδια των Megadeth όταν τα αποδίδουν ζωντανά;

Υπάρχουν πολλές διαφορές στα στοιχεία που διαθέτουν οι δυο αυτοί κιθαρίστες. Στην πραγματικότητα, όλοι οι κιθαρίστες που έχουν υπάρξει μέλη των Megadeth είχαν κάτι το μοναδικό που προσέφεραν… Αλλά, ξέρεις, για να βρω κάποιον που να αγαπάει το metal τόσο πολύ όσο εγώ, πέρασε πραγματικά πολύς καιρός…

Αν πάμε πίσω στο χρόνο, ο Kiko δεν ήταν στην πραγματικότητα μεταλάς. Ο Chris Broderick ήταν κάπως μεταλάς, αλλά ήταν περισσότερο prog. Πριν από αυτόν ήταν ο Glenn Drover, που ήταν μεν μεταλάς, αλλά είχε κάποιο θέμα με την υγεία του που δεν του επέτρεπε να συνεχίσει. Και πιο πριν είχαμε κι άλλα παιδιά, όπως τον Jeff ή τον Chris… όλοι τους σπουδαίοι παίκτες, αλλά δεν ήταν «τίγκα metal» τύποι (σ.σ.: metal-metal-metal guys). Ο Marty γούσταρε πολύ metal, αλλά την ίδια στιγμή γούσταρε και Ασιατική μουσική, Ιαπωνική μουσική ή τέλος πάντων Ανατολίτικη μουσική.

Ο Teemu παίζει τα τραγούδια ακριβώς όπως έχουν ηχογραφηθεί, κι αυτό είναι κάτι που κανείς από τους προηγούμενους κιθαρίστες μας δεν το έκανε

Όσον αφορά στον Teemu… η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλά για αυτόν. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι παίζει τα τραγούδια ακριβώς όπως έχουν ηχογραφηθεί, κι αυτό είναι κάτι που κανείς από τους προηγούμενους κιθαρίστες μας δεν το έκανε. Κάποια σόλο που έχουμε τους ήταν πολύ δύσκολο να τα παίξουν και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Υπάρχει, μάλιστα, μια συνέντευξη ενός πρώην κιθαρίστα μας, την οποία είδα πρόσφατα, όπου λέει ότι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να αποδώσουν το σόλο και ταυτόχρονα να βάλουν το δικό τους στοιχείο σε αυτό. Κατ’ εμέ, αυτό δεν δείχνει σεβασμό προς το τραγούδι. Αν πάω σε μια συναυλία κλασικής μουσικής και παίζουν ένα τραγούδι του Vivaldi και την ώρα που είναι ένα σόλο κάποιος αποφασίσει να αυτοσχεδιάσει πάνω σε αυτό, θα με εκνεύριζε πάρα πολύ. Ξέρεις, κάθε τραγούδι έχει συγκεκριμένα μέρη, τα οποία είναι αξιομνημόνευτα για κάποιο λόγο. Προσωπικά πάντα προσπαθούσα να παίζω τα σόλο ίδια ή και καλύτερα όταν κάναμε διασκευές. Σε κάθε διασκευή που έχουμε κάνει ισχύει αυτό.

Μάλιστα, τις προάλλες με ρώτησαν κάτι σχετικά με το πως νιώθω που κάποια πρώην μέλη της μπάντας μαζεύονται παίζουν ζωντανά τραγούδια των Megadeth. Ειλικρινά, το θεωρώ εξαιρετική περίπτωση. Αποτελεί απόδειξη του πόσο σπουδαία είναι τα τραγούδια! Άσε που όλοι πληρωνόμαστε από αυτό που κάνουν, οπότε κανένα πρόβλημα! Αυτοί βγάζουν λεφτά, εγώ πληρώνομαι επίσης και οι οπαδοί ανταμείβονται με την ευχαρίστηση που τους δίνει το να ακούν τα τραγούδια αυτά. Γενικότερα, από όλες τις πλευρές είναι μια πολύ καλή εποχή για τους Megadeth.

Έχετε καλές σχέσεις με τον Kiko; Αλήθεια, πως θα αξιολογούσες τη συνεισφορά του για όσο ήταν μέλος των Megadeth; Θα άφηνες ανοικτή την πόρτα για να συνεργαστείτε εκ νέου κάποια στιγμή στο μέλλον;

Νομίζω πως με βάση το πως πάει η ζωή του αυτή τη στιγμή, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις τις οποίες οι Megadeth θα είχαν από αυτόν. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν πρόκειται ξαφνικά να μην έχει παιδιά! Και τον σέβομαι απόλυτα. Είναι πολύ καλός μπαμπάς. Είχαμε την κόρη του μαζί μας στις περιοδείες για κάποιο διάστημα, ώστε να μπορέσει να έχει λίγο χρόνο με τον μπαμπά της και ομολογουμένως ήταν διασκεδαστικός μπαμπάς. Επίσης, του είμαι ευγνώμων γιατί ο Kiko ήταν που διάλεξε τον Teemu για εμάς, μιας και αυτό συνέβη στην πραγματικότητα. Εγώ δεν ήξερα καν ποιος ήταν ο Teemu, αλλά ο Kiko ήξερε καλά.

Σε κάθε περίπτωση, ο Kiko είναι καλά εκεί που βρίσκεται πλέον. Και δεν πρόκειται να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Αν είναι κάποια στιγμή να παίξει ξανά μαζί μας θα είναι μαζί με τον Teemu, ο οποίος είναι ο κιθαρίστας των Megadeth πλέον. Έχουμε βγάλει και ανακοίνωση πως είναι με κάθε επισημότητα ο κιθαρίστας του συγκροτήματος.

Όταν ο Kiko αρχικά ζήτησε να πάει σπίτι του, ακόμα αξιολογούσε το πως είχε η κατάσταση. Πλέον, γνωρίζουμε όλοι πως τα πράγματα είναι καλύτερα για τον ίδιο με το πως έχουν τώρα…

Μόλις μίλαγα με τα παιδιά στη μπάντα για αρχίσουν να προετοιμάζονται και να υποβάλουν ιδέες για το επόμενο άλμπουμ...

Κατανοητό! Αλήθεια, έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι να γράψεις νέα τραγούδια και να βγάλετε νέο άλμπουμ ή είναι πολύ νωρίς ακόμα; Θα είχε ενδιαφέρον να δείτε τι μπορείτε να κάνετε και με τον Teemu στο στούντιο ίσως. Γενικότερα, έχεις ακόμα επιθυμία να γράφεις νέα μουσικής ή προτιμάς να αποδίδεις ζωντανά τα κλασσικά τραγούδια που έχετε ήδη στον κατάλογό σας;

Είχα ήδη επιθυμία να ξεκινήσουμε να γράφουμε νέα τραγούδια από τη στιγμή που φύγαμε από το στούντιο την τελευταία φορά, το 2022. Είχαμε τραγούδια που δεν τα είχαμε τελειώσει ήδη, αλλά ήταν αναγκαίο να προετοιμαστούμε για την κυκλοφορία του δίσκου τότε και να βγούμε σε περιοδεία στη συνέχεια…

Ελπίζω αυτό να απαντά από μόνο του στην ερώτησή σου… Μάλιστα, μόλις μίλαγα με τα παιδιά στη μπάντα για αρχίσουν να προετοιμάζονται και να υποβάλουν ιδέες για το επόμενο άλμπουμ…

Αναπόφευκτα, θα έχουμε κάποια επέτειο για ένα ή περισσότερα από τα άλμπουμ μας κάθε χρόνο πλέον. Θα ήθελα να κάνουμε έναν επετειακό δίσκο και μετά να περιοδεύσουμε για να υποστηρίξουμε αυτόν τον δίσκο

Πράγματι, απάντησες ξεκάθαρα στην ερώτησή μου. Του χρόνου συμπληρώνονται 40 χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ σας. Έχετε καταστρώσει κάποια πλάνα για να γιορτάσετε αυτό το σημαντικό ορόσημο; Δεν αναφέρομαι μόνο σε κάτι σχετικά με το “Killing Is My Business…” το άλμπουμ αυτό καθαυτό, αλλά γενικότερα για να γιορτάσετε τα 40 χρόνια δισκογραφίας;

Δεν το έχω σκεφτεί καν. Βέβαια, πάντα αναζητώ έναν λόγο για να περάσουμε καλά, οπότε θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα να κάνουμε ένα πάρτι για αυτό. Ξέρεις, όσο περιοδεύουμε όλο και προκύπτουν διάφορες επέτειοι. Η 40^η επέτειος είναι σίγουρα πιο δύσκολη γιατί την ίδια στιγμή θα γιορτάζεις τα 35 χρόνια από κάτι άλλο και τα 30 χρόνια κάποιου άλλου… Από ένα σημείο και μετά, την ίδια χρονιά είναι τα 30 χρόνια από το ένα και τα 40 από το άλλο, ή τα 25 χρόνια από το ένα και τα 35 χρόνια από το άλλο. Αναπόφευκτα, θα έχουμε κάποια επέτειο για ένα ή περισσότερα από τα άλμπουμ μας κάθε χρόνο. Θα ήθελα να κάνουμε έναν επετειακό δίσκο και μετά να περιοδεύσουμε για να υποστηρίξουμε αυτόν τον δίσκο.

Προς το παρόν, ακόμα έχουμε να ολοκληρώσουμε την περιοδεία για το Crush The World και εν συνεχεία να επιστρέψουμε σπίτια μας. Όταν βρεθούμε σπίτια μας θα ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέα τραγούδια, διότι θα δουλεύουμε πλέον εκτός των Η.Π.Α. (σ.σ.: ο Mustaine έχει μετακομίσει στην Ιταλία, ο Dirk είναι από το Βέλγιο κι ο Teemu από τη Φινλανδία) και θα είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς να ταξιδεύουμε από πόλη σε πόλη και να οργανώνουμε τα καμαρίνια μας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να δουλεύουμε κατά την διάρκεια της μέρας, στα διάφορα venues.

Επιστρέφοντας στην πρόσφατη περιοδεία σας, έριχνα μια ματιά στα setlist που παίζατε και από ότι είδα έχετε κάποια τραγούδια σταθερά σε αυτά και κάποια ακόμα που τα αλλάζετε από βράδυ σε βράδυ. Θα συνεχίσετε με αυτή τη λογική και στις επερχόμενες συναυλίες; Υπάρχει περίπτωση να παίξετε κάποιο πιο εκτεταμένο σετ στην εδώ headline εμφάνισή σας; Ξέρεις, κάποια από τα τραγούδια που αλλάζετε, πονάει όταν δεν είναι στο σετ σας…

Δεν θυμάμαι τώρα αν είμαστε headliners εκεί, αλλά αν είμαστε…

Είστε…

Πιθανότατα θα παίζουμε κάπου ανάμεσα στα 60 και στα 90 λεπτά. Ενδεχομένως να μπορεί να το δει ο manager μας και να μου πει πόση ώρα έχουμε παίξουμε στη συγκεκριμένη συναυλία. Αλλά, αν παίζουμε 90λεπτο σε διαβεβαιώνω ότι θα είναι πολύ πλήρες σετ, καθώς είναι ελάχιστος ο χρόνος που δεν παίζουμε. Δεν κάθομαι να μιλάω ανάμεσα στα τραγούδια. Δεν ξοδεύουμε άσκοπα το χρόνο μας πάνω στη σκηνή, μη παίζοντας μουσική. Είναι πολύ πλήρες σετ για 60, 75 ή 90 λεπτά, όση τέλος πάντων ώρα έχουμε για να παίξουμε.

Επίσης, το setlist που έχουμε αλλάζει κάθε μέρα. Δεν έχει καμία σχέση με το setlist που παίζαμε παλιότερα. Ένας σημαντικός λόγος ήταν γιατί είχαμε video να παίζουν. Τα video μας δέσμευαν στο να παίζουμε ακριβώς συγκεκριμένα σόου και ήταν σαν να μας είχαν περάσει χειροπέδες. Τώρα, χωρίς τα video, μπορούμε να παίξουμε οτιδήποτε θέλουμε, οποιαδήποτε στιγμή του σόου. Μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε τραγούδια και δεν τρέχει τίποτα…

Αυτό είναι σίγουρα καλό. Και πάλι κοιτάζοντας τα σετ σας, εντόπισα ότι δεν παίζετε τίποτα από το “The System Has Failed”, το οποίο θεωρώ ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ σας. Θεωρώ ότι περιλαμβάνει κάποια καταπληκτικά τραγούδια, οπότε θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο δεν παίζετε τίποτα από το συγκεκριμένο άλμπουμ εδώ και χρόνια… Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, βέβαια…

Το “The System Has Failed” έχει το “Kick The Chair”, σωστά;

Θεωρώ πως έχουμε γίνει επικίνδυνοι ξανά, κι αυτό είναι καλό

Και το “The Scorpion”, και το “Die Dead Enough” και πολλές ακόμα τραγούδαρες…

Το “Kick The Chair” θα προστεθεί στο setlist μας. Πρόσφατα μιλούσα με τα παιδιά στη μπάντα και τους είπα «Πρέπει να προσθέσουμε το “Kick The Chair” και το “Washington Is Next” στη λίστα των τραγουδιών που παίζουμε ζωντανά». Αλλά θα πρέπει να τα βγάλουμε σωστά. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε μάθει σωστά όλα τα μέρη. Και είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να λάβεις υπόψη, με όλους αυτούς τους ενισχυτές που είναι συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλο. Όλα είναι συνδεδεμένα με midi. Κι είναι πολύ σημαντικό να παίζουμε όλα τα μέρη με τέλεια μέτρηματα, διότι αλλιώς θα προκύψει χάος.…

Θεωρώ πως έχουμε γίνει επικίνδυνοι ξανά, κι αυτό είναι καλό. Παίζουμε πιο δεμένα από ποτέ και ακουγόμαστε όσο πιο κοντά στους δίσκους γίνεται να ακουστούμε, αυτή τη στιγμή. Δουλεύουμε κάθε μέρα ώστε να επιτύχουμε να ακουγόμαστε όσο πιο κοντά στους δίσκους γίνεται. Ο μηχανικός ήχου μας έρχεται κάθε μέρα στο στούντιο και προσπαθούμε να κάνουμε τον ήχο όσο καλύτερο γίνεται.

Σε ένα άλλο θέμα τώρα, γιατί είναι τόσο δύσκολο να βγουν επανεκδόσεις σε βινύλιο για άλμπουμ όπως το “Countdown To Extinction”, το “Youthanasia” και το “Cryptic Writings”; Θεωρώ τα συγκεκριμένα ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ της metal μουσικής και πως θα πρέπει να βρίσκονται στη δισκοθήκη οποιουδήποτε θεωρεί τον εαυτό του οπαδό του metal. Υπάρχει κάποιο νέο σχετικά με αυτό το θέμα;

Α, δεν ξέρω! Αυτό έχει να κάνει με τις δισκογραφικές εταιρείες και τα εργοστάσια παραγωγής. Αλλά, πλησιάζει ο καιρός που θα μας επιστραφούν τα δικαιώματα για τα master των άλμπουμ μας κι όλα αυτά. Μόλις γίνει αυτό είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε όλων αυτών των ειδών τις κυκλοφορίες…

… διότι, δεν είναι μόνο οι επανεκδόσεις σε βινύλιο. Είναι και πολλά DVD και blu-ray, για τα οποία η δισκογραφική λέει ότι δεν έχει νόημα γιατί θα τα βλέπουμε όλοι στο YouTube. Ναι, ο πολύς κόσμος θα το δει στο YouTube, έχουν δίκιο σε αυτό. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν το γαμημένο το blu-ray… (γέλια)

Ναι, είμαι ένας από αυτούς…

Κι εγώ…

Ξέρεις, πρωτοάκουσα τη μουσική σας και την αγάπησα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, με τα τρία άλμπουμ που προανέφερα, το “Countdown”, το “Youthanasia” και το “Cryptic”. Και με το “Rust In Peace” φυσικά… Και για να είμαι ειλικρινής, ακόμα και σήμερα θεωρώ πως αυτή ήταν η χρυσή εποχή της μπάντας, αν μου επιτρέπεται να πω κάτι τέτοιο. Αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν θα συμφωνείς μαζί μου, οπότε θα ήθελα να σε ρωτήσω αν προτιμάς την πιο thrash πλευρά που είχατε κυρίως στα 80s ή την πιο heavy και mid-tempo πλευρά που είχατε στα 90s;

Προτιμώ τα 80s. Το υλικό που κάναμε στα 90… αρκετοί από αυτούς τους δίσκους… Ξέρεις, μου είναι πολύ δύσκολο να πω για να είμαι ειλικρινής, διότι το “Rust In Peace” βγήκε το 1990, οπότε στην πραγματικότητα θα έπρεπε να πάει με το “Countdown” και το “Youthanasia” κι όλα αυτά αν το κάναμε σωστά. Οπότε με ποια βάση συζητάμε; Πιάνουμε το “Rust In Peace” για δίσκο των 90s ή για δίσκο των 80s; Γιατί είναι 90s κανονικά, σωστά;

Το υλικό των 90s ήταν πολύ πιο μελωδικό, διότι προσπαθούσα πολύ σκληρά να ικανοποιήσω τον Marty Friedman

Ναι, τυπικά εκεί ανήκει… Αλλά καταλαβαίνεις πως το ρωτάω… Είναι ακόμα όσο παίζατε πιο «γρήγορα»…

Ναι, σίγουρα καταλαβαίνω τι εννοείς… Κοίτα, το υλικό από το 1990 ως και το 2000 ήταν πολύ πιο μελωδικό και αυτό ήταν κατά την περίοδο που προσπαθούσα πολύ σκληρά να ικανοποιήσω τον Marty Friedman, μιας και έχανε το ενδιαφέρον του στο να παίζει άλλο metal. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό, νομίζω ήταν όταν γράφαμε το “Risk”, όταν μου είπε ότι θα έπρεπε να παίζουμε πιο alternative, όπως οι Diswhalla, η οποίοι ήταν μια alternative rock μπάντα στην Αμερική, εκείνη την εποχή. Κι εγώ έπαιξα το riff του “The Doctor Is Calling” περισσότερο για πλάκα… και γυρνάει και λέει «Θεέ μου, είναι τρομερό!». Και το ίδιο είπαν οι παραγωγοί που είχαμε. Οπότε καταλήξαμε να το ηχογραφήσουμε. Το νόημα είναι πως μεγάλο μέρος αυτών που έγραφα είχαν να κάνουν με το να σέβομαι τον Marty και να μην θέλω να τον χάσω από συνεργάτη.

Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει τι θα συμβούλευα να κάνουν οι νέες μπάντες… Πάντα, αυτό που τους λέω είναι «μορφωθείτε»

Θεωρείσαι - κατά γενική ομολογία - ένας από τους καλύτερους στιχουργούς της metal μουσικής, και σίγουρα είσαι ένας από τους αγαπημένους μου. Θα ήθελα να ξέρω πως αισθάνεσαι που μερικοί από τους στίχους που έγραψες πριν 30 ή 35 χρόνια ακούγονται ακόμα επίκαιροι. Για να μην πω, μερικές φορές ακόμα πιο επίκαιροι σε σχέση με τότε…

Νιώθω πολύ τυχερός! Και είναι κάτι που το σκέφτομαι κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει τι θα συμβούλευα να κάνουν οι νέες μπάντες… Πάντα, αυτό που τους λέω είναι «μορφωθείτε» (σ.σ.: stay in school). Πρέπει να είσαι όσο το δυνατόν πιο έξυπνος, γιατί θα χρειαστεί να μάθεις να χειρίζεσαι νούμερα, για να εισπράττεις επιταγές και να μαζεύεις λεφτά. Θα πρέπει να γνωρίζεις καλά Αγγλικά για να γράφεις στίχους και θα πρέπει να μάθεις να διαβάζεις βιβλία. Θα πρέπει να γνωρίζεις καλά από Ιστορία για να μπορείς έχεις υλικό να γράψεις κάτι ενδιαφέρον. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα στη ζωή που πρέπει να μάθεις για να μπορέσεις να είσαι επιτυχημένος στη μουσική.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορείς να το βρεις σε αρκετά τραγούδια. Για παράδειγμα προσπαθώ σε κάθε δίσκο να υπάρχει τουλάχιστον μια πολύ ενδιαφέρουσα λέξη την οποία ο κόσμος δεν χρησιμοποιεί συχνά. Αναφέρθηκες νωρίτερα στο “The System Has Failed”, σωστά; Ή μήπως ήταν άλλος δημοσιογράφος; Σε κάθε περίπτωση, έγινε μια αναφορά στο “The System Has Failed” και σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται “Something That I’m Not”, και σε αυτό το τραγούδι περιλαμβάνεται η λέξη «enissophobia». Δεν ήξερα από πριν τι σημαίνει «enissophobia», οπότε ήταν μια νέα λέξη που έμαθα και την μοιράστηκα μέσω αυτού του δίσκου. Μετά τη συνέντευξη, να την ψάξεις αυτή τη λέξη…

Θα το κάνω…

Εκτός κι αν την αναζητάς ήδη, όσο μιλάμε…

Όχι, δεν θα το έκανα αυτό… (γέλια)

Είναι σπουδαία λέξη!

Έρχομαι να σε δω απόψε, οπότε παίξε τη μουσική σου και κάνε με να περάσω καλά. Μην ξεκινάς να μου λες για τα γαμημένα τα προβλήματά σου…

Θα την ψάξω, να δω τι σημαίνει! Ακόμα κι αυτό πάντως αποδεικνύει πως στους στίχους σου υπάρχει συχνά κάτι ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο… Αλήθεια, πρόσφατα δήλωσες πως η metal μουσική δεν έχει τίποτα να φοβηθεί όσο συνεχίζουν να κυκλοφορούν καλά άλμπουμ. Θα ήθελα να γνωρίζω αν υπάρχουν συγκεκριμένες μπάντες ή συγκεκριμένα άλμπουμ που έχεις ακούσει και σε οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα και στο να κάνεις αυτή τη δήλωση. Άλλωστε είσαι ένας από τους σημαντικότερους metal μουσικούς και διαμόρφωσες αυτό το είδος όσο ελάχιστοι, οπότε έχει ενδιαφέρον η άποψή σου για το επίπεδο της σημερινής metal μουσικής. Και πόσο διαφέρει από το πως ήταν «τον καιρό εκείνο» (σ.σ: “Back In The Day”) για να κάνουμε μια ακόμα αναφορά σε ένα τραγούδι από το “The System Has Failed”…

(γέλια) To “Back In The Day”… Δυνατό!

Λοιπόν, όπως είπα και σε εκείνη την συνέντευξη, το metal όντως δεν έχει τίποτα να φοβηθει…

Με ρώτησες αν υπάρχουν συγκεκριμένες μπάντες που είχα κατά νου. Ξέρεις, αποφεύγω να αναφέρομαι δημόσια σε συγκεκριμένες μπάντες, αλλά τα συγκροτήματα που θα μου ερχόντουσαν κατευθείαν στο νου, χωρίς να το πολυσκεφτώ, ανήκουν στην νέα γενιά των metal συγκροτημάτων, όπως οι Avenged Sevenfold ή η μπάντα που θα πάρουμε μαζί μας για την “Destroy All Enemies” περιοδεία εδώ στην Αμερική, οι All That Remains. Έχουν νέο δίσκο που κυκλοφορεί αυτή την εποχή, τον οποίο άκουσα και μου άρεσε πολύ.

Αυτό που ξέρω, πάντως, είναι ότι πολλές νέες μπάντες έχουν πολλά ακόμα να μάθουν από μερικές από τις παλιότερες μπάντες, αρκεί οι παλιές να την παλεύουν ακόμα και να είναι συγκρωτημένες… Διότι, υπάρχουν πολλές παλιότερες μπάντες, οι οποίες μοιάζουν να είναι ακόμα το ίδιο ανώριμες όσο είναι και οι νέες μπάντες…

Δεν θα πω ονόματα, αλλά πριν καιρό είχαμε βγει σε περιοδεία και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση που ο frontman της μπάντας με την οποία περιοδεύαμε μαζί έλεγε τη λέξη “fuck” όλη την ώρα, σε σημείο που είχε καταντήσει σχεδόν κλισέ… Ξέρεις, όταν πάω να δω μια συναυλία θέλω να διασκεδάσω, δεν θέλω να φύγω ενοχλημένος με κάτι. Αν λες κάτι όλη την ώρα, είτε αυτό είναι “fuck”, είτε είναι “shit” είτε είναι οτιδήποτε άλλο, τότε καταντάει κουραστικό.

Όταν πας να δεις μια παράσταση είναι σημαντικό να την απολαύσεις και να περάσεις καλά. Δεν είναι η στιγμή και το μέρος για να ανέβει κάποιος και να ξεκινήσει μια πολιτική σαπουνάδα… Εκείνη τη στιγμή θέλω να παίξεις τα τραγούδια που μου αρέσουν και ήρθα να ακούσω. Δεν έχουμε απεριόριστο χρόνο. Ο κόσμος είναι ένα δύσκολο μέρος να ζεις και δεν είναι ότι έχουμε πολλά πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έρχομαι να σε δω απόψε, οπότε παίξε τη μουσική σου και κάνε με να περάσω καλά. Μην ξεκινάς να μου λες για τα γαμημένα τα προβλήματά σου… ΟΚ;

Ναι, το πιάνω το νόημα. Τώρα, σκεφτόμουν πως δεν έχεις κάνει τίποτα εκτός Megadeth, από τα τέλη των 90s κι εκείνο το αρκετά ευχάριστο project των MD45. Έχεις σκεφτεί ή σκέφτεσαι ακόμα και τώρα να κάνεις κάτι εκτός του πλαισίου των Megadeth; Κάτι διαφορετικό ίσως ή για να ταράξεις τα νερά; Να συνεργαστείς με άλλους μουσική; Ή οτιδήποτε; Ή πλέον, ό,τι κάνεις θα είναι μόνο με τους Megadeth;

Θα έλεγα πως τείνω περισσότερο προς το τελευταίο μέρος της ερώτησής σου. Πιθανότατα έχω λίγα ακόμα πράγματα να κάνω με τους Megadeth κι αυτό είναι. Όμως, έχω κάνει διάφορα πράγματα σε project άλλων μουσικών όταν αυτό είναι προς όφελός τους. Αν πρόκειται για κάτι από το οποίο θα αποκομίσω μόνο εγώ λεφτά κι όχι κάποιος άλλος, τότε δεν θέλω να το κάνω. Αν είναι κάτι από το οποίο, τόσο αυτός που γράφει το δίσκο όσο κι εγώ θα πληρωθούμε, και κυρίως αν υπάρχει και κάποιος φιλανθρωπικός παράγοντας ώστε μέσω αυτού να επωφεληθούν άνθρωποι που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς, τότε ναι αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει να συμμετάσχω. Αλλά, όταν είναι κάτι που έχει να κάνει μόνο με λεφτά, συνήθως θα το αποφύγω. Δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει…

Εξάλλου, αγαπώ τη μπάντα μου και είναι πάρα πολλά αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα, οπότε δεν είναι ότι δεν έχω και με τι να ασχοληθώ…

Πριν κλείσουμε, θέλω να αναφερθώ σε μια πολύ ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία των Megadeth και συγκεκριμένα στην στιγμή που ο Marty Friedman επανενώθηκε με την μπάντα στη σκηνή του Budokan. Και ξέρεις φάνηκε να περνάτε καλά, και εν συνεχεία ο Marty μίλησε με τα καλύτερα λόγια για εσένα και την περίοδό του στους Megadeth. Οπότε, θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότατα για κάποια μελλοντική σας συνεργασία, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Επίτρεψέ μου να πιστεύω πως από όλους τους σπουδαίους κιθαρίστες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί, η χημεία που είχες με τον Marty ήταν απαράμιλλη… Τον θεωρώ μάλλον τον καλύτερο κιθαρίστα που είχες στο πλευρό σου…

Ρωτάς αν θα συμβεί ξανά κάτι ανάλογο;

Στο εγγυώμαι, αυτή τη στιγμή δίνουμε μερικές από τις καλύτερες συναυλίες μας

Αν θα έκανες οτιδήποτε παρέα με τον Marty Friedman, είτε ζωντανά επί σκηνής ή στο στούντιο ή οτιδήποτε…

Θεωρώ ότι η ομορφιά όλου αυτού ήταν ότι συνέβη και ότι απαθανατίστηκε όταν παίξαμε στο Budokan, κι απαθανατίστηκε εκ νέου όταν παίξαμε στο Wacken. Οπότε δεν νομίζω ότι θα το ξανακάνουμε…

Θα μου άρεσε πολύ να δω τον Marty να παίζει παρέα με την μπάντα, δηλαδή με τον Dirk, τον James και τον Teemu, αλλά ξεκαθαρίζω και πάλι πως αυτή είναι η μπάντα πλέον. Βγάλαμε επίσημη ανακοίνωση πως ο Teemu είναι ο κιθαρίστας της μπάντας.

Το λέω αυτό διότι πολύ συχνά όταν γίνονται τέτοια σκηνικά, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργήσεις σύγχυση στους οπαδούς σου. Υπό την έννοια ότι κάποιοι θα αρχίσουν να σκέφτονται και να λένε «Α, θα επανενωθεί το lineup του “Rust In Peace”»… το οποίο δεν μπορεί να γίνει προφανώς, για λόγους σημαντικούς και ξεκάθαρους πλέον.

Αυτό που θέλω είναι ο κόσμος να δώσει την ευκαιρία στο τρέχον lineup, διότι είμαι 100%, απόλυτα ικανοποιημένος με την απόδοση που έχουν όλα τα μέλη της μπάντας αυτή τη στιγμή. Στο εγγυώμαι, αυτή τη στιγμή δίνουμε μερικές από τις καλύτερες συναυλίες μας Χρήστο…

Σε πιστεύω και αυτό με κάνει να ανυπομονώ ακόμα περισσότερο για την επικείμενη εμφάνισή σας εδώ. Αυτά από εμένα! Και πάλι ήταν χαρά μου που είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σου και σε περιμένουμε να σε δούμε στην Ελλάδα σύντομα! Εύχομαι τα καλύτερα!

Σε ευχαριστώ Χρήστο! Τα λέμε φίλε!