Underground Express #40 - Poison Grey

 "All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #40 - Οκτώβριος 2023: Ας μου συγχωρήσετε λίγο τον προσωπικό τόνο: Δεν μπορώ - και δεν ξέρω καν αν θέλω - να χωρέσω σε λίγες λέξεις τι σημαίνει για μένα το Underground Express. Είναι μια μικρή ιδέα που έγινε φωτιά και αγάπη, καταλήγοντας να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου δημιουργικά project. 40 ταξίδια, 40 φορές που έμαθα κάτι νέο για την μουσική και για τον κόσμο, 40 τζούρες από το πιο γλυκό γκρίζο δηλητήριο. Έφτασε όμως δυστυχώς αυτή η στιγμή που δεν μπορώ να το υποστηρίξω άλλο, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Όμως το Express δεν είναι τσιφλίκι μου. Είναι πλέον κοινόβιο. Πάντα ήταν. Ο Αποστόλης και ο Μάνος, έμπειροι συγκυβερνήτες έτσι κι αλλιώς, θα γίνουν οι νέοι σας πλοηγοί και θα σας παρασύρουν σε ακόμα πιο απρόσμενους ήχους και γνώσεις. Αν αλλάξει κάτι είναι ότι το Express θα γίνει καλύτερο και πιο πολυφωνικό - κι ίσως ευκαιρώ να πετάγομαι κι εγώ για κανένα ταξιδάκι! Δεν μας αφορούν τα κλικς. Μόνο η ψυχή. Η ψυχή της υπόγειας τέχνης, της κρυφής ιστορίας, της τρελής κουλτούρας του είδους μας.

Επιβιβαστείτε λοιπόν στο μεθυσμένο μας τρένο για ακόμη μια φορά, από την γη των Chiapas ως στην σκιά των Άλπεων, μουσικάρες γεμίζουν τα βαγόνια μας! (ΑΚ)

Στάση 1η: Κάπου στην Ιταλία, αλλά δεν έχει τόση σημασία
Καλλιτέχνης: A Culture Of Killing
Άλμπουμ: Dissipation Of Clouds. The Barrier.
Είδος: Post-Punk
Εταιρεία: Drunken Sailor Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 03/02/2023
Bandcamp

Αν διαβάζετε τακτικά αυτές τις ηλεκτρονικές σελίδες, τότε πιθανώς να θυμάστε πως πριν τρία χρόνια είχαμε αποθεώσει τους A Culture Of Killing. To "The Feast Of Vultures, A Cry Of Dove" ήταν ένα σεμιναριακό αναρχικό post-punk άλμπουμ, ταγμένο στο underground D.I.Y., συνεπώς, δεν γινόταν να αγνοηθεί ο πολυαναμενόμενος διάδοχός του. Οι Ιταλοί, με το "Dissipation of Clouds. The Barrier", αναδεικνύονται ως το πλέον σημαντικό και ξεχωριστό anarcho-punk σχήμα των ημερών μας. Διατηρούν τις γοτθικές, μελαγχολικές και χορευτικές τους καταβολές, και τις βουτάνε σε πολύ έντονα dub και no/new wave στοιχεία. Τα διπλά φωνητικά, φέρνουν power pop μελωδίες, ενώ οι συνθέσεις παρουσιάζουν μια ποικιλομορφία που εξάπτει τη φαντασία. Οι στίχοι, παραμένουν ιδιοφυείς. Όπως λένε και οι ίδιοι, νέοι δρόμοι μουσικής έκφρασης, νέοι δρόμοι επικοινωνίας. Το ακούμε εδώ και πόσους μήνες ασταμάτητα, και ας μιλάμε τώρα για αυτό. Το μουσικό επίτευγμα δεν περιγράφεται εύκολα ή βιαστικά με λέξεις. Οι A Culture Of Killing, στο τρίτο τους άλμπουμ, δεν κυκλοφόρησαν απλώς το δίσκο του μήνα για τη στήλη, αλλά και ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και απαραίτητα post-punk άλμπουμ της χρονιάς. (ΑΖ)

• Είναι εντυπωσιακό το πώς δεκάδες μπάντες ανά τα χρόνια επιχείρησαν να συνδυάσουν αμερικανικό post-punk με την αντίστοιχη εκδοχή του βρετανικού anarcho-punk και τούτα τα μαύρα άλογα όχι απλώς το τελειοποίησαν αλλά το εμπλούτισαν.

• Δεν ξέρω αν έχουμε αντιληφθεί τι γίνεται σε όλα τα μήκη κύματος της ιστορικής underground σκηνής των γειτόνων. Κάτι μου λέει πως θα τους επισκεφθούμε ξανά σύντομα, όπως κάναμε παλαιότερα με τους Golpe αλλά και πρόσφατα με τους Spirito Di Lupo. Συνεπώς, μην περιμένετε εδώ άλλες προτάσεις ως συνήθως, αλλά συντονιστείτε.

• Εντάξει, μόνο μια. Θυμάστε τους τρομερούς post-punks Horror Vacui; Η κιθαρίστρια της μπάντας Marzia, θα κυκλοφορήσει στις 20 Οκτωβρίου μέσω της Southern Lord το πρώτο της LP ως Marthe. Αρκετά με το post-punk, εδώ οι Amebix συναντούν τους Bathory, και το crust punk το doom metal. Ετοιμαστείτε, θα αξίζει.

• Πέρα από το D.I.Y., την μεγάλη της ποδοσφαιρική σχολή ή τις γαστρονομικές της επιδόσεις, η Ιταλία είναι συνδεδεμένη και με την περίοδο της Αναγέννησης. Ως μαθηματικός, δεν μπορώ να μην αναφέρω τις δημόσιες ακαδημαϊκές μονομαχίες στις οποίες επιδίδονταν επιστήμονες της εποχής όταν προκαλούνταν από επίδοξους σφετεριστές του εδράνου.

Στάση 2η: Santiago, Χιλή
Καλλιτέχνης: Asceta
Άλμπουμ: Erebus, La Suite De Las Sombras
Είδος: Rock In Opposition
Εταιρεία: Azafran Media
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 18-05-2023
Bandcamp

Το να ψάχνει κανείς για νέα γκρουπ στον χώρο του αγαπημένου RIO μοιάζει με κυνήγι θησαυρού, φαντάζεσαι λοιπόν την ικανοποίηση όταν πετυχαίνεις κάτι τόσο καλό όσο το οκτέτο των Asceta. Μιλάμε για καθαρό chamber rock που βρίσκεται ξεκάθαρα στο ίδιο ύφος με τους τεράστιους Univers Zero. Τα rock όργανα αγκαλιάζονται με τα ηχοχρώματα των εγχόρδων και των πνευστών, φτιάχνοντας μια στριφνή και αποπνικτική ατμόσφαιρα που σε τυλίγει σαν σκοτεινό νέφος. Το rhythm section επιχειρεί σε στιγμές να κρατήσει το prog στο προσκήνιο, τα υπόλοιπα όργανα ενίοτε σπάνε την δυσαρμονική διάθεση με αιθέριες μελωδίες κι ο mastermind Rodrigo Maccioni κινείται σαν joker ανάμεσα στην κιθάρα και τα πνευστά, καθορίζοντας την εστίαση της μουσικής. Το δεύτερο άλμπουμ των Asceta είναι υπέροχο μέσα στην αισθητική του ξεροκεφαλιά και χτίζει με οργανική φυσικότητα τρομερές εικόνες του μάγου Erebus, καθώς προσπαθεί να σαμποτάρει το έργο του ηρωικού Asceta. (ΑΚ)

• Χτισμένη σε υψόμετρο 500 μέτρων στην σκιά των Άνδεων, η πόλη Santiago αποτελεί την πρωτεύουσα της Χιλής εδώ και περίπου μισή χιλιετία.

• Ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1541. Αν δηλαδή είχα όρεξη για κρύο χιούμορ, θα έλεγα ότι η πόλη είναι Υδροχόος. Πάλι καλά που δεν έχω!

• Όπως σε πολλά ακόμη μέρη πάνω στον πλανήτη, υπάρχουν ενδείξεις ότι η περιοχή κατοικήθηκε γύρω στο 10.000 π.Χ, αρχικά από τροφοσυλλέκτες που σταδιακά διαμόρφωσαν γεωργικές οικονομίες, στις όχθες του ποταμού Mapocho.

• Μεταλλομάνα η Χιλή, τα τελευταία χρόνια πιθανόν και η πιο καυτή χώρα της Νότιας Αμερικής. Περιμένοντας τον Ζαμπάρα να αποθεώσει το νέο Demoniac, απολαμβάνουμε το παλιομοδίτικο μα εξαιρετικό tech death των Blood Oath.

Στάση 3η: Madrid & Galicia, Ισπανία / Edinburgh, Ηνωμένο Βασίλειο
Καλλιτέχνης: Maud The Moth & Trajedesaliva
Άλμπουμ: Bordando El Manto Terrestre
Είδος: Neoclassical/Ambient
Εταιρεία: Time Released Sound/Woodford Halse
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26-05-2023
Bandcamp

Οι Trajedesaliva είναι ένα dark ambient σχήμα από την Γαλικία και η Maud The Moth - κατά κόσμον Amaya Lopez-Carromero - μια neoclassical καλλιτέχνης, που μας απασχόλησε νωρίτερα φέτος και με το ενδιαφέρον project των healthyliving. Η ένωση νεοκλασικών και ambient ήχων γίνεται με τρόπο εξόχως φυσικό, φτιάχνοντας ταυτόχρονα ένα είδος βιογραφίας για την ισπανίδα ζωγράφο του σουρεαλισμού Remedios Varo. Η μυστηριακή ενορχήστρωση και τα φορτισμένα φωνητικά δημιουργούν ηχητικά τοπία που απλώνονται απο το δράμα ως την ανάταση, καθώς το άλμπουμ ρέει περίπου σαν να ακούς ένα ενιαίο έργο. Πρόκειται για ένα άλμπουμ με καθαρές ψυχικές εντάσεις και, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ειδολογική συγγένεια, ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει ότι αυτή η δουλειά προέρχεται από το ευρύτερο μουσικό σύμπαν των Ashenspire. (ΑΚ)

• Αντί να μιλήσουμε για την Μαδρίτη ή για την Γαλικία, ας αρπάξουμε την ευκαιρία για ένα σύντομο ισπανικό underground round-up!

• Όποιος θέλει να ακούσει καλό hard rock και πράγματα που stoner-ίζουν, ας ακολουθεί τυφλά την Spinda Records. Ενδεικτικά αναφέρω πως χτυπηθήκαμε για τα καλά με τους Laverge, Ajeeb, Les Nadie και Santo Rostro.

• Τρελό, πολύχρωμο, θεοπάλαβο experimental rock με μια μεσογειακή εσάνς από τους φοβερούς Za!

• Πολύ καλό djent-οειδές instrumental prog από τους Ciconia.

• Εξαιρετικό πειραματικό drone από τους Dronespell & the Omega Chord.

• Και πολύ καλό παραδοσιακό post-rock από τους Les Temps De Loup - που στο καλό πήγε το link;

Στάση 4η: Easthampton, Massachusetts
Καλλιτέχνης: Achings
Άλμπουμ: All These Shapes, All These Days
Είδος: Alternative Rock / Indie
Εταιρεία: Landland Colportage
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14-07-23
Bandcamp

Οι Achings είναι ένα νεοσύστατο σχήμα, αποτελούμενο από τον Justin Myer σε ντραμς και κιθάρα, και την Rebecca Joy στα φωνητικά και πλήκτρα. Στο πρώτο τους άλμπουμ, παίζουν ένα οικείο μείγμα all-things-alternative rock. Παρ’ όλο που δεν έχει τρομερές εξάρσεις, η γλυκόπικρη και αισιόδοξη πρότασή του είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, με μελωδίες που καρφώνονται στο νου και δεν λένε να ξεκουμπιστούν, όπως στo "Need for Love", ή στο "Lake", που είναι και από τις πιο όμορφες στιγμές του δίσκου. Προσεγμένες συνθέσεις, εξαιρετική παραγωγή, και μία γενικώς καλαίσθητη πρόταση, που αποτελεί ιδανικό ξεκίνημα για τους Achings. [Μ.Κ.Ο.]

• Το βίντεο για το single "Abdication, Planet Earth" δημιουργήθηκε από το ίδιο το συγκρότημα, και αποτελείται από 2.027 ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

• Το σύνολο των μελών που απαρτίζουν τους Achings βρίσκεται διασκορπισμένο στην Πενσυλβανία, στη Δυτική και Κεντρική Μασαχουσέτη, και στο Βερμόντ, όμως η επίσημη τοποθεσία τους είναι το Easthampton, στην Μασαχουσέτη.

• To Easthampton ιδρύθηκε το 1664 από Ευρωπαίους μετανάστες, το 1785 απέκτησε επίσημο διοικητικό χαρακτήρα κωμόπολης, και το 1996 αναγνωρίστηκε ως πόλη.

• Αποτελεί μία υπολογίσιμη πολιτισμική κοιτίδα, όπου τη δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα λαμβάνει χώρα το Art Walk, και σε κάθε άκρη της πόλης νεαροί καλλιτέχνες επιδεικνύουν τα ταλέντα τους.

Στάση 5η: La Chaux De Fonds, Ελβετία
Καλλιτέχνης: Beurre
Άλμπουμ: Oxt To Anyone
Είδος: Post Sludge / Black
Εταιρεία: Hummus Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11-08-23
Bandcamp
"Tied" Music Video

Ντεμπούτο από τους Ελβετούς Beurre, μία τριάδα που φιλοδοξεί να εξερευνήσει τους ορίζοντες του ακραίου ήχου, παίζοντας λασπώδες και νευρωτικό metal, που οι ίδιοι ονομάζουν "hyper-metal". Το οργανωμένο τους χάος, παραδόξως, κατεβαίνει με ευκολία στο λαιμό, σαν ψωμάκι βουτηγμένο σε ζεστό βούτυρο. Οι μπάσοι και παραμορφωμένοι ήχοι στα έγχορδα, αλλά και τα θαμμένα φωνητικά, κάνουν ωραίο κοντράστ στη διαυγή ηχογράφηση των ντραμς, ώστε η καταιγιστική τους μουσική να σε συνεπαίρνει από όλα τα φάσματα των συχνοτήτων. Κεντρικής σημασίας είναι το δεκάλεπτο "Ways" με την post κορύφωσή του, αλλά και το τελευταίο "Mausi", που για δεκατρία λεπτά σε σφυροκοπάει ανελέητα. Χωρίς, βέβαια, να θέλω να υποτιμήσω τα μικρά ψαράκια που ταξιδεύουν πλάι σε αυτά τα κήτη. [Μ.Κ.Ο.]

• Ανάμεσα σε άλλα, "Oxt" είναι και η συντομευμένη γραφή της «οξυτοκίνης», μίας ορμόνης που συμβάλλει στη διαμόρφωση κοινωνικών δεσμών, αλλά και στη διευκόλυνση της γέννας.

• Για τους λάτρεις της στατιστικής, είναι η δεύτερη φορά που μας απασχολεί η συγκεκριμένη πόλη, σε αυτή τη στήλη.

• Η La Chaux De Fonds κάηκε το 1794, εκτός από το ανατολικό της κομμάτι. Οι πολεοδομικές διαφορές μεταξύ παλιάς και νέας πόλεις είναι εμφανείς.

• Αποτελεί τη γενέτειρα ενός από τους θεμελιωτές της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, του Le Corbusier

Στάση 6^η: Mexico City, Mexico
Καλλιτέχνης: Reverence To Paroxysm
Άλμπουμ: Lux Morte
Είδος: Death/Doom Metal
Εταιρεία: Dark Descent Records / Me Saco Un Ojo Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 31/08/23
Bandcamp

Από τα έγκατα του μεξικανικού extreme metal underground, το ντεμπούτο LP των Reverence Tο Paroxysm κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από την κυκλοφορία του να τραβήξει βλέμματα. Η αλήθεια είναι, πως ο ήχος και η αισθητική του, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στους εκτιμητές της ηχητικής καφρίλας. Σπηλαϊικά death metal riffs που φρενάρουν εντός doom metal δομών, και διανθίζονται με μια black metal λογική αντάξια των Faustcoven, αν και η «καρδιά» τους χτυπάει στις διδαχές των Winter, Rippikoulu, Spectral Voice, αλλά και Grave Upheaval. Σε κάθε περίπτωση, και με την επιφύλαξη πως αν ζείτε σε βαθιά και παγωμένα, αφιλόξενα ηχητικά σπήλαια, θα διαβάσετε διθυράμβους, προσωπικά δεν μπορώ παρά να επικροτήσω το πώς η μπάντα προσεγγίζει το αίσθημα της παρακμής και της σήψης. Τα γκάζια υφίστανται μόνο όταν χρειάζονται, τα φωνητικά, ειδικά σε αυτή την ψιθυριστή εκδοχή τους, φαντάζουν απολύτως πειστικά. Ο δίσκος περιλαμβάνει έξι συνθέσεις, συνολικής διάρκειας 45 λεπτών. Κοινώς, έχει οκτάλεπτα και εννιάλεπτα κομμάτια. Μην τα φοβηθείς, τα riffs και οι δομές δικαιώνουν. (ΑΖ)

• Από τους Xibalba (Itzaes) και το cult classic "Ah Dzam Poop Ek" του 1994, την ίσως πρώτη breakthrough κυκλοφορία της σκηνής, το μεξικανικό extreme metal underground έχει διανύσει πολύ δρόμο. Οι οποίοι Xibalba, έβγαλαν και δεύτερο άλμπουμ μόλις το 2018! Έχει τις χάρες του και αυτό.

• Αν και με έδρα στη Νότια Καλιφόρνια, το περιβόητο "Crepusculo Negro" ("Black Twilight Circle") θεματικά επικεντρώνεται στην κεντροαμερικανική παράδοση. Σε μια γειτονική στήλη, είχαμε αναλύσει την προσέγγιση των Blue Hummingbird On The Left που επικεντρώθηκαν στο concept της θυσίας κατά τους Αζτέκους.

• Στο Mexico City, πριν από περίπου 100 χρόνια, είχε ξεκινήσει το εικαστικό avant-garde κίνημα της μεξικανικής τοιχογραφίας ("Mexican Muralism"), ως απότοκο της τότε επανάστασης. Η επιρροή του υφίσταται μέχρι σήμερα, έχοντας ξεφύγει αρκετά από την αρχική ιδέα της απεικόνισης οραμάτων, παρελθοντικών, παροντικών και μελλοντικών, της μεξικανικής κοινωνίας.

• H πρωτεύουσα του Μεξικό είναι η έκτη μεγαλύτερη μητρόπολη του πλανήτη, και δεύτερη στη Λατινική Αμερική πίσω από το Sao Paulo της Βραζιλίας, αλλά, πιο εντυπωσιακά, ένα από τα πιο παραγωγικά αστικά κέντρα του κόσμου. Ανάλογα, είναι και όλα τα προβλήματα που συνεπάγονται αυτού του είδους την ανάπτυξη, κοινωνικά και οικολογικά.

Θεωρούμε αυτονόητο πως ένα Underground Express που σέβεται τον εαυτό του, αν φτάσει μέχρι το Mexico City, θα φροντίσει να πάει και αρκετά πιο νότια για να εξερευνήσει την πολιτεία Chiapas και συγκεκριμένα τις αυτόνομες περιοχές της. Τι, όχι;

Το τραγούδι του μήνα

Bird Problems - Plume & Glume
Montreal, Καναδάς

Όχι με ένα αλλά με δύο τραγούδια επιστρέφει η αρρώστια μου από το Montreal - κι ενώ ακόμα παραμιλάω με το ‘’Beyond The Nest’’ EP του 2020. Κάτι από djent, κάτι από math, αρκετό metalcore στο "Glume" και πολύ από progressive metal εντοπίζονται στον ήχο τους, τα μελωδικά φωνητικά κάνουν όμως το άκουσμα αρκετά ευκολοάκουστο και ομαλό. Κομματάρες και τα δύο, λίγο πιο ήπια όμως από το προαναφερθέν EP, ίσως αποτελούν τον προπομπό ενός πιο «εμπορικού» μέλλοντος; Γκρουπάρα όπως και να 'χει, βγάλτε ρε παιδιά άλμπουμ να ευχαριστηθεί η ψυχούλα μας. Είπαμε, είστε χομπίστες, μην το παρακάνετε όμως.

Ο εξωτικός προορισμός του μήνα

Mali

Το Mali είναι η όγδοη σε έκταση χώρα της Αφρικής, στην τωρινή του έκταση δεν βρέχεται όμως καθόλου από θάλασσα. Πίσω όμως στο 1300, το Mali ήταν ολόκληρη αυτοκρατορία που έφτανε μέχρι τον Ατλαντικό κι αποτελούσε ένα από τα πλουσιότερα κράτη της γης. Ο αυτοκράτορας Mansa Musa μάλιστα θεωρείται ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ. Δεν κάνει βέβαια καμία εντύπωση πως οι γνωστές αποικιοκρατικές πρακτικές έχουν κάνει το σύγχρονο Mali να αποτελεί μια τυπική αφρικανική οικονομία, που βασίζεται στην γεωργία και τα ορυκτά. Την εποχή της ακμής όμως, η σχεδόν μυθική πόλη Timbuktu ήλεγχε όλο το χρυσάφι της Sahara… Δυστυχώς, η περιοχή έχει ζήσει μεγάλες εμφύλιες ταραχές από το 2012 κι έπειτα. Αποτελεί όμως έναν πολύχρωμο, πολυπολιτισμικό και πολυποίκιλο τόπο που θα λατρεύαμε να επισκεφτούμε. Μας έφερε εδώ το υπέροχο ομώνυμο άλμπουμ της Namian Sidibe από την πόλη Bamako.

Pure Underground Love

Με ελαφρά πηδηματάκια, να πάτε και να ενισχύσετε την υπέροχη, ανεξάρτητη και αντιφασιστική Syrup Moose Records που συμπληρώνει έναν χρόνο λειτουργίας. Με name your price κατεβάζετε μια υπέροχη συλλογή 41 τραγουδιών, με ένα από αυτά να είναι ένα 22λεπτο έπος από τους Corvus Corone.

Και αφού μιλάμε για αντιφασιστικά πραγματάκια, το δικό μας Metal Solid@rity έρχεται για δεύτερη χρονιά και δεν ζητάει απλώς την αγάπη μας: απαιτεί να εδραιωθεί στην τοπική σκηνή, όντας μία ακόμη απαραίτητη ανάσα αντίστασης απέναντι σε όλα τα θλιβερά που συμβαίνουν γύρω μας, όπου κι αν είμαστε.

Αγάπη, αλληλεγγύη, μουσικάρες και καλά ταξίδια σε όλους!