Horror Vacui

Living For Nothing

Agipunk (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 15/07/2020
Το death rock των Ιταλών έχει δόντια και δεν φοβάται να τα χρησιμοποιήσει, είτε για να σου πιει το αίμα είτε για να σε αφυπνίσει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Ιταλοί Horror Vacui (σ.σ. «τρόμος του κενού») δραστηριοποιούνται στην ανεξάρτητη punk σκηνή την τελευταία δεκαετία. Ο ήχος τους, αποτελεί μια γοτθική ακροβασία μεταξύ του κλασικού '80s death rock αλλά και του anarcho-punk, κάτι που αυτόματα τους μετατρέπει στ αυτιά μου σε μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση. Πριν λίγους μήνες, έπειτα και από την ταλαιπωρία που προκάλεσε στην μουσική σκηνή η πανδημία, κυκλοφόρησαν τον τέταρτο δίσκο τους, ονόματι "Living For Nothing".

Δύο χρόνια έπειτα από το αξιοσημείωτο "New Wave Of Fear" μέσω του οποίου είχα εισέλθει στον κόσμο της, η μπάντα κυκλοφορεί την ίσως πιο μελωδική και εθιστική της κυκλοφορία. Ηχητικά, συνεχίζουν να δίνουν έμφαση στον ήχο των πρώιμων Cure, Sisters Of Mercy, των κλασικών New Order, μπλέκοντας όμως λίγο από το ελευθεριακό σκοτάδι των Rudimentari Peni, Axegrinder και New Order, ειδικά στην ορμή και τις φωνητικές ερμηνείες. Αυτή τη φορά, οι Horror Vacui ηχογραφούν ως τετράδα, με την μπάντα να διαθέτει νέο ντράμερ πλέον.

Στα λίγο περισσότερο από 30 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, περιλαμβάνει οκτώ συνθέσεις εκ των οποίων οι δύο είναι ορχηστρικά ιντερλούδια. Όπως αναμένεται σε ένα δίσκο αυτού του ιδιώματος που σέβεται τον εαυτό του, η μπάντα εκμεταλλεύεται όλων των ειδών τις ταχύτητες για να περάσει το μήνυμά της. Και αυτό το μήνυμα δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Το σκοτάδι, εξαπλώνεται από τα τραγούδια των Horror Vacui, οι οποίοι όμως δεν παίρνουν μια υποτακτική στάση απέναντί του. Το "Living For Nothing" παίρνει την μορφή μιας αντίστασης στον αγώνα εναντίον του αρνητισμού, με την μπάντα να ηχεί ως μια καταραμένη παρέα μουσικών που εξερευνούν την απαισιοδοξία θέλοντας να αντισταθούν σε αυτή.

Οι βαρύτονες ερμηνείες και τα δυναμικά κιθαριστικά μέρη επιτρέπουν στους Horror Vacui να ηχούν εξαιρετικοί όταν αυξάνουν τις ταχύτητες. Η εναρκτήρια δυάδα των "Consolation Prize", μια από τις κορυφές του δίσκου, και "Lost" εισάγει μονομιάς τον ακροατή στο ζουμί του δίσκου, επιβεβαιώνοντας την συνειδητή άποψη της μπάντας για τον ήχο της. Όπως αναφέρουν, "Punker than dark, darker than punk" και το επιβεβαιώνουν περίτρανα. Μπορεί οι απόλυτα εθιστικές στιγμές να παραμένουν, όπως δείχνει και το "Living In Tension" οι punk κεραυνοί, αλλά οι διαδοχικές ακροάσεις αναδεικνύουν πως η πραγματική συναισθηματική φόρτιση θα έρθει εκεί που αποφασίζουν να μπουν σε καθαρά post punk πεδία.

Οι ρυθμοί του "Frustration" και ο τρόπος που εκφέρεται το μονολεκτικό ρεφραίν, αφήνουν μια αίσθηση ενός φορτισμένου χορευτικού λικνίσματος. Οι ακροάσεις του συσσωρεύουν την ένταση και την εκτονώνουν. Η έτερη, όμως, κορύφωση του δίσκου, είναι το "Unreachable". Το, κατ’ εμέ, ανατριχιαστικό κλείσιμο του "Living For Nothing" μεταδίδει στο έπακρο αυτόν τον τρόμο που επιθυμεί η μπάντα. Το σκοτάδι, το κενό, το τίποτα, δεν είναι απλά ένας ευσεβής πόθος, αλλά μια πραγματικότητα. Δεν είναι κάτι μακρινό, αλλά κάτι, παραδόξως απτό, που κυνηγάει σαν σκιά κάθε αναζήτηση νοήματος.

Ο τρόμος λοιπόν των Horror Vacui ξεδιπλώνεται εξαιρετικά πριν σιγήσει ο δίσκος. Οι Ιταλοί, παρά τις δυσκολίες που συνάντησαν στην κυκλοφορία του "Living For Nothing", παρουσιάζουν το πιο συνεκτικό τους έργο, που κυλάει εξαιρετικά με κάθε ακρόαση και διαθέτει ουσιώδεις συνθέσεις, προσεγμένες μέχρι λεπτομέρειας. Υπήρξαν αρκετές περιστάσεις φέτος που συνάντησα μπάντες να ενδίδουν σε ένα πιο επαναστατικό post punk, όπως οι Spectres, Otzi, Mystic Priestess, μεταξύ άλλων. Οι Horror Vacui προστίθενται σε αυτές και μάλιστα κυκλοφορούν ένα πραγματικό underground διαμάντι ικανό να βρει αποδοχή σε διαφορετικές ανεξάρτητες υποκουλτούρες.

Youtube
Spotify
Bandcamp

Y.Γ.: H Caligari Records, κυκλοφόρησε πρόσφατα το περσινό demo από το solo project της κιθαρίστριας των Horror Vacui, Marzia. To "Sisters Of Darkness" βρίσκει τη Marthe, όπως αποκαλείται εδώ, σε τέσσερις κακοτράχαλες συνθέσεις όπου οι επικοί Bathory συναντούν τους Sacrilege και το ωμό doom metal. Το αποτέλεσμα είναι ένα σκοτεινό φάντασμα που εξαπολύει ανίερες ατμόσφαιρες, πάντα με το ξεκάθαρο ιδεολογικό πρόσημο της Marzia, που το μεταφέρει σε κάθε της project. Προσωπικά βρήκα το "Sisters Of Darkness" συνοδεύει ιδανικά το "Living For Nothing".

  • SHARE
  • TWEET