Bird Problems

Beyond The Nest

Self Released (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 04/05/2020
Αέρας φρεσκάδας για όσους ακόμα πιστεύουν στην εκφραστικότητα της υψηλής τεχνικής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κανονικά, ένα εικοσάλεπτο EP τεσσάρων τραγουδιών από μια ψιλοάγνωστη μπάντα, θα έπρεπε να παρουσιάζεται σε μια mini κριτική. Κάποιες στιγμές όμως, πρέπει λίγο να αντιστεκόμαστε στον κυκεώνα των μεγάλων κυκλοφοριών και να αναδεικνύουμε πράγματα μικρά, μέσα στα οποία συχνά μπορεί κανείς να βρει περισσότερη ουσία και καινοτομία.

Οι Bird Problems από τον Καναδά μοιάζουν ξεκάθαρα σαν μια τέτοια περίπτωση. Υπάρχουν από το 2013, έχουν κυκλοφορήσει ένα μόνο full length και δυο-τρία EP και φαίνονται να είναι μια μπάντα με πολύ χαλαρούς, ίσως και «χομπίστικους» ρυθμούς στη δημιουργικότητα τους. Και όμως, ως εκ του θαύματος, μέσα στη μουσική τους μπορείς να διαισθανθείς τις εξελίξεις και τις ζυμώσεις του τεχνικού ήχου της τελευταίας εικοσαετίας, και την απόδοση τους με ισχυρές δόσεις ταλέντου και άποψης.

Ας πούμε, για χάρη συνεννόησης, ότι ο ήχος τους εμπλέκει το «παραδοσιακό» τεχνικό metal, την κληρονομιά του math rock, γνήσιες jazz αναζητήσεις και core αφετηρίες. Οι ίδιοι λένε στο bio τους ότι έχουν metalcore ρίζες και jazzcore παρόν. Πέρα και πίσω από τις κούφιες λέξεις, η μουσική των Bird Problems, όντως, καταφέρνει να παντρέψει μια πληθώρα διαφορετικών επιρροών με ένα απόλυτα συμπαγή τρόπο. Η κληρονομιά των Dillinger Escape Plan, των Protest The Hero ή των Cynic μπορεί να γίνει στιγμιαία αισθητή, αν και το προσωπικό φίλτρο της μπάντας είναι αρκούντως ισχυρό.

Όλη η μαγεία κρύβεται στο ευφάνταστο κι απαιτητικό songwriting. Με μέσο όρο διάρκειας τα πέντε λεπτά, οι συνθέσεις τους είναι πολύ πυκνές σε πληροφορία αλλά καταφέρνουν, με κάποιο τρόπο, να μην πλατειάζουν και να μην φλυαρούν. Παραμένουν απρόβλεπτες και δύστροπες, με πάμπολλες αλλαγές σε riffs και ρυθμούς, διατηρώντας όμως πάντα την ομαλή τους ανάσα και ανάπτυξη. Στέκονται διαρκώς σε ένα σημείο που απαιτούν την ολοκληρωτική προσοχή του ακροατή, πριν τελικά τον κουράσουν.

Το μυστικό μάλλον κρύβεται στο distortion της κιθάρας του Joseph Anidjar: η ήπια παραμόρφωση δεν μπουκώνει τα τραγούδια και αφήνει έναν άπλετο, γυμνό χώρο για τα όργια του rhythm section των Max Laramee και Daniel Smilovitch, ενώ τα leads του και τα ακόρντα (ειδικά στο "Cold Turkey" ) φανερώνουν αγάπη και προσήλωση σε jazz μουσικά σχήματα. Στην κορυφή, η πανέμορφη φωνή του Michael Smilovitch ελίσσεται από μελωδικότατα verses (μου έφεραν στο νου μέχρι και τους λατρεμένους Dredg) μέχρι core ξεσπάσματα. Αν και οι μελωδίες δεν είναι εύκολες, μερικές ακροάσεις θα ξετυλίξουν το κουβάρι των θησαυρών που κρύβονται μέσα στις συνθέσεις.

Ο πλουραλισμός, η φαντασία και η τεχνική αρτιότητα των Bird Problems αποτελούν στοιχεία που συνδυάζονται τόσο αρμονικά, που καταφέρνουν τελικά να συγκροτήσουν ένα αποτέλεσμα γεμάτο φρεσκάδα και ορμή. Θα έλεγα ότι ένας αέρας αναγκαιότητας τυλίγει το "Beyond The Nest": αναγκαιότητα αυτή η καλλιτεχνική άποψη να επεκταθεί, να απλωθεί, να ακουστεί περαιτέρω. Κοινώς, χρειαζόμαστε έντονα ένα full length αντίστοιχης ποιότητας, ένα full length που θα αποδείξει ακόμα περισσότερο, ότι οι Bird Problems είναι ένα σχήμα ικανό να ανανεώσει τους όρκους πίστης μας με την τεχνική έκφραση της σκληρής μουσικής. Οι όρκοι καλό είναι να ανανεώνονται ενίοτε, κι αυτή εδώ είναι μια μπάντα που φαίνεται ότι μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος. Μεγάλη κυκλοφορία λοιπόν, κι ας είναι «μικρή».

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET