Underground Express #45 - T' Απέραντα Βάθη
Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις
"All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσική του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.
Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.
Ταξίδι #45 - Σεπτέμβριος 2024: Βρισκόμαστε ανατολικά της Ιαπωνίας, στο μεγάλο εκείνο καμπυλωτό Ρήγμα της Μαριάννας. Εκεί, στα έντεκα χιλιάδες περίπου μέτρα, υπάρχει ο πυθμένας του Challengers Deep, το πιο βαθύ σημείο στη θάλασσα (για σύγκριση, το όρος Έβερεστ ξύνει τα εννιά χιλιάδες μέτρα). Πολλές οι ιδέες για το τι κρύβεται εκεί κάτω, κι η τέχνη έχει συνεισφέρει με τον τρόπο της, εξιτάροντας την φαντασία μας. Αντίστοιχα, σ’ ένα άλλο σημέιο του Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά στην επιφάνεια αυτή τη φορά, βρίσκουμε το Point Nemo. Με απόσταση τουλάχιστον 2.700 χιλιόμετρα απ’ τη στεριά, το κοντινότερο ίχνος ανθρώπινης ζωής μπορεί να είναι ο διεθνής διαστημικός σταθμός, που περνάει από πάνω σε ύψος 400 - μόλις - χιλιομέτρων.
Σ’ αυτό το ταξίδι, το αθέατο τρένο του Rocking γυρίζει όλη την υδρόγειο, και ξετρυπώνει doom death απ’ τις ΗΠΑ, blackened hardcore απ’ την Ουκρανία, και experimental folk απ’ το Ηνωμένο Βασίλειο. Στη πορεία, θα περάσει απ’ την Γκάνα, όπου θα αναρωτηθεί για τις ιμπεριαλιστικές προεκτάσεις του όρου «Εξωτικός Προορισμός», κι όσο συνεχίζει ασταμάτητα να κατατρώει την επιφάνεια της Γης, μας διαβεβαιώνει ότι, ενίοτε, το πιο τρομακτικό βάθος, είναι εκείνο των οριζόντων που ξανοίγονται μπροστά μας, δίχως έστω ένα ίχνος ζωής ικανό να ξεκουράσει το βλέμμα μας. [Μ.Κ.Ο.]
Στάση 1η: Peñaflor, Santiago, Χιλή
Καλλιτέχνης : Mayhemic
Άλμπουμ : Toba
Είδος : Black/Thrash Metal
Εταιρεία : Sepulchral Voice Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 26-07-24
Bandcamp
Δεν ξέρω αν είναι τα απόνερα της προετοιμασίας για το λάιβ - μέθεξη των Aura Noir, αλλά το τελευταίο διάστημα ενέδωσα άσχημα στο ανίερο black/thrash. Μια από τις κυκλοφορίες - φωτιά του ιδιώματος για την τρέχουσα χρονιά, είναι το λυσασσμένο ντεμπούτο των Χιλιανών Mayhemic. Οι τύποι παίζουν λες και είναι βετεράνοι των τελών των '80s, σκέψου τους ομοϊδεάτες Witchtrap να έχουν «κοινωνήσει» την νορβηγική, Kolbotn και περιχώρων, αύρα, με τρομερή τεχνική κατάρτιση, φοβερή ισορροπία σε πρωτοκυματικά black και thrash/death riffs, περάσματα από γερμανική σχολή σε λατινοαμερικάνικους κανιβαλισμούς, και κυρίως, με έναν ήχο από το (καλό) 1986. Μέσα σε αυτό τον αναχρονιστικό κυκεώνα, το "Toba" έχει τη στόφα ενός ντεμπούτου που θα συζητηθεί σε όσους ακόμα θέλουν τα τζιν με τα ραφτά να είναι μπλέ και όχι μαύρα. Ενδείκνυται για κάθε οπαδό του ευρύτερου ακραίου ήχου, αν ακόμα έχει χώρο για λίγο oldschool στην καρδούλα του. {Α.Ζ.}
• Μεταλλομάνα αποδεικνείεται η Χιλή, αλλά λογικά δεν σας λέμε και κάτι καινούριο. Φέτος, σε παρόμοια κακοτράχαλα μονοπάτια, μας έχει δώσει την μεγάλη επιστροφή των death/thrashers Pentagram (Chile) με νέο δίσκο έπειτα από έντεκα χρόνια, καθώς και των νεόκοπων Invocation, με συναρπαστικό σπηλαϊκό blackened death metal. Σε ένα μήνα μάλιστα, οι οπαδοί του doom metal θα ανάψουν μια μαύρη λαμπάδα, αφού οι Capilla Ardiente θα κυκλοφορήσουν επίσης νέο δίσκο.
• Ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχω δει τα τελευταία χρόνια δεν είναι παρά το "The Cordillera Of Dreams (2019)", όπου ο σκηνοθέτης Patricio Guzmán, που έφυγε από τη χώρα πριν 40 χρόνια λόγω της τότε δικτατορίας, ψυχογραφεί έναν τόπο και τους κατοίκους του, τόσο από απόσταση, όσο και βαθιά νοσταλγικά.
• Δικτατορία, Χιλή, γίνεται να μην αναφερθούμε στον Νερούδα; Δεν θα πούμε πολλά, απλά θα μοιραστούμε ένα στίχο του Νομπελίστα ποιητή: «Απαράλλαχτη η νύχτα ασημώνει τ’ απαράλλαχτα δέντρα. Μα από τότε όμως εμείς ως τώρα έχουμε αλλάξει».
Στάση 2η: Βερολίνο, Γερμανία
Καλλιτέχνης : Machukha
Άλμπουμ : Мочарi [Mochari]
Είδος : Post-Black Metal / Dark Hardcore
Εταιρεία : Consouling Sounds
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 07-06-24
Bandcamp
Η δεύτερη στάση γίνεται στο Βερολίνο, αλλά στην πραγματικότητα βρισκόμαστε κάπου στην Ουκρανία, οπότε για αυτό και θα το ξαναεπισκεφθούμε στη συνέχεια. Το ντεμπούτο των Machukha είναι ουκρανόφωνο, γεγονός που οφείλεται στην τραγουδίστρια Natalya η οποία εισάγει βιώματα σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία. Φέρνοντας dark hardcore και screamo στοιχεία σε post-black metal συνθέσεις, η μπάντα δημιουργεί ένα τσιτωμένο έργο που είναι οριακά αποπνικτικό. Το blackened hardcore των Machukha μπορεί εν τέλει να μην πρωτοτυπεί αλλά με τη φούρια με την οποία σκάει μύτη, βρίσκει δίοδο προς τη λύτρωση διαμέσου έντονης ηχητικής βίας. Δίσκοι όπως το "Mochari" μπορεί να επανεμφανίζονται στο underground, αλλά ειδικά όταν πιάνουν τέτοια επίπεδα ποιότητας, αφήνουν έντονο στίγμα. Το extreme hardcore όταν εκμεταλλεύεται ουσιωδώς τον black metal πυρήνα δεν γίνεται να μην μεγαλουργεί. {Α.Ζ.}
• Μένοντας σε γερμανικά χωράφια, φέτος λιώνουμε αρκετά το "Culture Of Brutality" των λατρεμένων Ancst, το "Age of Grief" των vegan straight edge μεταλκοράδων Clear X Cut, το "Hexensabbat" των black/thrashers Lucifuge και περιμένουμε το "The World Without Us" των Bonjour Tristesse καθώς και την επιστροφή των Chaos Invocation. Για τα λοιπά ταξιδιωτικά, αφήνουμε το χώρο στον σύντροφο Αντώνη παρακάτω.
• Επειδή όμως Γερμανία χωρίς kraut δεν νοείται, οι Autobahns με το "First LP!" θα φροντίσουν ώστε να το αναμείξουν με weird punk για ένα άκρως ενδιαφέρον, μέσα στην επαναληψιμότητά του, αποτέλεσμα. Εδώ, μένοντας σε πανκ μονοπάτια, θα πεταχθώ και θα πω βέβαια πως το καλύτερο πράγμα που άκουσα φέτος από αυτή τη χώρα είναι το "Traces Towards Oblivion" EP των stenchcore τιτάνων Terminal Filth.
• Για να είμαστε δίκαιοι, θα κάνουμε και ένα πέρασμα από Ουκρανία για κατάλληλο blackened hardcore crust. "No Hope In Heaven" από το one man band των Scourge και αν θέλετε μια πιο παραδοσιακή προσέγγιση στα επιμέρους στοιχεία, δηλαδή σκανδιναβικό ψύχος διαπερασμένο από d-beat ομοβροντίες.
Στάση 3η: Ώστιν, Τέξας, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Void Witch
Άλμπουμ: Horripilating Presence
Είδος: Death Metal
Εταιρεία: Everlasting Spew Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26-07-2024
Bandcamp
Το πρώτο χαστούκι που τρως μόλις ακούσεις Void Witch μπορεί να είναι μικρό ή μεγάλο, πάντως το θυμάσαι. Πυκνό και αργόσυρτο, το ντεμπούτο των Αμερικανών προσφέρει ισόποσες δόσεις death riffing και doom βραδύτητας, θυμίζοντας σε σημεία τους Opeth της στροφής του αιώνα - βλ. "Second Demon" με τα αλά "Serenity Painted Death" σφυρίγματα - αλλά και τις συνταγές των Asphyx. Τα leads είναι διάσπαρτα, προσφέροντας ιδιαίτερα ονειρικά (κι όμως!) στοιχεία σε κομμάτια ογκόλιθους όπως το "Malevolent Demiurge", πατώντας πάνω σε ένα μπάσο οδοστρωτήρα, ή οιστριωνικά solo, όπως στο "Thousand-Eye Stalactite". Η μουσική πρόταση των Τεξανών δίνει έμφαση περισσότερο στη σκοτεινιά και την κατήφεια, παρά στην επιθετικότητα, με τα κομμάτια να ξεδιπλώνονται δαιδαλώδη προκαλώντας ίλιγγο, και τα riffs να διαδέχονται το ένα το άλλο μαεστρικά και οργανικά, κι όχι με ταχύτητες που τεστάρουν τις αντοχές. Το κλείσιμο με το ομώνυμο μπορεί να χαρακτηριστεί καθαρτικό, με μία ιδανική σύνοψη του ήχου τους. Για όλους τους παραπάνω λόγους και μερικούς ακόμη, επιλέγεται ως το άλμπουμ του μήνα για την στήλη μας. [M.K.O.]
• Τι κοινό έχει η Πολιτεία του Τέξας με τις Φιλιππίνες; Μα, το όνομα φυσικά! Ή τουλάχιστον, αυτό συνέβαινε κατά τη διάρκεια της Ισπανικής κατοχής του 18ου αιώνα, όπου το Τέξας ήταν γνωστό ως «Νέες Φιλιππίνες», ή «Νέο Βασίλειο των Φιλιππίνων».
• «Τα πάντα είναι μεγαλύτερα στο Τέξας» μας πληροφορεί ένα δημοφιλέστατο σλόγκαν ήδη από το 1950. Δικαίως, το Τέξας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πολιτεία των ΗΠΑ μετά την Αλάσκα, και νικάει κάθε Ευρωπαϊκή χώρα σε μέγεθος.
• Οι Ωστινίτες, οι κάτοικοι της πόλης του Ώστιν, είναι περήφανοι για την μουσική τους σκηνή, με το σλόγκαν της πόλης να την ονομάζει ως τη «Ζωντανή Μουσική Πρωτεύουσα του Κόσμου». Ένα ανεπίσημο σλόγκαν μας καλεί να «Κρατήσουμε το Ώστιν περίεργο», προκύπτοντας απ’ τα ραγδαία οικονομικά μονοπώλια που απειλούν τον τοπικό του χαρακτήρα. Από σλόγκαν, άλλο τίποτα.
• Παρά την τρομερή μουσική παραγωγή, το metal δεν είναι στις πρώτες θέσεις προτίμησης των Ωστινιτών, που προτιμούν jazz, blues, folk, punk, indie, και τα ιδιαίτερα για την περιοχή είδη, Tejano και Zydeco.
Στάση 4η: Γκρενόμπλ, Γαλλία
Καλλιτέχνης: La Cozna
Άλμπουμ: Ni Nuit Ni Jour
Είδος: Experimental Folk
Εταιρεία: Art’lambic
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 23-08-24
Bandcamp
Πολιτικοποιημένο συγκρότημα, οι La Cozna, δουλεύουν πάνω σε παραδοσιακά τραγούδια που λέγονταν στην κουζίνα (εξ ου και το όνομά του συγκροτήματος), συνδέοντάς τα με φεμινιστικά διακυβεύματα του σήμερα. Με ακουστικά όργανα και πνευστά, η τετράδα ξεχωρίζει για την αέρινη ενορχήστρωσή της, αλλά κυρίως για την φωνή της Clémence Baillot d’Estivaux. Οι συνθέσεις εντυπωσιάζουν με την υφέρπουσα έντασή τους - εξάλλου πρόκειται για τραγούδια καταπίεσης, διαμαρτυρίας, με κάποια απ’ αυτά να έχουν αέρα μοιρολογιού, αναφερόμενα στην θανάτωση γυναικών με την κατηγορία της μαγείας. Η ατμόσφαιρα που υπάρχει σ’ όλο το "Ni Nuit Νi Jour" σε κρατά σ’ εγρήγορση, με κομμάτια όπως το "Blanche Biche" να αποδεικνύονται συνταρακτικά, ενώ το κλαρίνο στο " Là haut dedans la tour" μπορεί να σε σημαδεύσει υπό σωστές συνθήκες ακρόασης. [Μ.Κ.Ο.]
• Το Γκρενόμπλ αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη δίπλα στις Άλπεις, κι έτσι κερδίζει τον τίτλο της άτυπης πρωτεύουσας των Γαλλικών Άλπεων. Ας μην αποκαλύψουμε ότι, στην πραγματικότητα, είναι χτισμένη σε μία πεδιάδα, μεταξύ των ποταμών Isere και Drac.
• Απ’ το 43 π.Χ., η πόλη ήταν γνωστή ως Κουλάρο. Αυτό θα άλλαζε σχεδόν τέσσερις αιώνες μετά, με την επίσκεψη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Γρατιανού, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε Γρατιανόπολη. Με την διαβρωτική πάροδο των χρόνων, κατέληξε στο Γκρενόμπλ.
• Ενδεχομένως, στο Γκρενόμπλ να ανιχνεύουμε την απαρχή της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς τον Ιούνιο του 1788 ξεσπά λόγω της βαριάς φορολόγησης και της αυξημένης τιμής του ψωμιού, η «Επανάσταση των Κεραμιδιών», με πολίτες και εμπόρους να πετούν απ’ τις στέγες κεραμίδια στο στρατό από κάτω.
Ας αναφέρουμε στο σημείο αυτό τους νεοσύστατους Έλληνες Pagan που κάνουν κάτι αντίστοιχο με ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια. Το "Καρότσα" μπορεί να συγκινήσει και να ανατριχιάσει ισόποσα.
Στάση 5η: London, Ηνωμένο Βασίλειο
Καλλιτέχνης: Sealionwoman
Άλμπουμ: Nothing Will Grow In The Soil
Είδος: Experimental folk
Εταιρεία: The State51 Conspiracy
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13-09-2024
Bandcamp
Δεύτερο άλμπουμ για το experimental folk/jazz ντουέτο του κοντραμπασίστα Tyle McGivern και της τραγουδίστριας Kitty Whitelaw και η μουσική τους βουλιάζει πια σε βαθιά, μα και υπέροχα νερά. Το κοντραμπάσο - ένα κατεξοχήν επιβλητικό μα και δυσκίνητο όργανο - καταφέρνει να χτίσει περίτεχνα drones και να τραβάει το ενδιαφέρον με καίριες δοξαριές, ενώ η Kitty παραδίδει τις ανατριχιαστικές της ερμηνείες. Σε στιγμές θυμίζει το καταραμένο crooning της Keeley Forsyth και σε άλλες γίνεται αιθέρια σαν νεραιδοκόριτσο, και το concept για τα yew trees της Βρετανίας μετατρέπεται σε ένα απόκοσμο, ενήλικο παραμύθι. Πίσω από τον μινιμαλισμό της, η μουσική του ντουέτου καταφέρνει να χτίσει μυστήριο, προσμονή και ομορφιά. Οι νατουραλιστικές ψαλμωδίες ξυπνάνε τα παγανιστικά μας όνειρα! (Α.Κ)
• Η State51 Conspiracy είναι πραγματικά μια εταιρεία-χρυσάφι ως προς διάφορες σύγχρονες experimental τάσεις. Φέτος μας έχει χαρίσει το εκπληκτικό "Vajranala" των Senyawa.
• Η βρετανική πειραματική folk σκηνή έχει κάθε χρόνο διαμαντια να δώσει. Αν ενώσεις τους GY!BE, τους Swans και τους δώσεις να φτιάξουν μεγάλα drones, ίσως προκύψει κάτι σαν τους Smote. Το "A Grand Stream" αξίζει προσοχής…
• Τώρα αν τύχει να βρεθείτε στο Λονδίνο αυτόν τον Οκτώβρη - σούπερ μήνας για Λονδίνο - έχει Φεστιβάλ Λογοτεχνίας στο Southbank Centre, το London Coctail Week (....) και άπειρα events για το Black History Month και, φυσικά, για το Halloween. Τα γράφω και θέλω να φτιάξω βαλίτσα…
• Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την στήλη μας στην υπέροχη Maggie Smith. Rest In Peace.
Στάση 6η: Berlin, Γερμανία
Καλλιτέχνης: Public Display Of Affection
Άλμπουμ: Expressions Of Obsessions
Είδος: Art punk
Εταιρεία: The Mad Express
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20-09-2024
Bandcamp
"Και τι είναι art punk παρακαλώ;" ακούω να ρωτάνε οι δύσπιστοι. Ας πούμε ότι στην περίπτωση των P.D.O.A, ο όρος μάλλον περιγράφει ένα προβοκατόρικο indie rock, ένα indie rock βαθιά εμποτισμένο με τις καλλιτεχνικές εκκεντρικότητες της βερολινέζικης σκηνής αλλά και τις κοινωνικές στιχουργικές ανησυχίες μιας σύγχρονης punk κολεκτίβας. Το "Expressions Of Obsessions" είναι ένα διπλό άλμπουμ που δεν κάνει οικονομία σε παράξενες ενορχηστρώσεις, indie pop περασματάκια, τρομπέτες, post-punk μπασογραμμές, χορευτικές διαθέσεις και τις πάντα παιχνιδιαρικες ερμηνείες της τραγουδίστριας/χορεύτριας Madeleine Rose. Μερικά tracks φανερώνουν αρετές επίδοξων hits, στην ουσία του όμως το άλμπουμ διαθέτει μια underground ανατρεπτικότητα κρυμμένη κάτω από τα φαντεζί χρώματα και την υποτιθέμενη εξωστρέφεια του. Περισσότερο μια φαντεζί δυστοπία; (Α.Κ)
• Αν και συνήθως τοποθετούμε το Βερολίνο μαζί με Λονδίνο και Παρίσι στις κουβέντες μας, είναι γεγονός πως η πρωτεύουσα της Γερμανίας είναι αρκετά μικρότερη. Με πληθυσμό κάτι λιγότερο από τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους, βρίσκεται περίπου στα ίδια κυβικά της Αθήνας.
• Ο ποταμός της πόλης είναι ο Spree.
• Να θυμίσουμε εδώ πως τα γερμανικά φύλα κατοίκησαν αυτήν την περιοχή από την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας. Άγνωστη παραμένει η ρίζα της λέξης Germanic, αν και υπάρχει περίπτωση να προέρχεται από το κέλτικο Geir που σημαίνει "γείτονας".
• Τα δύο πιο πρόσφατα underground γκρουπ από Γερμανία που έχουμε σημειωμένα στα μπλοκάκια μας είναι οι Caput Medusae με το μεγαλοπρεπές new wave τους και οι Typhonian με εμπνευσμένο death metal.
Pure Underground Love
Pythia : s Glitch - Pomegrenate : Tales
Amsterdam, Netherlands
Ταγμένο στον αυθορμητισμό και την αφιλτράριστη δημιουργική ορμή της στιγμής, το "Pomegrenate : Tales" αποτελεί το ντεμπούτο δίσκο του δημιουργικού ντουέτου των Δημήτρη Λάσκαρη (πιάνο, synths, effects) και Juan Felipe Gallo (κιθάρες, φωνητικά, effects). Εδώ θα βρούμε ambient, μινιμαλισμό, δόσεις lowercase, αλλά και jazz εμβολιασμούς που ξεδιπλώνονται εν μέσω ηλεκτρονικών ψηφίδων. Στο τέλος, το "Pomegrenate : Tales" αναγνωρίζεται ως ένα μυστηριακό και ανεξήγητο όνειρο, το οποίο αινιγματικά αφήνει τα αποτυπώματά του στη σκέψη, σαν ένα glitch ασαφούς αιτίας. [M.K.O.]
Το Τραγούδι του Μήνα
Cigno - Il Tuo Chiavo Sta Arrivando
Ρώμη, Ιταλία
Κάπως πέσαμε ταυτόχρονα με τον Αποστόλη σε τούτο εδώ το διαμαντάκι, κι ενώ εκείνος θα ετοιμάσει την κριτική για τον επερχόμενο δίσκο των Ιταλών anarchoblack metallers Cigno, εγώ θα σας ανοίξω την όρεξη με το single "Il Tuo Chiavo Sta Arrivando". Εδώ, το black metal πάει περίπατο, επιστρατεύονται post punk μπάσα και noise κιθάρες, και οι Cigno καταγγέλουν τις εργασιακές συνθήκες των «ταχυμεταφορέων», διαφορετικά των ντελιβεράδων που σκοτώνονται για να μεταφέρουν τις πίτσες και τα σουβλάκια μας. Επιθετικό και σαρδόνιο, το ελληνιστί "Ο Σκλάβος Σας Καταφτάνει" αποτελεί ένα βρώμικο και οργισμένο ξέσπασμα για τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες και την ταξική καταπίεση. [M.K.O.]
Ο «αναπάντεχος» προορισμός του μήνα
Οι τακτικοί του Express θα προσέξουν βέβαια ότι αλλάζουμε την λέξη «εξωτικός» και την κάνουμε «αναπάντεχος». Θεωρούμε ότι η λέξη εξωτικός δίνει μάλλον την λάθος εντύπωση, αφού το τρενο μας σε αυτό το κομμάτι του ταξιδιού δεν αναζητά απαραίτητα μακρινά και πολύχρωμα μέρη αλλά μέρη από τα οποία ανακαλύπτουμε μουσικές προτάσεις μάλλον σπάνια.
Να, για παράδειγμα, δεν ακούμε συχνά καλλιτέχνες από την Accra της Ghana.
Η Ghana είναι χώρη της Δυτικής Αφρικής, έχει πληθυσμό 35 εκατομμύρια κατοίκων κι αποτελεί μία από τις πιο πολυ-πολιτισμικές χώρες της Αφρικής. Τα πρώτα βασίλεια που ξεπήδησαν στην ευρύτερη περιοχή (Dagbon και Bonoman) χρονολογούνται στον 11ο αιώνα. Ενώ η Ghana πέρασε και αυτή την μακρά περίοδο της αποικίας - πρώτα από τους Πορτογάλους και στην συνέχεια από τους Βρετανούς - ήταν η πρώτη χώρα της υποσαχάριας Αφρικής που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1957. Στην συνέχεια, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο παν-αφρικανικό κίνημα και στις ευρύτερες πολιτικές προσπάθειες των αφρικανικών χωρών να ελευθερωθούν από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις. Στην όμορφη αυτή χώρα - με τις δραματικές εναλλαγές στο φυσικό περιβάλλον και την κοσμοπολίτικη αύρα στις ακτές της - μας έφερε το ιδιόμορφο Accra Quartet και το άλμπουμ τους "Gbefalci". Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και απρόβλεπτο άκουσμα που αναμιγνύει τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό με παραδοσιακή αφρικανική μουσική, ηλεκτρικά gospel και πειραματικά afrobeats. (A.K)
- Rembrandt Harmansz.van Rijn, Landscape with the Good Samaritan,1638, oil, board, property of the National Museum in Krakow
"I give my life to strangers
And I keep it from the ones I love.
Aging;
Feed the desire, just to starve the will.
Stoic tolerance of a second-rate reality
Can you see me?
Let’s all be Rembrandts on an LED screen"
- Cloud Rat - "Luminescent Cellar" (2019 - "Pollinator")