Helloween

Ακόμη μια αφορμή για ένα ταξίδι στο χρόνο μας δίνεται από την 25^η επέτειο κυκλοφορίας ενός παραγνωρισμένου δίσκου, που έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο. Ο λόγος, φυσικά, γίνεται για το "Better Than Raw", το όγδοο άλμπουμ των Helloween, το οποίο ήρθε στο φως την άνοιξη του 1998 και παρουσίασε το πιο ορμητικό πρόσωπο της μπάντας μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Με ήδη δύο άλμπουμ να έχουν προηγηθεί για το «νέο» lineup της μπάντας, τα οποία και επανέφεραν μια κανονικότητα σχετικά με τις δραστηριότητες της και την παρουσία της στα power metal δρώμενα, οι Helloween βρίσκονταν στην καλύτερη κατάσταση που θα μπορούσαν έπειτα από το οικουμενικά αποδεκτό "Time Of The Oath". Ξανά σε άνοδο και «καθαρίζοντας» το όνομα τους από τις ανορθογραφίες του "Chameleon", το σχήμα είχε διαμορφώσει νέες δυναμικές σε ό,τι αφορούσε τη δημιουργική συνεισφορά των μελών του, με τον Andi Deris να προσφέρει σταθερά μαζί με τον Michael Weikath, αλλά και τον Uli Kusch να αναδεικνύεται ως ο τρίτος, απόλυτα ικανός συνθετικός πόλος του.

Ηχογραφημένο στα Chateau du Pape και Crazy Cat studios του Αμβούργου, αλλά και στο (προσωπικό στούντιο του Andi Deris) Mi Sueño της Τενερίφης, το "Better Than Raw" έχει την «ατυχία» να βρίσκεται ανάμεσα στα "Time Of The Oath" και "Dark Ride", τα οποία αναδείχθηκαν, το καθένα για τους δικούς του λόγους, ως τα milestones της περιόδου Deris στην μπάντα. Λόγω της σπουδαιότητας εκείνων, πολλοί παραγνωρίζουν πόσο ενδιαφέρον είναι στην πραγματικότητα το άλμπουμ, όντας γεμάτο εμπνευσμένες συνθέσεις που πήγαιναν την μπάντα ένα βήμα παραπέρα δημιουργικά.

Ξεκινώντας από το (εμπνευσμένο από τα «Στρουμφάκια» - κι εύκολα ανάμεσα στα καλύτερα που έχει παρουσιάσει η μπάντα, δια χειρός Rainer Laws) εξώφυλλο του και εισερχόμενοι στο περιεχόμενο του καθεαυτό, το "Better Than Raw" διαθέτει αυτόν τον πεμπτουσιακό Helloween χαρακτήρα σε περίσσεια. Με ποικιλία συνθέσεων που ξεκινάει από το παιχνιδιάρικο hard & heavy και διασχίζει ολόκληρο το μονοπάτι μέχρι το ταχυδύναμο power metal, με τουλάχιστον δύο δυνητικά hits, με μελωδιάρες αλλά και ίσως το απαιτητικότερο τεχνικά drumming που έχει υπάρξει σε Helloween δίσκο, το υλικό διαθέτει κάτι ακόμη και για τον απαιτητικότερο οπαδό των Γερμανών.

Ακόμη, δε, και οι πιο «τυπικές» Helloween συνθέσεις, σαν το απολαυστικό "Lavdate Dominvm" (στο οποίο ο Weikath είχε στιχουργική βοήθεια - καθότι οι στίχοι του είναι αποκλειστικά στα λατινικά - από έναν παλιό καθηγητή του), έχουν πίσω τους ένα trivia που τους χαρίζει άλλη υπόσταση, ειδικά όταν μπαίνουμε πιο βαθιά στα χωράφια των φανατικών ακροατών τους. Από την άλλη, το άλμπουμ διαθέτει μια σπάνια υφολογική ευρύτητα, αφού για κάθε "Falling Higher" υπάρχει ένα σαφώς πιο πειραματικό "Time", διαθέτει το απόλυτο κλείσιμο με το (στιχουργικά τραγούδι χωρισμού) "Midnight Sun", ενώ ο χαρακτήρας, οι επιρροές και οι προθέσεις των τριών βασικών συνθετών (συν την πάντα ευπρόσδεκτη πινελιά του Markus Grosskopf) διαφαίνονται ξεκάθαρες αλλά συγχρόνως μπλέκονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους.

Προφανώς, το "Better Than Raw" δεν ανήκει καν στα τρία-τέσσερα πρώτα Helloween άλμπουμ που η πλειοψηφία του κόσμου θα απαντούσε σε μια υποθετική ερώτηση περί καλύτερου δίσκου της δισκογραφίας τους, δεν διέθετε την do-or-die αύρα του "Master Of The Rings", ή το hype του "Time Of The Oath". Καλά - καλά, δεν έχει πίσω του ούτε το κυκλοθυμικό Weiki «δράμα» που περιέβαλε το "Dark Ride", μήτε την έννοια της «επιστροφής» χαραγμένη στα κατάστιχα του (όπως συνέβη με το "Rabbit…" και, φυσικά, το "Keeper - The Legacy"). Υπήρξε, όμως, ένα σπουδαίο άλμπουμ μιας μεγάλης μπάντας που «ρόλαρε» και πάλι, μια εμφατική μουσική δήλωση σε μια περίοδο που οι Helloween είχαν βρει για τα καλά τα πατήματα τους και απασχολούσαν κοινό και κριτικούς μονάχα για τα μουσικά τους πεπραγμένα. Και, σε τελική ανάγνωση, αυτό είναι που έχει και πραγματική σημασία.

Spotify