Hannah Frances

Πριν ένα χρόνο χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, γιατί ανακάλυψα το ντεμπούτο ετούτης δω της ταλαντούχας μουσικού λίγο αργά για να προλάβω με κάποιον τρόπο να το καλύψω. Το progressive folk "Keeper Of the Shepherd", το οποίο η Hannah Frances αφιέρωνε στον εκλιπόντα πατέρα της, βρήκε ευτυχώς το δρόμο του στην indie ανασκόπηση του 2024, και κάπως έσωσα μέσα μου την υπόληψή μου, υποσχόμενος ότι δεν θα έκανα δεύτερη φορά το ίδιο λάθος. Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, να μιλήσουμε για τον δεύτερο δίσκο της, ο οποίος – ίσως αναμενόμενα - καταπιάνεται με τη σχέση της με την μητέρα της, αλλά και τη γενικότερη παιδική της ηλικία, τις δυσκολίες, και το οικογενειακό δράμα, χαρίζοντας στον τίτλο αρκετή κυριολεξία: πώς είναι να μεγαλώνεις σε μία φωλιά όπου όλα είναι μπερδεμένα.

Ο δίσκος τραβάει την προσοχή απ’ τον τρόπο που το κιθαριστικό folk συναντά την jazz, αλλά και την progressive rock ιδιοτροπία της δεκαετίας του ’70, μέσα από μπερδεμένες και τραβηγμένες συνθέσεις. Η ίδια η Frances αναφέρει Gentle Giant και Yes, όμως δεν μπορώ να μην σκεφτώ το ομώνυμο obscure διαμάντι των McLuhan κάθε φορά που ακούω το πρώτο κομμάτι, που είναι και το ομότιτλο.

Μην φανταστούμε, όμως, πως πρόκειται για έναν progressive rock δίσκο, ούτε για έναν jazz δίσκο, παρ’ όλο που τα χάλκινα είναι εκεί πολύ συχνά. Παρά τα όσα διαδραματίζονται, το "Nested In Tangles" παραμένει folk, με αρκετά απαιτητικά κιθαριστικά θέματα. Η δομή του δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε ξεκάθαρη, με ελάχιστα ρεφραίν – ίσως το μοναδικό να βρίσκεται στο "Life’s Work", ένα κομμάτι που θα μπορούσε να παίζει σε κάποιο αμερικάνικο πανηγύρι με banjo, κοντραμπάσο, και σκάφη. Το ίδιο αίσθημα αμερικανικής επαρχίας έχεις και στο "Falling From and Further", και λόγω banjo, με αρκετή Weyes Blood πασπαλισμένη από πάνω, ειδικά στις φωνητικές μελωδίες.

Από εκεί και πέρα, όμως, το χάος. Ένα πραγματικό σύμπλεγμα ιδεών και ήχων. Από spoken word ποίηση, loops, αυτοσχεδιασμούς και λευκό θόρυβο, καθώς και indie rock κιθάρες που μπαίνουν εμβόλιμα και κατακτούν το πεδίο (π.χ. στο νευρωτικό "Surviving You"). Αυτό που σίγουρα σηκώνει σκόνη στους μουσικοφιλικούς κύκλους με το εν λόγω άλμπουμ, είναι πως σε κρατά διαρκώς σε μία εγρήγορση – ακόμη κι οι ήρεμες στιγμές μοιάζουν να προμηνύουν διαταράξεις. Ακούς τη φωνή της στο "Steady In the Hand", ένα κατά τ’ άλλα ήρεμο και αργόσυρτο κομμάτι, να κατρακυλά σε χάσματα και να ξανανεβαίνει στιγμιαία σε κορυφές, σαν να μην μπορεί να μείνει σταθερή σ’ ένα σημείο. Αυτή η φωνητική προσέγγιση, με τα overdubs και τις αυξομειώσεις σε ένταση και τόνο διαπερνά τον δίσκο, και συνδυασμένη με την περίπλοκη ενορχήστρωσή του, τού προσδίδει έναν αβέβαιο και συγκεχυμένο χαρακτήρα. Όταν φτάνουμε στο free-form ξελόγιασμα του "Heavy Light", μας περιμένει ακόμη μία έκπληξη στο πώς η chamber folk αισθητική μπορεί να παντρευτεί με τους jazz αυτοσχεδιασμούς και την indie rock βρωμιά.

Όλα αυτά καθιστούν τον δεύτερο δίσκο της Hannah Frances συναρπαστικό, ένα αλλοπρόσαλλο ταξίδι σε ήχους, μία ηχητική αναπαράσταση του αποπροσανατολισμού μίας ανάστατης παιδικής ηλικίας. Αυτό που χαρίζει την γοητεία του, όμως, τη μία στιγμή, είναι που το κάνει την επόμενη λίγο βαρύ στη χώνεψη. Μετά από αρκετές ακροάσεις, το "Nested In Tangles" θα παραμείνει μία θεαματική βόλτα γεμάτη απότομες στροφές και ένταση, που στο τέλος δεν θα σ’ αφήνει να θυμηθείς με σιγουριά πώς πήγαινε. Η Frances, μαζί με τον συνεργάτη της, Kevin Copeland, υπογράφουν έναν δίσκο που θα μαγνητίσει – και μαγνητίζει ενεργά – την προσοχή για όση ώρα τον ακούς. Οι συνδυασμοί που επιχειρεί δεν είναι ούτε αδιάφοροι, ούτε εύκολοι, οπότε μπορεί να σου μιλήσει ταυτόχρονα και σε μουσικό, και σε στιχουργικό επίπεδο. Όμως, πέρα απ’ την εγκεφαλικότητά του, χρειάζεται και λίγες παραπάνω δόσεις ξεκάθαρων ιδεών, που θα μετασχηματίσουν τον πειραματισμό σε κάτι απτό και θα μετατρέψουν το ευρύ λεξιλόγιο σε συνεκτικές προτάσεις.

Bandcamp