Neal Morse

Αν κάποιος άνθρωπος της μουσικής βιομηχανίας έχει την ιδέα του να γραφτεί μια νέα, progressive rock εκδοχή του θρυλικού soundtrack του "Jesus Christ Superstar" είναι σχεδόν αυτονόητο πως θα σηκώσει το τηλέφωνο να ρωτήσει αν είναι διαθέσιμος ο Neal Morse να αναλάβει το έργο.

Αυτό συνέβη πριν περίπου δέκα χρόνια όταν και ξεκίνησε να δουλεύει στην πρώτη rock opera της καριέρας του ο Neal Morse. Και παρόλο που έχει το χάρισμα να γράφει εμπνευσμένα δίωρα progressive άλμπουμ μέσα σε μερικές μέρες, αυτή τη φορά δεν βιάστηκε. Μπορεί κατά καιρούς να παρουσίαζε επιμέρους ιδέες και τραγούδια του εν λόγω project μέσω του Inner Circle των οπαδών του, αλλά τελικά έφτασε ως το 2018 για να ολοκληρώσει αυτό το έργο.

Για να γίνει αυτό, έπρεπε να βάλει εμμέσως το χέρι του ο Mike Portnoy που λόγω υποχρεώσεων δεν μπορούσε να συμμετάσχει στο ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνει ο Neal Morse, το MorseFest. Αυτό τον ανάγκασε να ψάξει εναλλακτικές λύσει και κατέληξε στο να παρουσιάσει για πρώτη φορά ζωντανά το "Jesus Christ The Exorcist" στο πλαίσιο του περσινού φεστιβάλ. Κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να ολοκληρώσει τη σύνθεσή του.

Την ίδια στιγμή, σαν από σύμπτωση, ο ίδιος άνθρωπος που τον είχε καλέσει πριν από δέκα χρόνια του είπε ότι ήρθε σε συμφωνία με την Ιταλική Frontiers να κυκλοφορήσει (και προφανώς να χρηματοδοτήσει) το άλμπουμ. Και κάπως έτσι φτάνει πλέον στα χέρια μας η πρώτη απόπειρα του πολυτάλαντου Neal Morse να γράψει ένα μιούζικαλ.

Πιστός στις αρχές ενός τέτοιου έργου επέλεξε μια σειρά από ερμηνευτές και τους έδωσε επιμέρους ρόλους, αφήνοντας πολύ μικρά κομμάτια φωνητικής ερμηνείας για τον ίδιο. Ξεκίνησε επιλέγοντας δυο ερμηνευτές που γνωρίζει πολύ καλά για δυο βασικούς ρόλους. Στον Ted Leonard έδωσε το ρόλο του Ιησού Χριστού και στον Nick D'Virgillio ανέθεσε το ρόλο του Ιούδα και έχοντας έτσι τους τρεις τραγουδιστές της ιστορίας των Spock's Beard να συνυπάρξουν σε ένα άλμπουμ. Το υπόλοιπο βασικό cast συμπληρώνουν ο Matt Smith των Theocracy  ως Ιωάννης Βαπτιστής, ο Rick Florian των White Heart ως Διάβολος, ο Jake Livgren των Proto-Kaw (και της γνωστής οικογενείας των Kansas) ως Απόστολος Πέτρος (και Καϊάφας) και η άσημη αλλά εντυπωσιακή πιτσιρίκα Talon David ως Μαρία Μαγδαληνή.

Για το μουσικό κομμάτι ο Morse δεν χρειάστηκε να κοιτάξει μακριά καθώς είχε ήδη δίπλα του τους καλύτερους. Έτσι ο Randy George βρίσκεται στο μπάσο, ο Bill Hubauer τα πλήκτρα κι ο πολυτάλαντος Eric Gillette στα drums (!), με τον ίδιο τον Neal να είναι ο συνθέτης, ενορχηστρωτής, σκηνοθέτης, κιθαρίστας και απόλυτος πρωταγωνιστής του όλου εγχειρήματος.

Ομολογώ πως παρά το γεγονός ότι είμαι μεγάλος οπαδός του Neal Morse και όλων των δουλειών του, δεν ανυπομονούσα ιδιαίτερα για την εν λόγω κυκλοφορία. Πρώτον, διότι μόλις λίγους πριν με την Neal Morse Band κυκλοφόρησε ένα διπλό concept άλμπουμ (το "The Great Adventure"), το οποίο διαδέχθηκε ένα διπλό concept άλμπουμ (το υπέρτατο "The Similitude Of A Dream") και ως εκ τούτου ένα ακόμα διπλό, concept άλμπουμ - όσο και διαφοροποιημένο να ήταν - μου φαινόταν too much. Δεύτερον, γιατί δεν έβρισκα κάτι πρωτότυπο στο να παρουσιαστεί μια νέα εκδοχή του "Jesus Christ Superstar". Και τρίτον, διότι δεν πίστευα ότι το περιεχόμενο των στίχων θα ήταν περιοριστικό σε πολλούς τομείς. Ε, διαψεύστηκα πανηγυρικά!

Παρά την αρνητική μου προδιάθεση το "Jesus Christ The Exorcist" με έχει συνεπάρει και με έχει κερδίσει σε πάρα πολλούς τομείς. Δεν έχω πλέον τίποτα να πω για την αστείρευτη (Θεϊκή θα μπορούσε να πει κάποιος αστειευόμενος) έμπνευση αυτού του ανθρώπου, που γράφει καταπληκτικές μελωδίες λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Παράλληλα, εδώ έχει την ευκαιρία να διαφοροποιηθεί, κυρίως χρησιμοποιώντας πολλά χορωδιακά μέρη που είναι απολαυστικά, ενώ τόσο το ότι έγραψε τραγούδια για άλλους ερμηνευτές, όσο και ο χαρακτήρας της ιστορίας που πραγματεύεται αποτέλεσαν αφορμή για να δείξει και πτυχές της συνθετικής του ικανότητας που δεν παρουσιάζει συχνά.

Το άλμπουμ ακούγεται από αρχή μέχρι τέλους αδιάκοπα, όπως κάθε καλό concept, παρά τις δυο ώρες της διάρκειάς του, αλλά την ίδια στιγμή στις 25 συνθέσεις που περιλαμβάνει (με ελάχιστες εισαγωγές, overtures ή μεταβατικές στιγμές) σχεδόν όλες στέκονται αυτόνομα, κάτι που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Neal σε αυτό το  έργο. Και αρκετές από αυτές τις συνθέσεις θα τις χαρακτήριζα ως επιμέρους highlights.

Όπως το δεκάλεπτο, σούπερ proggy "Jesus Temptation" με τους «διαλόγους» μεταξύ Leonard και Florian, το φοβερό "The Madman Of The Gadarenes" όπου ο Neal Morse επιστρατεύει την τέχνη των (Gentle Giant) πολυφωνικών μερών όπως τα έχει τελειοποιήσει πολλάκις (βλέπε "Thoughts" κλπ), το ανθεμικό "Love Has Called My Name" που έχει μια "Wind At My Back" αύρα ή το εντυπωσιακό "He Must Go To The Cross" που μοιάζει με μίξη μεταξύ AC/DC και του "We Will Rock You", με τον Florian να δίνει μια Bruce Dickinson ερμηνεία!

Και μιας και μιλάμε για ερμηνείες, να γίνει ειδική μνεία στην Talon David που είναι καθηλωτική τόσο στο bluesy "The Woman Of Seven Devils", όσο και στην μπαλάντα "Free At Last" και βεβαίως στην καλύτερη κατ’ εμέ ερμηνεία του άλμπουμ, αυτή του D'Virgillio στο "Hearts Full Of Stone". Την ίδια στιγμή, τα "Jerusalem", "The Last Supper" και "Gethsemane" είναι το ένα πιο απολαυστικό από το άλλο, με απίθανες μελωδίες, ειδικά στα χορωδιακά μέρη.

Αντιλαμβάνομαι πως αρκετοί οπαδοί του prog ήχου δεν θα μπουν καν στη διαδικασία να ακούσουν την εν λόγω δουλειά ή θα την προσεγγίσουν με μια κάποια προκατάληψη/επιφύλαξη, όπως φαντάζομαι ότι συνέβη κατά αναλογία στο παρελθόν και με το "Jesus Christ Superstar". Όμως, όπως εκείνο υπερέβη τις όποιες αμφιβολίες κι ο χρόνος το κατέστησε ως σπουδαίο έργο, έτσι και το "Jesus Christ The Exorcist" αξίζει να αναγνωριστεί ως ένα εξαιρετικό progressive rock μιούζικαλ που αποτελεί ένα ακόμα τεκμήριο του αστείρευτου μουσικού ταλέντου του Neal Morse.