Helloween

Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από το ομότιτλο reunion άλμπουμ των Helloween, με τους αγαπημένους Γερμανούς power metal ηγέτες να διανύουν σε αυτά μια από τις καλύτερες, πιο επιτυχημένες κι ομαλές περιόδους της καριέρας τους. Σε μια από τις πιο win - win περιπτώσεις επανασύνδεσης για κάθε συμμετέχουσα πλευρά, οι Πατέρες του ευρωπαϊκού power metal ανήλθαν πιο πολύπλευροι και συνειδητοποιημένοι από ποτέ, σχεδόν ξαναγράφοντας την ιστορία τους και διαγράφοντας τις όποιες συζητήσιμες επιλογές του παρελθόντος.

Διαγράφοντας, είπαμε; Γράψτε λάθος, καθώς αυτό το παρελθόν και η πορεία που διένυσαν ξεχωριστά και μαζί τα μέλη τους, τους έφτασαν στο σημείο που βρίσκονται σήμερα και δημιουργικά, προσφέροντας μας ένας από τους πιο πολυσύνθετους, πιο πλήρεις και ψυχαγωγικούς δίσκους της ύστερης - και όχι μόνο - κληρονομιάς τους. Η αποχώρηση του Kai Hansen και οι Gamma Ray, η φυγή του Michael Kiske και η διαδοχή του από τον Andi Deris, τα σπουδαία Helloween άλμπουμ των mid/late '90s και η απομάκρυνση του Roland Grapow που έφερε στην μπάντα τον, νεαρό τότε, Sascha Gerstner - όλα οδήγησαν σε αυτή τη στιγμή όπου οι Helloween φαντάζουν και πάλι κυρίαρχοι και δημιουργικά απρόβλεπτοι.

Ποικιλομορφία και ομοιογένεια. Αυτές είναι οι δύο έννοιες που περιγράφουν στο απόλυτο το νέο δίσκο, ο οποίος καταφέρνει με άνεση να ξεπεράσει τις έτσι κι αλλιώς θετικότατες εντυπώσεις που είχε αφήσει ο ιστορικός προκάτοχος του. Βλέπετε, η μπάντα λειτουργεί πλέον αβίαστα ως τέτοια, διαθέτοντας τουλάχιστον πέντε ενεργούς συνθέτες, τρεις χαρακτηριστικούς τραγουδιστές, αλλά και τρεις κιθαρίστες με ουσιαστικό λόγο ύπαρξης σε δημιουργία κι εκτέλεση. Αυτή η ισχύς εν τη ενώσει, που δεν εμμένει στην ιστορία, αλλά την προσεγγίζει με σεβασμό κοιτώντας ταυτόχρονα μπροστά, είναι και το στοιχείο - κλειδί που κάνει το "Giants & Monsters" τόσο θελκτικό.

Βλέπετε, η αυτοαναφορικότητα και τα easter eggs από το παρελθόν τους δίνουν και παίρνουν, από το δεύτερο μισό του εναρκτήριου "Giants On The Run" που φωνάζει Gamma Ray του "Heading For Tomorrow", το - δανεικό από bonus του "Master Of The Rings" - riff του συναυλιακού "This Is Tokyo" και το "First Time" meets "The Game Is On" feeling του "Under The Moonlight", μέχρι τον τίτλο του καταληκτικού - όνομα και πράγμα - "Majestic". Ταυτόχρονα, όμως, αποδίδονται με τέτοια μαεστρία, ενταγμένα άψογα στο συνθετικό όραμα της μπάντας, που τελικά αναβιώνουν συναισθήματα που έμοιαζαν θαμμένα στο θυμικό και τις αναμνήσεις.

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να περιγραφτεί διαφορετικά αυτό το ρίγος που σε διαπερνά, ακούγοντας το αλαβάστρινο, "Keeper…" δυναμικών, "Universe (Gravity For Hearts)" - σύνθεση του Sascha Gerstner παρακαλώ - και την αποθεωτική ερμηνεία του Michael Kiske, ή ο αγνός ενθουσιασμός που προσφέρει η κλιμάκωση του "We Can Be Gods"; Ή το επίτευγμα της σύνθεσης μιας σπουδαίας μπαλάντας που να συνδυάζει τις τόσο ετερόκλητες, αλλά και τόσο αλληλοσυμπληρούμενες φωνές των Kiske και Deris (βλ. "Into The Sun"). Πραγματικά, το άλμπουμ φαίνεται να μην έχει περιττή στιγμή στη διάρκεια του, αλλά το καθένα κομμάτι να έχει επιλεγεί προσεκτικά από το σύνολο των 23 τραγουδιών που η μπάντα συνέθεσε σε αυτά τα δημιουργικά της sessions. Το μοναδικό «ατόπημα», αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο, είναι η επιλογή του "This Is Tokyo" αντί του "A Little Is A Little Too Much" ως πρώτο single, αφού το τελευταίο μοιάζει ως μια σαφώς πιο συμπεριληπτική επιλογή - μικρό το κακό όπως και να 'χει.

Με τον Andi Deris να αποδεικνύεται λαλίστατος στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, πολλές πτυχές που αφορούν τη δημιουργία του άλμπουμ έγιναν ακόμη πιο κατανοητές - όπως η συμβολή των Dennis Ward και Charlie Bauerfeind στο τελικό αποτέλεσμα. Και δίχως αυτές τις λεπτομέρειες, όμως, το συμπέρασμα μοιάζει ξεκάθαρο για το ποιόν του "Giants & Monsters", καθώς αυτό φαντάζει το πιο ολοκληρωμένο, ενθουσιώδες και καταιγιστικό άλμπουμ τους τα τελευταία 25 χρόνια. Σε προσωπικό επίπεδο, δε, και με τον εαυτό μου να ανακαλεί τα χρόνια της εφηβείας που ανακάλυπτα τους Helloween μέσω του "Live In The UK", το γεγονός ότι το άλμπουμ προκαλεί αβίαστα αντίστοιχα συναισθήματα, φαντάζει το σημαντικότερο κριτήριο για τη μακροημέρευση του στα ηχεία και τις συνειδήσεις διαχρονικά. Here they are - Majestic.