Elder

Σε αυτά τα 16 χρόνια ύπαρξής τους, οι Elder μπορούν να υπερηφανεύονται πως ξεκίνησαν από ένα μικρό χωριό της Μασαχουσέτης που αριθμεί λιγότερους από 16.000 κατοίκους και έφτασαν να είναι μία από τις σημαντικότερες μπάντες που έχουν ξεπηδήσει ποτέ από τον stoner ήχο. Αποτελούν πια συγκρότημα-σταθμό στην πιο ψυχεδελική και προοδευτική κατεύθυνση αυτού του κινήματος και μία από τις πρώτες μπάντες που θα χρησιμοποιήσουμε ως επιρροή για να περιγράψουμε τον ήχο νεότερων συγκροτημάτων. Ωστόσο, διόλου συμπεριφέρονται σαν φτασμένη μπάντα, αφού συνεχίζουν να εξελίσσουν θαρραλέα τον ήχο τους και να αναπροσαρμόζουν όλα όσα ξέραμε για εκείνους.

Το stoner/doom ξεκίνημά τους απογειώθηκε στον δεύτερο δίσκο, με τον οποίον και έγιναν γνωστοί, το "Dead Roots Stirring" το 2011. Έπειτα, υπό την αιγίδα της Stickman Records στην οποία είναι μέχρι σήμερα, υπέγραψαν την progressive στροφή σε δαιδαλώδη riff και μελωδικά space layers, όταν και έφτασαν στους δύο καλύτερους δίσκους της καριέρας τους, το "Lore" (2015) και το "Reflections Of A Floating World" (2017). Χάρη σε αυτά τα δύο άλμπουμ οι Elder έγιναν γνωστοί σε κάθε λάτρη του μοντέρνου σκληρού ήχου - και ακόμα παραπέρα καθώς ο ήχος τους είναι πολύ πιο προσβάσιμος σε rockάδες απ’ ό,τι αυτός των συνδαιτυμόνων τους στο stoner metal τραπέζι. Δεν στάθηκαν, όμως, εκεί. Το "Omens" ήταν μια ολική βουτιά στον παλιακό progressive/heavy psych ήχο, η οποία ωστόσο έγινε λίγο ατσούμπαλα. Είχε μεν τις πολύ δυνατές στιγμές του (βλέπε "Halcyon"), αλλά δεν έλειπαν οι κοιλιές.

Στο φετινό "Innate Passage" οι Elder δείχνουν να έρχονται να βελτιώσουν την απόδοσή τους, στις ίδιες ράγες όπου τσουλούσε το "Omens". Με πέντε κομμάτια, όλα άνω των οχτώ λεπτών, κάτι που δεν είναι παράταιρο για αυτούς, επενδύουν σε όλα τα πράγματα που θεωρούν οι ίδιοι σημαντικά στην τωρινή στροφή της καριέρας τους: Μπόλικο ταξιδιάρικο ψυχεδελικό συναίσθημα, κιθάρες που πηγαίνουν από riffs σε αρπίσματα, από εκεί σε prog μανιέρες και πίσω, πλήκτρα από συμπράγκαλα που αγαπούν όλοι οι αναβιωτές των ‘60s και ‘70s, συναισθήματα που πάνε στο αισιόδοξο άκρο της μελαγχολίας και αιθέρια φωνητικά που λειτουργούν περισσότερο ως περάσματα παρά ως κυρίως πιάτο.

Πάνω απ’ όλα, όμως, φαίνεται πως για πρώτη φορά αφήνονται ολοκληρωτικά και δίχως αιδώ στην τεράστια παρακαταθήκη των Motorpsycho (η μπάντα για την οποία είχε συσταθεί η Stickman Records πίσω στα ‘90s). Αυτή, πιστεύω, ήταν και η σωστή απόφαση, η οποία επιτρέπει στο "Innate Passage" να υπερηφανεύεται πως είναι καλύτερο σε όλα τα σημεία από τον προκάτοχό του. Η εξαιρετική τεχνική τους κατάρτιση είναι αδιαμφισβήτητο προαπαιτούμενο ούτως ώστε να συνθέτουν μια κομματάρα σαν το "Coalescence" όπου οι μετατροπίες, οι αλλαγές ρυθμού, οι αντιλογίες κιθάρας/πλήκτρων εκτυλίσσονται σε βαθμό που θα καμάρωναν και οι προαναφερθέντες Νορβηγοί.

Το "Innate Passage" είναι ένας δίσκος που θα αγαπήσουν οι λάτρεις της προοδευτικής πλευράς της heavy psych αναβίωσης, ενώ εξακολουθεί να έχει την χαρακτηριστικότατη σφραγίδα των Elder που επηρεάζει νέους καλλιτέχνες εκεί έξω. Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές που το παρακάνουν με το τζαμάρισμα ή όπου οι εναλλαγές δείχνουν να μην οδηγούν σε κάτι συγκεκριμένο ή τόσο αξιομνημόνευτο αν το δεις αποκομμένα. Ωστόσο, αυτά είναι θέματα που εν μέρει λύνονται με τις ακροάσεις ή ακόμα καλύτερα στο σανίδι, καθότι είναι σαφές πως η πολυπλοκότητα των μουσικών τους είναι φτιαγμένη για να παίζεται ζωντανά. Φτάνουν σε στιγμές στα όρια της φλυαρίας, αλλά πάντα το σώζουν και εν τέλει σε αφήνουν και άναυδο με το πόσο μαεστρικά το κάνουν. Μπορούν και καλύτερα; Δεν το συζητάμε, αλλά είναι στη σωστή κατεύθυνση και σε φουλ ανοδική πορεία. Για να ξεθάψουμε μία το "Reflections…" να θυμηθούμε.