Hardline

Γεμάτη η φετινή χρονιά για την Frontiers Records και κατά συνέπεια μπόλικο νέο υλικό για τους νοσταλγούς του μελωδικού hard rock και AOR. Great White, Wig Wam, Tykketo, Trixter και ανάμεσά τους η νέα κυκλοφορία των, κάποτε, Αμερικανών Hardline, τρία χρόνια μετά το "Leaving The End Open" του 2009.

"Danger Zone" λοιπόν το νέο άλμπουμ με την έκλειψη του ηλίου να διακοσμεί το εξώφυλλο ως ένδειξη εορτασμού των είκοσι ετών από την κυκλοφορία του ντεμπούτου των Hardline, "Double Eclipse". Είκοσι χρόνια από τότε που οι Αμερικανοί ξεσήκωσαν τα πλήθη με το "Hot Cherie" πριν εξαφανίσουν τα ίχνη τους για μια ολόκληρη δεκαετία. Είκοσι χρόνια και μετά από τρία μόλις συνολικά άλμπουμ επιστρέφουν δυναμικά, με τον καλύτερο δίσκο τους μετά το "Double Eclipse".

Αν περιμένετε νεωτερισμούς, μοντέρνο ήχο ή οτιδήποτε διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν των Hardline, είστε γελασμένοι. Ούτε καν ένα μικρό δείγμα glam metal με σκοπό να κερδίσουν νέους οπαδούς, αυτούς που ψάχνουν για τους νέους Mötley Crüe στους δίσκους των Crashdïet και Steel Panther. Οι Hardline ανέκαθεν παρέμεναν αποστασιοποιημένοι από εφήμερες μόδες και καινούργια trends. Το μόνο που τους ενδιέφερε είναι να συνεχίζουν να προσφέρουν με τιμιότητα μερικά αξιόλογα hard rock τραγούδια στους ήδη υπάρχοντες φίλους τους.

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει το "Danger Zone" τόσο πετυχημένο δίσκο; Η μία ώρα που διαρκεί κυλάει αβίαστα ενώ δεν θα τολμούσα να χαρακτηρίσω ως «κακή» καμία από τις δώδεκα συνθέσεις. Φυσικά υπάρχουν τα κομμάτια που θα κάνουν την διαφορά. Το πρώτο single, "Fever Dreams", συμπεριλαμβάνεται άνετα στα καλύτερα που έχει συνθέσει η μπάντα ενώ ταυτόχρονα  αποτελεί ιδανικό hit για τα rock ραδιόφωνα. Εξίσου δυναμικά τα "10000 Reasons" και "Danger Zone", ενώ το "Never Too Late For Love" αποτελεί την πιο AOR σύνθεση του δίσκου. Αν και σχεδόν όλα τα κομμάτια κινούνται στους κλασικούς μελωδικούς και mid-tempo ρυθμούς, οι μικρές διαφορές είναι αρκετές ώστε το καθένα να διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα.

Ο σημαντικότερος λόγος που όλες οι συνθέσεις ακούγονται εξίσου εύκολα και το πιο δυνατό χαρτί του συγκροτήματος δεν είναι άλλος από τον Johnny Gioeli ο οποίος για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους hard rock τραγουδιστές, ενώ αξίζει πολύ μεγαλύτερη διασημότητα από αυτή που έχει λάβει στα τόσα χρόνια που βρίσκεται στη σκηνή. O Johny, εδώ και χρόνια απασχολημένος με τον πολυγραφότατο Axel Rudi Pell, βρισκόταν ένα βήμα πριν κλείσει οριστικά την πόρτα των Hardline. O Alessandro Del Vecchio (παραγωγός και μουσικός, γνωστός από τις δουλειές του με τους Edge Of Forever, Eden's Curse, Axe, Mitch Malloy, Bobby Kimball, αλλά και συνεργασίες με ονόματα όπως οι Ian Paice, Glen Hughes, Paul Di'Anno, Time Machine και πολλούς άλλους) ήρθε για να αλλάξει τα πράγματα, να επαναφέρει το ενδιαφέρον του Gioeli και μαζί με αυτό, έναν δίσκο βασισμένο στην επιτυχία του "Double Eclipse", αλλά και με σημάδια ελπίδας για το μέλλον του συγκροτήματος.

Ο Johnny Gioeli μαζί με τον Alessandro Del Vecchio αλλά και τους Francesco Jovino (drums, UDO), Thorsten Koehne (κιθάρες, Code Of Perfection, Eden's Curse) και Anna Portalupi (μπάσο, Mitch Malloy) έχουν δημιουργήσει ένα δεμένο line up με έδρα την Ευρώπη και όρεξη να περιοδεύσουν για να προωθήσουν το "Danger Zone" για το οποίο όλοι δηλώνουν απόλυτα ικανοποιημένοι.

Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ακούσετε back-to-back τα "Double Eclipse" και "Danger Zone". Φυσικά θα βρείτε διαφορές, οι οποίες όμως είναι απαραίτητες μετά το πέρασμα είκοσι ετών. Θα αντιληφθείτε με ευκολία όμως ότι έχουμε να κάνουμε με δυο δίσκους ισάξιους και με ένα συγκρότημα που παραμένει πιστό στις μουσικές του απόψεις.