''Keep Your Cool'' - Μiα μικρή ένδειξη σεβασμού στον Brant Bjork...
27/11/2008 @ 08:00
Είναι ο άνθρωπος που έγραψε το "Green Machine" και το "Gardenia" και ουσιαστικά μαζί με τους Kyuss προσδιόρισε αυτό που ονομάστηκε αργότερα stoner rock. Είναι αυτός ο μαλλιαρός τύπος που κάθισε πίσω από τα τύμπανα σε μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ των Fu Manchu. Είναι ο cool μάγκας που τα τελευταία 10 χρόνια έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστες και τίμιες σόλο δουλειές. Κυρίες και κύριοι, είναι ο Brant Bjork...
Big Bikes...
Γεννημένος στις 16 Μαρτίου του 1973, ο Brant Christopher Bjork έμελλε να επηρεάσει τη μουσική σκηνή των '90s όσο λίγοι. Στα 17 του κυκλοφορεί με τους Sons Of Kyuss (μετέπειτα Kyuss) το ομότιτλο ep, το οποίο, αν και κάπως «άγαρμπο», δείχνει ξεκάθαρα κάποιες επιρροές της μπάντας. Metal, punk, '70s rock, blues και αγνή ενέργεια αποτελούν τα συστατικά που αναγράφονται στη συσκευασία του ντεμπούτο των Kyuss, το "Wretch". Σημειώστε πως ήδη ο μικρός Brant έχει μπλέξει με προσωπικότητες σαν τον Mario Lalli και τον Scott Reeder και έχει νιώσει τη μαγεία των λεγόμενων generator parties στην έρημο.
«Αφού δεν υπήρχε ο χώρος για μας να παίξουμε κάπου αλλού, πηγαίναμε στην έρημο με μπύρες και τους ενισχυτές του Mario Lalli, φωνάζαμε τους φίλους μας και τζαμάραμε για ώρες στην έρημο...».
Green Machine...
Το «άγουρο» "Wretch" του 1991, με τη βοήθεια του παραγωγού Chris Goss (για τσεκάρετε τους Masters Of Reality), μετουσιώθηκε σε κάτι αδιευκρίνιστα επιθετικό, βαρύ, γκρουβάτο, ταξιδιάρικο και μοναδικό . Το "Blues For The Red Sun" του 1992 είναι μαζί με το "Spine Of God" των Monster Magnet δύο δίσκοι που «έκαψαν» μια ολόκληρη γενιά. Αν έχεις ακούσει τη λασπίλα του "Molten Universe", αν έχεις βιώσει στο πετσί σου το τρέξιμο του "50 Million Year Trip", αν έχεις κλείσει τα μάτια αισθανόμενος τις μελωδίες του "Capsized" που σε οδηγούν σαν πρόβατο επί σφαγή στην πανκίλα του "Allens Wrench", τότε έχεις αλλάξει για πάντα... Η ανάγκη της μπάντας να δημιουργήσει κάτι πέρα από τους Black Flag και τους Metallica αποτυπώνεται πλήρως σε αυτό τον δίσκο και φυσικά οδηγείται από τα τύμπανα του κύριου Bjork. Οι Ramones, οι Black Sabbath, οι Black Flag μπλέκονται με τους Steppenwolf και αρκετή άμμο. Το αποτέλεσμα το έχετε ακούσει...
Gardenia...
Για αρκετούς το "Welcome To Sky Valley" (1994) είναι η επιτομή του desert ήχου και ο καλύτερος δίσκος των Kyuss. Για τον Brant Bjork είναι ο τελευταίος του δίσκος με αυτούς... Οι καταχρήσεις, οι συναυλίες, η αλλαγή δισκογραφικής εταιρείας, η φυγή του Nick Oliveri από τη μπάντα έπαιξαν το ρόλο τους. Το δεδομένο είναι πως το drumming του Brant στο συγκεκριμένο δίσκο είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παιξίματα που έχουν ακουστεί στο χώρο (απλά ακούστε το "Whitewater"). Η προσωπική του εξέλιξη είναι αξιοθαύμαστη. Πλέον οδηγείται σε ήχους πιο ατμοσφαιρικούς, πιο αρμονικούς που σε καθοδηγούν στο ταξίδι σου στην έρημο. Λέξη κλειδί η έρημος... Άλλωστε το έχει δηλώσει και ο ίδιος: «Το να παίζεις σε ανοιχτά μέρη (αναφερόμενος στα generator parties) σε αναγκάζει να δημιουργήσεις έναν ήχο που περιβάλλει τους ανθρώπους σαν υγρό...». Αξίζει να σημειώσουμε επίσης πως σημαντικότατο ρόλο στην αλλαγή του τρόπου παιξίματος του Brant έπαιξαν οι μπασογραμμές του Scott Reeder (αντικατέστησε τον Oliveri). Τέλος, σημειώστε πως αντικαταστάτης του Bjork είναι ο παλιός γνώριμος του Bjork, Alfredo Hernandez, με τον οποίο οι Kyuss ηχογράφησαν τον τελευταίο τους δίσκο "...And The Circus Leaves Town".
The Action Is Hell On Wheels...
Το 1994 λοιπόν μπαίνει το τέλος στην πορεία του Bjork με τους Kyuss, αλλά ξεκινά μια νέα διαδρομή με τους Fu Manchu, συμμετέχοντας στην παραγωγή του άλμπουμ τους "No One Rides For Free". Το 1997 παίρνει τη θέση του Ruben Romano (που μαζί με τον Eddie Glass έφτιαξαν τους Nebula) και ηχογραφεί μαζί με τους Fu Manchu το "The Action Is Go". "Evil Eye", "Urethane", "Laserblast" και τα μυαλά στα κάγκελα. Συνολικά παίζει τύμπανα σε 3 ακόμα δίσκους, "Eatin' Dust" (1999), "King Of The Road" (1999) και "California Crossing" (2002).
Δεν ξέρω αν έχει αποτιμηθεί πλήρως η συμμετοχή του Brant Bjork στους Fu Manchu, αλλά ακούγοντας κομμάτια σαν το "Hell On Wheels", το "Boogie Van", το "King Of The Road", το "Laserblast", το "Moongoose", το "Thinkin' Out Loud" και τόσα άλλα, απλά συνειδητοποιείς πως ο τύπος μέσα σε μια δεκαετία έπαιξε σε δύο μπάντες που βρίσκονταν στην αφρόκρεμα της σκηνής.
Sun Brother
Και φυσικά δε σταμάτησε εκεί... Το 1999 τραβάει στο "Rancho De La Luna" και ηχογραφεί το "Jalamanta". Μπάσο, τύμπανα, φωνή, κιθάρα... τα αναλαμβάνει όλα ο ίδιος και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους, επειδή έχει περίσσευμα ψυχής και ειλικρίνειας, αποτυπωμένης με τρόπο τέτοιο, που δε μπορείς να παραβλέψεις. Όταν μιλάμε για ταξιδιάρικους ήχους, τότε εννοούμε το "Jalamanta" και όταν μιλάμε για σύγχρονους rock n' roll ύμνους τότε μιλάμε για κομμάτια σαν το "Low Desert Punk". Και αν μιλήσουμε για επιρροές, χώρια από αυτές που αναφέραμε νωρίτερα, προσθέστε και μπάντες σαν τους Funcadelic, τους Wailers και τον Peter Tosh. Έτσι για να αιτιολογήσουμε κάπου αυτή τη ζεστασιά του ήχου του Bjork.
Sounds Of Liberation
Είσαι ο Brant Bjork, έχεις παίξει τύμπανα στους Kyuss και στους Fu Manchu, έχεις κυκλοφορήσει ήδη ένα σόλο δίσκο και ψάχνεσαι να κυκλοφορήσεις και κάτι άλλο. Βρίσκεις λοιπόν τον Alfredo Hernandez (που πέρασε και από τους Q.O.T.S.A.), ή για να είμαστε και πιο ακριβείς ο Alfredo πήγε και βρήκε στην έρημο τον Bjork για να αράξουν λίγο, και τον Dave Dinsmore (μπάσο στους Unida του John Garcia), βγάζεις το "Sounds Of Liberation" και ονομάζεις τη μπάντα Che (Est. 2000). Ε, πόσο θεούλης μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος πια... Και για να κάνουμε τη σούμα, τέταρτος δίσκος μέσα σε μόλις δύο χρόνια για τον Bjork και χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα έτσι...
The Bros...
Το 2002 αποτελεί κομβική χρονιά για τον κύριο Bjork, καθώς αποχωρεί από τους Fu Manchu και τραβάει το δρόμο του (για άλλη μια φορά). Η δεύτερη σόλο προσπάθεια του αρχηγού έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που είχε φανεί τόσο στο εμβληματικό "Jalamanta", όσο και στο "Sounds Of Liberation".Όταν μιλάμε για groove, τότε ένας άνθρωπος μπορεί να σου μιλήσει για αυτό... Ο Brant Bjork. Αν ο θεός του καλοκαιριού υπάρχει (που εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ), τότε πίνει μπύρες με τον Brant Bjork ακούγοντας αυτόν τον δίσκο. Η έντονη ενδοσκοπική / ατμοσφαιρική διάθεση που χαρακτηρίζει το "Jalamanta" έχει δώσει το χώρο της στη Hendrix-ική διάθεση που τόσο όμορφα φιλτραρίστηκε από τους Che.
Προσθέστε και κάποια keybords που έβαλε ο συμπαραγωγός του δίσκου, Mathia Schneeberger, και έχετε μια καλή εικόνα για το "Brant Bjork And The Operators".
Keep Your Magic, Saved By My Local Angel, Tres Dias
Από το 2002 και έπειτα παρατηρούμε μια στροφή του Bjork σε πιο εσωστρεφείς ήχους, πιο χαλαρούς, πιο ροκ, πιο απλές συνθέσεις, χωρίς περιπλοκές, φρου φρου και αρώματα... Αυτή καταγράφεται πρώτα στο "Keep Your Cool" (2003), κορυφώνεται στο "Local Angel" (2004), φαίνεται να «σβήνει» σιγά σιγά στο "Saved By Magic" (2005) και επανεμφανίζεται στο "Tres Dias" του 2007.
"Keep Your Cool" μας λέει ο αρχηγός το 2003 και εμείς υπακούμε. Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή; Ρωτάνε στο "Hey, Monkey Boy" τον BB «Hey Monkey Boy, why you'r unemployed?» και απαντάει σαφέστατα και χωρίς περιτροπές «Because I'm Jammin...». Ακόμα ένας στακάτος rock n' roll δίσκος, που συνεχίζει στο δρόμο του "Brant Bjork And The Operators", αλλά φροντίζει να απαντάει με απλούς και σταράτους στίχους και σε ερωτήματα που προβληματίζουν τον ψυχισμό του Brant (λέγε με "My Soul"). Τίμιος δίσκος, ξεκάθαρα πράγματα.
Ο Brant Bjork φτιάχνει μουσική για ανθρώπους που ξέρουν και γουστάρουν να αράζουν αλλά και για ανθρώπους που ξέρουν να ερωτεύονται. Το "Local Angel" του 2004 ουσιαστικά αποτελεί τον πιο εσωστρεφή δίσκο του Bjork μέχρι στιγμής. Οι μελωδίες είναι όσο πιο χαλαρές πάει, οι κιθάρες έχουν δεύτερο ρόλο και η ηρεμία εξαπλώνεται παντού. Ευτυχώς στο "Saved By Magic" του επόμενου χρόνου ο Brant επιστρέφει στα κλασσικά του στάνταρ, στα πιο «ηλεκτρικά» του στάνταρ δηλαδή.
Το ακουστικό "Tres Dias" του 2007 απλά ανοίγει δρόμο για το εκπληκτικό "Somera Sol". «Όταν το desert rock ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του σε ψυχεδελικές και soulfunk μελωδίες, να είστε σίγουροι πως τις ξεκλειδώνει ο εν λόγω κύριος με τον πλέον εύκολο τρόπο. Κοφτά κι άμεσα τραγούδια, όπως και ο τρόπος που τα ερμηνεύει, που μέσα από την απλοïκότητά τους φανερώνουν το μεγαλείο του συνθέτη / ερμηνευτή». Αυτά έγραφε πέρσι στην κριτική του ο Γιώργος Ζαρκαδούλας και δεν έχω λόγο να γράψω κάτι καινούργιο.
Low Desert Punk
Και όχι, ω τη έκπληξη, δεν έχει κυκλοφορήσει μόνο αυτά. Φέτος βγήκε το "Punk Rock Guilt", το οποίο είναι μια πιο ροκ εκδοχή των Operators. Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν. Punk, rock n' roll, Hendrix... Αυτά έχουν σημασία. Για τους αριθμούς και για το ρεζουμέ σημειώνω... 3 δίσκοι με Kyuss, 4 δίσκοι με Fu Manchu, 8+1 προσωπικοί δίσκοι (μαζί με Che), συμμετοχές στα Desert Sessions του Josh Homme αλλά και στους Mondo Generator του Oliveri, Fatso Jetson, Yellow#5, Duna Records, Low Desert Punk Records, Sabbia (dvd)...
Αν μετά από όλα αυτά εσείς δεν πειστήκατε πως μιλάμε για έναν ζωντανό θρύλο του ροκ, τότε μπορείτε να τον δείτε live το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στο Αν και να κρίνετε από μόνοι σας.
Big Bikes...
Γεννημένος στις 16 Μαρτίου του 1973, ο Brant Christopher Bjork έμελλε να επηρεάσει τη μουσική σκηνή των '90s όσο λίγοι. Στα 17 του κυκλοφορεί με τους Sons Of Kyuss (μετέπειτα Kyuss) το ομότιτλο ep, το οποίο, αν και κάπως «άγαρμπο», δείχνει ξεκάθαρα κάποιες επιρροές της μπάντας. Metal, punk, '70s rock, blues και αγνή ενέργεια αποτελούν τα συστατικά που αναγράφονται στη συσκευασία του ντεμπούτο των Kyuss, το "Wretch". Σημειώστε πως ήδη ο μικρός Brant έχει μπλέξει με προσωπικότητες σαν τον Mario Lalli και τον Scott Reeder και έχει νιώσει τη μαγεία των λεγόμενων generator parties στην έρημο.
«Αφού δεν υπήρχε ο χώρος για μας να παίξουμε κάπου αλλού, πηγαίναμε στην έρημο με μπύρες και τους ενισχυτές του Mario Lalli, φωνάζαμε τους φίλους μας και τζαμάραμε για ώρες στην έρημο...».
Green Machine...
Το «άγουρο» "Wretch" του 1991, με τη βοήθεια του παραγωγού Chris Goss (για τσεκάρετε τους Masters Of Reality), μετουσιώθηκε σε κάτι αδιευκρίνιστα επιθετικό, βαρύ, γκρουβάτο, ταξιδιάρικο και μοναδικό . Το "Blues For The Red Sun" του 1992 είναι μαζί με το "Spine Of God" των Monster Magnet δύο δίσκοι που «έκαψαν» μια ολόκληρη γενιά. Αν έχεις ακούσει τη λασπίλα του "Molten Universe", αν έχεις βιώσει στο πετσί σου το τρέξιμο του "50 Million Year Trip", αν έχεις κλείσει τα μάτια αισθανόμενος τις μελωδίες του "Capsized" που σε οδηγούν σαν πρόβατο επί σφαγή στην πανκίλα του "Allens Wrench", τότε έχεις αλλάξει για πάντα... Η ανάγκη της μπάντας να δημιουργήσει κάτι πέρα από τους Black Flag και τους Metallica αποτυπώνεται πλήρως σε αυτό τον δίσκο και φυσικά οδηγείται από τα τύμπανα του κύριου Bjork. Οι Ramones, οι Black Sabbath, οι Black Flag μπλέκονται με τους Steppenwolf και αρκετή άμμο. Το αποτέλεσμα το έχετε ακούσει...
Gardenia...
Για αρκετούς το "Welcome To Sky Valley" (1994) είναι η επιτομή του desert ήχου και ο καλύτερος δίσκος των Kyuss. Για τον Brant Bjork είναι ο τελευταίος του δίσκος με αυτούς... Οι καταχρήσεις, οι συναυλίες, η αλλαγή δισκογραφικής εταιρείας, η φυγή του Nick Oliveri από τη μπάντα έπαιξαν το ρόλο τους. Το δεδομένο είναι πως το drumming του Brant στο συγκεκριμένο δίσκο είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παιξίματα που έχουν ακουστεί στο χώρο (απλά ακούστε το "Whitewater"). Η προσωπική του εξέλιξη είναι αξιοθαύμαστη. Πλέον οδηγείται σε ήχους πιο ατμοσφαιρικούς, πιο αρμονικούς που σε καθοδηγούν στο ταξίδι σου στην έρημο. Λέξη κλειδί η έρημος... Άλλωστε το έχει δηλώσει και ο ίδιος: «Το να παίζεις σε ανοιχτά μέρη (αναφερόμενος στα generator parties) σε αναγκάζει να δημιουργήσεις έναν ήχο που περιβάλλει τους ανθρώπους σαν υγρό...». Αξίζει να σημειώσουμε επίσης πως σημαντικότατο ρόλο στην αλλαγή του τρόπου παιξίματος του Brant έπαιξαν οι μπασογραμμές του Scott Reeder (αντικατέστησε τον Oliveri). Τέλος, σημειώστε πως αντικαταστάτης του Bjork είναι ο παλιός γνώριμος του Bjork, Alfredo Hernandez, με τον οποίο οι Kyuss ηχογράφησαν τον τελευταίο τους δίσκο "...And The Circus Leaves Town".
The Action Is Hell On Wheels...
Το 1994 λοιπόν μπαίνει το τέλος στην πορεία του Bjork με τους Kyuss, αλλά ξεκινά μια νέα διαδρομή με τους Fu Manchu, συμμετέχοντας στην παραγωγή του άλμπουμ τους "No One Rides For Free". Το 1997 παίρνει τη θέση του Ruben Romano (που μαζί με τον Eddie Glass έφτιαξαν τους Nebula) και ηχογραφεί μαζί με τους Fu Manchu το "The Action Is Go". "Evil Eye", "Urethane", "Laserblast" και τα μυαλά στα κάγκελα. Συνολικά παίζει τύμπανα σε 3 ακόμα δίσκους, "Eatin' Dust" (1999), "King Of The Road" (1999) και "California Crossing" (2002).
Δεν ξέρω αν έχει αποτιμηθεί πλήρως η συμμετοχή του Brant Bjork στους Fu Manchu, αλλά ακούγοντας κομμάτια σαν το "Hell On Wheels", το "Boogie Van", το "King Of The Road", το "Laserblast", το "Moongoose", το "Thinkin' Out Loud" και τόσα άλλα, απλά συνειδητοποιείς πως ο τύπος μέσα σε μια δεκαετία έπαιξε σε δύο μπάντες που βρίσκονταν στην αφρόκρεμα της σκηνής.
Sun Brother
Και φυσικά δε σταμάτησε εκεί... Το 1999 τραβάει στο "Rancho De La Luna" και ηχογραφεί το "Jalamanta". Μπάσο, τύμπανα, φωνή, κιθάρα... τα αναλαμβάνει όλα ο ίδιος και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπημένους μου δίσκους, επειδή έχει περίσσευμα ψυχής και ειλικρίνειας, αποτυπωμένης με τρόπο τέτοιο, που δε μπορείς να παραβλέψεις. Όταν μιλάμε για ταξιδιάρικους ήχους, τότε εννοούμε το "Jalamanta" και όταν μιλάμε για σύγχρονους rock n' roll ύμνους τότε μιλάμε για κομμάτια σαν το "Low Desert Punk". Και αν μιλήσουμε για επιρροές, χώρια από αυτές που αναφέραμε νωρίτερα, προσθέστε και μπάντες σαν τους Funcadelic, τους Wailers και τον Peter Tosh. Έτσι για να αιτιολογήσουμε κάπου αυτή τη ζεστασιά του ήχου του Bjork.
Sounds Of Liberation
Είσαι ο Brant Bjork, έχεις παίξει τύμπανα στους Kyuss και στους Fu Manchu, έχεις κυκλοφορήσει ήδη ένα σόλο δίσκο και ψάχνεσαι να κυκλοφορήσεις και κάτι άλλο. Βρίσκεις λοιπόν τον Alfredo Hernandez (που πέρασε και από τους Q.O.T.S.A.), ή για να είμαστε και πιο ακριβείς ο Alfredo πήγε και βρήκε στην έρημο τον Bjork για να αράξουν λίγο, και τον Dave Dinsmore (μπάσο στους Unida του John Garcia), βγάζεις το "Sounds Of Liberation" και ονομάζεις τη μπάντα Che (Est. 2000). Ε, πόσο θεούλης μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος πια... Και για να κάνουμε τη σούμα, τέταρτος δίσκος μέσα σε μόλις δύο χρόνια για τον Bjork και χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα έτσι...
The Bros...
Το 2002 αποτελεί κομβική χρονιά για τον κύριο Bjork, καθώς αποχωρεί από τους Fu Manchu και τραβάει το δρόμο του (για άλλη μια φορά). Η δεύτερη σόλο προσπάθεια του αρχηγού έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που είχε φανεί τόσο στο εμβληματικό "Jalamanta", όσο και στο "Sounds Of Liberation".Όταν μιλάμε για groove, τότε ένας άνθρωπος μπορεί να σου μιλήσει για αυτό... Ο Brant Bjork. Αν ο θεός του καλοκαιριού υπάρχει (που εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ), τότε πίνει μπύρες με τον Brant Bjork ακούγοντας αυτόν τον δίσκο. Η έντονη ενδοσκοπική / ατμοσφαιρική διάθεση που χαρακτηρίζει το "Jalamanta" έχει δώσει το χώρο της στη Hendrix-ική διάθεση που τόσο όμορφα φιλτραρίστηκε από τους Che.
Προσθέστε και κάποια keybords που έβαλε ο συμπαραγωγός του δίσκου, Mathia Schneeberger, και έχετε μια καλή εικόνα για το "Brant Bjork And The Operators".
Keep Your Magic, Saved By My Local Angel, Tres Dias
Από το 2002 και έπειτα παρατηρούμε μια στροφή του Bjork σε πιο εσωστρεφείς ήχους, πιο χαλαρούς, πιο ροκ, πιο απλές συνθέσεις, χωρίς περιπλοκές, φρου φρου και αρώματα... Αυτή καταγράφεται πρώτα στο "Keep Your Cool" (2003), κορυφώνεται στο "Local Angel" (2004), φαίνεται να «σβήνει» σιγά σιγά στο "Saved By Magic" (2005) και επανεμφανίζεται στο "Tres Dias" του 2007.
"Keep Your Cool" μας λέει ο αρχηγός το 2003 και εμείς υπακούμε. Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή; Ρωτάνε στο "Hey, Monkey Boy" τον BB «Hey Monkey Boy, why you'r unemployed?» και απαντάει σαφέστατα και χωρίς περιτροπές «Because I'm Jammin...». Ακόμα ένας στακάτος rock n' roll δίσκος, που συνεχίζει στο δρόμο του "Brant Bjork And The Operators", αλλά φροντίζει να απαντάει με απλούς και σταράτους στίχους και σε ερωτήματα που προβληματίζουν τον ψυχισμό του Brant (λέγε με "My Soul"). Τίμιος δίσκος, ξεκάθαρα πράγματα.
Ο Brant Bjork φτιάχνει μουσική για ανθρώπους που ξέρουν και γουστάρουν να αράζουν αλλά και για ανθρώπους που ξέρουν να ερωτεύονται. Το "Local Angel" του 2004 ουσιαστικά αποτελεί τον πιο εσωστρεφή δίσκο του Bjork μέχρι στιγμής. Οι μελωδίες είναι όσο πιο χαλαρές πάει, οι κιθάρες έχουν δεύτερο ρόλο και η ηρεμία εξαπλώνεται παντού. Ευτυχώς στο "Saved By Magic" του επόμενου χρόνου ο Brant επιστρέφει στα κλασσικά του στάνταρ, στα πιο «ηλεκτρικά» του στάνταρ δηλαδή.
Το ακουστικό "Tres Dias" του 2007 απλά ανοίγει δρόμο για το εκπληκτικό "Somera Sol". «Όταν το desert rock ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του σε ψυχεδελικές και soulfunk μελωδίες, να είστε σίγουροι πως τις ξεκλειδώνει ο εν λόγω κύριος με τον πλέον εύκολο τρόπο. Κοφτά κι άμεσα τραγούδια, όπως και ο τρόπος που τα ερμηνεύει, που μέσα από την απλοïκότητά τους φανερώνουν το μεγαλείο του συνθέτη / ερμηνευτή». Αυτά έγραφε πέρσι στην κριτική του ο Γιώργος Ζαρκαδούλας και δεν έχω λόγο να γράψω κάτι καινούργιο.
Low Desert Punk
Και όχι, ω τη έκπληξη, δεν έχει κυκλοφορήσει μόνο αυτά. Φέτος βγήκε το "Punk Rock Guilt", το οποίο είναι μια πιο ροκ εκδοχή των Operators. Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν. Punk, rock n' roll, Hendrix... Αυτά έχουν σημασία. Για τους αριθμούς και για το ρεζουμέ σημειώνω... 3 δίσκοι με Kyuss, 4 δίσκοι με Fu Manchu, 8+1 προσωπικοί δίσκοι (μαζί με Che), συμμετοχές στα Desert Sessions του Josh Homme αλλά και στους Mondo Generator του Oliveri, Fatso Jetson, Yellow#5, Duna Records, Low Desert Punk Records, Sabbia (dvd)...
Αν μετά από όλα αυτά εσείς δεν πειστήκατε πως μιλάμε για έναν ζωντανό θρύλο του ροκ, τότε μπορείτε να τον δείτε live το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στο Αν και να κρίνετε από μόνοι σας.
Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
