Dragonforce

Η πρώτη ουσιαστική επαφή που είχα με τους Dragonforce, εκτός από κάποιες επιπόλαιες ακροάσεις των δύο προηγούμενων album τους "Valley Of The Damned" (2003) και "Sonic Firestorm" (2004), ήταν στην εμφάνιση τους ως support στη συναυλία των Iron Maiden το καλοκαίρι που μας πέρασε. Αυτό που μου έκανε ασφαλώς εντύπωση είναι η απίστευτη ενεργητικότητα του group πάνω στη σκηνή. Το ίδιο το group μάλιστα δηλώνει ότι αυτό που πρωτίστως το ενδιαφέρει είναι η ζωντανή του παρουσία. Πράγματι οι Dragonforce έχουν στις τάξεις τους μέλη που μπορούν να εγγυηθούν την απόλυτη power metal συναυλία αφού ένας απίστευτα γρήγορος κιθαρίστας και μια φωνή με τεράστιες δυνατότητες είναι αυτό που θα επιθυμούσαν όλες οι μπάντες ανάλογου ύφους να έχουν.

Εκεί κάπου αρχίζουν τα προβλήματα... Οι Dragonforce έχουν κατηγορηθεί πολλάκις για τον ίδιο λόγο που λατρεύονται από πολλούς. Η απίστευτη ταχύτητα που χαρακτηρίζει τον Herman Li (κιθάρα) μοιάζει να αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για το group. Τα δύο πρώτα albums των Dragonforce είχαν όλα τα στοιχεία που θα μπορούσε να βρει κάποιος σε ένα δίσκο μελωδικού power απλά δε μπορώ να κρύψω ότι μου έδιναν την εντύπωση των Rhapsody σε Fast Forward. Με ένα μικρό ίχνος προκατάληψης, λοιπόν, ξεκίνησα τις ακροάσεις της τρίτης κυκλοφορίας τους "Inhuman Rampage". Η αλήθεια είναι ότι η οποιαδήποτε προκατάληψη μπορεί να είχα δεν άργησε να εξαφανιστεί. Ο Herman Li, νικητής του βραβείου Dimebag Darell για τον καλύτερο νέο κιθαρίστα, μοιάζει εξωπραγματικός. Αυτό που έχει όμως πραγματική σημασία είναι ότι το group επέλεξε να έχει μόνο οχτώ κομμάτια στο album με σκοπό να μην υπάρχει κοιλιά σε κανένα σημείο του.

Το κομμάτι που ανοίγει το album, "Through The Fire And Flames", είναι πραγματικά ενδεικτικό του τρόπου που προσέγγισαν οι Dragonforce τη νέα τους δουλειά. Η ταχύτητα παύει πλέον να είναι αυτοσκοπός για το group και υποβαθμίζεται «απλά» στο βασικότερο στοιχείο του ήχου τους. Οι συνθέσεις είναι σαφέστατα πολύ βελτιωμένες και αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως ανθρώπους. Ο ένας είναι ασφαλώς ο Herman Li που έθεσε την προσωπική του ανάδειξη σε δεύτερη μοίρα γράφοντας συνειδητά πλέον κομμάτια για όλο το group και όχι μόνο για εκείνον. O βασικότερος λόγος όμως της εμφανέστατης αλλαγής στον τρόπο σύνθεσης και εκτέλεσης των κομματιών του group ακούει στο όνομα Vadim Pruzhanov (πλήκτρα), η συνεργασία του οποίου με τον Li και τον Totman (κιθάρα) μας χαρίζει ένα album με οχτώ σχεδόν ισάξια κομμάτια. Ο ρόλος του Pruzhanov όμως δε σταματά στην σύνθεση αφού η παρουσία των πλήκτρων στο album είναι ιδιαίτερα αισθητή και είναι αυτή που προσφέρει τη μελωδικότητα που έψαχναν οι Dragonforce. Μια μελωδικότητα που δένει απόλυτα με την εξαιρετική φωνή του Theart η οποία βρίσκει την ευκαιρία να κάνει εμφανείς τις μουσικές επιρροές του που προέρχονται κυρίως από τον hard και glam rock χώρο. Η εμμονή όμως στην ταχύτητα δεν έχει εκλείψει τελείως όπως έρχεται να μας θυμίσει και το "Revolution Deathsquad", αλλά πραγματικά δε μου ξένισε καθόλου τη στιγμή που στο ίδιο album βρίσκονται κομμάτια όπως τα "Storming The Burning Fields", "Operation Ground And Pound" αλλά και η μπαλάντα που κλείνει το album "Trail Of Broken Hearts", κομμάτια που πραγματικά οδηγούν τους Dragonforce σε νέα μουσικά μονοπάτια.

Το "Inhuman Rampage" αποτελεί σαφέστατα την καλύτερη ως σήμερα δουλειά των Dragonforce. Όποιος βρήκε ενδιαφέροντα τα προηγούμενα album τους είναι σίγουρο ότι θα το λατρέψει. Όποιος όμως τα βρήκε κουραστικά και πιστεύει ότι υστερούν σε συνθέσεις και πρωτοτυπία τότε πρέπει να δει το "Inhuman Rampage" σα μια νέα βελτιωμένη πρόταση του group. Οι Dragonforce προσπαθούν, λοιπόν, να βρουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ταχύτητα - υπέρμετρη ενεργητικότητα και τη μελωδική και πιο ολοκληρωμένη μουσικά πλευρά τους. Το "Inhuman Rampage" εκφράζει απόλυτα αυτή τη συνειδητή αναζήτηση του μουσικού που μοιάζει να βρίσκει τον τρόπο να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο κοινό.