ProgSession #1: Spring

Από τον Κώστα Σακκαλή, 12/04/2011 @ 15:01
Όση χαρά προσφέρει στους απανταχού μουσικόφιλους η παρακολούθηση της επικαιρότητας και η βιωματική συναίσθηση του παρόντος, άλλο τόσο, και ίσως και περισσότερο, ενδιαφέρον έχει η ενασχόληση με το άγνωστο παρελθόν, με το σκάλισμα της Ιστορίας, με τις πιο αφώτιστες γωνιές της. Στα πλαίσια αυτής της διαστροφής, το Rocking.gr κάθε μήνα θα παρουσιάζει, μέσω μίας στήλης που καθόλου τυχαία επέλεξε να παίξει με τις λέξεις progress και obsession, ένα δίσκο από το ευρύτατο φάσμα και την κληρονομιά του progressive rock, που δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει ενός cult συλλεκτικού επιπέδου.

Days of progressive passed Vol. 1:

Spring - Spring
1971
RCA/Neon

Όποτε κάποιος ανασύρει το επιχείρημα ότι το progressive rock δεν είναι τίποτα άλλο από πολύπλοκες ενορχηστρώσεις που στερούνται μελωδίας, έχω μία λέξη φυλαγμένη να του απαντήσω: «Spring».

Ο θρύλος λέει μία απίθανη ιστορία για το πώς ο κόσμος έγινε πλουσιότερος με αυτό το μαγευτικό άλμπουμ. Το συγκρότημα, αποτελούμενο από τον τραγουδιστή Pat Moran, τον κιθαρίστα Ray Martinez, τον μπασίστα Adrian Maloney, τον κημπορντίστα Kipps Brown και τον drummer Pick Withers, είχε βγει σε περιοδεία με ένα σαραβαλιασμένο van, με σκοπό να προσελκύσει τα βλέμματα κάποιου μάνατζερ. Για καλή (!) τους τύχη, το φορτηγάκι τους χάλασε στη μέση του δρόμου και το πρώτο αυτοκίνητο που έτυχε να σταματήσουν ήταν του ιδιοκτήτη των Rockfield Studios. Από εκεί και μετά η μοίρα τους είχε πάρει το δικό της (καλό) δρόμο.

Βασισμένοι από τη μία στο mellotron του Brown, που χρησιμοποιείται εδώ πριν γίνει ιδιαίτερα διαδεδομένο ("In The Court Of The Crimson King" εξαιρουμένου βεβαίως), αλλά και στην ιδιαίτερη φωνή του Moran, οι Spring επέδειξαν μία ανεπανάληπτη ικανότητα σύνθεσης ακαταμάχητων μελωδιών. Τα τραγούδια τους βρίθουν εμπνευσμένων ιδεών αλλά και συνεχών εναλλαγών ρυθμών, που ποικίλουν από τον απλούστερο στρατιωτικό μέχρι τον πιο περίτεχνο και jazzy. Ακόμα πιο σπάνιο, δε, συνοδεύονται και από όμορφους στίχους, που κολακεύουν ακόμα περισσότερο τη μουσική. Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις ανάμεσα στα οκτώ διαμάντια του άλμπουμ ποιο λάμπει περισσότερο. Τα "Boats" και "The Prisoner (Eight By Ten)" ξεχωρίζουν για τα κολλητικά ρεφρέν τους, τα "Gazing" και "Shipwrecked Soldier" για την κιθαριστική δουλειά τους, τo "Golden Fleece" για τη λυρικότητά του, το "Song For Absent Friends (The Island)" για την πιανιστική μελαγχολία του. Με δυσκολία όμως θα επιλέξω το "Grail" για ένα ακατανόητο και ανεξήγητο συναίσθημα ευφορίας που με πιάνει κάθε φορά που το ακούω, εδώ και πολλά χρόνια.

Σε πιθανή απορία κατά ποια έννοια αυτό εδώ το πόνημα είναι prog rock θα πρέπει, για να απαντηθεί, να απομακρυνθούμε από την όρο όπως κυριάρχησε από τα συμφωνικά συγκροτήματα τύπου Yes κτλ. Όχι, δε θα βρούμε εκτεταμένα σόλο, ούτε πολύπλοκους ρυθμούς. Θα βρούμε όμως μία λυρικότητα όχι μακρινή αυτής του πρώτου δίσκου των King Crimson, ενορχήστρωση και συνθέσεις διαφορετικές από το κλασικό δωδεκάμετρο του rythm 'n' blues και μία εκφραστική ελευθερία, ίσως πιο συγκροτημένη και λιγότερο αυτοσχεδιαστική από την ψυχεδέλεια. Τα δομικά στοιχεία, δηλαδή, που γέννησαν το rock, που, ελλείψει καλύτερου χαρακτηρισμού, ονομάστηκε «προοδευτικό».

Το μέλλον των Spring έμελλε να είναι βραχύβιο. Ηχογραφήθηκε και ένα δεύτερο άλμπουμ, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε τελικώς ποτέ, και, πέρα από κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια που εμφανίστηκαν ως bonus tracks στην επανέκδοση του cd, δεν έχει κυκλοφορήσει επισήμως (αν και η ιαπωνική αγορά είχε την τύχη να δει κόπιες του άλμπουμ σε παράνομο cd). Κάποια από τα μέλη τους όμως δε θα απομακρυνθούν από τη μουσική, με τον Ray Martinez και τον Pick Withers να καταλήγουν μέσα από διάφορες session δουλειές στο συγκρότημα του Robert Plant και τους Dire Straits αντίστοιχα.

H αυθεντική βινυλιακή έκδοση αποτελεί Άγιο Δισκοπότηρο για πολλούς συλλέκτες, αφού μπορεί να αγγίξει σε δημοπρασίες ακόμα και τα 1000 ευρώ, και καλά κρυμμένο μυστικό που μεταφέρεται από στόμα σε στόμα για τους υπόλοιπους progressive μουσικόφιλους. Στην εποχή της υπερπληροφόρησης, αν θέλετε ένα σίγουρο εφαλτήριο για να σκάψετε κάτω από την επιφάνεια και στις απαρχές του είδους, αυτός εδώ ο δίσκος μπορεί να αποτελέσει τη βάση σας.

Τον επόμενο μήνα θα τα ξαναπούμε με το μάθημα ιστορίας και πώς σχετίζεται το progressive με μία Αϊτινή παραστρατιωτική οργάνωση.

Κώστας Σακκαλής
  • SHARE
  • TWEET