Palaye Royale, Bad Habits @ Παλιό Αμαξοστάσιο ΟΣΥ, 12/04/25

Το Παλιό Αμαξοστάσιο στο Γκάζι μετατράπηκε το βράδυ της Σαββάτου σε πεδίο αποθέωσης για τους εκρηκτικούς Palaye Royale (που τους βλέπουμε για 3^η συνεχόμενη χρονιά), στο πλαίσιο της "Death Or Glory" περιοδείας τους. Με φόντο τον βιομηχανικό χώρο και ένα αθηναϊκό - κυρίως νεανικό - κοινό που διψούσε για κάθε τους κίνηση, το αμερικάνικο γκρουπ απέδειξε γιατί θεωρείται μια από τις πιο θεατρικές και αφοσιωμένες μπάντες της rock σκηνής.

Πριν περάσουμε στο κυρίως πιάτο όμως, στη βραδιά των Ejekt και Jameson μας υποδέχτηκαν οι Αθηναίοι Bad Habits. Ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους αλλά η φήμη τους προηγείται και ήξερα ότι θα προσέφεραν ένα άκρως δυναμικό "old meets new" rock n roll, όπως και έκαναν. Με ατελείωτη ενέργεια (που σκίζει παντελόνια) και hooks που μένουν, κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή όσων είχαν ήδη γεμίσει τον χώρο από νωρίς. Παρά τον σύντομο χρόνο στη διάθεσή τους, και με όπλο την περίσσια -και δικαιολογημένη- αυτοπεποίθηση τους ,παρουσίασαν ένα σύνολο δεμένο, δίνοντας την κατάλληλη ώθηση για όσα θα ακολουθούσαν. Ακούστηκαν και μας έμειναν τα "Sick", "Any Chance/Any Way", "Can’t Buy Me Love", " I Need" "On The Edge", "Down In Flames", "’Till I Die", "California" και "On The Run".

Στις 21:45 ακριβώς, οι Palaye Royale πάτησαν στο σανίδι με το "You’ll Be Fine", βάζοντας από νωρίς τη νύχτα σε τροχιά ξέφρενης ενέργειας. Ο Leith, με τη χαρακτηριστική δραματικότητα στη σκηνική του παρουσία, δεν άργησε να κατέβει στο κόσμο -χτίζοντας μια σχεδόν σωματική σχέση μαζί τους- κάτι που θα που επαναλάμβανε σχεδόν σε κάθε κομμάτι, μαζί με τον Sebastian Danzig (ο οποίος δεν πτοήθηκε από την πτώση του κατά τη δεύτερή του κάθοδο). Το "Death Or Glory" και το "No Love In L.A" έγιναν μικρές τελετές, με το κοινό να τραγουδάει στίχο-στίχο και την μπάντα να ανταποδίδει με ακόμα περισσότερη θέρμη.

Η setlist της βραδιάς κύλησε σαν ρολόι πατώντας λίγο φρένο στο "Oblivion" που το αφιέρωσαν στη μητέρα τους που έχασαν ένα χρόνο παρά μία μέρα πριν, με τον Danzig να συγκρατεί τα δάκρυα την τελευταία στιγμή. Από το μελαγχολικό "Lonely" μέχρι το ωμό "Dying In A Hot Tub", η μπάντα ελίχθηκε με άνεση ανάμεσα στο θεατρικό και το ειλικρινές, το στιλιζαρισμένο και το αυθόρμητο. Το "Little Bastards" και το "Fucking With My Head" ανέβασαν κι άλλο την ένταση, ενώ το φινάλε με το "Mr. Doctor Man" τους βρήκε να παραδίνονται εντελώς στην ένταση της βραδιάς.

Ήταν μια συναυλία που τα είχε όλα: ιδρώτα, δράμα, φουσκωτές βάρκες, ροκ ενέργεια και νεροπίστολα (κρατάω μια επιφύλαξη για το αν είχε όντως νερό μέσα δεδομένου ότι το event ήταν συνεργασία με το Jameson). Οι Palaye Royale κάνουν κάτι παραπάνω από το να προωθούν ένα δίσκο, έρχονται και χτίζουν μια προσωπική σχέση με το κοινό. Η ένταση και η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι το τέλος έδειξαν πως η σύνδεση αυτή πέτυχε απόλυτα.

Κείμενο και Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος