Peter Hammill @ Gagarin 205, 08/03/19

Εκλεκτή μουσική, για να την απολαύσει κανείς παρέα με ένα καλό μπράντυ

Από τον Παντελή Κουρέλη, 14/03/2019 @ 10:49

Εννιά ολόκληρα χρόνια είχαν περάσει από την τελευταία φορά που είχε παίξει στην Ελλάδα ο Peter Hammill (και σχεδόν δεκατέσσερα από την αλήστου μνήμης συναυλιάρα των Van der Graaf Generator στον Λυκαβηττό), παρ’ όλο που τις προηγούμενες δύο δεκαετίες ήταν τακτικός επισκέπτης της χώρας μας. Με την καριέρα του να συνεχίζεται αδιάκοπα εδώ και μισό αιώνα, στις solo συναυλίες του παρουσιάζει κομμάτια από όλη τη διάρκεια αυτής με τη συνοδεία είτε πιάνου, είτε κιθάρας. Κάτι τέτοιο ακούγεται απλό, όμως δεδομένης της σπουδαιότητας του τραγουδοποιού, θελήσαμε να διαπιστώσουμε πώς ακριβώς θα μεταφερόταν στη σκηνή. Η μεγάλη ζήτηση για τη συναυλία που τελικά παρακολουθήσαμε, έφερε πριν λίγο καιρό την ανακοίνωση και δεύτερης συναυλίας την επόμενη μέρα.

Το πρόγραμμα της βραδιάς παρέμεινε δυστυχώς ένα καλά κρυμμένο μυστικό όσο κι όπου κι αν το αναζητήσαμε - το δελτίο τύπου ανέφερε ως «ώρα έναρξης» τις 21:00, χωρίς κάποια άλλη πληροφορία. Για να μη βρεθούμε προ κάποιας έκπληξης, λίγο μετά την ανακοινωμένη ώρα έναρξης περάσαμε τις πόρτες του Gagarin, με περιέργεια για το πώς θα είναι διαμορφωμένος ο χώρος. Διαπιστώσαμε ότι η πλατεία ήταν γεμάτη με καρέκλες, οι οποίες μάλιστα την ώρα που μπήκαμε ήταν ήδη σχεδόν όλες κατειλημμένες.

Κρατώντας ένα πακέτο από σημειώσεις και παρτιτούρες και με ρούχα άνετα και ολόλευκα, η ψιλόλιγνη, ευγενική φιγούρα του Hammill προέβαλε από τα παρασκήνια του Gagarin λίγο μετά τις 22:00. Μέχρι να πάρει τη θέση του πίσω από το πιάνο, όλες οι ομιλίες στον χώρο είχαν σταματήσει και άπαντες ετοιμαστήκαμε για την έναρξη.

Το set ξεκίνησε με το "My Room" των Van der Graaf Generator στο πιάνο, αμέσως μετά το οποίο ο Hammill φρόντισε να ενημερώσει με ένα αυστηρό νεύμα τους δύο φωτογράφους που βρίσκονταν στα πόδια του ότι ο χρόνος τους τελείωσε. Το "Too Many Of My Yesterdays" ήταν ένα από τα αρκετά τραγούδια χωρισμού που ακούσαμε, ντυμένο με το κατάλληλο φωνητικό χρώμα.

Ένας προσεκτικός ακροατής... διόρθωσε τον Hammill όταν αυτός ανέφερε ότι μας έπαιξε το "Still Life" αντί του "My Room". Από την πρώτη στιγμή έγινε εμφανές ότι το κοινό ήταν εντυπωσιακά έτοιμο να παρακολουθήσει αυτό που εκτυλισσόταν μπροστά μας, όντας απόλυτα ήσυχο. Πράγματι, η παρακολούθηση της συγκεκριμένης συναυλίας (ή πιο ταιριαστά, η βίωσή της) που είχε μόλις ένα μουσικό όργανο, απαιτούσε ησυχία, συγκέντρωση, προσοχή. Μια λίγο επίμονη ομιλία που ακούστηκε μετά τα πρώτα κομμάτια από το πάνω μπαρ, κόπηκε «μαχαίρι» με ένα απλό «σσσσσς» που ακούστηκε από έναν θεατή.

Το "Mirror Images" ήταν η δεύτερη και τελευταία αναφορά στον κατάλογο των Van der Graaf Genarator για τη βραδιά, ενώ η εκτέλεση του "Losing Faith In Words" έκλεινε μέσα της πάθος ανάλογο αυτού που κλείνουν μέσα τους οι στίχοι του κομματιού.

Μόλις συμπληρώθηκε ένα μισάωρο, ο Hammill μετακόμισε από το πιάνο στη μέση της σκηνής, όπου έπιασε την κιθάρα. Το ύφος δεν άλλαξε πολύ, μιας και πάλι μιλάμε για απογυμνωμένες εκτελέσεις στις οποίες η έμφαση είναι περισσότερο στο ύφος, στην εκφορά και στη σημασία των στίχων. Αυτοί οι στίχοι λοιπόν έβγαιναν πάντα από μέσα του με ταιριαστό συναίσθημα όπως πάθος όταν αφορούσαν την αγάπη και φλέγμα όταν αφορούσαν τον χωρισμό.

Το μελαγχολικό δίδυμο "If I Could" από το "The Future Now" και "Time For A Change" από το αμέσως επόμενο "pH7" ξεχώρισε ελαφρώς στο συγκεκριμένο setάκι. Τραγούδια που έχουν γραφτεί πριν ακόμα πολλοί από εμάς γεννηθούμε καν, αλλά που ακόμα και σήμερα πετυχαίνουν το κέντρο του στόχου. Το "Modern" ήταν το τελευταίο κομμάτι που παίχτηκε στην κιθάρα και ήρθε ακριβώς τότε που... ζητήθηκε από έναν από τους ακροατές. Η τυχαιότητα του setlist κάνει τη μαντεψιά πραγματικά δύσκολη - εκτός αν ο Hammill έκανε τελικά το χατίρι του οπαδού!

Η επιστροφή στο πιάνο έγινε με τα "Labour Of Love" και "Friday Afternoon". Η παρουσία των 500-600 ατόμων που γέμισαν το Gagarin παρέμενε εντελώς διακριτική κατά τη διάρκεια που ο Hammill χρησιμοποιούσε το πιάνο του ή την κιθάρα του για να συνοδεύσει τους στίχους του. Ήταν σαν όλοι να κρατούσαμε και την ανάσα μας όσο ο Hammill έπαιζε τα κομμάτια του και να ξεσπούσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε στο κενό που άφηνε μεταξύ τους. Η (πρώτη) αποχώρηση έγινε με πολύ όμορφες εκτελέσεις των επίσης παλιών "Traintime" και "Stranger Still".

Μετά από πραγματικά εγκάρδιο χειροκρότημα, ο Hammill ήρθε και πάλι στη σκηνή για να μας αποχαιρετήσει με μια σπουδαία εκτέλεση του "Vision", μετά από την οποία το χειροκρότημα συνεχίστηκε για αρκετή ώρα. Στο ενδιάμεσο, πρόλαβε να κράξει με επιτακτική φωνή ("You! Stop it!") και να διώξει έναν επίδοξο φωτογράφο που άφησε τη θέση του και έφτασε μπροστά στη σκηνή, προφανώς ενοχλώντας.

Το όλο σκηνικό προσωπικά μου θύμιζε λίγο τα solo εγχειρήματα του Springsteen, αλλά σε αγγλική version, με κύρια διαφορά τους πιο φλεγματικούς στίχους. Απολαύσαμε έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη να παρουσιάζει το έργο του με τον δικό του τρόπο και τους δικούς του όρους, σε ένα κοινό απολύτως έτοιμο να τον δεχτεί, ενώ εκπροσωπήθηκαν σχεδόν όλες οι περίοδοι της δισκογραφίας του.

Ο Hammill ονόμασε την πρώτη του μπάντα από μια γνωστή εφεύρεση του Αμερικανού καθηγητή Robert Van de Graaff: μια ηλεκτρική γεννήτρια που συσσωρεύει πολύ μεγάλα φορτία στην επιφάνεια μιας μεταλλικής σφαίρας και που μάλλον όλοι την έχουμε δει σε κάποιο πείραμα στα σχολικά μας χρόνια. Χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε εργαστήρια γιατί μπορεί με εύκολο τρόπο να μας δώσει μεγάλες διαφορές δυναμικού. Σαν αυτή που παρατηρήθηκε μεταξύ της απόδοσης του καλλιτέχνη Peter Hammill και της απόδοσης διαφόρων διεκπεραιωτικών και επίδοξων singers/songwriters που βλέπουμε κατά καιρούς. Ο Hammill έχει κλάση (και τραγούδια) που δεν κρύβεται και που δε χρειάζεται παρά το πάντρεμα ενός απλού πιάνου ή μιας απλής κιθάρας με το πάθος και την ψυχή του τραγουδοποιού για να αναδειχθεί. Δεδομένου ότι η επόμενη βραδιά είχε εντελώς διαφορετικό setlist, τυχεροί αυτοί που τον απόλαυσαν και για δεύτερο σερί βράδυ.

SETLIST
 

My Room (Waiting For Wonderland) (διασκευή Van der Graaf Generator)
Too Many Of My Yesterdays
Mirror Images (διασκευή Van der Graaf)
The Unconscious Life
Anagnorisis
Losing Faith In Words
Amnesiac (με κιθάρα)
If I Could (με κιθάρα)
Time For A Change (με κιθάρα)
Stumbled (με κιθάρα)
Torpor (με κιθάρα)
Modern (με κιθάρα)
Labour Of Love
Friday Afternoon
Four Pails
Traintime
Stranger Still

Encore:

Vision

  • SHARE
  • TWEET