Archive @ Ηρώδειο, 13/09/19
Ένα σετ άνω των δύο ωρών στο Αρχαίο Ωδείο, μια πορεία μέσα από μεγάλη ποικιλία μουσικών ειδών που κατέληξε στην απίστευτη εκτέλεση του "Again"
Μια συναυλία στο Ηρώδειο είναι πάντα μια όμορφη βόλτα από μόνη της. Το σκηνικό που δημιουργεί εκ φύσεως το Αρχαίο Ωδείο ανεβάζει κάμποσα επίπεδα πάνω την ατμόσφαιρα που παράγει κάθε καλλιτέχνης ο οποίος έχει την τύχη να εμφανιστεί εκεί. Ο ερχομός των Archive για την επέτειο των 25 ετών από την ίδρυσή τους ήταν ακόμη μια όμορφη αφορμή για να πλησιάσουμε την Ακρόπολη, σε μία από τις τελευταίες ανοιχτές συναυλίες της χρονιάς - καλό Χειμώνα είπαμε;
Η ζώνη Α, δηλαδή τα ψηλά διαζώματα με τις προσιτές τιμές, γέμισε. Αντίθετα, αρκετά πιο αραιή ήταν η προσέλευση χαμηλότερα, στις ζώνες Β και Γ. Κατά τις 21:00, όπως ήταν το πρόγραμμα, οι Archive βγήκαν στη σκηνή και τελείωσαν έπειτα από ένα γενναιόδωρο set άνω των δύο ωρών που άφησε άπαντες ικανοποιημένους.
Η αλήθεια είναι πως, εν έτει 2019, αυτό που προσμένεις από τους Archive είναι γλυκιά, γλυκιά νοσταλγία, ιδανική για όσους εξ ημών ενηλικιωθήκαμε μέσα στη δεκαετία των '00s - και όχι μόνο. Κοιτώντας βαθύτερα μέσα στη δισκογραφία της Λονδρέζικης μπάντας, θα διαπιστώσει κανείς πως οι Archive δεν είναι μόνο οι ραδιοφωνικές επιτυχίες τους.
Ήδη από το εξαιρετικό και παραγνωρισμένο ντεμπούτο τους, "Londinum", έναν από τους σημαντικότερους trip hop δίσκους, μέχρι το μεγάλο εμπορικό μπαμ της εποχής Craig Walker (2000-2004) και τα άλμπουμ που έβγαλαν μετά το 2004 σαν κολεκτίβα, οι Archive είχαν ανέκαθεν την επιθυμία να προσθέτουν βάθος στις μουσικές τους, πέραν της mainstream αμεσότητάς τους. Βέβαια, είναι επίσης γεγονός πως οι Archive βρίσκονται εδώ και χρόνια σε μια μεγάλη κάμψη που δύσκολα θα ανατραπεί, με τις τελευταίες τους δισκογραφικές δουλειές να περνούν και να μην αγγίζουν.
Η αρχή στη συναυλία έγινε με τα χιτάκια τους. Λόγω της αρχικής αμηχανίας και του μέτριου ήχου των δύο πρώτων τραγουδιών, τα πασίγνωστα "You Make Me Feel" και "Fuck U" άφησαν μια αίσθηση σαν να παίχτηκαν απλά για να παιχτούν, να τα βάλουν στην άκρη και να συνεχίσουν σιγά-σιγά με τις άλλες τους συνθέσεις, που γουστάρουν περισσότερο να παίζουν. Αυτό έγινε εμφανές όταν έστρωσε ο ήχος από το τρίτο τραγούδι και μετά.
Η μπάντα ήταν δομημένη σε σχεδόν ποδοσφαιρική παράταξη. Πίσω, στη ραχοκοκαλιά, τα drums πλαισιωμένα δεξιά και αριστερά με μπάσο/κιθάρα. Στα φτερά, οι μαέστροι Darius Keeler και Danny Griffiths, αρχηγοί της μπάντας, να παίζουν τα πλήκτρα και να παράγουν τους ηλεκτρινικούς ήχους τους. Ειδικά ο Keeler ήταν αεικίνητος, χορεύοντας ασταμάτητα και προσθέτοντας ενέργεια στην όλη σκηνική παρουσία. Στη frontline, ένα συνεχές rotation σε όργανα (κιθάρες, ντραμς, πλήκτρα) και φωνή μεταξύ των Pollard Berrier και Dave Pen - ενώ οι γυναίκες Maria Q και Holly Martin ανεβοκατέβαιναν στη σκηνή ανάλογα με τις ανάγκες των κομματιών.
Η εμφάνιση των Archive ήταν συνολικά θετικότατη, με λίγες κοιλιές και πάρα πολλές όμορφες μεταβάσεις. Ως έμπειρη μπάντα με μεγάλο «άρσεναλ» κομματιών στην κατοχή τους έπειτα από χρόνια δισκογραφίας, απέδωσαν εξαιρετικά τις αλλαγές από ένα μουσικό είδος στο άλλο. Οι μουσικές τους είναι άκρως πολυσυλλεκτικές, από ηλεκτρονικά χασίματα και trip hop μελαγχολίες μέχρι καθαρό βαρύ εναλλακτικό rock ή pop ραδιοφωνικές στιγμές. Το setlist ήταν αυστηρά μελετημένο σε αυτόν τον τομέα, χορταίνοντας μουσική ακόμα και όσους δεν γνώριζαν τις συνθέσεις που βρίσκονται στη σκιά των επιτυχιών τους.
Το φετινό τους single, "Remains Of Nothing", πρώτο νέο τραγούδι εδώ και αρκετά χρόνια, ήταν από τις πολύ όμορφες στιγμές της βραδιάς, καθώς επίσης και το ντουέτο "Violently" - "System" που δεν περιμέναμε να μας αρέσει τόσο επί σκηνής. Σε όλο το live μείναμε με ανοιχτό το στόμα με τη φανταστική φωνή του Dave Pen, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η φωνή του Pollard Berrier έχανε. Στα γυναικεία φωνητικά, η «νέα» προσθήκη των Archive, Holly Martin, μας κέρδισε με την υπέροχη βραχνάδα της - εν αντιθέσει με τη Maria Q, οι ερμηνείες της οποίας ήταν κακές και έδειξαν πως δεν μπορεί πια.
Κορυφή του live δεν ήταν άλλη από το τέλος του. Το κανονικό set έκλεισε φανταστικά με δύο συνθέσεις του πολύ δυνατού "Controlling Crowds" του 2009 (το ομώνυμο και το "Dangervisit"). Το encore μας ανατρίχιασε ακόμα περισσότερο με τα κλασικά "Lights" και "Again". Ειδικά η εκτέλεση του δευτέρου ήταν από άλλο πλανήτη, με φλοϋδικά vibes, αναγκάζοντας όλον τον κόσμο να σηκωθεί να τους χειροκροτήσει.
Φωτογραφίες: Cristina Alossi
You Make Me Feel
Fuck U
Pills
Bullets
Kings of Speed
Kid Corner
Violently
System
Remains of Nothing
Erase
Finding It So Hard
End of Our Days
Collapse/Collide
Controlling Crowds
Dangervisit
Encore:
Lights
Again