«A Buyer's Guide»: Archive
Οδηγός της πλούσιας δισκογραφίας του αγαπημένου, στο ελληνικό κοινό, συγκροτήματος
Λίγα συγκροτήματα απολαμβάνουν στην χώρα μας την αγάπη και την εκτίμηση που λαμβάνουν οι Archive. Ένα μουσικό σχήμα που έχει φροντίσει να επιβραβεύσει την αγάπη αυτή με ουκ ολίγες εξαιρετικές κυκλοφορίες αλλά και πολλές επισκέψεις τους στην χώρα μας οι οποίες σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από αψεγάδιαστες ζωντανές εμφανίσεις.
Οι Archive δημιουργήθηκαν το 1994 από τον Darius Keeler και τον Danny Griffiths οι οποίοι, έχοντας στο πλευρό τους την Roya Arab και τον Rosko John, κινούνταν σε trip hop μονοπάτια, μια μουσική η οποία είχε αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο με σχήματα όπως οι Massive Attack και οι Portishead. Έτσι το 1996, οι Archive κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Londinium" και τρία χρόνια αργότερα το "Take My Head" με νέα τραγουδίστρια την Suzanne Wooder.
Ακολουθεί η Craig Walker εποχή, μια σαφέστατα πιιο ψυχεδελική κατεύθυνση αλλά και η πρώτη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2002. Το "You All Look The Same to Me" και ακόμα περισσότερο το "Noise" που ακολούθησε εκτόξευσε την φήμη της μπάντας τόσο στην χώρα μας όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το 2004 o Walker αποχωρεί και οι Archive παίρνουν την μορφή μουσικής κολεκτίβας.
Ακολούθησαν πολλές κυκλοφορίες και ακόμα περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις την χώρας μας. Πολλά sold out, επισκέψεις σε περισσότερες διαφορετικές πόλεις (Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο) αλλά και ένα συγκλονιστικό live στο Ηρώδειο το 2019. Οι Archive έχουν αποδείξει με όλες τις ζωντανές εμφανίσεις τους την αξία τους και η εγγυημένη ποιότητά τους θα αποδειχθεί για ακόμα μια φορά στις επερχόμενες συναυλίες τους στην Αθήνα και το Floyd την Παρασκευή 14 Ιουνίου και στην Θεσσαλονίκη, στη Μονή Λαζαριστών το Σάββατο 15 Ιουνίου. Με αυτή την αφορμή εμείς «ξεσκονίσαμε» την πλούσια δισκογραφία της μπάντας και σας παρουσιάζουμε τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της. (Γ.Β)
"You All Look The Same To Me"
(Hangman Records, 2002)
Ο τρίτος δίσκος των Archive μοιάζει περισσότερο με ντεμπούτο ή, τέλος πάντων, με κάποιου είδους αναγέννηση. Η είσοδος του Craig Walker στο συγκρότημα άλλαξε την πορεία τους, απομακρύνοντάς τους από τις trip-hop ρίζες τους και οδηγώντας τους σε post-rock μονοπάτια με έντονο άρωμα Radiohead, Mogwai και - γιατί όχι; - Pink Floyd. Το κλειδί του δίσκου βρίσκεται στην ξεχωριστή ικανότητά τους να δημιουργούν μοναδικές ατμόσφαιρες που έχουν κερδίσει το στοίχημα του χρόνου και, μέχρι σήμερα, ακούγονται πρωτότυπες και μοντέρνες. Από την άλλη βέβαια, είναι αδύνατο να μην μιλήσουμε για τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Walker και, φυσικά, για το "Again", εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, και μια από τις σπουδαιότερες - αν όχι την σπουδαιότερη - ηχητικές καταθέσεις του συγκροτήματος. Και μπορεί ο μύθος να λέει πως ο Darius Keeler το έγραψε πριν ενταχθεί ο Walker στο συγκρότημα, αλλά για πολλούς από εμάς παραμένει, μέχρι σήμερα, αδύνατο να το ακούσουμε από οποιονδήποτε άλλο. (Α.Α.)
"Noise"
(East West, 2004)
Κατά γενική ομολογία η εποχή κατά την οποία στους Archive τα φωνητικά είχε αναλάβει ο Craig Walker θεωρείται και η πιο επιτυχημένη. Η επιτυχία είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο "You All Look The Same To Me" και κυρίως από το μακροσκελές "Again". Ήρθε «στα καπάκια» το "Fuck U" και πλέον οι Archive ακούγονταν παντού. Κατά πάσα πιθανότητα λίγοι γνωρίζουν ότι το δημοφιλές κομμάτι απευθύνεται στον George W. Bush και αυτό μας κάνει να το αγαπάμε ακόμα περισσότερο. Εκτός από το συγκεκριμένο hit όμως ο δίσκος είναι γεμάτος από εξαιρετικές συνθέσεις και το χαρακτηριστικό songwriting της μπάντας το οποίο περιέχει δόσεις progressive rock, alternative ήχους και trip hop beats. O τέταρτος δίσκος των Archive είναι ο ίσως ο πιο συνειδητοποιημένος και ώριμος δίσκος τους μέχρι εκείνη την χρονική περίοδο και σίγουρα μια από τις κορυφαίες στιγμές της δισκογραφίας τους. (Γ.Β)
"Londinium"
(Island, 1996)
Το 1996 οι Massive Attack δημιουργούσαν την δική τους εταιρεία, ο Tricky είχε ήδη αποχωρήσει και κυκλοφορούσε τους δικούς του δίσκους και οι Portishead ετοίμαζαν τον διάδοχο του θρυλικού "Dummy". Ο όρος trip hop απασχολούσε έντονα κοινό και μουσικοκριτικούς και στο Λονδίνο οι Archive είχαν έτοιμο το ντεμπούτο τους. Το "Londinium" είναι ένας δίσκος σκοτεινός και minimal με τα φωνητικά της Roya Arab να δένουν άψογα με το rap-άρισμα του Rosko John. Φυσικά ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο έκαναν οι Archive στο μέλλον αλλά ακόμα και εδώ υπάρχουν συνθέσεις όπου διαφαίνονται οι μουσικές ανησυχίες των Keeler/Griffiths. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί εντατικά με το trip hop είναι απόλυτα λογικό να μην ξεκινήσει από εδώ. Στο σύνολο της δισκογραφίας των Archive όμως το "Londinium" στέκει πολύ ψηλά αναλογιζόμενοι πάντα ότι βρισκόμαστε στα πρώτα βήματα της μπάντας καθώς και σχεδόν τρεις δεκαετίες πίσω στο μακρινό παρελθόν. (Γ.Β)
"Controlling Crowds"
(Warner, 2009)
Όσοι το 2009, έχοντας πηδήξει στο άρμα των Archive μετά το 2002, αγνοούσαν τις δύο πρώτες δουλειές τους θεωρώντας τους ένα ακόμη alternative rock γκρούπ, βρέθηκαν ξαφνικά προ εκπλήξεως. 10 χρόνια μετά το "Take My Head", κι έχοντας πλέον αποφασίσει πως θα λειτουργούν ως μια μουσική κολεκτίβα χωρίς frontman, οι Archive επέστρεψαν στο trip hop, το μπόλιασαν με μπόλικα ηλεκτρονικά αλλά και rock στοιχεία, και μας παρέδωσαν ένα δίσκο που, μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τους, αλλά είναι σίγουρα ο πιο πλήρης και ο πιο αντιπροσωπευτικός τους. Και αυτό γιατί εδώ το συγκρότημα μας παρουσιάζει τέλεια όλες του τις πτυχές πιο εναρμονισμένες από ποτέ, ενώ, παράλληλα, προχωράει μπροστά ανακαλύπτοντάς νέους τρόπους να πειραματιστεί. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το ότι κατέληξε να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και σπουδαιότερες κυκλοφορίες τους σε καλλιτεχνικό αλλά και εμπορικό επίπεδο. (Α.Α.)
"Take My Head"
(Independiente, 1999)
Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, ο δεύτερος δίσκος των Λονδρέζων μπορεί να αποτελεί και τον αγαπημένο μου δίσκο τους. Ναι, φυσικά, καταλαβαίνω πως δεν αρέσει πολύ εκεί έξω και, σαφέστατα, κατανοώ και τους λόγους για αυτό. Το "Take My Head" στερείται τις σκοτεινές trip hop ατμόσφαιρες του ντεμπούτου τους και, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις κιθαριστικές κι ενορχηστρωτικές κορυφώσεις που ακολούθησαν στη συνέχεια. Θα σας προκαλέσω όμως να επιστρέψετε σε αυτόν, τον ξανακούσετε προσεχτικά και, με το χέρι στην καρδιά, να μου πείτε σε τι υστερεί από άλλα «κλασσικά» άλμπουμ της εποχής. Ναι, μπορεί οι Archive εδώ ακόμη να ψάχνονται όμως, παράλληλα, εκφράζουν τέλεια αυτή την ανάγκη ανανέωσης του εναλλακτικού ήχου, όπως εκφράστηκε μέσα από διάφορους ηχητικούς πειραματισμούς εκεί γύρω στα τέλη των ‘00s, προτού ο Jack White και το παλιομοδίτικο ροκ του μας ξαναπάνε 30 χρόνια πίσω. Αν κάτι μπορούμε να του χρεώσουμε ως αδυναμία είναι μάλλον οι λίγο πιο χλιαρές- οριακά pop- στιγμές του που όμως, από τη μία, πρέπει να ομολογήσουμε πως λειτουργούν και, από την άλλη, αν τα ίδια ακριβώς τα έκανε η Bjork θα λέγατε «τι έκανε πάλι η θεάρα του σύμπαντος». Όπως και να έχει, και μόνο για το ομώνυμο κομμάτι και το "You Make Me Feel", τα οποία μας τίναξαν τον εγκέφαλο μια φορά κι ένα καιρό, το "Take My Head" αξίζει μια θέση εδώ. (Α.Α.)
"Lights"
(East West, 2006)
Μετά την αποχώρηση του Craig Walker, νέα μέλη ενσωματώθηκαν στην κολεκτίβα, πλέον, των Archive. Αυτός ο πλουραλισμός απόψεων και μουσικών επιρροών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ποικιλία που συναντούμε στο "Lights". Από uplifting alternative rock συνθέσεις όπως τα "Sane" και "System" ως γλυκόπικρες μπαλάντες όπως το "Fold" και το "Ι Will Fade" o δίσκος μπορεί σε σημεία να μπερδεύει τον ακροατή αλλά σίγουρα δεν τον απογοητεύει. Επίσης, στον συγκεκριμένο δίσκο διακρίνουμε μια πιο «φωτεινή» ατμόσφαιρα η οποία ταιριάζει με τον τίτλο του δίσκου. «Κερασάκι στην τούρτα» το 18λεπτο ομώνυμο το οποίο άδικα έφερε συγκρίσεις με το "Again" λόγω της διάρκειάς του αφού ουσιαστικά δεν έχει τόσο μεγάλες ομοιότητες με τον προκάτοχό του. Το "Lights" είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει μετά τους δυο καλύτερους δίσκους των Archive αλλά αν το εξετάσουμε μεμονωμένα δικαιολογεί απόλυτα την θέση του εδώ. (Γ.Β)
"With Us Until You’re Dead"
(Dangervisit, 2012)
Μετά τα δυο "Controlling Crowds" οι Archive επιστρέφουν με τον πρώτο δίσκο της δικής τους Dangervisit Records. To "With Us Until You’re Dead" σίγουρα δεν είναι η καλύτερη κυκλοφορία της μπάντας, ούτε και η πιο πειραματική. Όλα τα συστατικά που έχουμε αγαπήσει στους Archive, όμως, βρίσκονται εδώ. Ηλεκτρονικά στοιχεία, λιγότεροι αλλά υπαρκτοί floyd-ισμοί καθώς και μια μεγάλη ποικιλία στα φωνητικά που αναλαμβάνουν οι Pollard Berrier, Dave Pen, Maria Quintile και Holly Martin. Βρισκόμαστε στον όγδοο δίσκο των Archive με μέσο όρο μια κυκλοφορία ανά διετία και είναι απόλυτα λογικό οι εκπλήξεις να λιγοστεύουν. Ακόμα όμως συναντούμε πολύ αξιόλογες συνθέσεις καθώς και πανέμορφα φωνητικά τα οποία σε πολλά σημεία του δίσκου βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. (Γ.Β)
"Michel Vaillant by Archive"
(EastWest, 2003)
Κακή ταινία ή, πιο σωστά, κακή μεταφορά του ομώνυμου comic, το "Michel Vaillant" κυκλοφόρησε το 2003 και ο βασικός λόγος που δεν έχετε ακούσει ποτέ στη ζωή σας κάτι για αυτό είναι γιατί, σχεδόν οι πάντες, ακόμη και στη Γαλλία, συμφώνησαν πως δεν αξίζει τον κόπο. Φυσικά, αν και θα μπορούσαμε, εμείς δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε αυτά, αλλά το soundtrack το οποίο επιμελήθηκαν οι Archive. Σε αντίθεση λοιπόν με την ταινία, οι Archive μεγαλουργούν χτίζοντας μοναδικές ατμόσφαιρες, φλερτάροντας χωρίς έλεος με το prog και το post rock, και μας παραδίδουν ένα άλμπουμ που συμπληρώνει υπέροχα το παζλ της δισκογραφίας τους. Φυσικά, με δεδομένο πως μιλάμε για μια ταινία για αγώνες ταχύτητας, ίσως να περιμένατε κάτι πιο δυναμικό και τσιτωμένο. Όμως νομίζω πως είναι καλύτερα να το αποσυνδέσετε από την ταινία και να το δείτε ως ένα αρκετά διαφορετικό άλμπουμ από ένα οικείο συγκρότημα. Ο ορισμός του nerd alert δηλαδή. (Α.Α.)
"Axiom"
(Dangervisit Records, 2014)
Θα είμαι ειλικρινής. Μπορεί και να το αδικούμε λίγο. Ειδικά με δεδομένο πως σε επίπεδο καλλιτεχνικής ωρίμανσης και πειραματισμών, πρόκειται για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα των Βρετανών. Πόσο μάλλον αν κανείς το συνδυάσει με την ομώνυμη ταινία μικρού μήκους του Jesus Hernandez, την οποία, σε μια αναστροφή του κανόνα των soundtrack, δημιούργησε για να συνοδεύσει το άλμπουμ. Αν όμως το αποκόψουμε από το καλλιτεχνικό όραμα των δημιουργών του και το κινηματογραφικό σκέλος που ήρθε μετά, μπορούμε νομίζω να πούμε πως το "Axiom" είναι υπέρμετρα φιλόδοξο, υπερβολικά πομπώδες και, στο τέλος της ημέρας, ελαφρώς βαρετό. Ακόμη περισσότερο όμως, η αίσθηση που σου αφήνει είναι πως όλα αυτά που συμβαίνουν τελικά αφορούν περισσότερο το συγκρότημα και πολύ λιγότερο τον ακροατή. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως αποτελεί και τον δίσκο τους που έχουν παίξει λιγότερο ζωντανά. Ως πείραμα μια χαρά αλλά ως εκεί. (Α.Α.)
"Live At The Zenith"
(Warner, 2007)
Οι Archive ανέκαθεν είχαν πολυπληθές και πιστό κοινό στην Γαλλία και έτσι το συγκεκριμένο live album (το οποίο κυκλοφόρησε σε cd και dvd) αποτελεί την πιο προφανής επιλογή. Η αγάπη των Γάλλων προς το συγκρότημα φαίνεται και σε άλλες ζωντανές κυκλοφορίες των Archive στην συγκεκριμένη χώρα αλλά το "Live At The Zenith" το οποίο ηχογραφήθηκε στo sold out venue τον Ιανουάριο το 2007 βρίσκει τόσο την μπάντα στο αποκορύφωμά της όσο και το track listing σε απόλυτα ικανοποιητική μορφή. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η συγκεκριμένη ζωντανή εμφάνιση περιείχε σχεδόν όλο το πρόσφατο, τότε, "Lights", όλες τις μεγάλες επιτυχίες της μπάντας αλλά και μερικά ξεχασμένα «διαμαντάκια» όπως το "Bridge Scene" από το Michel Vaillant OST, το "Headspace" από το ντεμπούτο "Londinium" καθώς και μια διασκευή στο "Roads" των Portishead. (Γ.Β)
