Destruction, Yoth Iria, Leatherhead @ Gagarin 205, 01/02/25

Οι Destruction ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν στο καλοκαιρινό Golden R Festival στον Βόλο, αλλά εκείνη η συναυλία τους είχε ακυρωθεί λόγω σφροδρότατης βροχόπτωσης. Οι διοργανωτές τότε δεν είχαν προβεί σε κάποια επιστροφή χρημάτων με αφορμή το ότι οι περισσότερες μπάντες της ημέρας είχαν παίξει κανονικά, όμως είχαν ανακοινώσει ότι σύντομα θα προγραμματίζονταν δύο νέες συναυλίες των Γερμανών στην Ελλάδα. Οι κάτοχοι εισιτηρίων του φεστιβάλ (είτε τριήμερων, είτε για τη δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ που ήταν να παίξουν οι Destruction) θα μπορούσαν να πάνε σε αυτές χωρίς χρήματα. Πράγματι, αυτό ακριβώς έγινε, με δύο συναυλίες να προγραμματίζονται σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, με τους διοργανωτές να εκπληρώνουν την υπόσχεσή τους.

Στη συναυλία της Αθήνας ως πρώτο όνομα βγήκαν στη σκηνή οι Leatherhead από την πόλη της Λάρισας. Μπήκαμε στο Gagarin την ώρα που έπαιζαν το δεύτερο κομμάτι τους και ευτυχώς δε χάσαμε σχεδόν τίποτα από την ενεργητικότατη εμφάνισή τους, η οποία άξιζε τον χρόνο μας. Παρ’ όλο που είναι νεαροί, ο ήχος τους είναι βγαλμένος από μια άλλη, παλιότερη εποχή. Παίξανε τα δύο κομμάτια από το πρώτο single τους του 2022 και σχεδόν ολόκληρο τον ντεμπούτο δίσκο τους, ο οποίος έχει βγει μόλις πριν μερικούς μήνες.

Σίγουρα σε αυτή τη μουσική πάντα κάποιος ξεχωρίζει τις κιθάρες, όμως νομίζω ότι αυτός που έκλεψε την παράσταση και κέρδισε τα περισσότερα χειροκροτήματα –οι Leatherhead είχαν και δικό τους κοινό – ήταν ο τραγουδιστής Τόλης Μέκρας. Κινητικός και πωρωμένος, όργωσε τη σκηνή και φωνητικά τα έδωσε όλα. Μας αποχαιρέτησαν με το “House On The Left”, αλλά υπό τους ήχους του “The Awakening” επανήλθαν σύντομα στη σκηνή. Ο τραγουδιστής είχε φορέσει ινδιάνικα φτερά στο κεφάλι του (έγινε featherhead!) και μας έπαιξαν το ομώνυμο κομμάτι, φυλώντας για το τέλος την καλύτερη στιγμή της εμφάνισής τους.

Setlist:

Equinox

Dressed To Kill

Vampire's Kiss

Tomahawk

Into The Werewolf's Lair

Under Your Bed

When Death Is Near

House On The Left

Encore:

Leatherhead

Οι Yoth Iria, από την άλλη, είναι μια εντελώς διαφορετική και ιδιαίτερη περίπτωση. Όντας το μουσικό σχήμα μέσα από το οποίο εκφράζεται στις μέρες μας ο Jim Mutilator και με τη δισκάρα “Blazing Inferno” να μετρά μόνο λίγους μήνες ζωής, η ευκαιρία να τους δούμε απλώς δεν μπορούσε να πάει χαμένη. Ο Mutilator φαίνεται ότι έχει βρει μια πολύ καλή ισορροπία με τους συνεργάτες τους κι αν σκεφτεί κανείς ότι η μπάντα έχει άλλον τραγουδιστή στο στούντιο κι άλλον στις ζωντανές της εμφανίσεις, θα εκτιμήσει ακόμα περισσότερο αυτό που είδε.

Ο Ορέστης Οικονομόπουλος των Order of the Ebon Hand λοιπόν βγήκε ζωντανά με τους Yoth Iria αντί για τον He που τραγουδάει στον τελευταίο δίσκο. Η θεατρικότητα του Ορέστη έδεσε καταπληκτικά με αυτό που καταλαβαίνω ότι θέλουν να παρουσιάσουν οι Yoth Iria επί σκηνής κι αισθάνθηκα ότι ζήσαμε μεγάλες στιγμές να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια και στα αυτιά μας. Ο ήχος που ακούμε στις στούντιο δουλειές μεταφέρθηκε σχεδόν αυτούσιος και στη σκηνή του Gagarin, με αυτό το στοίχημα να κερδίζεται με το εναρκτήριο λάκτισμα.

Το ”Yoth Iria” ήταν το πρώτο από τα πολλά highlights, με τις κιθάρες των Νικόλα Περλεπέ και Κώστα Παπαδόπουλου a.k.a. Naberius να ξυρίζουν. Το ”Hermetic Code” αφιερώθηκε στις μάγισσες – θηλυκές και αρσενικές – και στους μάγους. Αμέσως μετά, το “Blazing Inferno” ήταν κάτι σαν πεμπτουσία του ήχου των Yoth Iria και δικαιολόγησε τον τίτλο του, φέροντας στη μάπα μας μια πραγματική ηχητική κόλαση. Ήταν ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα μουσικής που έχει την ικανότητα να δημιουργεί συναισθήματα στον ακροατή της.

Στο “Non Serviam” έγινε ο κακός χαμός, με εμάς ως φανατισμένο κοινό να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή, τραγουδώντας τους στίχους και κραδαίνοντας τις γροθιές μας στον αέρα. Ο Mutilator μας είχε ήδη αφιερώσει το κομμάτι έχοντας πάρει τον λόγο ακριβώς πριν την εκτέλεσή του και αναφέροντας ότι 35 χρόνια πριν (time flies…) τέσσερα παιδιά, ο Σάκης, ο Θέμης, ο Μίμης και ο Γιώργος εφαρμόσανε αυτό που λέει ο τίτλος του. Ήταν αυτοί που φτιάξανε τους Rotting Christ.

Το set των Yoth Iria ολοκληρώθηκε μετά από εβδομήντα περίπου λεπτά (τόσο παίζουν οι μπλακμεταλλάδες!) και δώδεκα κομμάτια, τηρώντας την υπόσχεση της αφίσας για “full set”, μιας και ακούσαμε σχεδόν ολόκληρο το “Blazing Inferno” και αρκετά κομμάτια από τις προηγούμενες και εξίσου αξιόλογες δουλειές τους. Μας αποχαιρέτησαν προτρέποντάς μας να θυμόμαστε πάντα ότι κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο, φράση στην οποία έδωσα το νόημα της μοναδικότητας που έχει κάθε άνθρωπος.

Setlist:

Under His Sway

Yoth Iria

But Fear Not

In the Tongue of Birds

Hermetic Code

Blazing Inferno

We Call Upon the Elements

Our Father Rode Again His Ride

Mornings of the One Thousand Golds

Non Serviam (διασκευή Rotting Christ)

Sid Ed Djinn

The Great Hunter

Μαζί με τους Sodom, Kreator και Tankard, οι Destruction αποτέλεσαν από το δεύτερο μισό των ‘80s τη γερμανική απάντηση στο αμερικανικό thrash. Με σπουδαίες δουλειές που έχουν καθορίσει το συγκεκριμένο είδος όπως το EP “Sentence Of Death” ή οι δύο πρώτοι δίσκοι “Infernal Overkill” και “Eternal Devastation”, οι Destruction έχουν το δικό τους σημαντικό μερίδιο σε αυτό που λέμε «ευρωπαϊκό thrash». Μεσολάβησε και η ακύρωση στον Βόλο, οπότε η προσμονή για τη συναυλία στο Gagarin ήταν αρκετά μεγάλη, όπως έδειξε και η πολύ μεγάλη προσέλευση.

Ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος Mike Sifringer έχει αποχωρήσει από το 2021, όμως με χαρά μας διαπιστώσαμε ότι η σημερινή μπάντα στέκεται πάρα πολύ ικανοποιητικά στο σανίδι. Αν υπήρχαν κάποια ερωτήματα ή αμφιβολίες για το πώς θα ήταν ζωντανά οι Destruction, διαλύθηκαν σε μικρά κομματάκια από τον πρώτο κιόλας κομμάτι. Η πολυεθνική, πλέον, μπάντα που έχει στήσει ο Schmier με τον Αργεντινό κιθαρίστα Martín Furia, τον Καναδό ντράμερ Randy Black και τον Ελβετό κιθαρίστα Damir Eskić αποδείχτηκε πάρα πολύ δυνατή και δεμένη και έπαιξε thrash μπάλα σπουδαίου επιπέδου.

Οι δύο κιθάρες (οι Destruction έχουν υπάρξει τρίο για πάρα πολλά χρόνια, με μια κιθάρα) αποδείχτηκαν κομβικής σημασίας για την απόδοση των κομματιών. Κακά τα ψέματα, ο thrash ήχος τους «δείχνει» πιο γεμάτος και πλήρης με δύο κιθάρες. Τα τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο χωρίς μεγάλα κενά, με τις κλασσικούρες όπως “Mad Butcher” και “Invisible Force” να προκαλούν τον μεγαλύτερο χαμό ανάμεσά μας και να παίρνουν τις περισσότερες ιαχές και τα περισσότερα χειροκροτήματα.

Το δίδυμο “Life Without Sense” και “Release From Agony” αποδείχτηκε αδυσώπητο. Πριν από το “Eternal Ban” ο Schmier την έκανε για τα παρασκήνια και έμειναν οι υπόλοιποι στη σκηνή για λίγα κλασσικά, μεταλλικά σολίδια. Η ανταπόκριση που εισέπραξαν δικαίωσε αυτό το μικρό και ίσως παλιομοδίτικο διάλειμμα από τα τραγούδια και έδειξε ότι τα σολίδια και η επίδειξη έχουν ακόμα πέραση. Η αλήθεια είναι πάντως πως ο ντράμερ Randy Black ήταν όντως εντυπωσιακός και το κιθαριστικό ντουέτο ήταν πραγματικά πιστόλια.

Το “No Kings – No Masters” μας έδωσε μια γεύση από τον επερχόμενο δίσκο των Destruction, που βγαίνει σε περίπου έναν μήνα συνεχίζοντας μια παραγωγική περίοδο για τη μπάντα με νέα δουλειά περίπου κάθε τριετία. Γέρνοντας προς το τέλος του κανονικού set τα “Antichrist” και “Death Trap” μας κούρασαν λίγο ακόμα τους σβέρκους και δοκίμασαν τις αντοχές όσων συμμετείχαν στο circle pit που άνοιξε στο τελευταίο. Είχε περάσει μόλις μια ώρα και κάτι, οπότε το μενού είχε κι άλλο.

Και όπως ήταν φυσικό, είχε πράγματα που δε θα μπορούσαν να λείπουν. Ωραίο το “Diabolical”, όμως στο “Bestial Invasion” ήταν που έγινε ο μεγαλύτερος χαμός. Όπως είπε κι ο Schmier, είναι το κομμάτι που θα παίζουν κάθε βράδυ μέχρι να πεθάνουν. Με το επόμενο επισφράγισαν μια στάση ζωής με την οποία πιθανότατα να ταυτίστηκαν και αρκετοί από το κοινό. “Thrash ‘Till Death” λοιπόν και κλείσιμο μιας πολύ δυνατής εμφάνισης με τις προσδοκίες να δικαιώνονται στο έπακρο.

Έχουν περάσει τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια από την πρώτη φορά που οι Destruction ήρθανε στα μέρη μας το ’89 και τη θυμούνται ακόμα, όπως μας είπαν οι ίδιοι από σκηνής. Με αρκετούς παλιούς αλλά και με ακόμα περισσότερους της νέας γενιάς ακροατών, οι Destruction έδειξαν ότι σήμερα έχουν ακόμα πράγματα να δώσουν ζωντανά. Οι Yoth Iria έδωσαν τη δική τους μοναδική παράσταση και οι Leatherhead ήταν το κατάλληλο ορεκτικό μιας πολύ δυνατής και πλήρως μεταλλικής βραδιάς.

Setlist:

Curse The Gods

Invincible Force

Nailed To The Cross

Mad Butcher

Life Without Sense

Release From Agony

Armageddonizer

Total Desaster

Eternal Ban

No Kings – No Masters

Antichrist

Death Trap

Encore:

Diabolical

Bestial Invasion

Thrash ‘Till Death