Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Δημήτρης Πουλικάκος, The Wigs @ Κύτταρο Club, 04/10/14

Sold-out νοσταλγοί με τα ρεβέρ ψηλά... Ε, θείε Νώντα;

Από την Κατερίνα Μυτιληναίου, 10/10/2014 @ 03:17
Παρά το λογοπαίγνιο του υπότιτλου που επέλεξε ο γράφων για μόστρα, η νύχτα της 4ης του Οκτώβρη που διανύουμε μόνο νοσταλγική δεν επιτρέπεται να θεωρηθεί. Η νοσταλγία στην καθομιλουμένη δηλώνει πλέον ένα γλυκερό δέσιμο με κάτι που ανήκει στο παρελθόν και τα τραγούδια που κόσμησαν την βραδιά αυτή μόνο εκεί δεν ανήκουν. Η ετυμολογία της λέξης, όμως, μας δίνει κάτι πιο κοντά στην συγκεκριμένη περίπτωση συναυλίας, ήτοι «ο πόνος της επιστροφής». Το ελληνικό rock επιστρέφει και (ξανά)ζει μέσα από τραγούδια και καλλιτέχνες σαν κι αυτούς που είχαμε την τιμή να (ξανά)συναντήσουμε το Σάββατο που μας πέρασε στη σκηνή του Κυττάρου, ενός χώρου ιστορικού. Και ο πόνος; Ο πόνος είναι για όλα αυτά που έγιναν και δεν έγιναν πέντε δεκαετίες για τον εγχώριο σκληρό ήχο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, που επιθυμώ να ανοίξει σύντομα...

Με τα τραπέζια γεμάτα από νωρίς -νωρίτερα απ' ό,τι συνηθίζεται τα Σαββατόβραδα, δείγμα σεβασμού;- και πολύ κόσμο όρθιο -σίγουρα sold-out-, η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστα επίσημη. Οι φίλοι του Λάκη, του Γιάννη, του Πουλικάκου ήταν εκεί όχι για να αναπολήσουν, αλλά για να διασκεδάσουν με έναν τρόπο πιο ροκ από το συνηθισμένο. Απόδειξη, η ευρύτατη ηλικιακή γκάμα -18 έως 68- και η μεγάλη συμμετοχή του κοινού, που πρόθυμα «έπαιζε» με τους καλλιτέχνες στην πρώτη ευκαιρία.

Την αυλαία άνοιξαν οι Wigs, που με αυτοσαρκασμό κατέθεσαν την πηγή έμπνευσης του ονόματός τους και προσπάθησαν για ένα καλό αποτέλεσμα.

The Wigs

Μας ενημέρωσαν για τον πρώτο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει σύντομα, μελοποίησαν εν τη ρύμη γνωστό σύνθημα για το Πολυτεχνείο και γέμισαν σκληρά κι ευχάριστα ένα μισάωρο, πριν μας παραδώσουν στα έμπειρα χέρια του «ελληνικού big three», όπως είπαν και οι ίδιοι. Ψάξτε τους εδώ.

Παρά ένα τέταρτο και το ρολόι θα έδειχνε 12, όταν βγαίνουν στη σκηνή ο Λάκης Παπαδόπουλος, o Γιάννης Γιοκαρίνης και η μπάντα τους, όλοι μαζί, και το πάρτι αρχίζει χωρίς περιττές καθυστερήσεις.

Λάκης Παπαδόπουλος - Γιάννης Γιοκαρίνης

Η "Γυριστρούλα" χορεύει με "Μπλε Παπούτσια", μασώντας "Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη", με μια "Ανεμώνα" στα μαλλιά. Και κάπου εκεί -όχι στο Σικάγο- ο Λάκης θυμάται ότι έχει αγοράσει καινούργια κιθάρα, την περνάει στον ώμο και αρχίζει να την δοκιμάζει σε κάθε επόμενο τραγούδι, κάνοντας τα σόλα όχι μόνο να μην τον αποφεύγουν, αλλά να τρέχουν με χίλια προς το μέρος του.

Λάκης Παπαδόπουλος - Γιάννης Γιοκαρίνης

Ο Γιοκαρίνης παίζει εξαιρετικά πλήκτρα, με τον χαρακτηριστικό τρόπο, από την αρχή του live και ο Λάκης κάνει λίγο χώρο για να χορέψουμε "Τσικαμπούμ", να γελάσουμε με το "Καπέλο", να μην αποφασίσουμε για μια ακόμα φορά "Κιθαρίστας ή Ντράμερ" και να συγκινηθούμε στο άκουσμα της αφιέρωσης του "Μπριγιόλ" από τον συνθέτη του Γιάννη Γιοκαρίνη στον στιχουργό και ερμηνευτή του Σάκη Μπουλά. «Για να μην ξεχνιόμαστε», που είπε κι ο μαέστρος...

Λάκης Παπαδόπουλος - Γιάννης Γιοκαρίνης

Όταν ο Λάκης στο "Σε Ζητάω"... ζήτησε απ' το κοινό να πει μόνος του το τελευταίο ρεφρέν, τότε άρχισε η πλάκα για όλους μας, αφού δεν τον αφήσαμε να «σολάρει» ούτε με την εικοστή... Κάπου προς το τέλος του setlist μάλιστα, το ξαναθυμηθήκαμε και «αναγκάστηκε» να μας το ξαναπεί!
SETLIST

Γυριστρούλα
Τα Μπλε Παπούτσια
Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη
Η Ανεμώνα Του Σικάγου
Για Να Σ'εκδικηθώ
Τσικα-Μπουμ
Πεταλουδίτσα
Φόρα Παρτίδα
Καπέλο
Σε Ζηταώ
Μενεξεδιά
Έφυγε Η Γυναίκα Μου
Ποιός Θανάσης
Κουρσάρος
Ρέγγε
Αλλάξανε Τα Γούστα Σου
Κιθαρίστας Ή Ντράμερ;
Το Παπί
Ευλαμπία
Satisfaction - Oh Suzzy Q - Νοσταλγός Του Ροκ Εν Ρολ
Τα Ήσυχα Βράδια
Το Παλιό Μου Παλτό
Σερενάτα
Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη [x2]
Βρώμικα Φιλιά
Έλα Γοριλάκι
Δεν Είμαστε Καλά

Γύρω στις 02:00, ο πυρετός ανέλαβε τα ηνία και δεν κατάφερα να ακούσω από τον Δημήτρη Πουλικάκο -ανατριχιαστικά rock φωνή ακόμα και τώρα!- παρά μόνο λιγοστά τραγούδια, τα οποία και σας παραθέτω ευθύς ("Το Χωριό", "You Keep Me Hangin' On" / "Riot In Cell Block Nine", εκπληκτικά διασκευασμένα), αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω... Ίσως πάλι και να μπορώ... Μπορώ να σας ενημερώσω ότι το ραντεβού ανανεώθηκε επισήμως, κοντά με τα γενέθλια του Χριστούλη (20 Δεκεμβρίου), προς μεγάλη μου ανακούφιση, για να ακούσω κι εγώ, μαζί με όσους από εσάς δεν τα κατάφεραν το Σάββατο, τον θείο Νώντα -την εμβληματικότερη φιγούρα της ελληνικής rock σκηνής σήμερα- να παίζει τις πενιές του.

Αν τους χάσετε και τότε, εσείς θα φταίτε!

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET