Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Μηλιώκας @ Κύτταρο, 28/10/23

Συνάντηση κορυφής το Σάββατο το βράδυ στο Κύτταρο. Και μάλιστα για τρίτη φορά μέσα στο μήνα που φτάνει στο τέλος του. Κι όμως, ο κόσμος γέμισε για άλλη μία φορά τον χώρο κάνοντας σαφές πως όταν η σχέση καλλιτέχνη και κοινού έχει χτιστεί σε γερές βάσεις, όσα χρόνια και αν περάσουν, αυτή συνεχίζει να γεννά βραδιές σαν αυτή.

Βέβαια, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Νίκος Ζιώγαλας, και ο Γιάννης Μηλιώκας έχουν πλέον βρεθεί πάμπολλες φορές μαζί στη σκηνή, με αποτέλεσμα η χημεία τους να κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ, στην εμφάνισή τους καταφέρνουν, και με το παραπάνω, να μεταδώσουν αυτή την αίσθηση παρέας που περνάει καλά με αυτό που κάνει. Και τώρα, εντάξει, τι να συζητάμε για το ρεπερτόριό τους; Πολλά τραγούδια, που κινούνται μεταξύ καλών και σπουδαίων, τα οποία αγαπήθηκαν πολύ κι έχουν εγγραφεί στο συλλογικό συνειδητό πολλών γενεών. Τόσα πολλά δηλαδή, που σε ένα πρόγραμμα που ξεπέρασε τις τρεις ώρες χωρέσαν παράπονα και για αυτά που δεν ακούστηκαν.

Παράλληλα, μαζί τους, είχαν ένα εξαιρετικά δεμένο συγκρότημα (Δημήτρης Χατζηδημητρίου στα πλήκτρα, Κώστας Πολυχρονίου στην ηλεκτρική κιθάρα, Αλκιβιάδης Κουκουλίδης στο μπάσο, Αποστόλης Κατσάνος στα ντραμς) που απογείωσε τις ενορχηστρώσεις κι εντυπωσίασε με την υψηλή του τεχνική. Ειδικά δε, κάπου στα μέσα της βραδιάς όταν ο Γιάννης Γιοκαρίνης μας σύστησε το συγκρότημα και αυτοί με τη σειρά τους μας παρουσίασαν τα solo τους, κέρδισαν για τα καλά τις εντυπώσεις.

Λίγο μετά τις 22:30, λοιπόν, με τον χώρο να έχει γεμίσει, οι τέσσερις καλλιτέχνες και το συγκρότημα ανέβηκαν πάνω στη σκηνή και μέχρι τις 02:00 περίπου μας παρέδωσαν ένα απολαυστικό πρόγραμμα που ξεσήκωσε το κοινό, το οποίο, παρά τα τραπέζια, σε μεγάλο μέρος της βραδιάς ήταν όρθιο ενώ δεν σταμάτησε να τραγουδάει.

Η αρχή έγινε με την τετράδα των "Σαν Σταρ Του Σινεμά", "Greco Maskara", "Έλα Γοριλάκι" και "Τσικαμπούμ", προτού να μείνει ο κάθε τραγουδοποιός μόνος του στη σκηνή προκειμένου να πει μερικά τραγούδια του, σε έναν κύκλο που επαναλήφθηκε τρεις φορές. Με αυτό τον τρόπο, ο κάθε δημιουργός κράτησε δυνάμεις, σε αντίθεση με το υπόλοιπο συγκρότημα που τα έδωσε όλα και αποχώρησε μόνο για μερικά λεπτά από τη σκηνή, αφήνοντας τον Λάκη με τον Δημήτρη Χατζηδημητρίου να παίξουν δυο τους λίγα τραγούδια.

Ο Λάκης Παπαδόπουλος είναι ένας καλλιτέχνης που έχει γράψει πολλά "μεγάλα" κομμάτια και, συνεπώς, και αυτός που μάλλον έπρεπε να κάνει την πιο αυστηρή επιλογή του τι θα παρουσιάσει με αποτέλεσμα να μην ακούσουμε το "Φάλτσα Μενεξεδιά", το "Τσίχλα Δίχως Ζάχαρη", το "Σε Ζητάω" και πολλά άλλα. Και όσο και αν αυτό μπορεί να μου δημιούργησε μια μικρή απογοήτευση, η εμφάνισή του ήταν άκρως απολαυστική με το, απολύτως διαδραστικό, "Έφυγε Η Γυναίκα Από Το Σπίτι" να αποτελεί μάλλον την κορυφαία του στιγμή. Από την άλλη, ο Γιοκαρίνης ήταν αυτός ο οποίος έδειχνε να αποτελεί τη συγκολλητική ουσία όλων όσων παρακολουθούσαμε πάνω στη σκηνή και, με διαφορά, αυτός με τη μεγαλύτερη ενέργεια και την περισσότερη όρεξη. Έτσι, σε δικά του κομμάτια έγινε και ο μεγαλύτερος χαμός με όλο το Κύτταρο να χορεύει και να τραγουδάει, ενώ μας παρουσίασε κι ένα νέο κομμάτι, το "Α Να Χαθείτε".

Από την άλλη, ο Ζιώγαλας, μπορεί να απέχει ελαφρώς από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, όμως, από τη μία, ομολογουμένως, έχει γράψει σουξεδάρες, και, από την άλλη, έχει καλύψει και τα περισσότερα είδη αφού το ρεπερτόριό του χωράει rock, pop, funk, έντεχνο, λαϊκό, και άλλα πολλά. Τέλος, ο Μηλιώκας αποτελεί μια σταθερή αξία και η ακεραιότητά του, πάνω και κάτω από τη σκηνή, είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του. Το συγκλονιστικό "Ζητώ Συγγνώμη", που αφιέρωσε στους γονείς του και στον, εκτελεσμένα στα Καλάβρυτα το 1943, Γιάννη Μηλιώκα, κέρδισε το πιο δυνατό χειροκρότημα του κοινού, το "Για Το Καλό Μου" το πιο δυνατό sing- along, ενώ, αυτό το συγκινητικό: «Σας ευχαριστώ που μ’ αγαπάτε όπως είμαι», που είπε κάποια στιγμή, νομίζω πως συνοψίζει τέλεια την κοσμοθεωρία του.

Όπως μάλλον ήταν αναμενόμενο, στο πρόγραμμα χώρεσαν και κομμάτια άλλων δημιουργών που δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Σάκης Μπουλάς, και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, αναφορές στους Rolling Stones, στους Creedence Clearwater Revival και στους Spencer Davis Group, ενώ δεν έλλειψαν τα αστειάκια και τα συντροφικά "πειράγματα" πάνω στη σκηνή.

Έτσι, παρόλο που το πρόγραμμα που μας παρουσίασαν είχε ξεπεράσει τις τρεις ώρες, ο κόσμος αρνούνταν να φύγει με αποτέλεσμα ο Γιοκαρίνης και το συγκρότημα να επιστρέψουν για ένα μικρό encore. Και, ναι, είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως όταν τελικά μας αποχαιρέτησαν για τα καλά, όχι απλά δεν είχαμε κουραστεί, αλλά θέλαμε κι άλλο, κάτι που αποδείχθηκε και από τους αργούς χρόνους με τους οποίους ο κόσμος τελικά αποχώρησε από τον χώρο. Αλλά, αυτή μάλλον είναι και η δύναμη των τραγουδιών, η οποία κι επιτρέπει στους καλλιτέχνες να επιστρέφουν κάθε φορά στη σκηνή και να μας χαρίζουν βραδιές σαν αυτή, όπου όλοι, μα όλοι όμως, περάσαμε τόσο καλά.