Δημήτρης Πουλικάκος και οι "Γεια Σου Τάκη" @ Κύτταρο, 13/01/23

Πόση ιστορία χωράει στη σκηνή ενός Κυττάρου;

Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 16/01/2023 @ 22:11

"Πατριάρχης του ελληνικού ροκ", "πατέρας της underground σκηνής", "Θείος Νώντας", "Γέρων Παλούκιος", ο Δημήτρης Πουλικάκος δεν χρειάζεται συστάσεις. Σχεδόν μια δεκαετία μετά από τις δύο, ιστορικές πλέον, εμφανίσεις στο Gagarin 205 απ’ όπου είχε παρελάσει η ανφάν γκατέ της ελληνικής rock σκηνής, το γενέθλιο πάρτι επαναλήφθηκε, αυτή τη φορά στο Κύτταρο, και, πάλι, γράφτηκε ιστορία.

Όσοι παρευρέθηκαν στη (sold-out) εμφάνιση των Γεια σου Τάκη, είναι βέβαιο πως βίωσαν μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία όπου μέσα σε λίγες ώρες χώρεσε η ιστορία πολλών ετών, ογδόντα για την ακρίβεια, καθώς τόσα θα κλείσει ο Πουλικάκος το ερχόμενο Σάββατο 21/01 που θα επαναληφθεί η (ήδη sold-out) συναυλία. Προς το παρόν όμως, πάμε να δούμε τι συνέβη το βράδυ της Παρασκευής.

Γύρω στις 22:30, και με το Κύτταρο να έχει γεμίσει αλλά να διατηρεί, παρά το ξεπούλημα των εισιτηρίων, ιδιαίτερα καλές κι ανθρώπινες συνθήκες, ο Βαγγέλης Χάνος, με τη συνοδεία του συγκροτήματος Ω-ρημάζοντες, που αποτελείται από εξέχοντα μέλη όπως ο Παναγιώτης Κατσικιώτης και ο Βασίλης Σπυρόπουλος, ανέβηκαν στη σκηνή για να μας παίξουν τέσσερα τραγούδια από το πρώτο προσωπικό του EP που κυκλοφόρησε ψηφιακά από τον Μικρό Ήρωα τον Οκτώβριο του 2022, καθώς κι ένα καινούργιο με τίτλο "Σκουριά". Με καλοδουλεμένες συνθέσεις που πετυχαίνουν να κινούνται ανάμεσα στη μπαλάντα και τον "ηλεκτρισμό" ενώ, παράλληλα, ισορροπούν μεταξύ του "κλασικού" και του "φρέσκου", το συγκρότημα ζέστανε για τα καλά το κοινό που δεν σταμάτησε να χειροκροτά. Για το φινάλε, ο Βαγγέλης Χάνος κράτησε το "Ω-ρημάζω" στο οποίο συμμετείχαν και οι Δημήτρης Πουλικάκος και Θέκλα Τσελέπη.

Δημήτρης Πουλικάκος

Με μια γρήγορη ανασύνταξη δυνάμεων, με τους Ανδρέα Γναφάκη, γιο της Μελίνας Καρακώστα, και την Τίτη Ρήγα να ανεβαίνουν στη σκηνή, τον Βαγγέλη Χάνο να πιάνει το μπάσο και τον Παναγιώτη Βουρδούμπα να κάθεται στα ντραμς, οι Σπυριδούλα πήραν τα ηνία κάνοντας μια αντίστροφη πορεία αφού ξεκίνησαν με το "Αφεντικά μην κλαίτε" από "Το Βλέμμα Των Ανθρώπων" του 2006, περάσανε στο πολύ αγαπημένο "Το Φίμωμα" από το "Σε Τροχιά Με Απόκλιση" του 1997, από εκεί στο "Είμαι ελεύθερος" από το "Ταξίδι Στο Κέντρο Της Πόλης" του 1994, το οποίο είχαμε επιλέξει και ανάμεσα στα 100 καλύτερα άλμπουμ ελληνόφωνου rock, προτού καταλήξουν στο εμβληματικό "Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια" από τον ομώνυμο δίσκο του 1982. Για το τέλος κράτησαν "ένα τραγούδι στη μνήμη όσων έφυγαν νωρίτερα απ’ όσο έπρεπε" με το "Πού να Γυρίζεις" να κάνει όλο το Κύτταρο να τραγουδά.

Με αυτά και με αυτά βέβαια, η ώρα είχε πάει 23:30 και σιγά-σιγά, είχε έρθει η ώρα για τον Δημήτρη Πουλικάκο να ανέβει στη σκηνή, παρέα με τους Γεια σου Τάκη που μετρούν μπόλικα σταθερά κι επίτιμα μέλη όπως οι Βασίλης Σπυρόπουλος, Γιώργος Πιπέρης, Βαγγέλης Χάνος, Κωστής Κούβδος, Τίτη Ρήγα, Ντίνος Ζούμπερης, Παναγιώτης Κατσικιώτης, Μάρθα Μαυροειδή, Χαράλαμπος Παρίτσης και Κώστας Βαζούρας (υπάρχει κάποια πιθανότητα να ξεχνάω κάποιον καθώς, όπως καταλαβαίνετε, ήταν πάρα πολλοί). Με μια all-star ομάδα μουσικών, οι οποίοι σε κάθε στιγμή της βραδιάς δεν σταμάτησαν να εντυπωσιάζουν με την τεχνική τους και το εξαιρετικό τους "δέσιμο", ο "Θείος Νώντας", ξεκίνησε με το " Οϊμέ", το οποίο πρώτα είπε a cappella και με την συνδρομή του κοινού, ενώ συνέχισε με "τραγούδια βγαλμένα από τη ζωή" όπως το "Με Μαυρισμένο Μάτι Κάπου Κοντά στον Μπάτη", το "Είτε Προφίλ, Είτε Ανφάς" και το "Μοδέρνος βίος (Γιατί πονάν τα δόντια μου)". Κάπου εκεί όμως είχε έρθει και η στιγμή για το πρώτο αγγλόφωνο τραγούδι της βραδιάς με το συγκρότημα να παίζει το "Fuck All The Perfect People" του, σχεδόν συνομήλικού του Πουλικάκου, Chip Taylor.

Με αμείωτο κέφι και όρεξη, ο Πουλικάκος, μετά από δέκα τραγούδια, φώναξε στη σκηνή τον πρώτο καλεσμένο της βραδιάς. Έτσι, ο Γιάννης Αγγελάκας, χαμογελαστός, ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε δίπλα στον "πατέρα της underground σκηνής στην Ελλάδα", όπως τον αποκάλεσε, και, παρέα, είπαν το "Kάπου σε Ξέρω", στο οποίο, ανά φάσεις, δυσκολεύονταν να συγκρατήσουν τα γέλια τους, σαν δυο πιτσιρικάδες που κάνουν κάποια σκανταλιά, και το "Καλέ μου", αυτή την "τραγουδάρα του Μήτσου" όπως το αποκάλεσε ο Αγγελάκας στο τέλος του κομματιού. Την Παρασκευή όμως, είχαμε γιορτή, οπότε δεν θα μπορούσε να μην ακουστεί το ομώνυμο κομμάτι το οποίο έκανε όλο τον κόσμο να παραληρεί, ενώ, στη συνέχεια, ακούσαμε το πρώτο - και παραλίγο μοναδικό - τραγούδι από τον αριστουργηματικό δίσκο "Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος". Όπως ήταν λογικό, το "Κάλιο μιας Ώρας" γέννησε πολλά χαμόγελα, προτού το "Ταξιδιάρα Ψυχή", με το κοινό να το τραγουδά, κάνει σύσσωμο το Κύτταρο να χοροπηδά. Ειδικά δε, όταν ακούστηκε και το solo από το σαξόφωνό, τα πράγματα απογειώθηκαν.

Μετά την αποχώρηση του Αγγελάκα, το συγκρότημα έπαιξε άλλα τρία τραγούδια προτού ανέβει στη σκηνή η Τάνια Τσανακλίδου. Πολύ ευδιάθετη, έδειξε να απολαμβάνει ιδιαίτερα την παρουσία της στη σκηνή δίπλα στον Πουλικάκο, και μαζί είπαν δύο τραγούδια, από τα οποία ξεχώρισε η διασκεδαστική διασκευή τους στο παραδοσιακό "Ένα Μουνί στην Αχλαδιά". Σειρά πήρε ο Μανώλης Μητσιάς, "50 χρόνια φίλοι" σημείωσε ο Πουλικάκος για να συμπληρώσει ο Μητσιάς "απ’ όταν οι περισσότεροι από εσάς δεν είχαν γεννηθεί". Εξάλλου, οι τρεις τους με την Τσανακλίδου, όπως μας ενημέρωσαν, τη σεζόν 1975-76 εμφανίζονταν για ένα χειμώνα, έξι μέρες την βδομάδα στην μπουάτ Θεμέλιο, στην Πλάκα. Κι αφού ακούσαμε τον Μητσιά να τραγουδάει τραγούδια των Randy Newsman και Gram Parsons σε "ολόφρεσκιες" διασκευές στα ελληνικά, αστειευόμενος πως "θα με κάνει ροκά στα γεράματα αυτός εδώ", η Τάνια Τσανακλίδου επέστρεψε στη σκηνή κι όλοι μαζί τραγούδησαν το "Ούγκα Μπούγκα", κάνοντας φυσικά και μια αναφορά στον "παλιό φίλο", Παναγιώτη Κουτρουμπούση.

Μετά την αποχώρηση του Μητσιά, η Τσανακλίδου έμεινε στη σκηνή για το "Κάνε Υπομονή" προτού αποχωρήσει και αυτή, δίνοντας τη θέση της στον Alex K. των The Last Drive. Η συνέχεια ήταν απολαυστική με τρεις φανταστικές διασκευές στους The Velvet Underground. "Oh, Sweet Nothing" λοιπόν, "Not a Young Man Anymore" και "Waiting for my Man" και, όπως ήταν φυσικό, το κοινό δεν σταμάτησε να τραγουδά ενώ το συγκρότημα, για πολλοστή φορά, έκανε επίδειξη ικανοτήτων, δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό, παρά τις μπόλικες πλέον ώρες που βρισκόταν στη σκηνή.

Βέβαια, αρκετές φορές μέσα σε αυτή τη βραδιά που το συγκρότημα αφιέρωσε στη μνήμη του Δημήτρη Πολύτιμου και του Νίκου Σπυρόπουλου, ο Πουλικάκος μας ρώτησε αν αντέχουμε για να πάρει ως απάντηση ένα εκκωφαντικό "ναι!". Με το ρολόι να δείχνει περασμένες δύο λοιπόν και το κέφι, πάνω και κάτω από τη σκηνή, να συνεχίζει αμείωτο, το συγκρότημα έπαιξε άλλα πέντε τραγούδια προτού ο "Θείος Νώντας" κηρύξει το τέλος της βραδιάς, γύρω στις δυόμιση. Αμ δε όμως! Παρά το πολύωρο πρόγραμμα, ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει κι έτσι ο Πουλικάκος πήρε την κιθάρα για να παίξει μόνος του "Το όνειδος του Αδώνιδος", ένα mini τραγούδι από την εποχή που έπαιζαν δυο τους με τον Νίκο Σπυρόπουλο. Οι φωνές όμως που φώναζαν "Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη" όλο και πλήθαιναν με τον Πουλικάκο να απαντάει "Ξεχάστε αυτά που ξέρατε". Μια- δυο- τρεις, και με την παρότρυνσή της Θέκλας Τσελέπη που φώναζε κι αυτή, το συγκρότημα ξαναπήρε τελικά τα όργανά του για το μεγάλο φινάλε της βραδιάς!

Γύρω στις τρεις λοιπόν, η βραδιά τελείωσε σε πανηγυρικό κλίμα, έχοντας όλοι μας γιορτάσει για τα καλά έναν από τους σημαντικότερους εγχώριους καλλιτέχνες του οποίου η επιρροή παραμένει ζωντανή και αδιαμφισβήτητη μέχρι σήμερα. Το γεγονός πως ο Πουλικάκος αποφάσισε να εστιάσει στα καινούργια του κομμάτια, τα οποία και ηχογραφεί τον τελευταίο καιρό, αγνοώντας τις ορέξεις του κοινού, αποδεικνύει το καλλιτεχνικό του μεγαλείο, αλλά και τον ασυμβίβαστο τρόπο με τον οποίο επιμένει να κάνει τα πράγματα.

Αυτό όμως που αξίζει πραγματικά να αναφερθεί είναι πως τα καινούργια κομμάτια είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένα κάτι που κάνει σαφές πως, όταν με το καλό θα κυκλοφορήσουν, θα αποδείξουν πως ο Δημήτρης Πουλικάκος δεν είναι απλά ο πατέρας και ο πατριάρχης της ελληνικής rock σκηνής αλλά κι ένας εκ των σημαντικότερων σημερινών ανανεωτών της αφού, σε συνδυασμό πάντα με το συγκρότημά του, πετυχαίνει να μπλέκει είδη απ’ όλο το φάσμα της μουσικής και να ακούγεται σήμερα πιο φρέσκος και αναζωογονητικός απ’ ό,τι σχήματα των οποίων τα μέλη δεν μετράνε ούτε το 1/3 των χρόνων του στον Πλανήτη Γη. Κι αυτό είναι μια πραγματική επιτυχία.

Με δεδομένο πως η συναυλία το βράδυ της Παρασκευής κράτησε λίγο παραπάνω από τεσσεράμισι ώρες, κατά τις οποίες το πρόγραμμα δεν έκανε ούτε καν μια μικρή κοιλιά, το sold-out και για το επόμενο Σάββατο μοιάζει ως κάτι απολύτως δίκαιο και δικαιολογημένο. Μακάρι το πάρτι να επαναληφθεί και του χρόνου!

Φωτογραφίες: Michael Ramalla Gammal

SETLIST

Βαγγέλης Χάνος & Ω-ρημάζοντες
Ό,τι δεις
Θα είν' ωραία
Σκουριά
Λιβάδι
Ω-ρημάζω

Σπυριδούλα
Αφεντικά μην Κλαίτε
Το Φίμωμα
Είμαι Ελεύθερος
Νάυλον Ντέφια και Ψόφια Κέφια
Πού Να Γυρίζεις

Δημήτρης Πουλικάκος και οι Γεια σου Τάκη
Οϊμέ 
Με Μαυρισμένο Μάτι Κάπου Κοντά στον Μπάτη
Είτε Προφίλ Είτε Ανφάς
Μοδέρνος βίος (Γιατί πονάν τα δόντια μου)
Στον Παράδεισο του Φούφουτου
Fuck All The Perfect People (Chip Taylor Cover)
Η ζωή εν Μπάφω 
Πάω για Το Χωριό 
Ο Αποστόλης 
Πιστολέρο στο Φαράγγι του Νίμπρου
Κάπου σε Ξέρω (με τον Γιάννη Αγγελάκα)
Καλέ μου (με τον Γιάννη Αγγελάκα)
Γιορτή (Τρύπες Cover - με τον Γιάννη Αγγελάκα)
Κάλιο μιας Ώρας (με τον Γιάννη Αγγελάκα)
Ταξιδιάρα Ψυχή (Τρύπες Cover - με τον Γιάννη Αγγελάκα)
Πήγες για μαλλί και Βγήκες Κουρεμένος
Ο Σακάτ'
Nobody Knows You When You’re Down and Out (Jimmy Cox Cover διασκευασμένο στα ελληνικά)
Κάθε κακή μου Σκέψη (με την Τάνια Τσανακλίδου)
Ένα μουνί στην Αχλαδιά (με την Τάνια Τσανακλίδου)
Το Χωριό (The Byrds Cover στα Ελληνικά – με τον Μανώλη Μητσιά)
Πήρα τον Δρόμο το Στραβό (με τον Μανώλη Μητσιά)
Ταξιδιώτης στή Βροχή (Randy Newsman Cover στα Ελληνικά – με τον Μανώλη Μητσιά)
Ούγκα Μπούγκα (με την Τάνια Τσανακλίδου και τον Μανώλη Μητσια) 
Κάνε Υπομονή (με την Τάνια Τσανακλίδου)
Oh, Sweet Nothing (Velvet Underground Cover – με τον Alex K)
Not a Young Man Anymore (Velvet Underground Cover – με τον Alex K)
Waiting for my Man (Velvet Underground Cover – με τον Alex K)
Και τη Βγάζεις Κούτσα – Κούτσα
Άνοιξε Πέτρο Άνοιξε 
Λύθηκε το Μυστήριο
Πους Τις
Θα Με Θυμάστε

Encore

Το όνειδος του Αδώνιδος
Σκόνη Πέτρες Λάσπη

  • SHARE
  • TWEET