Arch Enemy, Caelestia @ Gagarin 205, 14/11/15

Στη σκιά μιας τραγωδίας, οι Arch Enemy με εμφατική απόδοση πάνω στη σκηνή κέρδισαν όλους τους παρευρισκόμενους φίλους (και μη) του μελωδικού τους death metal

Από τον Κώστα Πολύζο, 16/11/2015 @ 13:39
Με όσα είχαν διαδραματιστεί την προηγούμενη μέρα στο Παρίσι να μην έχουν αφήσει κανέναν ασυγκίνητο και να μην απορεί για το μέγεθος της ανθρώπινης κτηνωδίας, οι Arch Enemy το Σάββατο 14 Νοεμβρίου επέστρεψαν για την προγραμματισμένη εμφάνισή τους στην Αθήνα. Φτάνοντας στο venue λίγο πριν την ώρα που βάσει προγράμματος θα ξεκινούσε το support είδα πως ο κόσμος δεν είχε γεμίσει ασφυκτικά τον χώρο, αλλά σκέφτηκα πως κάτι τέτοιο ίσως και να είχε λογική, αν και στην πορεία προσήλθαν κι άλλοι χωρίς όμως ποτέ να δημιουργηθεί η αίσθηση του sold out.

Πρώτοι στην σκηνή βγήκαν λίγο μετά τις 21:00 οι Αθηναίοι Caelestia για να μας παρουσιάσουν τραγούδια από το φετινό "Beneath Abyss" που κυκλοφόρησαν από την φινλανδική Inverse Records. Δυστυχώς ο ήχος δεν ήταν σύμμαχός τους για να ακουστεί όπως πιθανόν θα ήθελαν και οι ίδιοι το υλικό τους που πατάει στον μελωδικό death metal χώρο με μια μίξη από ανδρικά brutal με γυναικεία υψίφωνα φωνητικά.

Caelestia

Αρχικά τα τύμπανα και το μπάσο κάλυπταν τα πάντα, αν και στη συνέχεια ακούσαμε και τις κιθάρες, αλλά τα φωνητικά ήταν θαμμένα σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της μισάωρης εμφάνισής τους. Ο κόσμος πάντως έδειξε να τους στηρίζει και πήραν αρκετό χειροκρότημα, ειδικά όταν εμφάνισαν μια γαλλική σημαία πάνω στη σκηνή. Ίσως σε μια άλλη εμφάνισή τους με καλύτερο ήχο να τους ευχαριστηθώ περισσότερο, αλλά από τη συγκεκριμένη εμφάνισή τους δεν έμεινα ικανοποιημένος.

Με σχεδόν 15 λεπτά καθυστέρηση και υπό τους ήχους του "Khaos Overture" πατήσανε στην σκηνή οι Arch Enemy και σάρωσαν τα πάντα στα 90 σχεδόν λεπτά που διήρκησε η εμφάνισή τους. Ο ήχος είναι μπόμπα από το δεύτερο κομμάτι και πέρα και ο ιδανικός για να απολαύσουμε δυο από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της γενιάς τους, τους Michael Amott και Jeff Loomis.

Arch Enemy

O Sharlee D'Angelo δεσπόζει πάνω στην σκηνή λόγω και του παρουσιαστικού του, αλλά και η Alissa δείχνει φοβερά ενεργητική, με αέρα μεγάλης frontwoman. Το μόνο πρόβλημα στον ήχο ήταν τα απίστευτα τριγκαρισμένα τύμπανα τα οποία τα έκαναν να ακούγονται εντελώς ψεύτικα και άψυχα, αλλά αυτό νομίζω πως ήταν και το μοναδικό μείον της βραδιάς.

Arch Enemy

Το βάρος όπως είναι λογικό πέφτει στο "War Eternal" το οποίο μαζί με τα "Khaos Legions" και "Wages Of Sin" θα πάρουν την μερίδα του λέοντος με 13 από τα 17 τραγούδια που θα ακούσουμε. Προσωπικά δεν ξεχώρισα κάποια στιγμή ιδιαίτερα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ καλά καθ' όλη τη διάρκεια, οι Loomis / Amott κέρασαν riff και solo με την σέσουλα και η Alissa ήταν φοβερή και φαίνεται πως έχει μελετήσει καλά τον Bruce Dickinson, αν κρίνω και από τα άλματα που έκανε από την βάση των τυμπάνων.

Arch Enemy

Διάθεση για πολλά λόγια δεν υπήρχε και αυτό έδωσε μεγάλη συνοχή στην εμφάνιση της μπάντας. Μοναδική εξαίρεση η στιγμή που η Alissa αφιέρωσε λίγο χρόνο για αναφερθεί στην τραγωδία που χτύπησε σε «έναν παρόμοιο χώρο, ανθρώπους σαν εσάς και εμάς, που είχαν πάει να διασκεδάσουν». «Η μουσική υπάρχει για να ενώνει τους ανθρώπους και όχι για να τους χωρίζει», ανέφερε χαρακτηριστικά, κερδίζοντας έτσι το ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο.

Arch Enemy

Κάπως έτσι λοιπόν, με τα "Snow Bound" και "Nemesis" -χωρίς encore και μαλακίες- φτάσαμε στο τέλος μετά από 90 χορταστικά λεπτά μελωδικού death των Σουηδών και έφυγα από τον χώρο έχοντας την εικόνα των Loomis και Amott να παίζουν δισολίες πλάτη με πλάτη στο κέντρο της σκηνής του Gagarin και της Alissa, που όσο μπόι της λείπει τόσο μαγκιά βγάζει, να ξερνάει τους στίχους της μουσικής τους δείχνοντας να έχει ταιριάξει απόλυτα με τους Arch Enemy. Πρόκειται ξεκάθαρα για περίπτωση συγκροτήματος που σε κερδίζουν με τις εμφανίσεις τους, ασχέτως αν είσαι οπαδός τους η όχι.
SETLIST

Yesterday Is Dead And Gone
Burning Angel
War Eternal
Ravenous
Stolen Life
My Apocalypse
You Will Know My Name
Bloodstained Cross
Under Black Flags We March
As The Pages Burn
Dead Eyes See No Future
Avalanche
Dead Bury Their Dead
No Gods, No Masters
We Will Rise
Snow Bound
Nemesis

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
  • SHARE
  • TWEET