Shamans Of Grief: Agnes Vein, Universe217, DreamLongDead @ AN Club, 11/05/13

Καλές, χρυσές όλες οι μεγάλες μπαντάρες που μας επισκέπτονται κατά καιρούς, αλλά η χαρά η δική μου είναι όταν στήνονται τέτοια λαίβ, που μαζεύονται μερικές από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες του underground χώρου και μας διαλύουν τα μυαλά. Πέρσι περίπου τέτοια εποχή πρέπει να ήταν (κατά τον Μάρτιο μάλλον) που μαζεύτηκαν στον ίδιο χώρο, Tardive Dyskinesia, Sun Of Nothing και Universe217, τρία συγκροτήματα που ανήκουν στην αφρόκρεμα της ελληνικής σκηνής και ισοπέδωσαν τα πάντα και τώρα το κόλπο επαναλαμβάνεται, απλά αντί για Tardive και Sun Of Nothing, έχουμε τους Θεσσαλονικείς Agnes Vein με τη νέα δισκάρα τους, "Soulship" να έχει στοιχειώσει ηχεία και μυαλό εδώ και κάνα μήνα περίπου, τους Universe217 επίσης με νέα δισκάρα (για τους οποίους τα είπαμε και πριν λίγο καιρό εδώ, στη δική τους παρουσίαση για τον νέο τους δίσκο, "Never") και τους σχετικά νεοσύστατους DreamLongDead, που με τον περσινό τους δίσκο, αποτέλεσαν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις για τον γράφοντα, κερδίζοντας και μια θέση στο αφιέρωμα για τους underground δίσκους της χρονιάς. Ε, τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια τέτοια βραδιά; Μόνο καλό ήχο και μπόλικο κόσμο. Δυστυχώς όμως τίποτα από τα δύο αυτά δεν συνέβει και παρόλο που οι τρεις μπάντες τα έδωσαν όλα, τελικά ψιλο-απογοητεύτηκα, βάσει και του ύψους του πήχη που είχα θέσει από πριν (περίμενα τη συναυλία της χρονιάς).

Τη βραδιά άνοιξαν οι DreamLongDead, νέα μπάντα με μέλη βετεράνους όμως, οι οποίοι έδειξαν ότι το κατέχουν το τόπι και επί σκηνής.



Αν και ξεκίνησαν με μια μεγάλη ατυχία αφού μόλις 1-2 λεπτά αφού είχαν ξεκινήσει το set τους, έσπασε μια χορδή του μπάσου, αφαιρώντας έτσι για κάνα πεντάλεπτο τον μισό όγκο του ήχου τους (κάτι που φάνηκε έντονα όταν επανήλθε, με τον επιπλέον όγκο να με χτυπάει σαν ρεύμα), τελικά δεν πτοήθηκαν ιδιαίτερα και διέπρεψαν απλά και εύκολα, βομβαρδίζοντας με συντριπτικά riff για καμιά ώρα περίπου. Ξερό doom / death, the 90s way, με το φάντασμα των Celtic Frost να αιωρείται από πάνω μας, με τεράστιο, ανυπέρβλητο όγκο, ωραίες διφωνίες με την μία φωνή σε growl ενώ την άλλη να πετάει μερικές σχεδόν ανεπαίσθητες τσιρίδες, μια φανταστική κιθάρα (αυτή του Παλαιολόγου) να φτύνει νοσηρά και άρρωστα riff, ενώ η άλλη περιοριζόταν στο να κρατάει το ρυθμό και να προσθέτει όγκο (αν και μου φάνηκε ότι δεν ακουγόταν και πολύ καλά, κιόλας).



Έπαιξαν ολόκληρο τον δίσκο τους, "MadnessDeadGrave", συν δύο καινούρια κομμάτια, με το τελευταίο 2-3 λεπτών δυναμιτάκι να μην είμαι σίγουρος αν ήταν και διασκευή ή δικό τους αλλά το σετ τους, μια χαρά τέλεια το έκλεισαν με αυτόν τον τρόπο. Ισοπεδωτική εμφάνιση λοιπόν, έσπασαν αυχένες παρόλο που ξεκίνησαν μπροστά σε ένα σχεδόν άδειο An (το οποίο μάζεψε λίγο περισσότερο κόσμο προς το τέλος της εμφάνισης τους) και παρά την ατυχία με τον ήχο εξαιτίας της σπασμένης χορδής.

Οι αγαπημένοι μου Universe217 ακολούθησαν. Έχω γράψει τόσες πολλές φορές γι' αυτή τη μπάντα που πραγματικά έχω μείνει από λόγια. Ε, τα παιδιά γαμάνε, η μουσική τους ανασταίνει, τονώνει, καταθλίβει και γενικά προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα που δεν επιδέχονται περιγραφής. Ο νέος τους δίσκος είναι για μένα ο καλύτερος τους, αλλά και πάλι πιστεύω ακράδαντα ότι το ταβάνι απέχει ακόμα πολύ, γιατί το συναίσθημα και την ένταση που βγάζουν ζωντανά, ακόμα δεν την έχουν πιάσει.



Η εμφάνισή τους ήταν και πάλι εξαιρετική, παίζοντας σχεδόν όλο το "Never", μαζί με δύο ακυκλοφόρητα (το "Rest Here" με το οποίο άνοιξαν το live και το "Towards The Sun"), στο "Never" κλασικά ανατριχίλες και παράκρουση με το πλέον κλασσικό "Nothing" που έκλεισαν το set τους, το οποίο όμως θα ήθελα να το ακούσω κάποια στιγμή και με medley το "66". Κάπου εδώ όμως πρέπει να αναφερθώ και στον ήχο.



Οι DreamLongDead έπαιξαν με τους ενισχυτές στην τσίτα, εντάσεις τέρμα να φεύγει το σκαλπ μας, κάτι που τους ταίριαζε γάντι αλλά απ' ότι φαίνεται και οι δύο μπάντες που ακολούθησαν έπαιξαν χωρίς να αλλάξουν κάτι στις ρυθμίσεις (δεν ξέρω αν αυτό έγινε κατά λάθος ή επί τούτου), με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία να δημιουργείτε ένα εκκωφαντικό μπούκωμα που καθιστούσε αδύνατο να παρακολουθήσω και να ευχαριστηθώ το live όπως θα ήθελα (και όπως ονειρευόμουν πιο πριν). Ειδικά στα ατμοσφαιρικά τους σημεία οι Universe, όπως στα "Towards The Sun" ή στο "Swallow" που φαγώθηκα να καταλάβω από τον τόσο θόρυβο και σε μερικά σημεία ακόμα, χανόταν τελείως ο ήχος και θεωρώ ότι αυτός ο τόσο εκκωφαντικός ήχος δεν τους πάει.



Το θέμα με τον ήχο μου έκανε ακόμα πιο αρνητική εντύπωση στους Agnes Vein, κάτι που με ξενέρωσε απίστευτα γιατί εντάξει τους Universe τους έχω δει και διακόσιες φορές, ενώ τους Agnes τους βλέπω με το σταγονόμετρο (νομίζω μόλις η τρίτη φορά ήταν η χθεσινή) και με τέτοια φανταστική δισκάρα στην πλάτη τους, ήθελα διακαώς μια αντίστοιχα φανταστική εμφάνιση για να τους ευχαριστηθώ.



Η μπάντα φυσικά έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά όταν είναι φορτωμένο όλο το fuzz και το feedback στο μπάσο, με την κιθάρα να την ακούω μόνα στα καθαρά lead (και καθόλου στα riff) και να χάνω μέχρι και τα τύμπανα πολλές φορές, ε απογοητεύτηκα. Πέρα από αυτά, ξεκίνησαν με δύο κομμάτια από το "Duality" ("The Fall" και "The Sailor On The Seas Of Faith"), για να συνεχίσουν με κομμάτια από τον νέο δίσκο όπως τα "Δι Αυγής - To Know The God Within", "March Of The Netherworld", "Chaos Cauldron", "Soulship" και νομίζω και το "Eventus", για να κλείσουν με το πάνκικο "Duality" και τον κώλο του Φοίβου, σαν ήλιος λαμπερός να μας αποχαιρετάει.



Ο κόσμος ήταν από την αρχή ελάχιστος και ακόμα και στο peak του (κάπου εκεί όταν έπαιζαν οι Universe) ήταν απελπιστικά λίγος για τα δεδομένα της συναυλίας. Ειδικά μετά τους Universe άδειασε σχεδόν όλο το μαγαζί, μένοντας τελικά καμιά πενηνταριά άτομα να δουν Agnes Vein. Εντάξει δεν είναι και η πιο βατή μπάντα στον κόσμο, αλλά δεν μπορώ επουδενί να κατανοήσω αυτό το άδειασμα. Δεν ξέρω αν ήταν το εξάευρω εισιτήριο (αν και εδώ είχαμε να κάνουμε με μια μπάντα που κατέβηκε από Θεσσαλονίκη για να παίξει, συν ότι ήταν Σάββατο, οπότε μια χαρά ήταν) ή το γεγονός ότι πήγε αργά (κατά τις 12:30 βγήκαν οι Agnes Vein), αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται τόσο λίγος κόσμος.



Εν πάσει περιπτώσει, κρατάω την καταπληκτική εμφάνιση των DreamLongDead και δεσμεύομαι για σωστή και όπως πρέπει αποθέωση για τους Agnes στην επόμενη εμφάνισή τους επί αθηναϊκού εδάφους, όταν και θα έχουν τον ήχο που τους ταιριάζει για να ακούσω τον -πιθανόν- δίσκο της χρονιάς όπως πρέπει. Τέλος να πούμε ότι με την είσοδό μας στο μαγαζί, πήραμε φακελάκια για κόλλυβα που ανέγραφαν πάνω «μνημόσυνο» και τα ονόματα των συγκροτημάτων. Τελικά κόλλυβα δεν είχαν μέσα (πόσο γαμάτο θα ήταν αν είχαν;) αλλά καραμελίτσες, όπως και να 'χει όμως, επρόκειτο για πανέξυπνη κίνηση δείγμα του ύφους της συναυλίας. Επίσης θέλω το Shamans Of Grief, να καθιερωθεί σαν μίνι φεστιβάλ. Κάντε το.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com