Naxatras: «Τα '70s είναι το peak της rock μουσικής»

 Η πορεία των Naxatras είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες στην εγχώρια rock σκηνή. Το ψυχεδελικό σχήμα, με κάθε κυκλοφορία του, οικοδομεί ένα ιδιαίτερο ηχητικό σύμπαν, με το φετινό, ποιοτικό τους άλμπουμ, "V", να ηχεί ως το απαύγασμα όλων όσων πρεσβεύει το σχήμα. Λίγες ημέρες πριν την εμφάνισή τους μαζί με τους Nightstalker στην τεχνόπολη, βρήκαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί τους για μια σειρά ζητημάτων. Από τα μυστικά του πέμπτου τους δίσκου, μέχρι τις επιρροές και την ευρύτερη καλλιτεχνική τους φιλοσοφία, οι Naxatras μας αποκαλύπτονται.

Μια που δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για τον πρόσφατο δίσκο σας, θα ξεκινήσω με κάποιες ερωτήσεις για αυτόν. Διαπιστώνω ότι κάθε νέα κυκλοφορία σας ηχεί διαφορετικά από την προηγούμενη κι ας έχει κάποιους βασικούς άξονες κοινούς. Είναι μια συνειδητή απόφαση αυτή, βάσει σχεδίου το τι θα εξερευνήσετε σε κάθε επόμενο δίσκο; Ή τον αφήνετε να εξελιχθεί όπως βγει μέσα από πρόβες και τζαμαρίσματα;

Κάθε φορά που ξεκινάμε να δουλεύουμε πάνω σε ένα νέο δίσκο, κάποιες ιδέες προϋπάρχουν. Οπότε τις «σκαλίζουμε», ψάχνουμε να βρούμε ποιες από αυτές έχουν προοπτικές και συνοχή. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρχαν κάποιες ιδέες σε space-prog ύφος κοντά σε αυτό του προηγούμενου άλμπουμ μας και κάποιες με πιο έντονο το ανατολίτικο και ηλεκτρονικό στοιχείο. Αποφασίσαμε να συνδυάσουμε αυτές τις δύο τάσεις και να το κάνουμε να λειτουργήσει μέσω του ήχου, της ροής και του concept. Εννοείται πως τζαμάρουμε σε όλο αυτό το διάστημα, οπότε πολλές νέες ιδέες, κομμάτια ή μέρη από κομμάτια, έρχονται στην πορεία.

Τα μυθολογικά ή φανταστικά μοτίβα δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις για υπαρκτά θέματα με έναν αρχετυπικό τρόπο που παρακάμπτει την αυστηρή λογική

Παρότι η ψυχεδέλεια υπήρξε βασικό συστατικό της μουσικής σας μάλλον από την αρχή, τελευταία φαίνεται αυτή να έχει γίνει πιο "διαστημική". Θυμάμαι επίσης να μας έχετε δηλώσει παλιότερα την εκτίμηση σας στους Eloy και στους Hawkwind. Τι σας γοητεύει σε αυτή τη μορφή ψυχεδέλειας και την όλη μυθολογία που συχνά τη συνοδεύει;

Η δεκαετία των 70’s είναι, αν όχι το peak της ανθρώπινης κουλτούρας, τότε σίγουρα το peak της ροκ μουσικής. Τα πράγματα έγιναν πολύ πιο σοβαρά και σύνθετα, τόσο μουσικά όσο και ως προς τη θεματολογία και την αισθητική, αλλά υπήρχε και ένας ρομαντισμός που δεν τον βρίσκεις τόσο στις επόμενες δεκαετίες. Μπάντες όπως αυτές που ανέφερες, αλλά και άλλες όπως οι King Crimson, οι Camel, οι Gong, οι Wishbone Ash και πάρα πολλές ακόμα άφησαν πίσω τους αριστουργήματα. Πολλά από αυτά έχουν μέσα τους διαστημικά και μυθολογικά ή φανταστικά μοτίβα, τα οποία αγαπάμε πολύ. Σου δίνουν τη δυνατότητα να μιλήσεις για υπαρκτά θέματα με έναν αρχετυπικό τρόπο που παρακάμπτει την αυστηρή λογική και απευθύνεται κατευθείαν στο υποσυνείδητο.

Η μουσική πάντα λέει κάτι, ακόμα και αν αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να ειπωθεί με λόγια, υπάρχει όμως μια ιστορία

Πόσο σημαντικό είναι ένα γερό groove στην ψυχεδέλειά (σας);

Χωρίς groove δεν πας πουθενά! Εκεί πάνω «κλειδώνουν» όλα τα άλλα στοιχεία και μπορούν να δημιουργηθούν εικόνες, σχήματα, ηχοτοπία, μελωδίες. Παλιά χρησιμοποιούσαμε τον όρο «δυναμικά ρυθμικά μοτίβα» εννοώντας ουσιαστικά τα grooves που δίνουν τη δυνατότητα στα όργανα να αναπτύξουν τη γλώσσα τους και να μπορέσουν να μιλήσουν. Η μουσική πάντα λέει κάτι, ακόμα και αν αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να ειπωθεί με λόγια, υπάρχει όμως μια ιστορία.

Πέρα από τη βρετανική σχολή του space rock, υπάρχει και η γερμανική ως μέρος του kraut rock που συχνά βασίζεται στη ρυθμική επανάληψη. Νομίζω ότι τελευταία έχετε βάλει περισσότερα τέτοια στοιχεία στον ήχο σας. Είναι αλήθεια; Και αν ναι πόσο ελκυστικό είναι για έναν μουσικό να εντοπίζει τη μουσική ανάπτυξη μιας σύνθεσης μέσα από τις λεπτομέρειες της μονοτονίας;

Προσωπικά είμαι πολύ μεγάλος φαν αυτής της σκηνής. Τρελαίνομαι για Can, Neu!, Popol Vuh, είναι από τα πιο πρωτοποριακά ρεύματα στη μουσική. Από παλιά νομίζω υπήρχαν επιρροές στη μουσική μας, ας πούμε στο "The Great Attractor". Ίσως τελευταία να είναι πιο εμφανές. Η αφαίρεση είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία, κάτι πολύ απλό μπορεί να αποκαλύψει άλλες πτυχές. Κάτι αντίστοιχο ισχύει στην ambient και στη drone, η απλότητα και η μονοτονία δίνoυν χώρο στα ηχοχρώματα και τις λεπτομέρειες.

Τα τραγούδια γεννιούνται στη σύνθεση, στην ηχογράφηση και στη σκηνή

Πέρα από το καθαρά εκτελεστικό κομμάτι, τι προσπαθείτε να συμπληρώσετε σε μια συναυλία σας ώστε να μεταφέρετε ακριβώς το κλίμα των δίσκων σας στη σκηνή; Τι είναι αυτό που έχετε νιώσει περισσότερο να έχει αντίκτυπο στο κοινό σας;

Θυμάμαι κάτι που είχε πει ο Μπρεσόν, μια ταινία γεννιέται τρεις φορές: στο σενάριο, στο γύρισμα και στο μοντάζ. Κάτι τέτοιο ισχύει και για τα τραγούδια, γεννιούνται στη σύνθεση, στην ηχογράφηση και στη σκηνή. Με εξαίρεση κάποια τραγούδια που παίζαμε live από πέρυσι, τα περισσότερα του "V" τα παίξαμε πρώτη φορά ζωντανά φέτος το καλοκαίρι και αυτό είναι μια διαδικασία από μόνο του. Να βρεις τα στοιχεία τους που λειτουργούν και να τα ενισχύσεις, να τα κάνεις μέρος σου. Κάθε κομμάτι έχει άλλη επίδραση στο κοινό, αλλά αυτό που έχει το μεγαλύτερο αντίκτυπο είναι το να τα βιώνει ο ίδιος ο μουσικός, να χάνεται μέσα στη μουσική και έτσι θα χαθεί και το κοινό.

Ποια live σας αν είχατε την ευκαιρία θα θέλατε να ξαναζήσετε; Ένα ώστε να το βελτιώσετε και δεύτερο ώστε να ξαναζήσετε μια όμορφη εμπειρία;

Είναι ένα live που λόγω τεχνικών προβλημάτων τα οποία δε διαχειρίστηκα σωστά, θα ήθελα να επαναλάβω για να βελτιώσω. Είναι το PrePost Festival του 2017. Πολλά live θα θέλαμε να ξαναζήσουμε, αλλά αν ήταν να διαλέξω θα έλεγα το Dunajam του 2019, το ηλιοβασίλεμα στην παραλία ήταν μαγικό.

Στις 14 Σεπτεμβρίου θα μοιραστείτε τη σκηνή της Τεχνόπολης με τους Nightstalker, σε μια πολύ ιδιαίτερη σύμπραξη. Πως προέκυψε αυτή η κοινή σας εμφάνιση και τι νιώθετε πως σας συνδέει μουσικά; Και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση σας;

Προέκυψε πέρυσι πρώτη φορά και πήγε τόσο καλά που είπαμε να το επαναλάβουμε. Τα παιδιά είναι πραγματικά ό,τι πιο κουλ, πάντα χαιρόμαστε πολύ όταν τους συναντάμε. Όταν ξεκινήσαμε το συγκρότημα, ήταν μια κοινή αναφορά μας, θεωρούσαμε ακραίο το να υπάρχει μπάντα που να παίζει έτσι στην Ελλάδα. Νιώθαμε σαν να ξέρουμε τον Αργύρη και πράγματι όταν τον γνωρίσαμε ήταν ακριβώς ο τύπος που φανταζόμασταν. Πιστεύω ότι αν δεν ήταν τραγουδιστής θα μπορούσε να κάνει stand-up comedy, πετάει ατάκες ασταμάτητα. Να περιμένετε πολλές εκπλήξεις και τα καλύτερα vibes σε αυτό το live. Όποιος ήταν πέρυσι ξέρει!

Καμία μπάντα αυτής της σκηνής δε χρησιμοποιεί τον όρο stoner για να περιγράψει τον εαυτό της

Αλήθεια, πώς αισθάνεστε να σας τοποθετούν στην ελληνική stoner σκηνή; Πόσο απελευθερωτικό ή και δεσμευτικό είναι αυτό και πόσο συγγένεια νιώθετε με άλλα ελληνικά σχήματα;

Έχει πλάκα γιατί καμία μπάντα από αυτές στις οποίες αναφέρεσαι δε χρησιμοποιεί τον όρο stoner για να περιγράψει τον εαυτό της. Αυτή η λέξη ήρθε για να τοποθετήσει πολλά διαφορετικά συγκροτήματα σε ένα είδος. Δεν είναι κακό, πρακτικά μας έδωσε όλους ώθηση στην προηγούμενη δεκαετία. Αλλά εμείς δε νιώθαμε ποτέ έτσι. 'Ίσως να υπάρχουν κάποια κατάλοιπα στο πρώτο μας άλμπουμ, επειδή όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα ακούγαμε αρκετά Kyuss, Monster Magnet και άλλες μπάντες της σκηνής. Στη συνέχεια φεύγαμε με κάθε δίσκο και πιο μακρυά από αυτό, τα δύο τελευταία άλμπουμ μας δεν έχουν ούτε ένα τέτοιο riff. Ίσως το γεγονός πως οι μπάντες απομακρυνθήκαμε από αυτή την ταμπέλα να είναι και ένας παράγοντας που δεν ακολουθούν πλέον όσοι ακολουθούν τα εκάστοτε μουσικά trends. Το μεγαλύτερο μέρος από το συγκεκριμένο ακροατήριο αυτή την περίοδο ακούει ραπ και παραδοσιακά (και αυτό είναι οκ)!

Η αναγνώριση στο εξωτερικό βοήθησε στην αναγνώριση εδώ

Με πέντε πλέον δίσκους στο ενεργητικό σας, πολλές ώρες στο δρόμο και αναγνώριση που ξεφεύγει από τα σύνορα της Ελλάδας, πόσο καταξιωμένοι νιώθετε, ποιους από τους αρχικούς στόχους σας έχετε καλύψει και ποιοι σας απομένουν ακόμα ή γεννήθηκαν στην πορεία;

Νιώθουμε περήφανοι για αυτά που έχουμε πετύχει, αν μας έλεγες 10 χρόνια πριν όταν κυκλοφορούσαμε τον πρώτο δίσκο μας τι θα ακολουθούσε, θα σε θεωρούσαμε τρελό. Το να παίζεις psychedelic rock στην Ελλάδα είναι μια πρόκληση από μόνο του και σίγουρα το έδαφος στο εξωτερικό είναι πολύ πιο πρόσφορο, για αυτό και η αναγνώριση εκεί βοήθησε στην αναγνώριση εδώ. Θέλουμε διαρκώς να εξελισσόμαστε, να κάνουμε πιο τολμηρά πράγματα, να ανοίγουμε νέους ορίζοντες με τους δικούς μας όρους. Δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον, άλλωστε είναι έτσι η εποχή που μάλλον καλό είναι να μην κάνεις μεγαλεπήβολα σχέδια. Αλλά όσο είμαστε μαζί θα δημιουργούμε και θα μοιραζόμαστε τις δημιουργίες μας με τον κόσμο που μας στηρίζει και αγαπάμε.

Έχετε την ευκαιρία να αντικαταστήσετε έναν μόνο από εσάς με κάποιον νεκρό ή ζωντανό μουσικό. Ποιον θα επέλεγε ο καθένας σας και στη θέση ποιου;

Θα αντικαθιστούσα τον εαυτό μου με τον Peter Green.
(Γιάννης Κωνσταντέλιας, κιθάρα–φωνή)

Για να μείνουμε και στο πνεύμα του live, θα πω εμένα με τον Αντρέα από Nightstalker γιατί είναι τρελός μπασίστας και θα έβγαζε ωραίο vibe με τα παιδιά. Απλώς θα πρέπει να τραγουδάει και λίγο!
(Γιάννης Βαγενάς, μπάσο-φωνή)

Αρχικά, δεν θα αντικαθιστούσα κανένα μέλος της μπάντας. Για να απαντήσω όμως την ερώτηση, θα πω τον ίδιο μου τον εαυτό και θα επέλεγα τον θρυλικό Nick Mason των Pink Floyd ο οποίος έχει αφήσει θαυμαστό μουσικό αποτύπωμα.
(Κώστας Χαριζάνης, τύμπανα)

Τον εαυτό μου με κανέναν, power trio όπως παλιά!
(Παντελής Κάργας, πλήκτρα)