Fantastic Negrito: «Αν νιώθουμε αγαπημένοι, είμαστε καλύτεροι άνθρωποι»

 Βρέθηκε στον δρόμο στα 12 του, παρατημένος ουσιαστικά από τους γονείς του. Τα έβγαλε πέρα και ξαναείδε τη μάνα του κάπου στα 19 του. Κατάφερε να κλείσει συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική, έβγαλε και δίσκο αλλά η αυτή η πρώτη του καριέρα αποδείχτηκε πολύ μικρής διάρκειας. Απογοητεύτηκε από την κατάσταση στη μουσική βιομηχανία τα παράτησε όλα αρκετά σύντομα για να γίνει καλλιεργητής μαριχουάνας και να ονειρεύεται να αποκτήσει γκαλερί. Επιπλέον, ένα τροχαίο ατύχημα τον έκανε να χάσει σχεδόν όλη την κινητικότητα στο δεξί του χέρι, αναγκάζοντάς τον να αλλάξει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο παίζει κιθάρα.

Fast forward περίπου είκοσι χρόνια μετά από τότε και δέκα χρόνια πριν από σήμερα. Ο κύριος Xavier Amin Dphrepaulezz καταφέρνει να κερδίσει τον πρώτο διαγωνισμό NPR Tiny Desk Concert με αυτήν εδώ τη συμμετοχή. Όταν κέρδισε και τον καλέσανε να παίξει στο ίδιο το Tiny Desk, έδωσε μια ακόμα καλύτερη εκδοχή που όλοι μας μπορούμε να απολαύσουμε εδώ. Μερικές δισκάρες αργότερα, ο Fantastic Negrito έχει πλέον μια δεύτερη καριέρα στη μουσική, πολύ μεγαλύτερη από τη σύντομη πρώτη. Όσοι έχουμε την τύχη να τον έχουμε παρακολουθήσει ζωντανά περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τη συναυλία που θα δώσει σε λίγες μέρες στον λόφου του Φιλοπάππου.

Μέχρι τότε, κάναμε μαζί του μια ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική κουβέντα. Συζητήσαμε για την παλιότερη ίσως κόντρα που υπάρχει στο είδος μας, αυτή μεταξύ πατέρα και γιου. Είπαμε πόσο απελευθερωμένος αισθανόταν όταν είχε τη φυτεία και ορισμένα παράνομα night clubs. Αναλύσαμε το πόσο δύσκολα είχαν μεγαλώσει ορισμένοι από τους γονείς μας και νιώσαμε συμπόνοια και ενσυναίσθηση, δικαιολογώντας καθαρτικά κάποιες από τις σκληρές τους συμπεριφορές. Πολλά και διάφορα είχε η κουβέντα μας μακάρι διαβάζοντάς τη να βρείτε κι εσείς ενδιαφέροντα μαθήματα ζωής σαν αυτά που βρήκα εγώ!

Καλημέρα. Ελπίζω να είσαι καλά!

Καλημέρα φίλε, είμαι καλά, εσύ τι κάνεις;

Είναι απόγευμα εδώ. Χαλαρώνω και όλα είναι καλά.

Η ζωή του μουσικού είναι συνήθως αργά το βράδυ, αλλά εδώ πέρα έχω λίγο περισσότερο φως τώρα. Είμαι στο Μόντρεαλ και είναι πρωί.

Θα ήθελες να σε φωνάζω Xavier ή Fantastic Negrito;

Όπως προτιμάς.

Γεια σου λοιπόν, Xavier. Ονομάζομαι Παντελής και γράφω για μια ελληνική ιστοσελίδα. Λεγόμαστε rocking.gr, αλλά τα ενδιαφέροντά μας δεν περιορίζονται στη ροκ μουσική, ακούμε και άλλα πράγματα. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για την ευκαιρία που μας δίνεις για αυτή τη συζήτηση.

Εγώ σας ευχαριστώ.

Μας επισκέπτεσαι σε μερικές εβδομάδες για μια συναυλία και έχω μερικές ερωτήσεις για σένα.

Μου αρέσουν οι ερωτήσεις!

Θα ήθελα να σε συγχαρώ για τον τελευταίο σου δίσκο "Son Of A Broken Man". Είναι ένας φανταστικός Fantastic Negrito δίσκος (σ.σ. a fantastic Fantastic Negrito record).

Ευχαριστώ, κύριε. Νομίζω ότι ήταν μόλις τον περασμένο μήνα που συνειδητοποίησα ότι ο δίσκος είναι καλός, ενώ ήμουν στην Ιαπωνία. Έτυχε να βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο όπου το έπαιζαν συνέχεια και σκέφτηκα ότι στην πραγματικότητα είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Στην αρχή ποτέ δεν ξέρω αν ένας δίσκος είναι καλός και μου παίρνει συνήθως αρκετό χρόνο, αλλά στο τέλος το καταλαβαίνω. Πριν από 3 εβδομάδες ήμουν στο Kyushu της Ιαπωνίας κάνοντας μια συναυλία και εκεί ήταν που το σκέφτηκα. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος.

Η ιστορία της σχέσης πατέρα και γιου με την οποία καταπιάστηκα είναι ίσως η παλαιότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας

Είναι ένας συμπαγής δίσκος. Μπορείς να τον ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος και μετά να τον ξανακούσεις. Είναι πολύ καλός δίσκος.

Μου αρέσει αυτό που είπες, θα τον χρησιμοποιώ. Είναι ένας… (σ.σ. κάνει γροθιές με τα χέρια του) …συμπαγής δίσκος, αυτό είναι αλήθεια. Ναι, αυτό είναι ωραίο, ευχαριστώ. Πες μου ξανά το όνομά σου!

Παντελής.

Αυτό είναι ένα υπέροχο όνομα. Ευχαριστώ, Παντελή.

Ο δίσκος επικεντρώνεται στη σχέση σου με τον πατέρα σου. Ποιές ήταν οι εμπειρίες που βίωσες κατά τη δημιουργία του;

Θεέ μου... Ήταν λίγο σαν... (παύσεις)

Συνηθισμένη ερώτηση, σωστά; (σ.σ. γέλια)

Πρώτα απ 'όλα, επιτρέψε μου να πω ένα πράγμα. Νομίζω ότι το θέμα με το οποίο προσπαθούσα να καταπιαστώ είναι ίσως το παλαιότερο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πατέρας και γιος, η σύγκρουση, η αγάπη, το μίσος, ο θαυμασμός, ο σεβασμός, η έλλειψη σεβασμού και η λίστα συνεχίζεται. Το πιο δύσκολο ήταν το να είμαι ειλικρινής. Ήταν πολύ δύσκολο να είμαι ειλικρινής, επειδή ο πατέρας μου ήταν μια τραγική φιγούρα, αλλά και ένα είδος ήρωα ταυτόχρονα. Ήταν πολύ θαρραλέος, ήταν κάποιος που θαύμαζα, αλλά ταυτόχρονα και κάποιος που ήταν εξαιρετικά αμελής και κακοποιητικός. Οπότε ήταν δύσκολο να το κάνω. Θα έπρεπε να είχα έναν ανιχνευτή ψεύδους συνδεδεμένο συνέχεια πάνω μου γιατί οι σκέψεις μου ήταν διαρκώς του τύπου "Είναι αυτός ο ήρωας σε αυτή την ιστορία; Είναι αυτός ο κακός άνθρωπος; Είναι αυτός ο ήρωας;" Τελικά, ίσως είναι και τα δύο.

Νομίζω ότι είναι και τα δύο.

Δεν ξέρω για τον δικό σου πατέρα Παντελή. Ίσως πολλοί από τους πατεράδες μας...

Ακριβώς το ίδιο.

(σ.σ. γέλια)

Ναι, ναι, ναι.

Για φαντάσου λοιπόν εσένα να γράφεις για τον πατέρα σου... Θα καταλάβεις πόσο δύσκολο ήταν για μένα να γράψω και πόσο δύσκολο ήταν να παραμείνω πραγματικά ειλικρινής. Δεν ξέρω αν ήμουν όσο ειλικρινής γινόταν, αλλά προσπάθησα όσο καλύτερα μπορούσα.

Αν έγραφα κάτι για τον πατέρα μου, θα είχε ένα μέρος για το ότι ήταν σπουδαίος και ένα μέρος για το ότι δεν ήταν τόσο σπουδαίος. Αν ήθελα να είμαι ειλικρινής, δηλαδή.

Σωστά. Είναι πολύ δύσκολο, να ξέρεις.

Και όπως είπες, αυτή είναι μια τυπικά τεταμένη σχέση.

Ναι, ναι. Ξέρεις, έχω έναν γιο τώρα και δουλεύω πολύ σκληρά – εννοώ πολύ, πολύ σκληρά – για αυτή τη σχέση, γιατί ξέρω πόσο καταστροφική ήταν για μένα η σχέση μου με τον πατέρα μου. Έτσι, δουλεύω πολύ σκληρά με τον γιο μου. Πολύ σκληρά. Και πάντα ελέγχω πώς τα πάω μαζί του.

Η σχέση σου με τον πατέρα σου όμως δεν ήταν δικό σου λάθος.

Όχι, δεν νομίζω ότι ήταν δικό μου λάθος, εγώ ήμουν απλώς ένα παιδί. Αλλά θα είναι δικό μου λάθος αν διατηρήσω αυτές τις συμπεριφορές στη δική μου ζωή. Μερικές φορές αλλάζω λίγο πορεία και τείνω να γίνομαι ο πατέρας μου. Αυτό το κομμάτι είναι δικό μου λάθος. Νομίζω ότι σε όλη μου τη ζωή τείνω πάντα στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις, οι οποίες είναι «θα γίνω ο πατέρας μου, το εγώ μου είναι τόσο μεγάλο, σας κρίνω όλους, είμαι καλύτερος από εσάς», ξέρεις, όλο αυτό το παλιό πράγμα.

Αν μας αγαπούν και αν νιώθουμε αγαπημένοι, νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι

Αυτό είναι το δύσκολο να μην γίνεις.

Νομίζω ότι αν το γνωρίζουμε, τότε είμαστε καλύτεροι επειδή ξέρουμε πάνω σε τι να δουλέψουμε. Το πρόβλημα είναι αν δεν το γνωρίζουμε.

Εφόσον εσύ το γνωρίζεις, ήσουν ειλικρινής.

Ναι.

Ο δίσκος είναι αρκετά έντονος συναισθηματικά. Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης που ήταν ένα σημείο καμπής στην επανεκτίμηση της σχέσης σου με τον πατέρα σου;

Α, φίλε, Ευρωπαίοι. Πάντα έχετε καλές ερωτήσεις στην Ευρώπη. Θα έλεγα ότι ίσως το τραγούδι...

Εξέφρασες τα συναισθήματα που ήδη είχες ή αναζήτησες να βρεις ποια ήταν αυτά τα συναισθήματα μέσα σου για τη σχέση σου με τον πατέρα σου;

Αν προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής, θα έλεγα ότι αυτό που θέλησα να καταφέρω ήταν το να εκπλήξω τον κόσμο. Με το τραγούδι "I Hope Somebody's Loving You" σκέφτηκα κατ’ ευθείαν τον πατέρα μου. Είπα «Θεέ μου ίσως κανείς δεν τον αγαπούσε όταν ήταν παιδί.» Τότε έγραφα για ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, αλλά το ενσωμάτωσα στο δίσκο επειδή είναι ένα τόσο γλυκό τραγούδι. "I hope somebody's loving you" (σ.σ. τραγουδώντας), νομίζω ότι αυτό είναι τόσο σημαντικό για όλους μας ως ανθρώπινα όντα. Αν μας αγαπούν και αν νιώθουμε αγαπημένοι, νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Μπορούμε να ανθίσουμε. Η έλλειψη αγάπης είναι πολύ σκληρό πράγμα.

Σκέφτηκα, ίσως αυτός ο τύπος μεγάλωσε σαν την Little Kitty (σ.σ. ηλεκτρονικό παιχνίδι με πρωταγωνίστρια μια γάτα που χάνεται σε μια μεγάλη πόλη και ψάχνει να γυρίσει σπίτι της). Ίσως απλώς κανείς δεν αγάπησε αυτόν τον τύπο ποτέ. Αυτό με έκανε να έχω περισσότερη ενσυναίσθηση γι' αυτόν. Ήταν κάποτε κι αυτός μωρό, σωστά; Και απορροφούσε κι αυτός ό,τι υπήρχε γύρω του.

Ίσως λοιπόν ήταν φυσιολογικό να γίνει ο άνθρωπος που έγινε.

Το θέμα είναι ότι έχουμε δουλειά να κάνουμε. Πρέπει να έχουμε επίγνωση του ποιοι είμαστε. Μετά πρέπει να κάνουμε τη δουλειά.

Ναι, ακριβώς. Είδα στον λογαριασμό σου στο Twitter ότι πριν από μερικές μέρες γνώρισες μερικούς από τους χαμένους συγγενείς σου από την πλευρά του πατέρα σου στο Μόντρεαλ. Πώς ένιωσες αυτό; Φαινόσουν χαρούμενος.

Στη ζωή μου ένιωθα αποκομμένος. Ο πατέρας μου σταμάτησε να μου μιλάει όταν ήμουν 11 ετών. Του έλεγα «γεια σου μπαμπά» και αυτός συνέχιζε να διαβάζει την εφημερίδα του και αδιαφορούσε εντελώς. Αν τον έβλεπα στο δρόμο, απλώς περνούσε από δίπλα μου. Αυτό με έκανε πολύ σκληρό μέσα μου. Νομίζω ότι είμαι ακόμα πολύ σκληρός μερικές φορές. Ο πατέρας μου απέκοψε την οικογένεια. Μας παράτησε και άλλαξε το επώνυμό του σε αυτό το μακρύ, τεράστιο όνομα (σ.σ. είναι Dphrepaulezz) που είχα. Ακούγεται σαν ελληνικό.

Όταν παίρνεις τον δρόμο της ευγνωμοσύνης, αυτό βοηθάει στα πάντα. Πιστεύω ότι έτσι πρέπει να είμαστε. Η ζωή είναι σύντομη, φίλε

Μπορείς να πεις ότι it sounds Greek για τους αγγλόφωνους.

Με ρωτούν «Είσαι κάποιου είδους μαύρος Έλληνας;» και τους λέω «Όχι, δεν είμαι. Δεν είμαι Έλληνας». Ο μπαμπάς μου απλώς εφηύρε το όνομα. Δεν ήξερα πώς να νιώσω όταν συνάντησα τους συγγενείς μου στο Μόντρεαλ, για να είμαι ειλικρινής. Απλώς σκέφτηκα, «εντάξει, πρέπει να εκτιμήσω αυτή τη στιγμή και πρέπει να είμαι ευγνώμων για αυτή τη στιγμή» και το ένιωσα αυτό, αλλά ήταν πολύ περίεργο. Αυτός ο τύπος είναι πρώτος μου ξάδερφος, αλλά δεν ήξερα πώς να νιώσω μαζί του, έπρεπε να το επεξεργαστώ. Δεν είχα αυτό το ζεστό συναίσθημα ή τίποτα δάκρυα. Είχα ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, αλλά αν είδες το βίντεο, είδες και ευγνωμοσύνη, ήμουν ευγνώμων. Νομίζω ότι η ευγνωμοσύνη διορθώνει τα πάντα, ανεξάρτητα από το πώς νιώθεις για κάτι. Ας πούμε, αν εγώ βγαίνω από μια κακή σχέση, σκέφτομαι «Κοίτα, η πρώην κοπέλα μου ήταν απαίσια. Κι εγώ ήμουν απαίσιος. Αλλά ξέρεις κάτι; Είμαι ευγνώμων για την εμπειρία». Και νομίζω ότι όταν παίρνεις τον δρόμο της ευγνωμοσύνης, αυτό βοηθάει στα πάντα. Οπότε, αυτή είναι η σωστή λέξη. Ήμουν ευγνώμων.

Διακρίνω μια μεγάλη θετικότητα.

Πιστεύω ότι έτσι πρέπει να είμαστε. Η ζωή είναι σύντομη, φίλε.

Έχεις δίκιο. Πώς είναι η σχέση σου με τη μητέρα σου;

Ω, φίλε. Είναι πολύ απόμακρη, αλλά γεμάτη σεβασμό. Βλέπω ανθρώπους να λένε «ω, η μητέρα μου, ήμασταν τόσο κοντά». Εγώ δεν το είχα ποτέ αυτό. Είμαι το 8ο από 15 παιδιά, οπότε δεν υπήρχε τέτοια οικειότητα. Την σέβομαι ως άτομο και την αγαπώ. Με κυοφόρησε για εννέα μήνες, με γέννησε. Αυτό είναι ωραίο. Αλλά, έφυγα από το σπίτι όταν ήμουν 12 και δεν την ξαναείδα μέχρι τα 19 μου. Και ξέρεις κάτι; Αυτό είναι εντάξει. Πάντα λέω ότι είναι εντάξει. Δεν της αντιπαρατέθηκα ποτέ. Έζησε κι αυτή μια πολύ δύσκολη ζωή.

Ήταν διαφορετικές εποχές τότε.

Ναι. Με τη μητέρα μου έχουμε μια σχέση που βασίζεται στον σεβασμό.

Το βίντεο του "Run Away From You" σε δείχνει να περπατάς στην πόλη με μια γυναίκα. Είναι αλήθεια ότι γυρίστηκε αυθόρμητα, σχεδόν τυχαία;

Ναι, αλήθεια είναι. Ήμουν στη Βαρσοβία και περπατούσα στον δρόμο, έχοντας μόλις τελειώσει μια συναυλία. Σκέφτηκα, «πρέπει να γυρίσουμε αυτό το βίντεο» και μόλις τότε είδα μια νεαρή γυναίκα ντυμένη κάπως σαν εμένα. Φορούσε κάτι χρυσές στολές, έμοιαζε με ροκ σταρ. Και εγώ είπα, «Τι κάνεις στις 2:00 το πρωί;» Τέλος πάντων, της ζήτησα να εμφανιστεί στο βίντεό μου και είπε «ναι» και αυτό ήταν όλο.

2:00 το πρωί;

Ναι. Και έσπρωχνε ένα καρότσι με ένα μωρό. Ήταν τόσο αλλόκοτο, σαν να ήμουν σε κάποιο ψυχεδελικό όνειρο. Μια πολύ όμορφη γυναίκα, ντυμένη σαν ροκ σταρ, έσπρωχνε ένα καρότσι με ένα μικρό μωρό, στη Βαρσοβία, στις 2:00 το πρωί. Σου ορκίζομαι ότι δεν ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών.

Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα; Σε βλέπουμε πάντα ντυμένο αρκετά κομψά.

Μισώ τη μόδα. Μου αρέσει το στυλ.

Τότε μπορώ να αναδιατυπώσω.

Λοιπόν, όλοι ασχολούνται με τη μόδα, αυτό είναι εύκολο. Αλλά νομίζω ότι το στυλ προέρχεται από την αξιοπρέπεια και την ψυχή κάποιου και την έκφρασή του ως ανθρώπου. Για μένα, αυτό είναι το νόημα του στυλ. Ίσως επειδή μεγάλωσα σε ακραία φτώχεια. Πάντα είχα τρύπες στα παπούτσια μου και βρώμικα ρούχα. Τα παιδιά με πείραζαν αρκετά, οπότε νομίζω ότι το υπεραντιστάθμιζα και έτσι αγκάλιασα το να είμαι διαφορετικός ,επειδή πάντα με αποξένωναν. Μου έλεγαν «Είσαι διαφορετικός. Είσαι περίεργος, είσαι χαζός. Είσαι βρώμικος». Και σκέφτηκα, «Ε, ίσως είμαι μερικές φορές». Είμαι κάποιος που ενδιαφέρεται πραγματικά μόνο για το στυλ και όχι για τη μόδα και τις επώνυμες μάρκες. Είμαι αναβαθμιστής ανακυκλωτής (σ.σ. "upcycler"). Μου αρέσει να παίρνω κάτι που ο κόσμος πετάει και να το μετατρέπω σε κάτι ενδιαφέρον, επειδή νιώθω ότι αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου. Είμαι στην πραγματικότητα κάποιος καλλιτέχνης που ο κόσμος πέταξε, που ο κόσμος δεν εκτιμούσε. Έτσι ακριβώς νιώθω και μου αρέσει αυτή η μεταφορά. Λατρεύω το upcycling και το upcycling στο στυλ ή στη μόδα είναι η φιλοσοφία της ζωής μου. Πάρε τα σκουπίδια και μετάτρεψέ τα σε χρήσιμα πράγματα. (σ.σ. take the bullshit and turn it into good shit).

Ο προηγούμενος δίσκος σου "White Jesus, Black Problems" εξερευνούσε την αξιοσημείωτη ιστορία των προγόνων σου, ενώ το "Son Of A Broken Man" εξερευνά την προσωπική σου σχέση με τον πατέρα σου. Τι θα εξερευνήσει ο επόμενος δίσκος;

Τέλος οι οικογενειακοί δίσκοι! Νομίζω ότι θα κάνω έναν ψυχεδελικό ροκ δίσκο, δεν ξέρω. Έχω την δισκογραφική μου εταιρεία, Storefront Records, και από αυτήν κυκλοφορώ δουλειές και για άλλους καλλιτέχνες. Έχω δύο νέες δουλειές που θα κυκλοφορήσουν τον Ιούλιο. Μία από τους Everything Velvet, όπου έχω κάνει και την παραγωγή του δίσκου τους. Η άλλη είναι από ένα παλιό project που ονομάζεται Chocolate Butterfly. Οπότε αυτό που είμαι πραγματικά ανοιχτός να κάνω περισσότερο είναι να έχω περισσότερους καλλιτέχνες στην δισκογραφική μου εταιρεία και να βγάζω περισσότερη νέα μουσική. Απλώς προσπαθώ να είμαι γνήσιος και αυτό που νιώθω, αυτό να κάνω. Αυτή είναι η ομορφιά του να είσαι καλλιτέχνης. Δεν θέλω να σχεδιάζω πολλά. Ό,τι συμβαίνει, απλώς συμβαίνει.

Μισώ τη μόδα. Μου αρέσει το στυλ

Ποια είναι η συνήθης διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης όταν κάνεις έναν δίσκο;

Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αλλά προσπαθώ να μην έχω κάποια διαδικασία. Δεν προσπαθώ γενικώς, η σύνθεση είναι απλώς κάπως οργανική και απλώς συμβαίνει.

Είχες ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που τραυμάτισε το χέρι με το οποίο παίζεις κιθάρα.

(δείχνει το χέρι του στην κάμερα)

Ουάου, αυτή είναι μια μεγάλη ουλή.

Δεν μπορώ να το κινήσω παρά ελάχιστα. (σ.σ. το κουνάει λίγο)

Πώς προσάρμοσες το παίξιμό σου σε αυτή τη νέα πραγματικότητα; Το ατύχημα άλλαξε μόνο τον τρόπο που παίζεις ή και τον τρόπο που γράφεις;

Απλώς αποδέχτηκα ότι δεν είμαι πολύ καλός μουσικός. «Δεν είσαι πολύ καλός, έτσι δεν είναι;» Όχι, στην πραγματικότητα, δεν είμαι. Οπότε νομίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο παίζω με κάνει απλώς καλύτερο τραγουδοποιό. Νομίζω ότι μου δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση. Όταν ηχογραφούμε κάποιον δίσκο, ο ηχολήπτης λέει απλώς, «Θεέ μου, χρειαζόμαστε το κακό σου παίξιμο σε αυτό! Εννοώ, την αίσθηση, απλώς την αίσθηση». Υπάρχει μια αίσθηση, υπάρχει μια ασχήμια στον τρόπο που παίζω, που στην πραγματικότητα είναι μέρος των τραγουδιών μου.

Έχεις συνεργαστεί με τον Sting και τον Mick Jagger στο παρελθόν. Υπάρχει κάποια μελλοντική συνεργασία στα σχέδιά σου;

Στην πραγματικότητα, έχω συνεργαστεί με τον Sting. Έχω συνεργαστεί με τον E-40, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης, πρέπει να τον τσεκάρετε. Αλλά δεν συνεργάστηκα με τον Mick Jagger. Ο Mick Jagger είπε απλώς ότι ένα από τα τραγούδια μου ήταν ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια όλων των εποχών, κάτι που είναι τρελό.

Δεν έψαξα αρκετά τις πληροφορίες μου, λοιπόν.

Πάντα ακούω δεξιά και αριστερά ότι ο Mick Jagger είναι θαυμαστής αυτού που κάνω και αυτό είναι ωραίο, αλλά δεν έχω συνεργαστεί ποτέ μαζί του. Και λατρεύω τις συνεργασίες όταν είναι σωστές. Κάποιες συνεργασίες δεν τις κάνω, επειδή δεν είναι σωστές. Πρέπει να είναι σωστές. Δεν θέλω να τις κάνω απλώς για να τις κάνω.

Πολύ λίγα είναι γνωστά για το τι έκανε ο Ιησούς Χριστός στη ζωή του μεταξύ 12 και 30 ετών. Εσύ είσαι late bloomer ως μουσικός, κηρύττεις μόνο για 10-15 χρόνια. Τι έκανες πριν χτίσεις καριέρα ως μουσικός; Ξέρω ότι είχες βγάλει έναν δίσκο και πριν από το "Fantastic Negrito" και το "The Last Days Of Oakland", αλλά μου άρεσε κι εμένα η μεταφορά!

Λοιπόν, υπήρξε μια εποχή που ήμουν καλλιεργητής μαριχουάνας. Υπήρξε μια εποχή που απλώς σταμάτησα τη μουσική και έζησα κατά κάποιον τρόπο σαν χίπης. Έζησα σε ένα αγρόκτημα και καλλιεργούσα πολλή μαριχουάνα και έκανα όνειρα πάνω σε αυτή την ελεύθερη ζωή. Ήθελα να αποκτήσω κάποια στιγμή και μια γκαλερί τέχνης. Δεν ασχολιόμουν καθόλου με τη μουσική.

Αυτό ήταν πριν ή μετά το ατύχημα;

Ήταν μετά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είχα επίσης παράνομα (σ.σ. εννοεί χωρίς άδεια) νυχτερινά κέντρα. Αλλά φρόντιζα να υπάρχουν πάντα έξοδοι κινδύνου σε αυτά. Μου άρεσε αυτή η underground μουσική που παιζόταν εκεί, ήταν καταπληκτική. Περνούσα για καιρό υπέροχες, διασκεδαστικές στιγμές ως ελεύθερος καλλιτέχνης, ξυπνώντας στη 1:00 το μεσημέρι κάθε μέρα και ζώντας μια καταπληκτική ζωή γεμάτη δημιουργικότητα και ελευθερία. Αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό για πάρα πολύ καιρό. Η καλλιέργεια μαριχουάνας πάντως ήταν τεράστια.

Πώς επέστρεψες στη μουσική;

Παντρεύτηκα, έκανα ένα παιδί και δεν μπορούσα να τον κοιμίσω μια μέρα.

Δεν βοήθησε λίγη μαριχουάνα;

Όχι. Θα με βάλεις φυλακή! (σ.σ. γελάμε και οι δύο) «Έι, παιδί μου, κάπνισε αυτό!»

Συγγνώμη γι' αυτό, μου βγήκε αυθόρμητα!

Ήταν αστείο όμως. Βλέπω ότι είσαι αστείος τύπος. Αυτή ήταν εξαιρετικό κωμικό timing. Είχα πουλήσει κυριολεκτικά όλα μου τα μουσικά όργανα επειδή είχα σκεφτεί «Τα παρατάω. Μισώ να παίζω μουσική. Η μουσική βιομηχανία είναι απαίσια». Αλλά είχα αυτή την παλιά κιθάρα κάτω από το κρεβάτι. Απλώς πήγα εκεί και την πήρα και έπαιξα μια Σολ μείζονα και το παιδί πανικοβλήθηκε, και μετά πανικοβλήθηκα κι εγώ. Συνέχισα να παίζω και ήταν τόσο χαρούμενος! Και μετά σκέφτηκα. «Έι, ίσως δεν χρειάζεται να είμαι στη μουσική βιομηχανία, αλλά ίσως απλώς να μου αρέσει να παίζω μουσική». Γι' αυτό άρχισα να επιστρέφω σιγά σιγά. Μετά άρχισα να παίζω στους δρόμους και...

Υπήρξε μια εποχή που είχα καλλιέργιες μαριχουάνας και παράνομα νυχτερινά κέντρα. Ζούσα μια καταπληκτική ζωή γεμάτη δημιουργικότητα και ελευθερία, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό για πολύ καιρό

Το pinned tweet σου λέει «Είμαι ένας από τους πιο πληγωμένους ανθρώπους που γνωρίζω. Η μαμά μου με απέρριψε. Ο μπαμπάς μου με αγνόησε. Πέρασα χρόνια σε ανάδοχη οικογένεια. Η μουσική με έσωσε». Νιώθεις ότι έχεις μια πνευματική σύνδεση με τη μουσική;

Νιώθω ότι αυτή είναι μόνη η σύνδεση που έχω με τη μουσική, επειδή δεν έχω μια πολύ μουσική σύνδεση μαζί της. Δεν ξέρω πολλά για τη μουσική, αλλά ξέρω ότι είναι κάτι πολύ πνευματικό, είναι κάτι που χρειάζομαι, είναι ένα δώρο που έχω και είναι ευθύνη μου να το μοιραστώ. Οπότε, ναι.

Μας έχεις επισκεφτεί μερικές φορές και πολλοί από εμάς ήδη γνωρίζουμε πώς είναι μια συναυλία σου. Θα ήθελες να την περιγράψεις από τη δική σου οπτική γωνία;

Αυτή τη φορά έχω προσλάβει μια κοπέλα για να παίζει μπάσο, επειδή ένιωθα ότι τα παιδιά έβγαιναν λίγο εκτός ελέγχου στην Ευρώπη. Την έχουμε τώρα στο συγκρότημα και όλοι συμπεριφέρονται πολύ αξιοπρεπώς και πολύ ωραία. Συμπεριφέρονται όπως πρέπει, οπότε είμαστε καλά. Πάντα περιγράφω τις συναυλίες μου ως εκκλησία χωρίς θρησκεία. Πρόσφατα ένιωσα ότι υπάρχει σε αυτές μια απρόβλεπτη ατμόσφαιρα που πραγματικά απολαμβάνω. Μερικές φορές παίζω κάτι που μόλις έγραψα και δεν είναι ηχογραφημένο. Μου αρέσει αυτό το συναίσθημα του να εισάγω κάτι άγνωστο και να είμαι λίγο ανασφαλής. Το απολαμβάνω αυτή τη στιγμή. Λέω, «Δεν με νοιάζει. Θα τραγουδήσω αυτό το τραγούδι που έγραψα σήμερα το πρωί.»

Είναι αυτή η απρόβλεπτη ατμόσφαιρα αποτέλεσμα της μπάντας που έχεις τώρα;

Θα μπορούσε να είναι αυτό ή απλώς ότι εξελίσσομαι. Οπότε, είναι δύο πράγματα. Οδηγώ τη μπάντα στο σημείο που μπορούν να το κάνουν, αλλά εξελίσσω και τη σύνθεσή μου, κάτι για το οποίο είμαι χαρούμενος. Νιώθω ότι αυτή τη στιγμή αυτή η μπάντα τείνει να είναι λίγο πιο funky από μερικές από τις άλλες μπάντες μου. Αυτό συμβαίνει επειδή η funk είναι το μόνο πράγμα που αρέσει στον κιθαρίστα, οπότε προσαρμόζομαι γύρω από αυτό. Και η μπασίστρια είναι τζαζίστρια, αλλά την κάνω να παίζει rock ‘n’ roll. Είναι μια διαφορετική μπάντα κάθε φορά. Όταν κάνω στην ετήσια περιοδεία μου, συνήθως προσαρμόζω λίγο την μπάντα. Ίσως του χρόνου να επιστρέψω με μια bluegrass μπάντα!

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου;

Black Roots, αμερικανικές ρίζες, old funk, blues, spirituals, alligator shoes. Πώς σου φαίνεται το alligator shoes;

Μια χαρά, ωραιότατο! Με ποιόν τρόπο επηρεάζουν την όρεξη και την απόδοσή σου οι χώροι στους οποίους παίζεις;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Εξαρτάται από εμένα. Κανονικά δε γίνεται να σε νοιάζει ο χώρος ή το κοινό, πρέπει να μπαίνεις σε έναν όμορφο τόπο νοητικά και πνευματικά και να αποδίδεις. Αλλά μερικές φορές παίζω στη συναυλία και... Για παράδειγμα, υπήρχε μια συναυλία στη Φιλαδέλφεια όπου οι άνθρωποι απλώς κάθονταν και έτρωγαν δείπνο. Μπορεί κάποιες περιστάσεις να είναι περίεργες. Αυτό που κάνω συνήθως είναι... τότε ας πούμε πήγα και κάθισα δίπλα τους και έτρωγα λίγο από το φαγητό τους ή έπινα λίγο από το ποτό τους. Πρέπει να προσαρμόζεσαι, αλλιώς τα πράγματα μπορεί να μην είναι και τόσο καλά.

Νομίζω ότι θα σου αρέσει ο χώρος εδώ στην Αθήνα, γι' αυτό σου έκανα αυτή την ερώτηση.

Δεν είχα ποτέ κακή εμπειρία στην Ελλάδα. Έπαιξα κιόλας μια φορά σε ένα μέρος που λέγεται Λάρισα. Πάντα είχα υπέροχες εμπειρίες. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στην Ελλάδα, κάτι που ο περισσότερος κόσμος δε γνωρίζει, είναι το φαγητό.

Τι ακριβώς εννοείς ότι ο κόσμος δε γνωρίζει για το φαγητό εδώ; (σ.σ. γελάω, όλοι σχεδόν λένε για το φαγητό, έχει καταντήσει στερεότυπο)

Εννοώ ότι οι περισσότεροι λένε ότι η Ιταλία και η Γαλλία έχουν το καλύτερο φαγητό στην Ευρώπη. Και τους λέω ότι τα φαγητά σε αυτά τα μέρη είναι υπέροχα, αλλά η Ελλάδα έχει επίσης μερικά από τα καλύτερα φαγητά που υπάρχουν. Ακόμα και το street food είναι απλά εκπληκτικό. Λατρεύω το φαγητό στην Ελλάδα. Σκέφτομαι να έρθω διακοπές εκεί τον Σεπτέμβριο ή ίσως τον Νοέμβριο. Πώς είναι η Ελλάδα τον Νοέμβριο;

Μερικές φορές μια απαίσια εμπειρία είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλός σου

Μια χαρά. Δεν κάνει κρύο.

Λίγη βροχή, ίσως;

Ίσως, αλλά όχι και πολλή. Συνήθως ο χειμώνας είναι περίπου 2 μήνες εδώ τώρα πια.

Το σκέφτομαι γιατί μου αρέσει πολύ η Ελλάδα. Θα επιστρέψω τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο, απλώς για να κάνω διακοπές.

Ο Σεπτέμβριος είναι ακόμα καλοκαίρι.

Οπότε ίσως Νοέμβριο.

Τι είδους μουσική ακούς; Έχεις αγαπημένα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες;

Σίγουρα έχω αγαπημένα πράγματα, αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω αυτό. Αυτή τη στιγμή περνάω πολύ χρόνο κοντά σε παιδιά – έχω ένα παιδί και αρκετά ανίψια. Προσπαθώ να ακούω την κακή τους μουσική επειδή νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνω αντί να κάθομαι και να τους λέω «αυτό είναι κακό» ή «αυτοί οι στίχοι είναι χάλια». Το παιδί μου είναι έφηβος και ακούει πολύ rap, την οποία δεν αγαπώ, αλλά την ακούω για εκπαίδευση. Στην ανιψιά μου αρέσει αυτή η πολύ απλή και ενοχλητική pop μουσική. Πρόσφατα προσπάθησα να ακούσω αυτή τη μουσική μαζί τους επειδή ήθελα απλώς να πω «μην το μισείς, απλώς άκουσέ το». Άκουσα και ήταν μια απαίσια εμπειρία. Αλλά μερικές φορές μια απαίσια εμπειρία είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλός σου. Κατά τα άλλα, έχω τα αγαπημένα μου παλιά. Τι αγαπώ; Λατρεύω να ακούω Robert Johnson, Skip James, Sister Rosetta Thorpe, Ray Charles, Led Zeppelin. Τους λατρεύω όλους αυτούς. Μου αρέσει να ακούω δίσκους των Queen, James Brown, Little Richard ή τους πρώτους δίσκους του Prince. Όλες αυτές είναι τεράστιες επιρροές. Μου αρέσει επίσης ο Sly (σ.σ. δεν εννοούσε τον Stallone). Ο Kendrick Lamar έκανε έναν δίσκο που μου άρεσε, το "To Pimp A Butterfly". Μου αρέσει αυτός ο δίσκος, τον αγαπώ.

Υπάρχει λοιπόν και νέα μουσική που σου αρέσει.

Μου αρέσουν επίσης μερικοί δίσκοι του Sturgill Simpson, είναι ένας country καλλιτέχνης.

Ναι, τον ξέρω.

Αυτή τη στιγμή ακούω μια μπάντα βουντού από την Αϊτή. Θεέ μου. Καταπληκτικό. Με μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Οπότε υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα να ακούσω.

Δεν έχω άλλες ερωτήσεις! Θα ήθελες να κλείσεις αυτή τη συζήτηση με ένα μήνυμα στους θαυμαστές σου εδώ στην Ελλάδα;

Φίλοι μου, θαυμαστές μου, υποστηρικτές μου στην Ελλάδα. Σας αγαπώ τους περισσότερους από εσάς, επειδή δεν σας ξέρω όλους. Είστε ένα υπέροχο κοινό και μου αρέσει να παίζω για εσάς. Επειδή το ελληνικό κοινό είναι πολύ σαν εμένα. Έχετε πολύ πάθος και τα πάμε πολύ καλά μαζί και ανυπομονώ να έρθω και να παίξω ξανά για εσάς.

Ελπίζω ότι εμείς ως κοινό θα σου δώσουμε αυτή την παθιασμένη εντύπωση και στην επερχόμενη συναυλία. Σε περιμένουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ. Φίλε, εκτιμώ τον χρόνο σου.

Σε ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα.

Χαιρετισμούς. Ώρα για πρωινό.

Ο Fantastic Negrito εμφανίζεται στις 22 Ιουλίου στην Αθήνα στα πλαίσια του Φ Hill Sessions, στο θέατρο «Δόρα Στράτου», στον λόφο του Φιλοπάππου. Εισιτήρια εδώ.