The Sonics

This Is The Sonics

Revox (2015)
Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 05/05/2015
Οι Sonics επιστρέφουν με νέο LP μετά από μισό σχεδόν αιώνα και παραδίδουν μαθήματα για το πώς παίζεται το rock 'n' roll
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μία από τις μεγαλύτερες πλάκες κατά την ενασχόλησή μου με την μουσική ως ακροατής την έπαθα όταν έπεσε εντελώς τυχαία στα χέρια μου μία συλλογή αφιερωμένη στη γέννηση του Αμερικάνικου punk και το ιστορικό club της Νέας Υόρκης CBGB'S, καθώς ανάμεσα σε πολλά αξιόλογα κομμάτια ξεχώριζε η καταπληκτική εκτέλεση των Sonics στο πασίγνωστο "Louie Louie". Η έκπληξη δεν οφείλονταν μόνο με στην μονολιθική προσέγγιση στο παίξιμο, αλλά κυρίως στο ότι στις σημειώσεις του CD, δίπλα στο σηματάκι ℗ έγραφε 1965. 1965 motherfucker!

Ανάλογη έκπληξη γνώρισαν ερχόμενοι αντιμέτωποι με το υλικό των Sonics κατά τα τελευταία 50 περίπου χρόνια δεκάδες σπουδαίοι μουσικοί. Αναμφισβήτητα λοιπόν, η μπάντα από την Tacoma της Πολιτείας Washington (μερικές δεκάδες χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Seattle) κατέχει δικαιωματικά μία θέση τους στο πάνθεον του rock 'n' roll, μιας και συνέβαλε καθοριστικά στην γέννηση και την διαμόρφωση του σκληρού ήχου, επηρεάζοντας δραστικά είδη όπως το punk, το garage και το grunge.

Η επαναδραστηριοποίηση της μπάντας το 2007 καταρχάς χαροποίησε τους απανταχού λάτρεις του αγνού σκληρού ήχου και η είδηση του ερχομού των Αμερικανών στην Ελλάδα για δύο συναυλίες στο Gagarin το 2009 και το 2010 κινητοποίησε τους εγχώριους θαυμαστές. Οι τρομερές αυτές εμφανίσεις μας έδωσαν να καταλάβουμε πως δεν είχαμε να κάνουμε με άλλο ένα δεινοσαυρικού τύπου reunion, αλλά με μια περίπτωση που πραγματικά άξιζε.

Ο θρίαμβος επαναλήφθηκε το 2010, χρονιά κατά την οποία είδαμε τους Sonics να κυκλοφορούν νέο υλικό στην μορφή ενός EP με τον τίτλο "8". Όταν μία ιστορική μπάντα έχει να κυκλοφορήσει νέο πάρα πολλά χρόνια, το λογικό είναι να μην περιμένεις θαύματα αλλά ένα απλά ικανοποιητικό προϊόν που να κοιτά με σεβασμό στο παρελθόν. Αυτό συνέβη λίγο πολύ και με το εν λόγω EP, που επιβεβαίωνε μεν ότι η πεντάδα βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα, αλλά φαίνεται πως της έλειπε το κάτι περισσότερο.

Στην νέα της δισκογραφική δουλειά, και πρώτη ολοκληρωμένη έπειτα από σχεδόν μισό αιώνα, "This Is The Sonics", τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά, με τα περισσότερα χρόνια παρουσίας στα σύγχρονα μουσικά δρώμενα να έχουν την σημασία τους και τον γνωστό από τις συνεργασίες του με White Stripes, Electric Six, Fleshtones και Dirtbombs, Jim Diamond να δρα καταλυτικά, δημιουργώντας έναν απίστευτα συμπαγή μονοφωνικό ήχο.

Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές, η ιδρυτική τριανδρία των Jerry Roslie, Larry Parypa and Rob Lind, ενισχυμένη από το μπάσο-τύμπανο των Freddie Dennis (The Kingsmen, The Liverpool Five) και Dusty Watson (Dick Dale, Agent Orange) παρουσιάζει ένα σύνολο αποτελούμενο από πρωτότυπες συνθέσεις και επιλεγμένες διασκευές ως είθισται στην garage δισκογραφία και το τελικό αποτέλεσμα είναι σαρωτικό.

Στα δώδεκα κομμάτια του δίσκου που διαρκεί μόλις 32 λεπτά και ακούγεται σερί δυο και τρεις φορές κυριαρχούν οι καταιγιστικοί ρυθμοί στα τύμπανα, τα ξεροκόμματα (ξερά + μονοκόμματα) riff,  τα «στα μούτρα» πρώτα και δεύτερα φωνητικά, το χαρακτηριστικό «ωμό» σαξόφωνο και τα κατάλληλα τοποθετημένα πλήκτρα. Οι απλές μελωδίες (πολλές φορές το απλό είναι και το πιο δύσκολο) και οι σοφές, ελαφριές εναλλαγές έρχονται να κολλήσουν ιδανικά τα κομμάτια ενός εξαίρετου παζλ.

Δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει κανείς κάποιο τραγούδι, πολύ απλά γιατί όλα βρίσκονται στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Δίπλα στις εκρηκτικές εκτελέσεις των ήδη πολυδιασκευασμένων "I Don't Need No Doctor" του Ray Charles, "You Can't Judge A Book By The Cover" του Bo Diddley, "The Hard Way" των Kinks, "Look At Little Sister" του Hank Ballard και το "Leaving Here" βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος τα "Livin' In Chaos", "Sugaree", "Bad Betty", "I Got Your Number", "Be A Woman", "Save The Planet" και "Spend The Night".

Μηδενός εξαιρουμένου λοιπόν, οι δώδεκα μικροί ύμνοι του "This Is The Sonics" επαληθεύουν με τον καλύτερο τρόπο την πασίγνωστη παροιμία «η γριά η κότα έχει το ζουμί». «Αυτοί είναι οι Sonics» κυρίες και κύριοι, γνωρίζουν καλύτερα από τους περισσότερους πως φτιάχνονται τα καλά τραγούδια και στα 70 τους χρόνια δηλώνουν βροντερό «παρών», μαθαίνοντας σε νέους και τους παλιούς πώς παίζεται το rock 'n' roll.
  • SHARE
  • TWEET