Fantastic Negrito

Στα 12 του, ο πατέρας του τον πέταξε από το σπίτι και ο Xavier Dphrepaulezz δεν τον ξαναείδε ποτέ ξανά μέχρι το θάνατο του όσο ο μικρός Xavier ήταν στα ιδρύματα. Το έκτο album του Fantastic Negrito είναι αφιερωμένο στο πατέρα του και του διηγείται τη ζωή του. Τα κατάφερε μια χαρά ο Xavier πατέρα και χωρίς την αγάπη σου.

Momma didn't like me
Daddy didn't like me

Δεν υπήρχε περίπτωση ο Negrito να μην γράψει μουσική που αντλεί έμπνευση από προσωπικό πόνο, από τα δικά του βιώματα που έχουν χαράξει τη ψυχή του. Σταθερά πιστός σε αυτή τη μανιέρα έτσι και τώρα κοιτά βαθιά μέσα του και μας δίνει για ακόμα μια φορά τουλάχιστον κάτι υπερβολικά ειλικρινές και τίμιο. Ξεκινά θυμωμένα και με πικρία στο "Runaway From You" σε ένα upbeat blues rock tempo, υποδηλώνοντας τόσο την αγανάκτηση όσο και την αισιοδοξία της φυγής προς ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την κακοποίηση που βίωνε στο ίδιο του το σπίτι. Και μιλώντας απευθείας στον ακροατή εύχεται μέσω μιας υπέροχης μπαλάντας: "I Hope Somebody’s Loving You". Αυτό που δεν είχε αυτός, μας το εύχεται μέσα από τη καρδιά του. Δεν κλαίω εγώ, εσύ κλαις. Πραγματικά ένα πανέμορφο τραγούδι, μια μπαλάντα που δεν ακούς πλέον τόσο συχνά, από αυτές που αγγίζουν εκείνες τις χορδές της ψυχής σου με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

I hope somebody misses you
Every time you go away

Ειδική μνεία στην Ελλάδα στο παιχνιδιάρικο blues "Skirty" (‘I rock shows in Argentina, Greece, and Arizona’). Στίχοι βουτηγμένοι στη μιζέρια και funk μουσική φτιάχνουν μια υπέροχη αντίθεση που λειτουργεί ιδανικά. Ούτε ένα αναθεματισμένο μπισκότο δεν του άφησε ο πατέρας και η μάνα του που δεν τον αγαπούσαν ("Goddamn Biscuit"), θυμίζοντας έντονα μουσικά εποχές "Please Don’t Be Dead". Στο "Living With Strangers" μας αφηγείται πως είναι να ζεις με ξένους σε foster families. Ο πόνος ξεχειλίζει από τους στίχους αν και η θεματολογία σε μερικές στιγμές καταντάει τόσο επαναληπτική που ίσως καταντά μονότονη. Ωστόσο η μαγεία του album είναι στο ότι νιώθεις ότι είσαι με τον Negrito σε ένα bar στο ζεστό Oakland, με μερικές παγωμένες μπύρες και σου εξιστορείται τη ζωή του ενώ στο βάθος μια μπάντα παίζει το "California Loner" και το "Devil In My Pocket" και η κουβέντα να πηγαίνει στην αναζήτηση της αγάπης, της σχέσης και μάλλον στο πόσο μόνος αισθάνεται ο Negrito. Τα πράγματα χαλαρώνουν λίγο με το ανεβαστικό funk του "Crooked Road". Δεν μπορείς να μην χορέψεις με τέτοιο κομμάτι. Γενικά το "Son Of A Broken Man" παρά τη ‘βαριά’ θεματική του είναι πολύ προσβάσιμο ακουστικά και ακούγεται ίσως ευκολότερα από κάθε άλλο album του Negrito.

Εξαιρετικό και αναπόφευκτο το gospel "This Little Light Of Mine" όπου ο Negrito αποδέχεται με ταπεινότητα την αξία του και αναδεικνύει το πόσο σημαντικό είναι να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αφήσουμε όσο φως έχει ο καθένας μας να λάμψει. Χαριτωμένο με υπέροχα πλήκτρα και funk διάθεση. To ομότιτλο κομμάτι του album μας αφιερώνεται στο τέλος και ίσως αρκούσε αυτό το δακρύβρεχτο έπος για να τεθεί το album ως ένα από τα υποψήφια της χρονιάς. Ένα τραγούδι που μιλάει στην ψυχή όλων των ανθρώπων που έχουν πονέσει, που ονειρεύονται, που έχουν κλάψει και αναζητούν ένα σύντροφο, ένα στήριγμα για να δώσουν την αγάπη που ίσως οι ίδιοι να έχουν στερηθεί. Ένα ακόμα αστέρι στην αλάνθαστη δισκογραφία ενός εξαίρετου μουσικού.

Only the dreamers, only the dreamers survive