Coilguns: «'Πουλήσαμε την ψυχή μας' με τους δικούς μας όρους»

You can read the english version of the interview here.

 Όταν το Νοέμβριο οι Coilguns κυκλοφορούσαν το εκπληκτικό νέο τους άλμπουμ, "Odd Love", αντιληφθήκαμε εξαρχής πως είχαμε να κάνουμε με μια σαρωτική μουσική αγάπη. Το post-hardcore σχήμα από την Ελβετία, έχοντας ήδη μια υπολογίσιμη δισκογραφία, μας παρέδωσε την κορυφαία του στιγμή, και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ σε μια σκηνή που τελευταία κοχλάζει. Τα σημάδια βέβαια ήταν εκεί, αφού στις αρχές του 2024, οι Coilguns μαζί με τους Birds In Row μας ρήμαξαν με το συγκλονιστικό "You & I In The Gap".   

Λαμβάνοντας υπόψη και τον χαρακτήρα της εκλεκτικής Humus Records, πνευματικού τέκνου του ιθύνοντα νου της μπάντας, Jona Nido, καθώς και την επικείμενη παρουσίαση ολόκληρου του "Odd Love" στο Roadburn 2025, η προσέγγιση της μπάντας ήταν αυτονόητη. Όταν η μπάντα, συλλογικά, απάντησε στις ερωτήσεις μας, αντιληφθήκαμε τις προεκτάσεις της υπέροχης καλλιτεχνικής προσέγγισης του συγκροτήματος. Έτσι, εκκινώντας από τα προαναφερθέντα, μέχρι το DIY, την πανδημία, τους Trounce, το ενδεχόμενο εμφάνισης στα μέρη μας και την πολιτικοποιημένη τέχνη, οι Coilguns μας αποκαλύπτονται σε μια χειμαρρώδη συνέντευξη!

Χαιρετώ, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ! Πώς είναι οι αντιδράσεις μέχρι στιγμής;

[JONA] Γεια σου, είμαι ο Jona. Δουλέψαμε πάνω από δύο χρόνια πάνω σε αυτόν τον δίσκο, δώσαμε την ψυχή μας σε κάθε λεπτομέρεια, και ο κόσμος το καταλαβαίνει αυτό. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον ήχο, τις τεχνικές μας δεξιότητες ή τη σύνθεση. Αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο—τόσο για τους οπαδούς όσο και για τα μέσα—είναι η αυθεντικότητα που διαπερνά ολόκληρο το έργο. Τη νιώθουν παντού: στο εξώφυλλο, στον τίτλο, στις θεματικές των στίχων.

Παρόλο που στοχεύσαμε ξεκάθαρα στο να πάμε τη μπάντα στο επόμενο επίπεδο—μια κίνηση που κάποιοι ίσως αποκαλούσαν «πώληση της ψυχής σου»—όλοι αντιλαμβάνονται ότι το κάνουμε με τους δικούς μας όρους και με υγιή τρόπο. Μένουμε πιστοί στον εαυτό μας ενώ παράλληλα αποκαλύπτουμε μια νέα πλευρά της δημιουργικότητάς μας, και αυτή η ενέργεια εμπνέει τόσο το κοινό όσο και τον Τύπο να μας υποστηρίξουν. Και, ειλικρινά, αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο.

Το "Odd Love" έρχεται πέντε χρόνια μετά το "Watchwinders". Πόσο έχετε αλλάξει, τόσο ως άνθρωποι όσο και ως μπάντα, στο ενδιάμεσο; Ήταν η συνθετική διαδικασία διαφορετική αυτή τη φορά;

[LUC] Καθυστερήσαμε τόσο πολύ κυρίως λόγω της πανδημίας του COVID. Η πανδημία είχε σημαντική επίδραση πάνω μας σε προσωπικό επίπεδο. Είχαμε τόσα πολλά σχέδια πριν χτυπήσει ο COVID, και το να βλέπουμε τα πάντα να σταματούν ξαφνικά χωρίς καμία εγγύηση ότι θα ξαναρχίσουν, πραγματικά με φόβισε και με έκανε να αναρωτηθώ τι θα ήταν η ζωή μου αν έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Χαίρομαι που επιστρέψαμε σχεδόν στην κανονικότητα.

Η συνθετική διαδικασία επίσης επηρεάστηκε και πήρε μια εντελώς διαφορετική τροπή από ό,τι κάναμε πριν. Ο Jona έγραφε κάποια riffs/σκελετούς τραγουδιών στο σπίτι και μετά μου τα έστελνε. Έτσι, έπρεπε να μάθω πώς να τοποθετώ μικρόφωνα γύρω από το drum kit, να τα συνδέω με μια κάρτα ήχου, να χρησιμοποιώ ένα πρόγραμμα ηχογράφησης για να καταγράφω τον εαυτό μου και να επεξεργάζομαι τις ηχογραφήσεις μου. Στη συνέχεια, έστελνα στους υπόλοιπους τα δουλεμένα demos. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της μπάντας που δουλέψαμε με αυτόν τον τρόπο. Συνήθως δουλεύαμε μέσα σε ένα πολύ περιορισμένο χρονικό πλαίσιο, με πίεση και σχεδόν πάντα όλοι μαζί.

Ήταν σαν να νόμιζα ότι είχαμε συγκεντρώσει όλα τα υλικά για ένα Paneer Butter Massala, και τελικά πήραμε tofu ramen

Το "Odd Love" ηχογραφήθηκε στα περίφημα Ocean Sound studios και συνεργαστήκατε με τους υποψήφιους για Grammy παραγωγούς Tom Dalgety και Robin Schmidt. Πόσο διαφωτιστικές ήταν αυτές οι εμπειρίες και με ποιον τρόπο επηρέασαν την τελική μορφή του δίσκου;

[LUC] Το Ocean Sound είναι ένα απίστευτο μέρος! Η τοποθεσία του, ο εξοπλισμός (τόσο από τεχνικής όσο και από άποψης φιλοξενίας) το καθιστούν ένα στούντιο παγκόσμιας κλάσης, και το γεγονός ότι δουλέψαμε εκεί με τον Scott Evans το έκανε ακόμα καλύτερο. Προσωπικά, το να αφήσω τη διαδικασία της μίξης στα χέρια κάποιου καινούργιου ήταν ένα μεγάλο βήμα. Εκείνη την εποχή δεν ήξερα καν ποιος ήταν ο Tom, απλά ήξερα κάποια μεγάλα ονόματα με τα οποία είχε δουλέψει, αλλά κανένα από αυτά δεν ήταν πραγματικά σε χωράφια της μουσικής που ακούω συνήθως.

Στην αρχή είχα δυσκολία με την προσέγγισή του, καθώς ήταν τόσο διαφορετική από αυτό που είχα συνηθίσει με τους Coilguns, αλλά με τον χρόνο και, κυρίως, μέσα από χρήσιμες συζητήσεις με τον Jona και τον Louis, άρχισα να καταλαβαίνω τη δουλειά του. Μου πήρε λίγο χρόνο και ακόμα δεν συμφωνώ με κάθε αισθητική επιλογή του, αλλά τελικά αποδέχτηκα τη συνολική κατεύθυνση του δίσκου και πώς ωφέλησε τα τραγούδια. Τα θετικά σχόλια που λαμβάνουμε από την κυκλοφορία του επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη.

[KEVIN] Σε προσωπικό επίπεδο, πήγαν τα τραγούδια σε μια κατεύθυνση που δεν περίμενα και αυτό ήταν δύσκολο για μένα να το κατανοήσω. Αφού αφιέρωσα τόσο χρόνο και ενέργεια για να σχηματίσω μια νοητική εικόνα για το πώς «έπρεπε» να ακούγονται αυτά τα κομμάτια στην τελική τους μορφή (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), το να έχω ένα αποτέλεσμα τόσο διαφορετικό με έκανε να περάσω από διάφορες σκέψεις. Ήταν σαν να νόμιζα ότι είχαμε συγκεντρώσει όλα τα υλικά για ένα Paneer Butter Massala, και τελικά πήραμε tofu ramen. Μου αρέσει το tofu ramen, απλώς έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτός ήταν ο σκοπός των υλικών ή, τουλάχιστον, να επαναπρογραμματίσω τον εγκέφαλό μου ώστε να κατανοήσει πως το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν αποκλειστικά για μένα. Και όλα τα σχόλια που έχουμε λάβει μέχρι τώρα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ενθουσιώδη.

Αν δεν κάνω λάθος, κατά τις ίδιες συνεδρίες γεννήθηκε και η ιδέα του ντεμπούτου άλμπουμ των Trounce, "The Seven Crowns". Πώς ήταν η εμπειρία της εκτέλεσης του δίσκου στην ολότητά του μπροστά στο κοινό του Roadburn; Προσωπικά, αφού ήμουν εκεί, ήταν μια από τις πιο έντονες και απορροφητικές εμφανίσεις που έχω δει εδώ και πολύ καιρό.

Πόσο μεγάλη πρόκληση είναι το γεγονός ότι πρόκειται να κάνετε το ίδιο με το "Odd Love" στο Roadburn 2025;

[LUC] Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και χαίρομαι που ήμουν μέρος της. Όπως ίσως είδες, δεν το παίξαμε ακριβώς όπως στον δίσκο, και αυτό οφείλεται κυρίως σε μένα:) ! Δεν ηχογράφησα εγώ τα τύμπανα, το έκανε ο Axel Vuille από τους Icare, και ο τύπος είναι κυριολεκτικά μια μηχανή blastbeats. Παίξαμε κάποια κομμάτια όπως ήταν, αλλά σίγουρα δεν μπορούσα να παίξω όλα αυτά τα τραγούδια με τόσο υψηλά τέμπο, οπότε έπρεπε να βρω τρόπους να τα προσαρμόσω, μερικές φορές ξαναγράφοντας εντελώς τα μέρη των τυμπάνων.

Κάναμε επίσης πολλές αναπροσαρμογές και γράψαμε νέο υλικό για να ταιριάξουμε στο line-up που επέλεξε ο Jona για τη συναυλία. Προσωπικά, θεωρώ ότι κατέληξε να είναι μια πολύ ωραία εναλλακτική εκδοχή του πρωτότυπου.

Δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμη τις πρόβες για το πλήρες σετ του Odd Love, αλλά σίγουρα θα είναι εξίσου απαιτητικό όσο και συναρπαστικό!

Συζητάμε να κάνουμε μια μεγάλη κοινή ηχογράφηση φέτος με τους Birds In Row

Νωρίτερα φέτος, κυκλοφορήσατε ένα από τα αγαπημένα EPs της συντακτικής μας ομάδας, τη συνεργασία σας με τους Birds In Row, "You & I In the Gap". Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Να περιμένουμε κάτι παρόμοιο στο μέλλον;

[JONA] Τους Birds In Row τους γνωρίσαμε το 2017. Παίξαμε μαζί και ταιριάξαμε πολύ καλά. Το 2018, βγήκαμε σε περιοδεία με τους Ken Mode και Birds In Row, και οι δεσμοί μας έγιναν ακόμα πιο δυνατοί—είναι πραγματικά σαν οικογένεια.

Με την πάροδο του χρόνου, αναπτύξαμε ισχυρές σχέσεις. Για παράδειγμα, κυκλοφόρησα το τελευταίο άλμπουμ του Quentin Sauvé (μπασίστα των Birds In Row) μέσω της δισκογραφικής μου, Humus Records. Η ιδέα για το κοινό EP προήλθε από το γαλλικό περιοδικό Mowno, το οποίο εκδίδει πολυτελή hardcover βιβλία συνοδευόμενα από επτάιντσα βινύλια με αποκλειστικά κομμάτια. Μας πρότειναν να κάνουμε ένα split, μιας και οι Birds In Row μόλις είχαν κυκλοφορήσει το "Gris Klein" και ήμασταν κι εμείς στο στούντιο.

Επειδή κανένας μας δεν είχε επιπλέον υλικό, αποφασίσαμε να περάσουμε μια εβδομάδα μαζί γράφοντας και δημιουργώντας όχι απλά ένα split, αλλά μια πραγματική συνεργασία. Όλα έγιναν φυσικά, απλώς επειδή εκτιμάμε πολύ ο ένας τον άλλο και ταιριάζουμε καλά. Θα θέλαμε πολύ να το φέρουμε και στη live σκηνή. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γράψουμε επιπλέον 25 λεπτά μουσικής. Συζητάμε να κάνουμε μια μεγάλη κοινή ηχογράφηση φέτος, αν και δεν είμαστε σίγουροι αν είναι ρεαλιστικό, αλλά όλοι θα το ήθελαν!

Μέσα σε δώδεκα χρόνια, η Humus Records εξελίχθηκε σε κάτι πραγματικό, και έχουμε κυκλοφορήσει 150 δίσκους

Είστε αναπόσπαστο μέρος της Humus Records, μιας εκλεκτικής underground δισκογραφικής με ένα απίστευτο ρόστερ. Θα ήθελες να μας καθοδηγήσεις μέσα από τη φιλοσοφία και τον τρόπο λειτουργίας της;

[JONA] Η Humus Records δημιουργήθηκε το 2012 για να κυκλοφορήσει ένα από τα πρώτα EP των Coilguns, το split με τους NVRVD. Τότε, τρεις δισκογραφικές ήταν ενδιαφερόμενες να το κυκλοφορήσουν, αλλά χρειαζόμασταν μια τέταρτη για να μοιραστεί το κόστος. Έτσι, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη δική μας εταιρεία, δίνοντάς της έναν «επαγγελματικό» αέρα, παρόλο που στην πραγματικότητα ήμασταν απλώς εμείς οι ίδιοι.

Αρχικά, η ιδέα ήταν απλώς να εκπροσωπήσει τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα των Coilguns. Εκείνη την εποχή, στη γαλλόφωνη Ελβετία, υπήρχε πραγματική ανάγκη για δισκογραφικές, ειδικά για κάποιες που θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη ανερχόμενων καλλιτεχνών. Παρόλο που στην αρχή δεν γνωρίζαμε πραγματικά πώς να το κάνουμε, είχαμε τον χρόνο και τη διάθεση. Πολύ σύντομα, μερικές απίστευτες τοπικές μπάντες ήρθαν σε εμάς για να κυκλοφορήσουν τους δίσκους τους, και παρά τον περιορισμένο μας προϋπολογισμό, είχαμε άφθονο χρόνο να επενδύσουμε.

Μέσα σε δώδεκα χρόνια, η εταιρεία εξελίχθηκε σε κάτι πραγματικό, και έχουμε κυκλοφορήσει 150 δίσκους, μετατρέποντας αυτή την περιπέτεια σε μια κανονική δουλειά.

Όσον αφορά την επιλογή καλλιτεχνών, είμαι αυτός που ασχολείται κυρίως με την καλλιτεχνική κατεύθυνση και τις καθημερινές λειτουργίες. Ξεκινήσαμε δουλεύοντας σχεδόν αποκλειστικά με φίλους και ανθρώπους που γνωρίζαμε-κυρίως Ελβετούς καλλιτέχνες. Ναι, έχουμε και μερικές διεθνείς κυκλοφορίες, αλλά η βασική μας εστίαση παραμένει στην Ελβετία, όπου μπορούμε πραγματικά να κάνουμε τη διαφορά.

Λαμβάνω τεράστιο αριθμό προτάσεων και ακούω τα πάντα, αν και μπορεί να μου πάρει εβδομάδες ή και μήνες για να τα περάσω όλα. Δεν μπορώ πάντα να απαντήσω, γιατί θα μου έπαιρνε μια αιωνιότητα. Επίσης, δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο να υποστηρίζουμε τους ήδη υπάρχοντες καλλιτέχνες μας, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να περιορίζουμε τις νέες υπογραφές, ώστε να μπορούμε να τους παρέχουμε τη σωστή υποστήριξη.

Συνήθως, ακολουθώ το ένστικτό μου και παρακολουθώ τι συμβαίνει στην ελβετική σκηνή, προσεγγίζοντας προσωπικά μπάντες όταν πραγματικά με εντυπωσιάζει η δουλειά τους.

Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να γίνουν superstars στα social media

Πώς αντανακλάται η DIY φιλοσοφία του hardcore στη δική σας πορεία μέχρι σήμερα; Τι θα συμβουλεύατε μια νεότερη underground μπάντα που κάνει τα πρώτα της βήματα σήμερα;

[JONA] Φυσικά, το DIY είναι ο τρόπος με τον οποίο χτίσαμε τα πάντα. Ήταν το όραμα που μας ώθησε να αναλάβουμε τα πράγματα μόνοι μας και να είμαστε απόλυτα δραστήριοι, κάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούμε. Αυτή η ελευθερία να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας τρόπο, είναι κάτι για το οποίο είμαι πραγματικά ευγνώμων. Το να διαχειρίζεσαι τα πάντα μόνος σου—μαζί με τους φίλους σου—απλώς κάνει τα πάντα πιο εύκολα, είτε πρόκειται για προθεσμίες, είτε για τον προγραμματισμό κυκλοφοριών, είτε για τη διαχείριση της καθημερινότητας.

Σίγουρα, ίσως να κερδίζαμε περισσότερη έκθεση με μια μεγαλύτερη δισκογραφική, αλλά έχοντας δει αμέτρητα συμβόλαια όλα αυτά τα χρόνια, για μια μπάντα όπως οι Coilguns, δύσκολα υπάρχει καλύτερη συμφωνία εκεί έξω—τουλάχιστον, δηλαδή ακόμα την περιμένω να εμφανιστεί. Έχουμε φανταστικό διεθνές management, αρκετούς bookers σε διαφορετικές χώρες και εξαιρετικούς PR agents, οπότε δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό μειονέκτημα από αυτή την άποψη.

Επιλέγουμε κάθε άτομο με το οποίο συνεργαζόμαστε, και μας επιλέγουν και αυτοί με τη σειρά τους. Είναι ο πιο υγιής επαγγελματικός τρόπος συνεργασίας. Πιστεύω επίσης ότι το να κάνεις τα πάντα μόνος σου σε βοηθά να κατανοήσεις και να εκτιμήσεις τη δουλειά των άλλων όταν τελικά τους φέρνεις στην ομάδα. Από την άλλη, το να ξέρεις ακριβώς τι απαιτεί μια δουλειά σημαίνει ότι μπορείς γρήγορα να καταλάβεις αν ένας νέος συνεργάτης κάνει καλή δουλειά ή όχι.

Για το 98% των ανθρώπων και των καλλιτεχνών, χρειάζονται χρόνια πριν αποκτήσουν κάποιο διεθνή αντίκτυπο

Η διαχείριση των Coilguns από την πρώτη στιγμή, όπως και οι περιοδείες με βοήθησαν να αποκτήσω δεξιότητες για τις οποίες πλέον με προσλαμβάνουν άλλοι—και όλα αυτά χάρη στο ότι έμεινα πιστός στη DIY φιλοσοφία.

Στις μέρες μας, μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά το πιο σημαντικό είναι: μην αφήσετε τις πλατφόρμες και τους αλγόριθμους να υπαγορεύουν την τέχνη σας. Μείνετε πιστοί σε αυτό που νιώθετε σωστό και κρατήστε το φυσικό. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να γίνουν superstars στα social media, και αν το πιέσετε πολύ και φανείτε ψεύτικοι, ο κόσμος θα το καταλάβει—και δεν θα κερδίσετε τίποτα από αυτό.

Ίσως, για να ευχαριστήσεις τις πλατφόρμες, να είναι καλύτερο να γράφεις δίλεπτα τραγούδια, και αν αυτό είναι το στοιχείο σου, τότε καν' το! Αλλά αν σου αρέσει να γράφεις δεκάλεπτα prog κομμάτια, τότε αυτό πρέπει να κάνεις.

Και τέλος, δεν θα γίνουν τα πάντα viral. Για το 98% των ανθρώπων και των καλλιτεχνών, χρειάζονται χρόνια πριν αποκτήσουν κάποιο διεθνή αντίκτυπο. Οπότε, ναι... κάνε αυτό που αγαπάς, συνέχισε, μείνε πιστός στον εαυτό σου και κάνε υπομονή.

Τίποτα από ό,τι ακούτε στον δίσκο δεν πέρασε χωρίς την 100% έγκριση όλων μας

Ας επιστρέψουμε στο Odd Love. Πρώτα απ' όλα, πώς προέκυψε αυτή η σφυριχτή μελωδία στο "Placeholders"; Τι πραγματεύεται το κομμάτι;

[JONA] Όταν έγραψα αυτό το τραγούδι, από την αρχή μου φάνηκε διαφορετικό από οτιδήποτε είχαμε κάνει πριν. Κάπου ανάμεσα στο παράξενο (σ.σ. "corky") και το emo. Όταν έστειλα το instrumental κομμάτι στον Louis, η πρώτη εκδοχή που μου επέστρεψε είχε ήδη τη σφυριχτή μελωδία, και για εκείνον αυτό ήταν το ρεφρέν, παρόλο που δεν το είχα συνθέσει με αυτή την πρόθεση. Όλοι νιώσαμε λίγο αμήχανα αρχικά, αλλά μετά από λίγες ακροάσεις το ερωτευτήκαμε πλήρως.

Αυτό είναι το νόημα του να είσαι σε μια μπάντα—να βοηθάς ο ένας τον άλλο να επεκτείνει τα όρια του project, χάρη στο γεγονός ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται τη μουσική διαφορετικά. Είναι σημαντικό να τονίσω ότι τίποτα από ό,τι ακούτε στον δίσκο δεν πέρασε χωρίς την 100% έγκριση όλων μας.

Όσον αφορά τους στίχους του Louis στο "Placeholders", η δική μου ερμηνεία είναι ότι εξερευνούν το θολό όριο μεταξύ αλήθειας και ψέματος, αφήνοντάς μας αποπροσανατολισμένους και σε αναζήτηση ενός ακατέργαστου, αδάμαστου παραδείσου. Εσκεμμένα αφήνουμε τα πράγματα ανοιχτά, ώστε κάθε ακροατής να μπορεί να δημιουργήσει τη δική του ιστορία.

Στόχος μας είναι να προκαλέσουμε την ατομική σκέψη, αντί να επιβάλλουμε μια συγκεκριμένη σημασία.

Μου αρέσει που οι στίχοι του Louis δεν γίνονται ποτέ διδακτικοί ή ηθικολογικοί

Μεταξύ των πολλών στοιχείων που προκύπτουν κατά την ακρόαση του Odd Love, έχω την αίσθηση ότι το άλμπουμ διερευνά επίσης τη σχέση με τη μουσική βιομηχανία, λαμβάνοντας υπόψη ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα. Θεωρείτε ότι είστε μια πολιτική μπάντα;

[KEVIN] Πιστεύω ότι όλη η τέχνη είναι εγγενώς πολιτική. Έχουμε τραγούδια που γέρνουν πιο ξεκάθαρα προς ένα πολιτικό μήνυμα, αλλά μου αρέσει το γεγονός ότι οι στίχοι του Louis δεν γίνονται ποτέ διδακτικοί ή ηθικολογικοί. Γράφει για εμάς, ως ομάδα και ως άτομα, για το πώς μας επηρεάζει ο κόσμος στη σημερινή του κατάσταση. Αυτό γεμίζει τους στίχους του με ειλικρίνεια, και παρόλο που το άλμπουμ κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγες εβδομάδες, έχω ήδη ακούσει από αρκετούς ανθρώπους ότι ταυτίζονται με αυτά που έγραψε για το "Odd Love".

Για το βασικό riff στο "Bandwagoning", θυμάμαι ότι ρώτησα τον εαυτό μου: «Τι θα έκανε ο Raphaël Bovey;»

Το Odd Love ενσωματώνει στοιχεία post-rock/metal, ακόμα πιο πειραματικά breakdowns, αλλά και καθαρά thrashy riffs, όπως στο "Generic Skincare". Υπάρχουν συγκεκριμένες μπάντες που κοιτάζετε ως επιρροές και έχουν διαμορφώσει τον προσωπικό σας ήχο;

[LUC] Όλα τα riffs, τα μέρη ή τα τραγούδια προέρχονται συνήθως από τον Jona, ο οποίος μου τα στέλνει. Σε προσωπικό επίπεδο, ψάχνω οτιδήποτε μπορεί να μου δώσει μια κατεύθυνση για να γράψω τα μέρη μου και να ταιριάξω με τις ιδέες του Jona.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα: για το βασικό riff στο "Bandwagoning", θυμάμαι ότι ρώτησα τον εαυτό μου: «Τι θα έκανε ο Raphaël Bovey;» Ο Raphaël ήταν ο ντράμερ των ελβετικών heavy metal θρύλων Kruger. Από εκεί και πέρα, απλώς προσπάθησα να ακούγομαι όσο πιο κοντά γινόταν σε αυτό που φανταζόμουν ότι θα έκανε.

Η διαδικασία διαφέρει από τραγούδι σε τραγούδι. Η έμπνευση μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε μπάντα, ντράμερ ή ατμόσφαιρα με την οποία μπορώ να ταυτιστώ εκείνη τη στιγμή. Υπάρχουν κομμάτια που γράφονται μόνα τους—απλώς ακούω το riff και το beat ή η ιδέα προκύπτει αμέσως. Μερικές φορές, όμως, αμφισβητώ αυτό που βγαίνει φυσικά και προσπαθώ να πάω στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Μερικές φορές αποδίδει, άλλες όχι.

Επιπλέον, η φωνητική απόδοση του Louis Jucker είναι εκπληκτική. Πώς καταλήγετε στις φωνητικές γραμμές και με ποιους τρόπους επηρεάζουν τη διαδικασία ηχογράφησης ενός τραγουδιού;

[KEVIN] Είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής. Ένα μεγάλο μέρος από όσα ακούτε στον δίσκο είναι ζωντανές ηχογραφήσεις. Καταφέρνει να διοχετεύει την ακατέργαστη, συλλογική ενέργεια σε μια ερμηνεία όπως λίγοι τραγουδιστές που έχω ακούσει. Και οι ιδέες του μπορούν να αλλάξουν εντελώς την πορεία ενός τραγουδιού προς το καλύτερο.

Θα θέλατε επίσης να μου αναφέρετε κάποιες μη μουσικές επιρροές του άλμπουμ;

[JONA] Αγάπη, φίλοι, συντροφικότητα, το ένστικτο ότι κάνεις το σωστό, παρόλο που ακόμα δεν είσαι σίγουρος γιατί το κάνεις.

Νιώθω ότι το 2024 ήταν μια απίστευτη χρονιά για τη μουσική. Θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας τα προσωπικά σας αγαπημένα της χρονιάς;

[LUC]

Ναι, είχα μερικές στιγμές μεγάλου ενθουσιασμού με κυκλοφορίες του 2024. Τα τρία αγαπημένα μου είναι:

• Beak> - ">>>>"

• Oranssi Pazuzu - "Muuntautuja"

• Fontaines D.C. - "Romance"

Επίσης, αν και δεν κυκλοφόρησε φέτος, πραγματικά κόλλησα με τους Agriculture, και τον ομώνυμο δίσκο τους.

[KEVIN] Το πρώτο άλμπουμ που μου έρχεται στο μυαλό δεν είναι νέο ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλά το ανακάλυψα φέτος και με άφησε άναυδο. Είναι το "Demure" των Engine Down, που κυκλοφόρησε το 2002 και κανείς δεν έδωσε σημασία τότε. Αγαπώ τα πάντα σε αυτόν τον δίσκο.

Το "The King of Misery" του Daudi Matsiko είναι ένα φανταστικό άλμπουμ για soft, οικείο και απίστευτα όμορφο τραγουδοποιητικό υλικό.

Αν σας αρέσει το rock των '90s, είδα μια εξαιρετική μπάντα από το Λιντς που λέγεται Lozenge να ανοίγει για μερικούς φίλους μου. Κυκλοφόρησαν ένα EP με τίτλο "Blink Into Nothing" που ακούγεται ακριβώς όπως η συναυλία που είδα.

[JONA] Τα τρία άλμπουμ μου για το 2024 (αν και δεν κυκλοφόρησαν απαραίτητα το 2024) ήταν:

• Clary Ysé - Oceano nox

• Arca - Kick ii

• Rosalia - Motomami

Τελική ερώτηση και σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας! Ποια είναι τα επόμενα σχέδια των Coilguns; Θα έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε ζωντανά στην Ελλάδα; Ο επίλογος είναι δικός σας!

[JONA] Μόλις ανακοινώσαμε περίπου 30 συναυλίες μέχρι το τέλος Ιουνίου, συμπεριλαμβανομένου του Odd Love στο Roadburn Festival, headline shows αλλά και support εμφανίσεις με τους Thrice. Έρχονται πολλές ακόμη και ΝΑΙ, θα θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα.

Έλληνες διοργανωτές: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Photo credits: Andy Ford