Oranssi Pazuzu

Κατά τη Γιούνγκια ψυχανάλυση, ο «θάνατος του Εγώ», ή «ψυχικός θάνατος», ορίζεται, χονδρικά, ως η απόσυρση του ατόμου, συνειδητά, από τον περίγυρό του και η εμβάθυνση στο εσωτερικό του, μέχρι την οριστική, φυσική και μη αποκοπή. Τα λεπτά όρια που καθορίζουν το «εγώ» σε σχέση με το «αυτό» εξαλείφονται, και η αντίληψη για τον εαυτό διαλύεται σε μια αχανή αίσθηση. Μπορεί και όχι βέβαια. Από την άλλη, "Muuntautuja" (σ.σ. "shapeshifter", «πολυμορφικός»), αποφάσισαν να ονομάσουν το έκτο τους άλμπουμ οι Φινλανδοί ψυχάκηδες Oranssi Pazuzu. Διόλου τυχαία, αφού πρόκειται για πιθανώς την πιο υπερβατική και απόκοσμη κυκλοφορία τους.

Από την ανακοίνωση του δίσκου, εντύπωση προκάλεσαν οι μουσικές αναφορές των Oranssi Pazuzu ως κομβικές επιρροές στη δημιουργία του άλμπουμ. Death Grips, Portishead, Godflesh, Nine Inch Nails, My Bloody Valentine και Beherit. Τι κοινό έχουν αυτά τα σχήματα, ειδικά σε σύνδεση με το ψυχεδελικό black metal των Oranssi Pazuzu; Πριν από τέσσερα χρόνια, στο εντυπωσιακό "Mestarin Kynsi", το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πιο κλειστοφοβικό και θορυβώδη του δίσκο, με έντονα kraut και industrial στοιχεία. Το «κοσμικό metal» τους έγινε πιο σκοτεινό και μινιμαλιστικό, ασκώντας έντονη ψυχολογική πίεση. Αλλά, μην τα ξαναγράφω. Το "Muuntautuja" αποτελεί την φυσική εξέλιξη αυτής της προσέγγισης.

Όταν ισχυριζόμουν τότε, πως ανοίγεται ένας νέος κόσμος για την μπάντα, ομολογουμένως φανταζόμουν πως τα industrial σημεία θα θέριευαν. Οι Oranssi Pazuzu όμως, αποφάσισαν να εναρμονιστούν πλήρως με τον μινιμαλισμό και την κλειστοφοβία, ωθώντας τα στα άκρα. Το νέο τους άλμπουμ, αποτελεί την πιο απάνθρωπη και πνιγηρή τους στιγμή, λειτουργώντας ως ένα ιδανικό alter-ego του προκατόχου του. Επανερχόμενος στις προαναφερθείσες επιρροές, θα παρατηρήσω πως όλα τα σχήματα, κυκλοφορούσαν ακραία και συμπαγή μουσική όταν αντιτάχθηκαν στις παραδοσιακές φόρμες, και ενστερνίστηκαν τον θόρυβο και τα κενά ανάμεσα στις συχνότητες και τις εντάσεις ως σημεία εκτόνωσης.

Στους ρυθμούς και τις μπασογραμμές του "Muuntautuja", κρύβεται μια κατάβαση σε διαστρωματώσεις ηχητικού σκοταδιού και τρόμου. Τα επτά κομμάτια που ορίζουν το άλμπουμ, επιτυγχάνουν να ισορροπήσουν, όπως και στο "Mestarin Kynsi", ανάμεσα στην αμεσότητα και την πολυπλοκότητα. Η ηχητική έξαρση της ομότιτλης σύνθεσης, το avant-garde όργιο του δεύτερου μισού του εναρκτήριου "Bioalkemisti" και κυρίως η πιο black metal στιγμή του δίσκου στο εντυπωσιακό "Valotus", όπου δίνεται μια αίσθηση ανάβασης από την άβυσσο, μέχρι μια σχεδόν post-punk/shoegaze, πάντα υπό το πρίσμα των Φινλανδών, περιπλάνηση, προς την εξαφάνιση. Ομολογουμένως, ο τρόπος που το συγκρότημα ηχεί μηχανιστικό οικοδομώντας ηχητικά τέρατα (αφουγκράσου το πώς αναπτύσσεται σπονδυλωτά το εννιάλεπτο "Ikikäärme"), τα οποία βρυχόνται και παραδίνονται έκτοτε στη σιωπή, είναι εντυπωσιακός, αλλά και φανερώνει τον δρόμο που έχει διανύσει.

Στα δεκαπέντε χρόνια ύπαρξής τους, οι Oranssi Pazuzu έχουν εξελιχθεί εντυπωσιακά ως προς την τραγουδοποιία τους. Πλέον, μπορούν με κομμάτια όπως το "Voitelu", να συμπυκνώνουν εντυπωσιακές ιδέες οι οποίες ηχούν φαινομενικά αντικρουόμενες και να μην αποπροσανατολίζουν. Η στόχευσή τους είναι εντυπωσιακή, όσο και η ικανότητά τους να κινούνται με τόση άνεση, σχεδόν κβαντική, στα μινιμαλιστικά όρια του ήχου τους. Το "Muuntautuja" είναι ένα άλμπουμ το οποίο βρίσκει τους Oranssi Pazuzu να μην επιτρέπουν την παραμικρή διαφυγή ή λύτρωση, ηχώντας πιο τιμωρητικοί και επίπονοι από ποτέ. Σε ένα σπειροειδές σκοτάδι, όπου ακόμη και το φινάλε του δίσκου με το υπνωτικό "Vierivä usva" δεν παρέχει κάποια γαλήνη παρά μόνο μια σχεδόν acid ηλεκτρονική folk παραίσθηση, το συγκρότημα μεγαλουργεί εκ νέου.

Η προσωπικότητα των Oranssi Pazuzu διαλύεται και ανασυντίθεται κυκλοφορία με την κυκλοφορία. Πλέον ηχούν ως θεριά που δεν διστάζουν να ενδώσουν στην ανιμιστική, άκρατη όψη τους, να αποκοπούν από το περιβάλλον και να ανασυνθέσουν τον κόσμο κατά το διεστραμμένο ηχητικό τους όραμα. Το "Muuntautuja" είναι ένα εξπρεσιονιστικό έργο, μια συμφωνία τρόμου, που διαστρεβλώνει την συμφωνική της βάση προς όφελος ενός kraut μικροβίου. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ που θα ακούσεις φέτος, και το απαύγασμα μιας επίμονης και ασυμβίβαστης καλλιτεχνικής πορείας.

Bandcamp