Agriculture

Αν κι έχουν επιλέξει ένα από τα πιο άκυρα ονόματα στον κόσμο, οι Agriculture από το Los Angeles της California έχουν χτίσει δυνατές προσδοκίες για την μουσική τους, ήδη από το περσινό EP "The Circle Chant". Κι ενώ δεν μας πολυ-απασχολεί το εκάστοτε hype, εμπιστευόμαστε την The Flenser ως ένα σοβαρό label, συνεπώς αναμέναμε την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους με ενδιαφέρον.

Οι Agriculture δηλώνουν ότι παίζουν "εκστατικό black metal" και, πιο συγκεκριμένα, ότι επιδιώκουν με την μουσική τους να μεταφέρουν το συναίσθημα της εκστατικής χαράς. Ήδη δηλαδή από τις καταστατικές τους δηλώσεις, φαίνεται πως εδώ έχουμε ένα σχήμα που επιθυμεί να σταθεί - αισθητικά και ιδεολογικά - δίπλα στους Deafheaven και στους Liturgy, όντας κομμάτι αυτού του νεότερου ατμοσφαιρικού black metal κύματος που μάλλον επιζητεί την ριζική ανανέωση της παραδοσιακής γλώσσας και των αντικειμενικών στόχων αυτού του ιδιώματος.

Τώρα, το αν αυτό που ξεπετάγεται από τα ηχεία είναι ένα άκουσμα χαρούμενο σηκώνει κουβέντα. Στην δική μου αντίληψη, τα 31 υπέροχα λεπτά του "Agriculture" διαθέτουν μια λυσσασμένη blackgaze μελαγχολία και άγριες αμφισημίες. Το κουαρτέτο, πολύ συχνά, επιδίδεται σε φρενήρεις ταχύτητες, οι όμορφες αρμονίες στις συνθέσεις τους όμως είναι πάντα παρούσες. Η καλύτερη επίδειξη της τέχνης τους βρίσκεται στην μετάβαση από το "The Well" στο "Look, Pt. 1", εκεί που η ίδια ακριβώς σύνθεση αποδίδεται πρώτα σε bedroom ballad rock ύφος κι έπειτα σε ξεμαλλιασμένο black metal. Ιδιοφυές.

Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής τους είναι αφιερωμένο σε μια riff-ολογία που χρωστάει πολλά, πάρα πολλά, στις κιθάρες των Liturgy. Διαθέτουν την ίδια tremolo picking τεχνοτροπία, την ίδια υψίσυχνη και τετράγωνη λογική και, κυρίως, το ίδιο feeling. Εδώ έγκειται και η «ατυχία» των Agriculture: κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους την ίδια χρονιά που οι Liturgy έβγαλαν το μεγάλο τους έπος και, δυστυχώς, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Νομίζω πως πρέπει να δουλέψουν έναν πιο προσωπικό ήχο στα γρήγορα riffs, τα καλά νέα όμως είναι ότι οι black ξυραφιές στο τέλος του επιβλητικού "The Glory Of The Ocean" και του "Look, Pt. 3" δείχνουν ότι μπορούν.

Αν όμως προσέξεις καλά τι συμβαίνει εντός των τραγουδιών, τότε ίσως διαπιστώσεις που βρίσκεται το ταλέντο και το ενδεχόμενο μεγαλείο των Agriculture. Στην pedal steel κιθάρα που κηρύττει την έναρξη και στο αργό κόψιμο του "The Glory Of The Ocean" που, εκτός από το να θυμίζει Neurosis στα καλύτερα τους, εισάγει το διαλογιστικό στοιχείο της τελετουργικής επαναληπτικότητας. Στα κοψίματα στα verse του "Look, Pt. 2" που κουβαλούν το θράσος της μπάντας που συνθέτει ένα black metal classic γι αυτήν την δεκαετία. Στο παραμορφωμένο μπάσο που σκίζει στα δύο το "Relier". Όσο για την αυτοσχεδιαστική αγριότητα στο μέσο του "Look, Pt. 3" - ναι, εκεί που θα ακούσεις ένα σαξόφωνο να ουρλιάζει - όπου το γκρουπ χτίζει έναν απίθανο ηχητικό τοίχο, ίσως μπορεί κανείς να διαισθανθεί τις πειραματικές και noise τους καταβολές. Τέτοια μέρη είναι διάσπαρτα σε όλο το άλμπουμ και προσδίδουν ένα πολύ ιδιαίτερο βάθος στην μουσική.

Στην ουσία τους λοιπόν, οι Agriculture είναι μία μπάντα που κυοφορεί πολλή τέχνη μέσα της. Τέχνη, φαντασία και βαθύ, ανθρώπινο συναίσθημα. Έχοντας σαν σύμμαχο την εξαιρετική του δομή - μια δομή ανοδική που λίγο-λίγο χτίζει το μονοπάτι προς την κάθαρση - το άλμπουμ καταφέρνει να σε παρασύρει στην μεγαλοπρέπεια των συναισθημάτων του. Καταφέρνει να πετάξει διάφορα ενδιαφέροντα ηχητικά στοιχεία που σε διατηρούν πεινασμένο, αφήνοντας ταυτόχρονα ορθάνοιχτα τα ενδεχόμενα ως προς το που μπορούν να κινηθούν στο μέλλον. Αν συνδυάσεις όλα τα παραπάνω τότε, στ' αλήθεια, δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι παραπάνω από ένα ντεμπούτο. Οι Agriculture κερδίζουν το στοίχημα με φόρα και θριαμβευτικό πάθος.

Περισσότερο από χαρά ή λύπη, η έκσταση σηματοδοτεί την μανία και, κυρίως, την απώλεια της ταυτότητας. Οι Agriculture δεν θα καταφέρουν ακριβώς να σε κάνουν να απολέσεις την ταυτότητα σου αλλά, με κάποιον περίεργο τρόπο, να την γιορτάσεις. Περίεργο παράσημο για black metal άλμπουμ. Περίεργο μα πολύτιμο.

Bandcamp