«A Buyer's Guide»: Europe
Δισκογραφικός οδηγός για μια από τις μεγαλύτερες σουηδικές μπάντες
Μια από τις σημαντικότερες σουηδικές μπάντες του ευρύτερου σκληρού ήχου, με μια τρομακτική εμπορικά και ποιοτικότατη μουσικά πορεία στα '80s και μια εξίσου ενδιαφέρουσα συνέχεια της από τα μέσα των '00s κι έπειτα, οι θρυλικοί Europe, είναι ένα σχήμα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ξεκινώντας στις αρχές των '80s, κι αφότου κυκλοφόρησαν δύο σπουδαίους δίσκους μελωδικού heavy metal, κατάφεραν με το "The Final Countdown" (το άλμπουμ) να εκτοξευτούν εμπορικά, εκμεταλλευόμενοι την άνθηση του glam metal ήχου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά και άλλες μικρές συγκυρίες, και χάρη στο mega-hit "The Final Countdown" (το τραγούδι) καρφώθηκαν στις συνειδήσεις ακόμη κι εκείνων που η σχέση τους με τον rock ήχο ήταν ανύπαρκτη. Πλέον, τρεις δεκαετίες μετά, οι Σουηδοί rockers συνεχίζουν να έχουν πολλά πράγματα να προσφέρουν, με το "Walk The Earth", το νέο τους δίσκο, να αποτελεί μια καλή αφορμή να ασχοληθούμε εκτενέστερα με τα μέχρι στιγμής δισκογραφικά τους πεπραγμένα.
Wings Of Tomorrow
(Hot, 1984)
Διαδεχόμενο το εντυπωσιακό τους ντεμπούτο, που είχε κυκλοφορήσει μόλις την προηγούμενη χρονιά, το δεύτερο άλμπουμ των Σουηδών κατέχει μια πολύ πιο σημαντική θέση στην ιστορία από εκείνη που πιθανόν του αποδίδεται με βάση τα εμπορικά κριτήρια. Εδώ, οι Europe συνεχίζουν να εξελίσσουν τον ήχο τους, ο οποίος ακόμη μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μελωδικό heavy metal, με τα πρώτα ψήγματα των όσων θα ακολουθούσαν να διαφαίνονται στα μπαλαντοειδή "Open Your Heart" και "Dreamer", αλλά να μην μπορούν να υπερκαλύψουν τον μεταλλικό χείμαρρο των υπολοίπων συνθέσεων. Περιττό να αναφερθεί πως ο παρών δίσκος επηρέασε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια ολόκληρη γενιά συγκροτημάτων (από τους Stratovarius και τους Edguy μέχρι τους Arch Enemy), αποτελώντας τον ηχητικό φάρο για ένα από τα λαοφιλέστερα μεταλλικά παρακλάδια (βλέπε ευρωπαϊκό power metal) και (υποκειμενικά, μα όχι μόνο) την κορυφαία δισκογραφική στιγμή της μπάντας.
The Final Countdown
(Epic, 1986)
Με τους Mic Michaeli και Ian Haugland, που είχαν βρεθεί στην μπάντα κατά την περιοδεία για το "Wings Of Tomorrow", να μονιμοποιούνται ως μέλη, ουσιαστικά ολοκληρώθηκε το κλασσικό line-up των Europe, το οποίο και συνεχίζει μέχρι και τις μέρες μας. Έτσι, και με τη σύνθεση τραγουδιών για το τρίτο άλμπουμ της να δίνει καρπούς ήδη από το 1984 (αφού τα "Rock The Night" και "Ninja" πρωτοπαρουσιάστηκαν στην περιοδεία εκείνης της χρονιάς), η μπάντα ήταν έτοιμη για το επόμενο μεγάλο βήμα εμπορικά, έχοντας μεταπηδήσει πια στην ισχυρή Epic Records. Ουσιαστικά, το "The Final Countdown" υπήρξε ένα career-defining άλμπουμ για τους Σουηδούς, αφού καθόρισε εν πολλοίς την εξέλιξη της καριέρας τους και αποτέλεσε την εμπορική τους εκτόξευση, χαρίζοντας μας μερικά πανέμορφα '80s μελωδικά κομμάτια ("Carrie", "Cherokee"), αλλά και έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ύμνους του επονομαζόμενου και arena rock ("The Final Countdown"), ο οποίος τους έβαλε σχεδόν σε κάθε σπίτι εκείνη την εποχή.
Europe
(Hot, 1983)
Το πρώτο άλμπουμ των Σουηδών ελάχιστα μπορούσε να προϊδεάσει για την εξέλιξη τους μερικά χρόνια αργότερα, τόσο μουσικά, όσο κι εμπορικά. Άλλωστε, το ομότιτλο ντεμπούτο τους θεωρείται, δικαίως, ως ένας υπέροχος δίσκος μελωδικού metal, με την επική του ατμόσφαιρα, τις τρομερές συνθέσεις του Joey Tempest ("In The Future To Come", "Seven Doors Hotel", "The King Will Return") και, φυσικά, την απίστευτη κιθαριστική δουλειά του John Norum να ξεχωρίζουν ακόμη και σήμερα, προσφέροντας τότε στην μπάντα μια άνετη είσοδο τόσο στα Σουηδικά charts, όσο και στα αντίστοιχα Ιαπωνικά. Σίγουρα, μπορεί οι επιρροές της μπάντας (Rainbow, Scorpions, Thin Lizzy) να ήταν ακόμη αρκετά διακριτές, όμως το πάθος του πρωτοεμφανιζόμενου και η πιο ακατέργαστη προσέγγιση στον ήχο προσφέρουν στο δίσκο μια γοητεία που δεν βρίσκουμε στις επόμενες δουλειές των Europe, η οποία τον τοποθετεί ψηλά σε σειρά προτίμησης στη συνολική τους δισκογραφία.
Last Look At Eden
(earMUSIC/Edel, 2009)
Ένα από τα πιο πολυδιάστατα άλμπουμ των Europe μέχρι σήμερα, το "Last Look At Eden" φαντάζει ως ο δίσκος που η μπάντα όφειλε στους ακροατές της μετά το reunion. Άλλωστε, με τους ίδιους να δηλώνουν ευθαρσώς πως οι δύο πρώτοι post-reunion δίσκοι «έπρεπε» να γίνουν, ώστε η μπάντα να ξαναφτάσει στο σημείο να μπορεί να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ του επιπέδου του "Last Look At Eden", ο πήχης στεκόταν και πάλι πολύ ψηλά εκουσίως, αλλά το αποτέλεσμα δικαίωσε τις προσδοκίες. Πραγματικά, ο δίσκος επιτυγχάνει μια επιστροφή στις ρίζες της μπάντας, με αρκετά '70s στοιχεία και τα πλήκτρα να αποκτούν ξανά σημαντικό ρόλο, αλλά δίχως να παραμερίζει την πιο σύγχρονη αισθητή που είχε υιοθετηθεί έπειτα από την επανένωση. Έτσι, η ροή του υλικού μοιάζει απολαυστική, με το άλμπουμ να μην κάνει κοιλιά σχεδόν πουθενά (άντε, ίσως μπορούσε να λείπει το filler-άκι "U Devil U") και τουλάχιστον τρία τραγούδια του (το ομότιτλο, το "New Love In Town" και το καταληκτικό "In my Time") να μπορούν να θεωρηθούν πλέον κλασικά.
Out Of This World
(Epic, 1988)
Με την επιτυχία του προηγούμενου δίσκου να είναι τεράστια, οι Europe κατάφεραν να λογίζονται στους superstars της εποχής, κάτι που αντί να ενισχύσει, πόλωσε τα ενδότερα της μπάντας. Ουσιαστικά, υπήρχαν δύο αντικρουόμενες απόψεις, με τον John Norum να διαφωνεί με την ολοένα και πιο εμπορική προσέγγιση που ακολουθούσε το σχήμα και τον Joey Tempest να θεωρεί πως αυτή η στροφή σε πιο πιασάρικες, μελωδικές φόρμες έπρεπε να συνεχισθεί και να ενισχυθεί περαιτέρω. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του πρώτου, με τον Kee Marcello να αποτελεί έναν διαφορετικής εκτελεστικής λογικής, αλλά παρ’ όλα αυτά πολύ ικανό αντικαταστάτη, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε ενεργότατα και στη σύνθεση του δίσκου, (συν)υπογράφοντας τρεις από τις συνθέσεις του. Έτσι, το μοναδικό πρόβλημα του "Out Of This World" ήταν πως αποτελούσε το διάδοχο ενός υπερεπιτυχημένου άλμπουμ, γεγονός που αύξανε και τις απαιτήσεις προς αυτό σε επίπεδα που δεν θα έπρεπε. Ακόμη κι έτσι, όμως, κατάφερε εκπληκτικές πωλήσεις και πλέον, με σχεδόν τριάντα χρόνια στην πλάτη του και με όλα του τα ψεγάδια εμφανή, μπορεί κι ακούγεται στο σύνολο του κάτι παραπάνω από απλώς ευχάριστα.
Start From The Dark
(Sanctuary, 2004)
Η εμφάνιση της μπάντας στη Στοκχόλμη, παραμονές της νέας χιλιετίας, υπήρξε ένα ιστορικής σημασίας γεγονός, όχι μόνο επειδή αποτελεί την μοναδική ζωντανή εμφάνιση της μπάντας και με τους δύο κιθαρίστες που έχουν περάσει από τις τάξεις της, τον John Norum και τον Kee Marcello, αλλά διότι άναψε για τα καλά τη συζήτηση για το πολυπόθητο reunion. Αυτό, μπορεί να άργησε τρία χρόνια και τελικά να μην συμπεριελάμβανε τον Marcello, αλλά με το "Start From The Dark" της επόμενης χρονιάς, έδειξε πως άξιζε την αναμονή. Πάντως, ο δίσκος καθαυτός αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη, αφού εμφάνιζε τους Europe «εκσυγχρονισμένους», με πολύ πιο βαρύ και ξερό ήχο απ’ ότι στο πιο πρόσφατο παρελθόν τους και πιο σκοτεινούς από ποτέ άλλοτε. Σε άλλους ξένισε κάπως αυτή η αλλαγή, άλλοι (σαν και του λόγου μου) την υποδέχθηκαν ένθερμα, αλλά είναι γεγονός πως το "Start From The Dark" επιτέλεσε άψογα τη δουλειά του ως άλμπουμ επιστροφής στη δράση, ξαναφέρνοντας το όνομα των Σουηδών rockers για τα καλά στο προσκήνιο και δεκατρία χρόνια μετά, ακούγεται το ίδιο δυνατό, αν όχι καλύτερο.
War Of Kings
(UDR, 2015)
Μόλις δύο χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του δέκατου δίσκου των Σουηδών, ο οποίος επισφράγιζε τη στροφή σε ακόμη πιο '70s δρόμους που είχε ξεκινήσει με το "Bag Of Bones" άλμπουμ. Η αγάπη της μπάντας για σχήματα όπως οι Deep Purple, οι Led Zeppelin και οι Whitesnake πάντοτε υπήρχε, επηρεάζοντας τον ήχο της άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, οπότε αυτή η μεταστροφή ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο, με την πρωταγωνιστική αναβάθμιση των πλήκτρων να λειτουργεί ευεργετικά και να εδραιώνει την επίδραση του Michaeli ηχητικά. Πλέον, απαλλαγμένοι από τα «πρέπει» κάποιου hit single, οι Europe έπαιζαν και συνέθεταν θέλοντας να τιμήσουν τους ήρωες τους, αλλά με τρόπο δημιουργικό κι αυθεντικό, όπως θα έκανε κάθε μπάντα του μεγέθους τους.
Secret Society
(Sanctuary, 2006)
Δεν αξίζει ακριβώς αυτήν τη θέση στην οποία παρουσιάζεται το δεύτερο post-reunion άλμπουμ των Σουηδών, καθώς αντικειμενικά στέκεται αξιοπρεπέστατα τόσο συνθετικά, όσο και οπτικά, χάρη στο ιδιαίτερο εξώφυλλο που φιλοτέχνησε ο περίφημος Storm Thorgerson. Ωστόσο, το γεγονός πως για δεύτερο συνεχές άλμπουμ ο Mic Michaeli μοιάζει σχεδόν παραγκωνισμένος, με ελάχιστο έως μηδαμινό χώρο για τα μελωδικά του πλήκτρα, αλλά και το ότι ο δίσκος στέκεται ανάμεσα σε δύο σαφώς ανώτερες κυκλοφορίες, τον τοποθετούν αναγκαστικά στη συγκεκριμένη κατηγορία. Άλλωστε, σε δηλώσεις της, η μπάντα έχει χαρακτηρίσει το "Secret Society" ως ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ που έχει δημιουργήσει, κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα για όσους αρέσκονται στον πιο μονολιθικό, σύγχρονης αισθητικής hard rock ήχο.
Prisoners In Paradise
(Epic, 1991)
Οι καιροί είχαν αλλάξει, το ίδιο και οι μουσικές μόδες, με τον hard rock/glam metal ήχο να βρίσκεται στην εμπορική του δύση, λόγω και του κορεσμού που είχε επέλθει στο είδος. Οι Europe, όντας μια από τις ναυαρχίδες αυτού του ήχου, αναμενόμενα φάνηκαν να επηρεάζονται από αυτές τις αλλαγές, κάτι που διαφαίνεται και στο "Prisoners In Paradise", την τελευταία τους κυκλοφορία πριν την προσωρινή διάλυση τους. Με το περιεχόμενο του δίσκου να μην είναι απαραίτητα κακό, αλλά σίγουρα να φαντάζει πολύ πιο αδύναμο από ό,τι μας είχαν προσφέρει οι Σουηδοί μέχρι τότε και να μην βρίσκει την αναμενόμενη ανταπόκριση, το "Prisoners In Paradise" αποτέλεσε έναν σχεδόν άδοξο επίλογο μιας πορείας που είχε να επιδείξει πολλές σπουδαίες στιγμές μέχρι τότε. Ωστόσο, οι συνθέσεις που υπογράφει μόνος του ο Tempest (το ομότιτλο και το "Girl From Lebanon") μπαίνουν άνετα σε οποιαδήποτε best of συλλογή της μπάντας, ενώ μεμονωμένες στιγμές μαγείας υπάρχουν ακόμη και σε συνθέσεις όπως το "Homeland", κάνοντας την ακρόαση του "Prisoners In Paradise" να έχει πράγματα να προσφέρει.
Live At Sweden Rock - 30th Anniversary Show
(Sony Music)
Σε μια φαντασμαγορική εμφάνιση διάρκειας άνω των δύο ωρών, με ένα τεράστιο setlist που περιελάμβανε κομμάτια από όλη τους την καριέρα, οι Europe γιόρτασαν τα 30 χρόνια από την αρχή της δισκογραφικής τους πορείας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μαζί τους, οι θρύλοι Michael Schenker και Scott Gorham, συμμετέχοντας στις live εκτελέσεις των "Lights Out" (των UFO) και "Jailbreak" (των Thin Lizzy), χάρισαν έναν ακόμη πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα σε μια ήδη ξεχωριστή βραδιά, που έβρισκε την μπάντα καλοκουρδισμένη, ευδιάθετη και με τον αέρα των superstars πάντα παρόντα.
A Compilation
Και μόνο τα singles από κάθε ένα από τα άλμπουμ τους να επιλέγαμε για τη δημιουργία μιας αντιπροσωπευτικής συλλογής, θα ήμασταν καλυμμένοι ως προς την πληρότητα και τις διαφορές κάθε εποχής της μπάντας. Ωστόσο, ακολουθώντας λίγο περισσότερο το προσωπικό γούστο για τον καταρτισμό του εν λόγω compilation, καταλήξαμε σε εκείνες τις συνθέσεις που ξεχωρίζουν μέσα από την υπερεπιτυχημένη πορεία των Σουηδών mega rockers.
