9th Street Mode Festival @ Fix Open Air, 01-03/09/17

Ένα τριήμερο «πάρτυ στον δρόμο», γεμάτο μουσική, χορό, ιδρώτα αλλά και πολλή κούραση!

Από τους Γιάννη Βόλκα, Σεμέλη Τριτάκη, 07/09/2017 @ 11:26

Παίρνοντας σιγά σιγά εθιμική διάσταση για την πόλη, όπως συμβαίνει τα τελευταία οκτώ χρόνια, έτσι και φέτος, το 9ο Street Mode Festival αποτέλεσε την καλύτερη αφορμή για να επιστρέψουμε πίσω σε ρυθμούς «βαβούρας» και «αδρεναλίνης», αφήνοντας δειλά δειλά πίσω μας την θάλασσα, την αμμουδιά και τα φουσκωτά φλαμίνγκο! Η φετινή του «μορφή», στα πλαίσια της διοργάνωσης και της διεξαγωγής του μουσικού αυτού τριημέρου, ήταν πολύ διαφορετική από κάθε άλλη χρονιά, και φυσικά δεν θύμιζε πλέον σε τίποτα εκείνη την  μικροσκοπική ναι μεν, αλλά «θερμή» σκηνή στην πλατεία της Θέρμης, πριν κάποια χρόνια. Νούμερα και μεγέθη που αφορούν τόσο στην προσέλευση του κόσμου όσο και στην συμμετοχή των ίδιων των μουσικών, έχουν πλέον αλλάξει.

Μετά την άνευ προηγουμένου διαφήμιση του φεστιβάλ και με τον φόβο ενός πολύ άμεσου sold out, η προκαθορισμένη τοποθεσία άλλαξε από το Λιμάνι και μεταφέρθηκε στον ανοιχτό χώρο του Fix, με συνολικά τέσσερις σκηνές, δυο μικρότερες εντός και δύο μεγαλύτερες εκτός. Σε αυτό το σημείο οι απόψεις που ακούστηκαν στα «πηγαδάκια του δρόμου» διίστανται. Από την μια, εύλογα, επικράτησε η άποψη πως επιτέλους εμφανίζεται ένα φεστιβάλ ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με πολλές μουσικές, συμμετοχές, ονόματα, υφές και ηχοχρώματα. Αν και αρκετές μπάντες συνέπιπταν μεταξύ τους, το κοινό το μόνο που είχε να κάνει ήταν να επιλέξει προς τα ποια σκηνή θα κατευθυνθεί.

Από την άλλη, κάτι τέτοιο, για κάποιους άλλους, είτε κοινό ούτε, είτε μουσικούς, δεν φάνηκε να λειτουργεί τόσο «εύκολα». Πολλές φορές για να παρακολουθήσεις μια μπάντα από την αρχή ως το τέλος έπρεπε να επιλέξεις ποιανής άλλης μπάντας την αρχή ή το τέλος θα χάσεις· στην περίπτωση μάλιστα που η μπάντα έπαιζε στις εσωτερικές σκηνές τότε η απόφαση σου έπρεπε να είναι βαθειά δουλεμένη και συνειδητή, καθώς οι συνθήκες (ανυπόφορη ζέστη, ανύπαρκτος εξαερισμός, ποτάμια ιδρώτα) έκαναν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα, τόσο για τους πάνω όσο και για τους κάτω.

Για κάποιους λοιπόν το Street Mode είναι, ήδη, ένα φεστιβάλ «εξωτερικού», για το οποίο δεν χρειάστηκε να ταξιδέψουν ατελείωτα χιλιόμετρα· για κάποιους άλλους, ακολουθώντας κάποιες τροποποιήσεις, (όπως ένας καλύτερος φυσικός χώρος, και ένα περισσότερο «βιώσιμο» συναυλιακό πρόγραμμα έτσι ώστε να μην αδικείται και καμία μπάντα), πρόκειται πολύ σύντομα να γίνει.

Κατά τα άλλα, το μέρος έσφυζε από ζωή, ακόμη και από πολύ νωρίς το μεσημέρι, καθώς πάντα και παντού συνέβαινε κάτι· από live dj sets μέχρι graffiti και ότι άλλο καλλιτεχνικό και street δρώμενο χωράει ο νους μας. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η γεύση που πήραμε μαζί μας, αφήνοντας πίσω (ελπίζουμε για πάντα) τον χώρο του Fix open air ,το βράδυ της Κυριακής, ήταν αν μη τι άλλο ευχάριστη. Όπως και να έχει, ακούσαμε μουσικές οι οποίες είναι ικανές να εξισορροπήσουν στο λεπτό την όποια κούραση και ταλαιπωρία κατά την διάρκεια του τριημέρου· και έχοντας στο νου μας ότι μιλάμε για την συμμετοχή περισσότερων από 50 μουσικών σχημάτων, τότε φυσικό επόμενο είναι πως αυτά τα «λεπτά ικανοποίησης» δεν ήταν καθόλου λίγα!

Μέρα Πρώτη 1/9

Φτάσαμε στον χώρο του Fix αρκετά νωρίς αλλά και αργοπορημένοι χάνοντας έτσι την πρώτη ουσιαστικά μπάντα, τους Bangies. Στην σκηνή βρίσκονταν ήδη οι The Big Nose Attack με το σύγχρονο blues τους. Ο Little Tonnie έδινε τον ρυθμό ενώ ο Boogieman μας μετέφερε vintage ιστορίες. Ιδανικό ζέσταμα για τον μαραθώνιο που θα ακολουθούσε.

Big Nose Attack

Μεταφορά στην κεντρική, Mode Stage όπου χωρίς καθυστέρηση εμφανίζονταν οι Bad Movies. O κόσμος συσσωρεύτηκε όσο πιο κοντά στην σκηνή ενώ η προσέλευση συνεχιζόταν με γοργούς ρυθμούς. Δυναμική εμφάνιση από τους έμπειρους punk rockers, έντονη συμμετοχή από το κοινό με αποκορύφωμα τα "Αλητεία ή Θάνατος" και "Το Γράμμα". Είχε αρχίσει πλέον να σκοτεινιάζει και όλα έδειχναν πιο όμορφα και «συναυλιακά».

Bad Movies

Κάπου ανάμεσα στις εμφανίσεις των Bad Movies και των The Skints που θα ακολουθούσαν κάναμε την πρώτη μας είσοδο στο Sailor Jerry Stage όπου ήρθαμε αντιμέτωποι με την σκληρή ψυχεδέλεια των Noise Figures. Δυστυχώς όμως η έντονη ζέστη απέτρεπε αρκετό κόσμο να παραμείνει στον χώρο.

Noise Figures

Επιστροφή στον εξωτερικό χώρο όπου εμφανιζόταν η πρώτη μπάντα εξωτερικού και συγκεκριμένα οι Βρετανοί The Skints. Όλα τα βλέμματα πάνω στη γλυκύτατη, πολυτάλαντη, frontwoman Marcia Richards. Πλούσιος ska/dub ήχος και μια πολύ όμορφη διασκευή στο :Let's Stay Together" του Al Green.

The Skints

Σύντομο, δυστυχώς, πέρασμα από τους Naxatras οι οποίοι μάζευαν σιγά σιγά τους stoner-άδες κοντά τους. Ψυχεδελική εμφάνιση η οποία ικανοποίησε κατά πάσα πιθανότητα τους παρευρισκόμενους αλλά δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την μαγευτική ατμόσφαιρα που ζήσαμε πρόσφατα στο δάσος του Los Almiros.

Naxatras

Συνέχεια με την πρώτη μπάντα που εμφανίστηκε ποτέ στο festival αυτό. Οι Vodka Juniors με την street νοοτροπία τους «δένουν» απόλυτα με την ατμόσφαιρα του τριημέρου. Ξέφρενοι punk ρυθμοί, αρκετές βαριές κιθάρες, το κλασικό πλέον party με φουσκωτά και μπάλες αλλά και τα πυροτεχνήματα στον ουρανό πυροδότησαν την εμφάνιση επιπέδου headliner των Αθηναίων.

Vodka Juniors

Οι μπάντες που εμφανίζονταν στην Sailor Jerry Stage τις περισσότερες φορές είχαν δύσκολο ρόλο αλλά οι Σερραίοι Tuber πρόσφεραν απλόχερα το post/psychedelic show τους. Όταν η εμφάνισή σου πέφτει χρονικά πάνω σε αυτές των Vodka Juniors και Nightstalker τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα αλλά η μπάντα δεν έδειξε να ενοχλείται και έφερε το έργο της εις πέρας.

Tuber

Η επιλογή τοποθέτησης των Nightstalker στο Street Stage θεωρήθηκε ως η πιο λανθασμένη του τριημέρου αφού μπάντα και κοινό στριμώχτηκαν αρκετά στον περιορισμένο χώρο. Τα σημαντικά προβλήματα στον ήχο προστέθηκαν στη δυσχέρεια αλλά αυτό που έμεινε στο μυαλό όλων ήταν η εντυπωσιακή επιστροφή του Argy μετά τα πρόσφατα προβλήματα υγείας. Οι γερόλυκοι δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν από αντίξοες συνθήκες και έτσι πρόσθεσαν άλλη μια εντυπωσιακή εμφάνιση.

Nightstalker

Προλάβαμε, «με την ψυχή στο στόμα», να ρίξουμε μια ματιά στους Anima Nation οι οποίοι συγκέντρωσαν τον κόσμο που επιθυμούσε πιο «καλοκαιρινούς» ήχους. Πολυμελής μπάντα, πλούσιος ήχος και ένας από τους καλύτερους frontmen της ελληνικής reggae σκηνής.

Anima Nation

Τελευταία μπάντα στον εξωτερικό χώρο του Fix, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Villagers Of Ioannina City, οι οποίοι ταίριαξαν τα παραδοσιακά όργανα με τις βαριές κιθάρες και μέσα σε μια σκοτεινή και καπνισμένη ατμόσφαιρα επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο τζαμάρισμα παλιών και νέων συνθέσεων.  Αν και διάφορα συγκροτήματα θα συνέχιζαν για πολλές ακόμα ώρες, πλήθος κοινού αποχώρησε μετά το τέλος της εμφάνισης των V.I.C.

Villagers Of Ioannina City

Headliner στην Sailor Jerry Stage οι πολυδιάστατοι Senser. Η νέα γενιά δεν πρόλαβε να τους γνωρίσει και έτσι κοντά στην σκηνή ο μέσος όρος ηλικίας αυξήθηκε αρκετά. Οι κιθάρες αναμείχτηκαν με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, το rock με την rap, το "Age Of Panic" δημιούργησε τον αναμενόμενο πανικό ενώ οι Βρετανοί μας εντυπωσίασαν επίσης με τις διασκευές τους σε Public Enemy και Aphrodite's Child.

Senser

Η πρώτη ημέρα είχε φτάσει, για μας, στο τέλος της αλλά θα πρέπει να αναφερθεί όταν πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν κατά όλη την διάρκεια στο Desperados Stage όπου εμφανίζονταν σημαντικά ονόματα της hip-hop και reggae σκηνής. Δυστυχώς όμως ήταν χρονικά αδύνατο να παρακολουθήσουμε τα πάντα, γεγονός που αποτελεί ευχάριστη έκπληξη για ένα ελληνικό φεστιβάλ, ενώ θεωρείται δεδομένο στα αντίστοιχα του εξωτερικού.

Σάββατο 2/9

Όπως και την πρώτη, έτσι και την δεύτερη μέρα, το άνοιγμα έγινε με τους γνωστούς χορευτικούς και μουσικούς διαγωνισμού. Όσον αφορά τους δεύτερους που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, την ημέρα του Σαββάτου η νικήτρια μπάντα πήρε το εισιτήριο για το επόμενο μεγάλο μουσικό φεστιβάλ (The Road to Desertfest Band Contest). Στη συνέχεια και μέχρι την ώρα που η πολλή ζέστη άρχισε να υποχωρεί, όπως και την Παρασκευή, την κατάσταση έσωζαν οι Dj σε διάφορα σημεία του χώρου, οι οποίοι προσπαθούσαν να προετοιμάσουν ένα ακόμη πιο θερμό έδαφος για ότι επρόκειτο να επακολουθήσει. Από τις σκηνές του φεστιβάλ πέρασαν οι Pills for Headache, οι απεσταλμένοι Djs του Radio Nowhere και ο Dj Asterix.

Γύρω, στις 19:00 και τηρώντας όσο το δυνατόν πιο πιστά το πρόγραμμα, εμφανίστηκαν στην βασική σκηνή οι «πολυπολιτισμικοί» Baildsa. Παρά το γεγονός ότι οι βαλκανικοί ήχοι είναι αυτοί που τους χαρακτηρίζουν, αν τους άκουσες live, θα κατάλαβες πως μπορούν με μεγάλη άνεση να μπλέξουν μαζί τόσο την reggae, την ska όσο και πιο ελληνικά παραδοσιακά στοιχεία σε μια εν γένει ροκ βάση. Η ενέργεια τους και η καλή τους διάθεση άνοιξε με ωραίο τρόπο μια ακόμη ενδιαφέρουσα ημέρα για το φεστιβάλ.

Ταυτόχρονα, στην μέσα σκηνή, από τις 19:30 και μέχρι αργά τα μεσάνυχτα το ενδιαφέρον μονοπωλούσε η ραπ και χιπ χοπ ελληνική σκηνή. Για τους λάτρεις του είδους, εμφανίστηκαν πολλά αγαπητά ονόματα όπως οι Στίχοιμα, Κανών & Θύτης, Ευθύμης και Εισβολέας. Ο καθένας έχοντας το δικό του προσωπικό στυλ αλλά και την δική του ιδιαίτερης σημασίας πορεία, γέμισαν με ρίμες και ιδρώτα το χώρο, παρασέρνοντας το κοινό στους δικούς τους «ρυθμούς του δρόμου». Το συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα, έχοντας ένα από τα πιο πιστά ακροατήρια, κατάφερε να προκαλέσει πολλές φορές ένα ασφυκτικό από το πλήθος κλίμα, το οποίο όμως δεν φάνηκε να «λυγίζει» και πολλούς.

Στο διπλανό «δωμάτιο» η σκηνή είχε ήδη αρχίσει να παίρνει τα πάνω της με τους Αθηναίους, Puta Volcano να κάνουν την αρχή. Από τις καλύτερες heavy rock περιπτώσεις οι Puta Volcano οι οποίοι εντυπωσίασαν με το φετινό "Harmony Of Spheres". Εξίσου αξιόλογοι επί σκηνής, κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή του κοινού με τον βαρύ ήχο τους και τα πανέμορφα φωνητικά της Luna. Η τελευταία, αν και έδειχνε να δυσκολεύεται κάπως από την έντονη ζέστη, παρέμεινε αψεγάδιαστη μέχρι το τέλος της εμφάνισης των Volcanos.

Puta Volcano

Οι Άλλος Κόσμος συγκέντρωσαν το δικό τους κοινό στον χώρο του Sailor Jerry Stage. Ξέφρενοι ρυθμοί και street punk rock attitude σε μια ιδρωμένη εμφάνιση.  Η πολιτικοποιημένη στάση της μπάντας δεν εμπόδισε πάντως το κοινό να διασκεδάζει.

Άλλος Κόσμος

Στην συνέχεια ακολούθησαν οι «μυστηριακοί», και ιδιαιτέρως αγαπητοί στους Θεσσαλονικείς, Sleepin Pillow. Μια βαριά μυστικιστική ατμόσφαιρα κατέκλεισε τον χώρο και παρέσυρε το κοινό σε ψυχεδελικά/ροκ μονοπάτια. Μουσικές συνυφασμένες τόσο με την ανατολή όσο με τα βαλκάνια και τις ελληνικές παραδόσεις σε συνδυασμό με τον αγγλικό στίχο και τα απαλά φωνητικά, προσέφεραν στο κοινό ένα δεμένο αποτέλεσμα, εξηγώντας με αυτόν τον τρόπο για ποιους ακριβώς λόγους οι Sleepin Pillow, περισσότερο από δέκα χρόνια τώρα, αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις κάθε φορά που ανεβαίνουν στο stage.

Sleepin Pillow

Για το οξύμωρο της υπόθεσης, και σε περίπτωση που αισθανόσουν κάπως «βαρύς» με τα όσα συνέβαιναν μέσα, αλλά και γιατί η ποικιλία έχει τεράστιο ενδιαφέρον, μπορούσες να βγεις έξω και να απολαύσεις ένα χαλαρό, σχεδόν αυθόρμητο, «φοιτητικό» παρτάκι. Επιστήμονες του είδους, του φραπέ και των χαβαλετζίδικων στίχων, οι Χατζηφραγκέτα, με τις απλές τους συγχορδίες και τα «περίτεχνα» γυρίσματα στα φωνητικά, διασκέδασαν το πολυπληθές κοινό το οποίο τραγουδούσε ασταμάτητα με ένα συνεχές χαμόγελο στα χείλη.

Χατζηφραγκέτα

Λίγο πριν, με την δύση του ηλίου, και για την όλη «αντίθεση» της υπόθεσης, εμφανίστηκαν στο street stage, οι City Of The Sun. Το κοινό καλωσόρισε τους Αμερικανούς instrumental, post-rockers και φάνηκε να συντονίζεται πλήρως μαζί τους σε μια νοσταλγική καλοκαιρινή διάθεση. Γεμάτοι ενέργεια, σου περνούσαν κατευθείαν πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν, επιβεβαιώνοντας πως κάποιες φορές τα λόγια είναι όντως περιττά.

City Of The Sun

Φυσικά όσο οι ώρες περνούσαν ο κόσμος πολλαπλασιαζόταν επικίνδυνα, μέχρι που την ώρα των My Sleeping Karma και αργότερα των Planet of Zeus τα πράγματα αγρίεψαν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά. Οι γερμανοί psychedelic-rockers, My Sleeping Karma, με τον άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο τραχύ τους ήχο, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του είδους. Έτσι όσοι εκ των οποίων δηλώνουν φαν της σκληρής ροκ ψυχεδέλειας δεν μπορούν να μείνουν παρά απολύτως ευχαριστημένοι από μια τέτοια εμφάνιση.

My Sleeping Karma

Στην συνέχεια, οι Planet Of Zeus στην κεντρική σκηνή κατάφεραν από τα πρώτα λεπτά να ξεχωρίσουν. Με άλλη μια απόλυτα επαγγελματική εμφάνιση, εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και δυναμικό ήχο ανέβασαν τον πήχη για όλες τις μπάντες που ακολούθησαν. Το κοινό που είχε «πλημμυρίσει» τον εξωτερικό χώρο του Fix ανταποκρίθηκε άμεσα και το συγκρότημα με χαρακτηριστική άνεση σκαρφάλωσε στην κορυφή του τριημέρου.

Planet Of Zeus

Κοντά στα μεσάνυχτα, και όπως ήταν προγραμματισμένο την σκηνή κατέλαβαν οι θεοπάλαβοι Αυστραλοί πανκ ροκερς, με τις ιρλανδικές καταβολές, οι The Rumjacks. Αν κοίταγες συνολικά την εικόνα του κοινού, θα έβλεπες διάσπαρτους κύκλους ξέφρενου χορού, νερά να εκτοξεύονται παντού και μια διάθεση για ατελείωτο πάρτυ μέχρι το πρωί. Η αίσθηση του φλάουτου και των υπόλοιπων κέλτικων ήχων δημιουργούσε ένα επαναστατικό και φλογερό κλίμα, ανάλογο του ταπεραμέντου της μπάντας. Οι εντυπώσεις που μας άφησαν ήταν οι καλύτερες, ενώ μετά τέλος της εμφάνισής τους μπορούσες να εύκολα να διακρίνεις μια ευχάριστη κούραση, τόσο στα δικά τους όσο και στα δικά μας πρόσωπα.

The Rumjacks

Τελευταίοι στο Sailor Jerry Stage οι One Drop Forward. Reggae ήχοι, positive vibes και καθοδήγηση από τη χαρακτηριστική φυσιογνωμία του Steffanaty. Ιδανικές μουσικές την κατάλληλη χρονική στιγμή αφού η δεύτερη μέρα του festival πλησίαζε σιγά σιγά στην λήξη του. Λίγο πριν την έξοδό μας από τον χώρο, κάναμε μια σύντομη στάση στο απομακρυσμένο Redbull Stage όπου σε απόλυτο σκοτάδι οι Kimis & Bebis, αμφότεροι των Bad Movies, εμφανίζονταν μπροστά στο, καθησμένο στο πάτωμα, κοινό που απολάμβανε τις μελαγχολικές μελωδίες τους.

One Drop Forward

Κυριακή 3/9

Ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο, η τελευταία μέρα του φεστιβάλ άνοιξε από νωρίς με street διαγωνισμούς, τόσο χορευτικούς όσο και μουσικούς με το THHF Battles & Showcase, ενώ παράλληλα με τις δράσεις τα Dj sets δεν σταμάταγαν να συνοδεύουν αυτούς που απλώς επέλεξαν να περιπλανηθούν στον χώρο.

Την αρχή των live εμφανίσεων έκαναν οι ευρέως γνωστοί στο ελληνικό κοινό Koza Mostra, με την προσέλευση του κοινού ακόμη να κινείται με αργούς ρυθμούς. Οι Θεσσαλονικείς με τις σκωτσέζικες φούστες έχουν, ως επί το πλείστον, επιρροές από την ska και την punk, μπερδεμένες με βαλκανικά και παραδοσιακά ελληνικά/ρεμπέτικα στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει αμέτρητες live εμφανίσεις, ανάμεσα τους και η παλαιότερη συμμετοχή τους στην Eurovision, κάτι που απεδείχθη τόσο μέσα από την άνεση με την σκηνή όσο και με τον κόσμο.

Ταυτόχρονα, στο sailor jerry stage, οι The Speakeasies Swing Band, προ(σ)καλούσαν το κοινό να φορέσει τα χορευτικά του παπούτσια και να αφεθεί στους ναζιάρικους ρυθμούς της swing, της blues και της jazz, αλλά και στην κρυστάλλινη φωνή της frontwoman της μπάντας, Κατερίνας Σισσίνη, μεταφέροντας όλους εμάς τους από κάτω σε μια άλλη δεκαετία.

Στην διπλανή «κλειστή» σκηνή, την παράσταση έκλεψε η καταπληκτική Pe4enkata από τη Βουλγαρία, μια επαγγελματίας beatboxer, με φοβερή ενέργεια και αέρα πάνω στην σκηνή. Αυτό που άκουγες ήταν απόλυτα συνδυασμένο με αυτό που έβλεπες, καθώς οι κινήσεις του σώματος της ακολουθούσαν, σχεδόν εξηγούσαν, ότι παράξενο και ιδιαίτερο έκανε με το στόμα της. Εάν έμενες μέχρι τέλους στην sailor jerry σκηνή θα έβλεπες πως τα πράγματα δεν ξέφυγαν ιδιαίτερα από αυτό το χιπ χοπ μοτίβο μόνο προς το τέλος ανέπτυξαν ένα περισσότερο ηλεκτρονικό/dub στοιχείο.

Λίγο μετά τις 20:30 ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μιθριδάτης των Ημισκουμπρίων, σάρωσε για ακόμη μια φορά την σκηνή του Street Mode. Βετεράνος πλέον στην στιγμιαία επικοινωνία του με το κοινό, κατάφερε να το ξεσηκώσει, παραδίδοντάς το αρκετά «ζεσταμένο» στους επόμενούς του Αντίποινα και Social Waste. Ένα «έξυπνο» συνονθύλευμα χιπ χοπ, βαλκανικών και παραδοσιακών ήχων, με στίχο ο οποίος, ειδικά στο live, σε προκαλούσε να ζοριστείς για να τα ακούσεις όλα, προκειμένου να μην σου λείψει τίποτα και χάσεις το νόημα. Έχοντας αφήσει λοιπόν «το χιπ χοπ της Μεσογείου» των Αντιποινα & Social Waste, προχωρήσαμε σε περισσότερο ηλεκτρονικά, dubstep, drum n’ bass και trip hop μονοπάτια με τους Θεσσαλονικείς, M.A.T.E. Η εμφάνισή τους επί σκηνής τόσο φυσικά όσο και μουσικά δημιούργησε ένα μυστικιστικό κλίμα στο οποίο το κοινό φάνηκε να ανταποκρίνεται παραμερίζοντας την αφόρητη ζέστη και στηρίζοντας την εμφάνιση της μπάντας.

Δίπλα, τα πράγματα είχαν ήδη ξεκινήσει εντελώς διαφορετικά. Μετά το άνοιγμα της σκηνής από τους The Speakeasies Swing Band, ακολούθησαν οι Αθηναίοι Cyanna Mercury. Την ώρα του live θα καταλάβαινε κανείς ότι κινούνται κυρίως μεταξύ της ψυχεδέλειας και της blues, και με επιτυχία κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του κοινού που είχε αρχίσει να μαζεύεται.

Cyanna Mercury

Επόμενοι στην σειρά, οι εκρηκτικοί Despite Everything. Με τους πιο πιστούς τους φανς να τα σπάνε ακριβώς κάτω από τα πόδια τους, με αυθόρμητους κύκλους και stage dives, οι ιδιαιτέρως αγαπητοί punk rockers από την Αθήνα φάνηκαν να ιδρώνουν και να απολαμβάνουν εξίσου την όλη διαδικασία βγάζοντας προς τα έξω μια πηγαία μουσική αλητεία, την οποία πολλές μπάντες θα ζήλευαν.

Despite Everything

Την σκυτάλη άρπαξαν, οι εξίσου punk rock σε όλα τους Oldschool Rednex. Μελωδικοί και με απλό, αλλά ουσιαστικό, ελληνικό στίχο, ξεσήκωσαν τον κόσμο και προσέθεσαν ακόμα ένα ποιοτικό μουσικό λιθαράκι στο βράδυ.

Old School Rednex

Στην συνέχεια, και λίγο μετά της 23:30, εμφανίστηκε στην σκηνή ίσως μια από τις πιο ιστορικές και σημαντικές rock/ garage punk μπάντες στην Ελλάδα, οι The Last Drive. Κάτι τέτοιο αποτελεί μεγάλη ξεκούραση για εμάς καθώς οι συστάσεις θα ήταν εντελώς περιττές· ο κόσμος που βρισκόταν από κάτω το απήλαυσε όσο και οι ίδιοι, ίσως και λίγο περισσότερο.

The Last Drive

Στον «έξω κόσμο», και μετά την πρώτη κατά σειρά εμφάνιση των Koza Mostra, στην σκηνή ανέβηκαν οι Θραξ Πανκς. Τόσο διασκευές από παραδοσιακά, όσο κλασικά πανκ άσματα, όπως Βανδαλούπ· τόσο Θραξ όσο και Πανκς λοιπόν. Δεν θα μπορούσαμε να συλλάβουμε καλύτερο τίτλο από αυτόν που οι ίδιοι έδωσαν στον δίσκο τους, «Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια», και το κοινό φάνηκε να το διασκεδάζει. Στην συνέχεια, υποδεχθήκαμε τους Θεσσαλονικείς 63high. Μια ευχάριστη μίξη punk rock, ska και reggae, με γρήγορα και μελωδικά ριφάκια και μια περιρρέουσα θετική ενέργεια να ξεσηκώνει μπάντα και κοινό. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο, όταν ο μικρός Ορέστης παρέλαβε το μικρόφωνο από τον μπαμπά του· αν και αυτός παρέμεινε παγωμένος, όλοι οι υπόλοιποι «έλιωσαν» και συνέχιζαν να χορεύουν στους ρυθμούς του συγκροτήματος.

 63 High

Στην διπλανή, μικρότερη, εξωτερική σκηνή, το κοινό ανέλαβαν να ψυχαγωγήσουν οι Delinquent Habits, γεμίζοντας τον χώρο με ρίμες, latin/hip hop ρυθμούς και μελωδίες, κάτι το οποίο δεν χρειάστηκε πάνω από ένα λεπτό για να συμβεί. Το κοινό ανυπομονούσε να τους ακούσει και να χορέψει στους ρυθμούς τους, ενώ εκείνοι μοίραζαν απλόχερα την east side κουλτούρα του είδους.

Delinquent Habits

Στην διπλανή κεντρική σκηνή είχε αρχίσει ήδη να μαζεύεται πλήθος κόσμου, και να διεκδικεί τον χώρο που του αναλογεί προκειμένου να υποδεχτεί, αλλά και να «χτυπηθεί» με τους πλέον αγαπημένους «στοουνεράδες» 1000Mods. Η εμφάνισή τους, τόσο στον ήχο όσο και στην διάθεση, ήταν καθόλα άψογη, όπως μας έχουν συνηθίσει, και τόσο εκείνοι όσο και εμείς το ευχαριστηθήκαμε για ακόμη μια φορά.

1000Mods

Ακολούθησαν οι Dub Pistols, και με την εμφάνιση του τραγουδιστή Barry Ashworth το πάρτυ ξεκίνησε. Με βάση τους την drum n' bass, την dub και την old school hip hop η μπάντα άφησε το κοινό με ανοιχτό το στόμα, από τον χορό και το τραγούδι, όπως κάνει με κάθε της εμφάνιση στην Ελλάδα.

Dub Pistols

Μετά τα μεσάνυχτα, οι τρεις τελευταίες εμφανίσεις, σε τρεις διαφορετικές σκηνές, ήταν αυτές των Dubioza Kolektiv, των The Kustoms και των Skg's Dub Alliance. Οι πρώτοι, κατάφεραν να διατηρήσουν το κλίμα ξέφρενου χορού, το οποίο είχαν δημιουργήσει οι προκάτοχοί τους στην σκηνή. Φυσικά κάθε τι που θύμιζε λατινική Αμερική εξαφανίστηκε, και το ωμό βαλκανικό ska/punk στοιχείο πήρε τη θέση του στην σκηνή. Αυθεντικοί, τραγουδώντας στην δική τους γλώσσα, οι μουσικοί από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ιδιαιτέρως γνωστοί στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, διασκέδασαν και κατάφεραν να κουνήσουν, ακόμα και τους πιο κουρασμένους. Οι τόνοι και οι σφυγμοί άρχισαν να πέφτουν με τους Skg’s Dub Alliance σε ένα reggae dub / bass setlist το οποίο ίσως να έπρεπε να είχε προγραμματιστεί κάπως νωρίτερα καθώς ο κόσμος είχε κουραστεί και ως εκ τούτου είχε αρχίσει να μειώνεται αριθμητικά. Τέλος, οι The Kustoms με τον rock 'n' roll/rockabilly ήχο και τα ανάλογα χτενίσματα, χόρεψαν όσους πεισματάρηδες δεν τα παράτησαν, μέχρι αργά, γυρίζοντας μας πολλές δεκαετίες πίσω, διατηρώντας την ενέργεια και την καλή διάθεση τους, τηρουμένων των αναλογιών της ώρας και της εξάντλησης του κοινού.

Dubioza Kolektiv

Έτσι λοιπόν, παίρνοντας μια πολύ γεμάτη γεύση από μουσική, χορό, ιδρώτα αλλά και μια ευχάριστη κούραση, επιλέξαμε να ανοίξουμε την νέα χειμερινή σεζόν, και να αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι, Φυσικά, το μυαλό μας τρέχει ήδη στο επόμενο· τόσο στο επόμενο καλοκαίρι, όσο και στο επόμενο 10ο και επετειακό Street Mode Festival, το οποίο ήδη «έκλεισε» και ανακοίνωσε (γεγονός πρωτοφανές) κάποια από τα ονόματα που πρόκειται να κατακλύσουν την σκηνή του, όπως οι Jaya The Cat και οι Electric Six.

  • SHARE
  • TWEET