Carpathian Forest, Order Of The Ebon Hand @ Κύτταρο, 12/04/24
Η επιστροφή των ιστορικών Νορβηγών black metallers ικανοποίησε κάθε προσδοκία σε μια άκρως απολαυστική βραδιά
H ανακοίνωση της άφιξης των Carpathian Forest για δύο συναυλίες στα μέρη μας ομολογώ πως με έπιασε απροετοίμαστο. Οι Νορβηγοί black metal κάφροι πριν από 20+ αποτελούσα ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά συγκροτήματα του δεύτερου κύματος του νορβηγικού black metal. Με μια σειρά από κυκλοφορίες που ενέτειναν τον black ‘n’ roll χαρακτήρα της σκηνής, φλερτάροντας συχνά πυκνά με το σοκαριστικό στα όρια του αφελούς, ο ιδιότροπος Nattefrost και το σχήμα του απέκτησαν το σεβασμό μιας σκηνής σε μια εποχή που τα «ανδραγαθήματα» του παρελθόντος είχαν περάσει στη σφαίρα του μυθικού. Οδεύσαμε προς το Κύτταρο λοιπόν, με συγκρατημένες προσδοκίες, για να δούμε ένα από τα σχήματα που όρισε την black metal εφηβεία μας.
Στον ρόλο του opening act οι εγχώριοι black metallers Order Of The Ebon Hand. Το ατμοσφαιρικό σχήμα, που τα τελευταία χρόνια είναι πιο ενεργό από ποτέ, με αποκορύφωμα το ενδιαφέρον τρίτο τους άλμπουμ “VII: The Chariot” του 2019, είχαν σύμμαχο έναν ογκώδη ήχο, καθώς και την ικανότητά τους να συντονίζονται με το κοινό. Για περίπου 50 λεπτά, το συγκρότημα, με έμφαση στα μελωδικά καταιγιστικά riffs και leads, την επί σκηνής παρουσία του frontman Merkal που καλούσε τον κόσμο σε συμμετοχή, αλλά και σκαρφάλωνε στα χαρακτηριστικά σίδερα του stage στα πλάγια, και κυρίως την ομοιογένεια του υλικού του, κέρδισε το χειροκρότημα.
Η αίσθηση που άφησε το σχήμα με την εμφάνισή του είναι πως βρίσκεται σε καλό φεγγάρι από όλες τις απόψεις, πράγμα που αποτυπώνεται και από την προσήλωση του κοινού στην εμφάνισή του. Οι Order Of The Ebon Hand, παρουσίασαν με ορμή και σχεδόν αψεγάδιαστα συνθέσεις από το παρελθόν αλλά και το επικείμενο νέο τους άλμπουμ (που αν δεν απατώμαι θα ονομάζεται «Δικαιοσύνη» όπως επικοινώνησαν), και συντέλεσαν τα μέγιστα με το μελωδικό τους black metal ώστε να μπούμε για τα καλά στο κλίμα.
Έπειτα από το απαιτούμενο διάλειμμα, όλα ήταν έτοιμα και οι Carpathian Forest ανέβηκαν στη σκηνή εν μέσω χειροκροτημάτων. Εδώ οφείλω να ομολογήσω, πως, δεν ήξερα τι να περιμένω. Σίγουρα, τα σκηνικά του παρελθόντος έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, και οι Carpathian Forest είναι κατά βάση ένα legacy act που τιμά μια συγκεκριμένη πτυχή της νορβηγικής σκηνής. Όπως το επικοινώνησε και ο Nattefrost στην τελική, ήρθαν από τη Νορβηγία για να παίξουν rock ‘n’ roll. Και εν τέλει, για όσο βρέθηκε το σχήμα πάνω στη σκηνή, μάλλον έτσι μπορούν να συνοψιστούν ιδανικά.
Πράγματι, τα πιο ατμοσφαιρικά / majestic σημεία της πρώιμης δισκογραφίας τους απουσίαζαν με το βάρος να πέφτει στις ‘00s εποχές τους. Στην τελική, δίσκοι όπως το “Morbid Fascination Of Death” ή το “Strange Old Brew”, προετοίμασαν το έδαφος για την καφρίλα του “Fuck You All!!!” μερικά χρόνια αργότερα. Και έτσι, όταν το σχήμα έπαιζε κομμάτια όπως το “Submit To Satan!!!” που έγινε το έλα να δεις, ή το “Vi Åpner Porten Til Helvete…” ο κόσμος ξέδινε με moshing, headbanging, stagediving. Κοινώς, το γεμάτο Κύτταρο, ανταπέδωσε την ενέργεια στο έπακρο. Ακόμη όμως και αν παρατηρούσες την μπάντα, αυτή έδινε έμφαση στο μονολιθικό ξερό, Hellhammer-ικό riffing, βγάζοντας μια shock/punk ενέργεια, με εξαιρετικό ήχο.
Κυρίαρχος στη σκηνή φυσικά, ο Nattefrost. Με τις «γραφικές» πόζες, τα δερμάτινα, τα καρφιά, το corpsepaint και το μαύρο χιούμορ του, την κυνικότητα και όλα τα στοιχεία που τον έχουν «καθιερώσει» στη συνείδηση του κοινού, ακόμη και αν τα φωνητικά του πλέον υστερούν συγκριτικά, απολάμβανε και ο ίδιος το κλίμα που είχε δημιουργηθεί. Και ας χάσαμε το μέτρημα του πόσες φορές σχημάτισε τον ανάποδο σταυρό με τα χέρια του. Μάλλον εν τέλει κάτι τέτοιο περιμέναμε. Οι προβολές των μικρών video που κοσμούσαν το backdrop, έπιαναν όλα τα κλισέ του μηδενισμού και του απεχθούς, και φυσικά ήταν πλήρως εναρμονισμένες με τη μουσική των Νορβηγών. Προσωπικά δε, αποδεχόμενος πλήρως την εντελώς retro κατάσταση της συναυλίας, τις βρήκα άκρως καλοδεχούμενες.
Ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση βέβαια, μου έδωσαν τα περάσματα από το “Black Shining Leather” του 1998. Το ομότιτλο ξεσήκωσε τον κόσμο, η διασκευή στο “A Forest” των Cure ήταν όσο απολαυστική την περιμέναμε και απογείωσε την εμφάνιση, το ξεδιάντροπο “Sadomasochistic” προς το τέλος του σετ ανανέωσε τα αποθέματα ενέργειας μπάντας και κοινού. Διασκευών συνέχεια, οι Carpathian Forest αποθέωσαν τους Turbonegro και απέδωσαν βιτριολικά το “All My Friends Are Dead” (αν και προσωπικά σκεφτόμουν το κανονικό όσο το έπαιζαν) μέσα από το EP “Likeim”, με το κοινό να ανταποδίδει στο μέγιστο, τραγουδώντας δίχως αύριο. Όσο περνούσε η ώρα, κομμάτια όπως το “He’s Turning Blue” ή το αγαπημένο από το κοινό “Knokkelmann”, μετέτρεπαν το Κύτταρο σε αρένα.
Ας το θέσω αλλιώς. Όταν πας εν έτει 2024 σε μια συναυλία των Carpathian Forest για να κοπανηθείς σε στιγμές όπως το "Through Self-Mutilation", να εκτιμήσεις τα thrash/black/punk/sleaze δάνεια και να αφεθείς για 75 λεπτά στην πόζα, την επιτήδευση, την διαφυγή από την πραγματικότητα και κυρίως στη νοσταλγία (που οφείλεις να την αντιμετωπίζεις κριτικά όταν επανεξετάζεις μερικά πράγματα στο σήμερα), τότε οι απαιτήσεις σου είναι ξεκάθαρες. Και οι Carpathian Forest τις δικαίωσαν, ικανοποιώντας ένα απωθημένο μιας, όχι και τόσο νεανικής, μερίδας του εγχώριου ακραίου κοινού. Εν τέλει, στο Κύτταρο το βράδυ της Παρασκευής, έχω την αίσθηση πως δεν υπήρχαν μόνο black metal-άδες, και αυτό λέει πολλά για το πώς διασώζεται και γιατί, το brandname των Νορβηγών. Η συναυλιακή μας checklist μόλις μειώθηκε κατά μια μπάντα.
