Madrugada: «Διαπιστώσαμε ότι γίναμε πιο δημοφιλείς κατά την απουσία μας»

Δε χρειάζονται πολλά λόγια για τους Madrugada και την ειδική σχέση που έχουν με τη χώρα μας, μιας και γι’ αυτούς έχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα. Υπάρχει μια παθιασμένη σχέση αγάπης μεταξύ ημών και των Νορβηγών, η οποία παρά το δεκαετές διάλειμμα που έκανε η μπάντα, εξακολουθεί άσβεστη να καίει. Μπορεί να τους είδαμε μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη μεγαλύτερη συναυλία που έχουν κάνει μέχρι σήμερα στην Αθήνα, όμως το Release Athens τους ενέταξε στο δυναμικό του για το καλοκαίρι, τοποθετώντας του σε εκλόγιμη θέση.

Ο τραγουδιστής και ο ντράμερ του συγκροτήματος, δηλαδή ο Sivert Hoyem και ο Jon Lauvland Pettersen, μας διέθεσαν τον χρόνο τους σε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που εμπλέκει το κίνητρο που πήραν από την ανταπόκριση της επετειακής περιοδείας για το "Industrial Silence", την καλλιτεχνική τους ανάγκη να συνεχίσουν το συγκρότημα, την επιθυμία τους να παίξουν πάλι σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα και την αδημονία τους για την επερχόμενη συναυλία στην Πλατεία Νερού. Ας διαβάσουμε τι μας είπανε.

Γεια σου Jon! Πώς είσαι;

Jon: Καλησπέρα. Όχι και άσχημα, όχι και άσχημα. Είμαστε έτοιμοι να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα.

Πότε έρχεστε;

J: Έχουμε μια συναυλία στη Ρουμανία και μετά αμέσως ερχόμαστε σ’ εσάς. Υποθέτω ότι ο καιρός είναι σπουδαίος στην Αθήνα.

Δε θα το έλεγα μέχρι πριν από μερικές μέρες, αλλά πλέον ναι, είναι ελληνικό καλοκαίρι. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

J: Δυστυχώς ο Frode έχει το παιδί του άρρωστο και δε θα μπορέσει να είναι μαζί μας. Ας περιμένουμε λιγάκι να μπει ο Sivert στην κουβέντα μας.

Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό.

J: Δεν είναι, όχι. Απλώς έπρεπε να μείνει στο σπίτι με τον μπαμπά του και να κάθεται στην αγκαλιά του όλη την ώρα! Οπότε θα ήταν λίγο δύσκολο για τον Frode να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Λοιπόν, θα καλέσω τον Sivert. Είχαμε μια συνέντευξη λίγο νωρίτερα και μάλλον τώρα ξεχάστηκε.

Να 'τος, μπήκε! Γεια σου Sivert! Πώς είσαι;

Sivert: Καλησπέρα. Λυπάμαι που άργησα.

Κανένα πρόβλημα! Λοιπόν, είμαι ο Παντελής από το rocking και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μας δίνετε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση μαζί σας. Είναι η πρώτη φορά που μιλάω με δύο μουσικούς ταυτόχρονα! Ελπίζω να σας πετυχαίνω στην καλύτερή σας φόρμα!

J: Δε γίνεται να μας πετύχεις και πολύ καλύτερα απ’ ό,τι είμαστε τώρα! Έχουμε ξεκινήσει τη σαιζόν των φεστιβάλ πριν από μερικές βδομάδες στη Δανία. Μέχρι σήμερα έχουμε παίξει κάπου επτά συναυλίες και νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι για την Ελλάδα.

Μετά την απουσία της μπάντας από τα πρόγραμμα για δέκα ολόκληρα χρόνια, το κοινό και οι χώροι που παίζαμε ήταν μεγαλύτερα από ποτέ

Η πρώτη σας περιοδεία μετά την επανασύνδεση, έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την κυκλοφορία του "Industrial Silence". Η αποδοχή της από το κοινό σας ώθησε μπροστά; Σας έδωσε δύναμη να συνεχίσετε με το συγκρότημα;

J: Η συγκεκριμένη περιοδεία έγινε σε μια πολύ θερμή ατμόσφαιρά, εμείς περάσαμε υπέροχα και οι εμφανίσεις ήταν πραγματικά υπέροχες. Διαπιστώσαμε ότι μετά την απουσία της μπάντας από τα πρόγραμμα για δέκα ολόκληρα χρόνια, το κοινό και οι χώροι που παίζαμε ήταν μεγαλύτερα από ποτέ. Εκτός αυτού, είχαμε και μεταξύ μας μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα στο tour bus. Υποθέτω ότι μέσα μας αποζητούσαμε αυτή την περιοδεία και ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για εμάς να ξεκινήσουμε να γράψουμε νέα τραγούδια, να βρούμε παλιές ιδέες από τα ράφια και να τις ξαναδουλέψουμε. Έτσι μας προέκυψε το "Chimes At Midnight".

Νιώθατε ότι το χρειαζόσασταν κιόλας κάτι τέτοιο; Εκτός από το εσωτερικό σας κίνητρο δηλαδή, σας βοήθησε να ξέρετε ότι υπήρχαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που επιθμούσαν τους Madrugada στις ζωές τους;

S: Ναι, έτσι νομίζω. Εννοώ, αυτή η περιοδεία ήταν πραγματικά μια έμπνευση για όλους μας. Γυρίσαμε όλον τον κόσμο και είδαμε σε πόσο πολλούς ανθρώπους είχαμε λείψει, βιώσαμε πολύ μεγάλο ενθουσιασμό για το συγκρότημά μας μετά από τόσα χρόνια. Κάτι τέτοιο δεν μπορείς και δεν πρέπει να το θεωρείς δεδομένο. Θα μπορούσες εύκολα να είχες ξεχαστείς ή να ήσουν πολύ λιγότερο δημοφιλής, κανείς δε σου εγγυάται για τίποτα. Η αντίδραση του κοινού λοιπόν ήταν κάτι που φυσικά μας ενέπνευσε πολύ.

J: Και προκειμένου να είμαστε relevant, ήταν δύσκολο για εμάς να συνεχίσουμε να συνέχεια τα παλιά τραγούδια. Ταξιδέψαμε μαζί, παίξαμε ολόκληρο το "Industrial Silence", η επετειακή περιοδεία κράτησε περίπου έναν χρόνο. Οπότε το προφανές και φυσικό επόμενο βήμα από αυτό ήταν να πάμε στο στούντιο ηχογράφησης και να δημιουργήσουμε νέα μουσική. Με αυτόν τον τρόπο νιώθουμε επίκαιροι, νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και με το κοινό μας.

Πώς ήταν η ανταπόκριση για το "Chimes At Midnight" και την αντίστοιχη περιοδεία; Εντάξει, δε μιλάω για την Ελλάδα, εδώ εμείς σας αγαπάμε πολύ!

S: Ήταν όλα πάρα πολύ καλά. Μάλιστα, στην περιοδεία τελικά καταφέραμε και παίξαμε ζωντανά σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου. Μετά από λίγο εντοπίσαμε και καταλήξαμε ποια τραγούδια μας ταιριάζουν καλύτερα σε συνδυασμό με τα παλαιότερα. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος, λάβαμε εξαιρετικές κριτικές και καταπληκτικές θέσεις στα charts. Το "Chimes At Midnight" πήγε πολύ καλά στη Γερμανία, ενώ ήταν νούμερο 1 στην Ελλάδα και στη Νορβηγία. Δε νομίζω ότι μπορούμε πραγματικά να ζητήσουμε περισσότερα, ήταν μια πραγματικά υπέροχη υποδοχή και ο κόσμος φάνηκε να συνδέεται με τα νέα τραγούδια όταν τα παίζαμε ζωντανά.

J: Είχαμε βέβαια και ένα παράδοξο, γιατί βγηκαμε σε περιοδεία αμέσως μετά την κατάργηση όλων αυτών των περιορισμών για τον κορωνοϊό, ξεκινήσαμε τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Σε ορισμένες περιοχές νιώθαμε ότι είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ο κόσμος είχε πάει σε μια συναυλία, σε ορισμένα μέρη οι άνθρωποι φορούσαν ακόμα μάσκες και γενικώς υπήρχε μια διστακτικότητα. Αλλά, όσον αφορά τις πωλήσεις εισιτηρίων, παίζαμε σε γεμάτους χώρους. Νιώσαμε όμως τον απόηχο της πανδημίας σαν μια από τις πρώτες μπάντες που περιοδεύσαμε την Ευρώπη, μετά τον κορωνοϊό, εισπράξαμε λίγο κι αυτό το συναίσθημα. Ευτυχώς ο κόσμος ήρθε στις συναυλίες μας και αυτή η περιοδεία ήταν ίσως η πιο επιτυχημένη μας, ειδικά εκτός Νορβηγίας. Ήταν ένα βήμα προς τα πάνω.

Πώς επιλέγετε ποια τραγούδια θα παίζετε κάθε βράδυ; Λέτε θα δούμε κάτι παραπάνω από "Grit" ή "Nightly Disease" στην Αθήνα;

S: Στα φεστιβάλ παραμένουμε λίγο πολύ στο ίδιο σύνολο κάθε βράδυ, με κάποιες μικρές προσαρμογές. Κάναμε μια προφανή προσαρμογή για την Ελλάδα αλλά δεν πρόκειται να πω τι είναι (σ.σ. γελάνε μαζί με Jon).

Μη χαλάς την έκπληξη!

S: Νομίζω ότι ο κόσμος θα είναι πολύ ευχαριστημένος με το setlist που θα παίξουμε, έχω την αίσθηση ότι θα πάει καλά στην Ελλάδα. Εμείς ανυπομονούσαμε να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ στην Ελλάδα, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που το έκανε αυτό το συγκρότημα τελευταία φορά. Το να επιστρέψουμε στην Ελλάδα και να παίξουμε σε ένα πραγματικό φεστιβάλ ήταν ένα ένα πράγμα που θέλαμε πολύ να κάνουμε αυτό το καλοκαίρι.

Η μέρα που παίζετε εδώ, είναι ημέρα εκλογών!

S: Ναι, το έχουμε μάθει αυτό. Ο κόσμος πρέπει να θυμηθεί να πάει να ψηφίζει και μετά να έρθει στη συναυλία. Θα έχουν χρόνο, μπορούν να κάνουν δύο πράγματα εκείνη την ημέρα!

Ακόμα και τα 90 λεπτά νιώθουμε ότι είναι ένα σύντομο set για εμάς

Σίγουρα!. Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σας αρέσει πολύ να παίζετε ζωντανά ή κάποιο τραγούδι που έχετε βαρεθεί να παίζετε;

J: Όχι, όχι, δεν έχουμε βαρεθεί κανένα μας τραγούδι. Μας αρέσει πολύ να τα παίζουμε ζωντανά. Το "Nobody Loves You Like I Do" από τον τελευταί δίσκο φαίνεται να είναι ένα τραγούδι που βοηθάει εμάς και το κοινό μας να συνδεόμαστε αμοιβαία για να απολαμβάνουμε τη στιγμή. Επίσης, ένα τραγούδι σαν το "Strange Color Blue", που είναι σήμα-κατατεθέν μας, μας φαίνεται πραγματικά δύσκολο να το παίζουμε. Οπότε υποθέτω ότι αυτό είναι το τραγούδι που πρέπει να παίζεται σε κάθε μας συναυλία.

S: Υπάρχουν αρκετά τραγούδια που αισθανόμαστε ότι είναι απαραίτητο να παιχτούν. Έτσι, χρειάζεται πραγματικά να παραλείπουμε κάποια από τα αγαπημένα μας όταν βρισκόμαστε για παράδειγμα σε ένα φεστιβάλ όπου έχουμε μόνο 75 ή 90 λεπτά στη διάθεσή μας. Ακόμα και τα 90 λεπτά νιώθουμε ότι είναι ένα σύντομο set για εμάς. Από τον νέο δίσκο, ίσως το αγαπημένο μου να παίζω ζωντανά είναι το "Stabat Mater", είναι ένα τραγούδι γεμάτο νόημα που το λατρεύω.

Ξέρετε, μου αρέσει πολύ όταν ένα συγκρότημα υποστηρίζει την τελευταία του δουλειά και φαίνεται να πιστεύει σε αυτή. Και αυτά που μου λέτε τώρα δείχνουν ότι εσείς πιστεύετε στην τελευταία σας δουλειά. Μου αρέσει πολύ, με κάνει να νιώθω ότι αυτή η μπάντα που το κάνει αυτό είναι ζωντανή.

S: Συμφωνώ. Γιατί ως καλλιτέχνης, πάντα ανυπομονείς και βλέπεις μπροστά, πάντα σκέφτεσαι έτσι. Υποθέτω ότι είναι έτσι με όλα ή τουλάχιστον με τα περισσότερα συγκροτήματα. Υπάρει ένα αίσθημα ελπίδας που συνδέεται με αυτό. Να προχωράς, να κάνεις σχέδια, να γράφεις νέα μουσική και να θέλεις να δείξεις αυτή τη μουσική σε ανθρώπους. Αυτό δίνει πολλά στον καλλιτέχνη σε προσωπικό επίπεδο, δίνει ελπίδα και σε κρατά σε εγρήγορση. Κι αν δε σε κάνει να νιώθεις νέος, τουλάχιστον σε κάνει να μη νιώθεις γέρος.

Το "Chimes At Midnight" ήταν ο πρώτος σας δίσκος χωρίς καθόλου τον Robert. Η ζωή συνεχίζεται, αλλά θα θέλατε όμως να μας πείτε πώς ήταν η διαδικασία συγγραφής και ηχογράφησης αυτού του δίσκου; Νιωθατε καθόλου περίεργα ή έγιναν όλα με φυσικό τρόπο;

J: Ήταν μια πολύ σύντομη και έντονη περίοδος γραψίματος, γιατί αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε τον νέο δίσκο στα τέλη του φθινοπώρου του 2019. Ήταν μια πολύ ταραχώδης περίοδος σύνθεσης τραγουδιών. Ο Sivert είχε μερικά τραγούδια από την εποχή των Paradise, ο Frode κι εγώ είχαμε άλλες ιδέες στα δικά μας. Η βασική ιδέα όμως ήταν το να σταθούμε στους ώμους της ζωντανής μπάντας που είχαμε γίνει το 2019. Παίξαμε σχεδόν 100 συναυλίες, νιώθαμε ότι είχαμε γίνει πραγματικά σφιχτοί ως οντότητα και θέλαμε η διαδικασία ηχογράφησης να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι ήμασταν ζωντανοί. Ήταν λοιπόν μια σύντομη και έντονη περίοδος γραψίματος και μια αντίστοιχα σύντομα και έντονη περίοδος ηχογράφησης στο Λος Άντζελες όπου ηχογραφήσαμε όλα τα τραγούδια ζωντανά. Ο δίσκος είχε σε μεγάλο βαθμό αυτή τη ζωντανή ατμόσφαιρα και ηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο.

Εξακολουθείτε να παίζετε με τον Cato και τον Christel στην κιθάρα. Ξέρω ότι έπαιζαν με τον Sivert παλιότερα, αλλά πώς είναι η χημεία σας ως πενταμελές συγκρότημα τώρα;

S: Όντως, εγώ παίζω μαζί τους για πολύ καιρό, αλλά ο Cato ήταν πάντα φίλος του συγκροτήματος από τα πρώτα χρόνια και επίσης ήταν πολύ καλός φίλος του Robert. Ήμασταν οπαδοί της μπάντας του Cato, των Cato Salsa Experience, ήταν μια καταπληκτική γκαράζ μπάντα των αρχών της δεκαετίας του 2000 εδώ στη Νορβηγία. Ο Cato και ο Christel είναι φίλοι του συγκροτήματος και Νορβηγοί μουσικοί κάποιας ηλικίας. Ανήκουμε στην ίδια γενιά και έτσι απλά καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και τα πάμε πολύ καλά. Οπότε, είναι ιδανικοί για εμάς.

J: Τόσο μουσικά όσο και κοινωνικά, είναι απλά υπέροχοι, υπέροχοι φίλοι. Αυτό είμαστε πια. Μια παρέα φίλων. Περιοδεύουμε για αρκετά χρόνια πια, νιώθουμε έχουμε γίνει μία σφιχτή μονάδα και σίγουρα είμαστε πια πολύ στενοί φίλοι.

Πώς σας επηρέασε ο κορονοϊός;

J: Όλα τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν προσπαθούμε να τελειώσουμε τον δίσκο στο Λος Άντζελες. Μας έδιωξαν από τις ΗΠΑ στις 13 Μαρτίου 2020, είχαμε προλάβει να ηχογραφήσουμε το μπάσο, τα ντραμς και κάποια άλλα βασικά κομμάτια. Αναγκαστήκαμε όμως να τελειώσουμε τον δίσκο μέσω Skype με τον παραγωγό μας. Ο κορονοϊός πραγματικά μετέτρεψε τη διαδικασία δημιουργίας ενός δίσκου σε κάτι πάρα πολύ δύσκολο τρόπο. Αντί να κάθεσαι στο ίδιο δωμάτιο, χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος. Ευτυχώς είχαμε ξεκάθαρο όραμα για το πώς θέλαμε να είναι ο δίσκος μας. Οπότε ναι, η πανδημία επηρέασε τον τρόπο που έγινε ο δίσκος μας, αλλά ευτυχώς υπήρχε μια έντονη αίσθηση του οράματος για το πώς έπρεπε να είναι και έτσι υποθέτω ότι φτάσαμε εκεί σχετικά σύντομα.

Το συγκρότημα φαίνεται ότι μεγάλωσε μέσω των ψηφιακών πλατφορμών ενώ ουσιαστικά δεν υπήρχε

Τώρα έχετε οικογένειες και μάλλον ο χρόνος σας είναι περιορισμένος, αλλά ακούτε νέα καθόλου συγκροτήματα ή νέα μουσική.

S: Προσπαθούμε! Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πραγματικά καινούργιο. Θα σου έλεγα κάτι σαν τον Father John Misty, τη Sharon van Etten, τη Lana del Rey, αλλά δεν είναι πραγματικά νέοι καλλιτέχνες πια. Βέβαια, υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα, ακόμα και παλιά, που μπορεί να είναι καινούργια για σένα και να σου εμφανίζονται. Σε γενικές γραμμές προσπαθούμε να παρακολουθούμε λίγο τι γίνεται

J: Πάντως όλοι θέλουμε πολύ να δούμε τους Wet Leg την Κυριακή.Αυτοί ναι, είναι πολύ καινούργιοι.

Είναι πολύ φρέσκιοι!

J: Σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είναι φρεσκότατοι.

S: Ναι, είναι κουλ. Μου αρέσουν κι εμένα.

Έχετε βιώσει μεγάλες αλλαγές στη μουσική βιομηχανία. Τι πιστεύετε για τη σημασία των ψηφιακών πλατφορμών στη μουσική σήμερα;

J: Οι ψηφιακές πλατφόρμες ήταν σίγουρα ένα καλό εργαλείο στα χέρια μας από την άποψη ότι η μπάντα μας απουσίαζε για 10 χρόνια. Χάρη στις ψηφιακές πλατφόρμες όπως το Spotify η μουσική φαίνεται να διαδίδεται σε όλο τον κόσμο και προσελκύουμε νέους οπαδούς. Το συγκρότημα φαίνεται ότι μεγάλωσε μέσω αυτών των πλατφορμών ενώ ουσιαστικά δεν υπήρχε. Οπότε αυτή είναι μια θετική πτυχή τους. Έχουν βέβαια και δεκάδες μειονεκτήματα...

...αλλά ας μιλήσουμε για τα θετικά. Τι να περιμένουμε από τη συναυλία στην Αθήνα σε λίγες μέρες;

S: Θα είναι τέλεια. Θα απογοητευτώ πολύ αν δεν είναι τέλεια! Εμείς έχουμε μεγάλη αυτοπεποίθηση σε αυτό το σημείο, οι τελευταίες τρεις συναυλίες που δώσαμε το περασμένο Σαββατοκύριακο που ήταν από τις καλύτερες που έχουμε κάνει ποτέ. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και με το setlist που έχουμε τώρα, είναι τύπου greatest hits, έχει όλα τα γνωστά μας κομμάτια, αλλά έχει και κάποια όχι τόσο γνωστά.

J: Ξεκινάει με μια βόμβα! Θα λάβετε το 100% από την αρχή. Θα είναι ένα συμπιεσμένο, έντονο φεστιβαλικό σόου που θα έχει τα καλύτερα των Madrugada.

Από ποιον μουσικό θα θέλατε να πάρετε εσείς συνέντευξη, αν είχατε την ευκαιρία;

S: Αν μπορώ να έχω και ανθρώπους που δεν ζουν πια, θα έλεγα τον Jimi Hendrix ή τον Elvis.

J: Τηλεφώνησε αυτή τη στιγμή κιόλας στον Ringo Starr. Είμαι πραγματικά περίεργος για αυτή τη γάτα! Ο Sivert στη συνέντευξη που δίναμε πριν λίγο, να ξέρεις ότι ανέφερε τον Sting, μάλλον με αυτόν θα ήθελε να μιλήσει!

S: Το έκανα όταν με ρώτησε για ένοχες απολαύσεις! Δεν θα με πείραζε να μιλήσω να μιλήσω με τον Sting, μου φαίνεται ένας πολύ αξιοπρεπής τύπος!

Sivert, έχεις βγάλει ζωντανό δίσκο από το Ηρώδειο. Όσο σε περιμέναμε με τον Jon, του πρότεινα να κοιτάξετε να κάνετε μια συναυλία εκεί με τους Madrugada. Απλώς ρίχνω την ιδέα.

S: Έχει συζητηθεί ήδη!

J: H μεγάλη πρόκληση είναι οι περιορισμοί ήχου. Kαταλαβαίνω ότι τα πράγματα εκεί είναι πολύ αυστηρά.

S: Είναι αρκετά περιορισμένα τα πράγματα, ναι. Ήταν λίγο σοκ για μένα όταν ήρθαμε με τη μπάντα μου. Αυτή τη φορά πάντως θέλαμε να παίξουμε συγκεκριμένα σε μια κανονική σκηνή, σε ένα κανονικό φεστιβάλ. Πάει πολύς καιρός από τότε που το έχουμε κάνει στην Ελλάδα.

Είναι ένας ωραίος χώρος, δίπλα στη θάλασσα, οπότε νομίζω ότι θα σας αρέσει κι εσάς πολύ. Παιδιά, οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σας!

S: Απλώς ανυπομονούμε να ξαναδούμε το ελληνικό κοινό μας. Πάντα περνάμε υπέροχα στην Ελλάδα. Οπότε το περιμένουμε με ανυπομονησία.

Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Τα λέμε σε λίγες μέρες.

S, J: Τα λέμε σύντομα. Να προσέχεις.