Trouble, Mahakala, Human Asteroid @ An Club, 08/11/14

Το βράδυ που στέναξαν οι Gibson

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 11/11/2014 @ 01:52
Ένα από τα απωθημένα των εγχώριων, παραδοσιακών doomsters ήταν για πάρα πολλά χρόνια μια συναυλία των θρυλικών Trouble. Το όνειρο που έγινε καταρχάς πραγματικότητα το 2007 στο Gagarin, το 2011 στο Fuzz είχε μετατράπηκε για αρκετούς σε εφιάλτη. Το Σάββατο το βράδυ στο An Club, η  αφιερωμένη στο ιστορικό ντεμπούτο του 1984 τρίτη εμφάνιση των Αμερικανών στην χώρα μας (με τρίτο διαφορετικό τραγουδιστή), ήρθε για να αποκαταστήσει την τάξη, αν και πολύ φοβάμαι πως θα είναι και η τελευταία τους επί ελληνικού εδάφους, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά, ξεκινώντας από τους Human Asteroid που άνοιξαν το live λίγα μόλις λεπτά μετά από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, όταν δηλαδή το πλήθος των παρευρισκομένων  μπορούσε να εκτιμηθεί με απόλυτη ακρίβεια. Στο μισάωρο περίπου που τους αναλογούσε παρουσίασαν συνολικά πέντε κομμάτια, κινούμενοι στα ύφος σχημάτων όπως οι Soundgarden και οι Kuyss.

Human Asteroid

Χωρίς να ξεχωρίσει ιδιαίτερα κάποια στιγμή ή κάποιο μέλος της πεντάδας για τις δυνατότητές του, και χωρίς να έχουν δυστυχώς καλό ήχο, άφησαν την εντύπωση ενός καλοδουλεμένου συνόλου, ιδιαίτερα ελκυστικού για τους λάτρεις του αμερικάνικης προέλευσης σκληρού και εναλλακτικού rock ήχου των αρχών της δεκαετίας του ’90, μπολιασμένου με κάμποσες δόσεις ψυχεδέλειας.

Τα επόμενα 45 λεπτά της ζωντανής δράσης άνηκαν ολοκληρωτικά στους Mahakala, οι οποίοι παρά την εξαιρετική τους παρουσία, δεν κατάφεραν να ξεσηκώσουν ένα κοινό που αν και ευγενικότατο, φαινόταν ότι είχε βρεθεί στο An μόνο για τους headliners. Με καλύτερο ήχο από τους προκατόχους τους στην σκηνή, απέδωσαν άψογα το evil στιχουργικής heavy rock που τους χαρακτηρίζει, βγάζοντας παράλληλα μπόλικη ενέργεια.

Mahakala

Ανάμεσα σε δύο πολύ καλούς κιθαρίστες, δέσποζε η μορφή του εξαιρετικού τραγουδιστή, μπασίστα και frontman Δημήτρη Κώτση, αλλά και ενός ικανότατου drummer που με το παίξιμό του ανέβαζε ακόμη περισσότερο το επίπεδο της μπάντας. Με την συγκεκριμένη εμφάνιση εν τέλει οι Mahakala δικαιολόγησαν πλήρως τον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά τους, αφήνοντας στον υπογράφοντα που τους έβλεπε για πρώτη φορά υποσχέσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα σε κάποια περισσότερο εντός έδρας εμφάνιση.

Δέκα λεπτά μετά τις 23:00 είχε έρθει η στιγμή που περίμεναν οι αμετανόητοι φίλοι της πεντάδας από το Σικάγο, καθώς οι Franklin, Wartell, Thomas, Lira και Hultz πήραν τις θέσεις τους στην μικρή σκηνή του An. Το σύντομο intro οδήγησε στο φοβερό και τρομερό "The Tempter", πρώτο από τα έξι κομμάτια του 30-χρονου πλέον ομώνυμου ντεμπούτου των Trouble (γνωστού αργότερα και ως "Psalm 9") που παίχτηκαν κολλητά κατά το πρώτο μισό του main set.

Trouble

Το "Assassin" που ακολούθησε προσέφερε πολύ νωρίς την κορυφαία στιγμή της βραδιάς. Bruce Franklin και Rick Wartell, ήτοι ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα στην ιστορία του metal με βάση τα ηχογραφήματά τους, στήθηκαν στην μέση της σκηνής για το συγκλονιστικό διπλό σόλο του κομματιού, προκαλώντας ακαριαία ανατριχίλα από την κορφή μέχρι το πάτωμα.

Ο πρώτος με το ταυράκι, το χαρακτηριστικό μαύρο μαντήλι δεμένο στο κεφάλι και το παλιακό μουστάκι, και ο δεύτερος με αιχμή τηv Flying V, συνέχισαν να παραδίδουν απλόχερα κατακλυσμιαία riff και επικά με όλες τις σημασίες της λέξεως solo, έχοντας ως άξιους συμπαραστάτες τον ικανότατο frontman και ερμηνευτή Kyle Thomas, και το στιβαρό rhythm section των Marko Lira (τύμπανα) και Rob Hultz (μπάσο).

Trouble

"Psalm 9", "Bastards Will Pay", "Endtime" και "Revelation (Life Or Death)" συμπλήρωσαν το παζλ με τα κομμάτια του -καθοριστικού για την διαμόρφωση και εξέλιξη του doom metal- ντεμπούτου του 1984, τα περίεργα μέτρα του οποίου έδωσαν την θέση τους στα περισσότερο στρωτά κομμάτια της μετέπειτα δισκογραφίας, συν μία διασκευή στους γεννήτορες του ιδιώματος.

Το άτυπα δεύτερο μισό του main set ξεκίνησε δυναμικά με το "When Τhe Sky Comes Down", opening track του περσινού και πολύ καλού κατ’ εμέ -σε αντίθεση με το κοράκι- "The Distortion Field", με τους τόνους να πέφτουν στο υπέροχο ψυχεδελικό "Flowers". Το "Wickedness Οf Man" από το "The Skull",  δύο ακόμη καινούρια κομμάτια, και το πολύ "At The End Of My Daze" οδήγησαν στο πρώτο φινάλε με την διασκευή του "Supernaut" των Sabbath.

Trouble

Δεν λέω, καλές και άγιες οι διασκευές στην αγία τετράδα των Iommi / Ward /Butler / Osbourne όταν αποδίδονται με σεβασμό και attitude, αλλά όταν διασκευάζουν Sabbath αυτοί που πρέπει, είναι αλλιώς. Μετά από ένα ελάχιστο διάλειμμα για μερικές μόνο ανάσες, η μπάντα επέστρεψε υπό επευφημίες για δύο ακόμη κομμάτια μέσα από το "Trouble" του 1990, και αποχώρησε εν τέλει λίγο μετά τις 00:30.

Αποτιμώντας σε λίγες γραμμές την απόδοση των Trouble και την ανταπόκριση του κοινού που μισο-γέμισε το An, θα έλεγα πως όλα κύλησαν ιδανικά. Από την μία η μπάντα απέδωσε εξαιρετικά, έχοντας (με κριτήριο τα όσα έχουμε συνηθίσει) πολύ καλό ήχο. Ο όχι και τόσο καινούριος Kyle Thomas (είχε βρεθεί στους Trouble και στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μετά την πρώτη αποχώρηση του χαρισματικού Eric Wagner χωρίς να δισκογραφήσει), ξόρκισε τις κακές αναμνήσεις από την παρουσία του χαρισματικού ως frontman, αλλά αδύναμου φωνητικά Cory Klarke στο Fuzz, και απέδειξε ότι αξίζει την φανέλα του βασικού.

Trouble

Εξαιρουμένου του frontman, τα περισσότερα βλέμματα τραβούσε ο Franklin, και επειδή έπαιρνε πάνω του τα περισσότερα solo, αλλά και λόγω της περίσσειας διάθεσης που επέδειξε, με άξιο συμπαραστάτη τον Hultz που πρότασσε ουκ ολίγες φορές το επιβλητικό Firebird. Γενικότερα και τα πέντε μέλη έδειξαν να απολαμβάνουν το live, κάτι που ισχύει σίγουρα και για το μικρό σε μέγεθος, αλλά ιδιαιτέρως εκδηλωτικό κοινό.

Τέλος, επιτρέψτε μου να εκφράσω μία μικρή ένσταση για το setlist και την συνολική διάρκεια. Είναι κατανοητό ότι η επιλογή να τιμηθεί ένα συγκεκριμένο άλμπουμ θα είχε ως αποτέλεσμα να απουσιάσουν κάποια σχετικά καθιερωμένα κομμάτια, όταν όμως έχεις οκτώ από πολύ καλά έως σπουδαία άλμπουμ και μια 30-χρονη πορεία στην δισκογραφία, τα δεκαπέντε κομμάτια με συνολική διάρκεια που μόλις ξεπερνούσε τα 80 λεπτά δεν θα πρέπει να θεωρούνται αρκετά, παρά την εξεραιτκή εν γένει εμφάνιση (πού είναι το "Manic Frustration", οέο;).

Trouble

Δεν ξέρω εάν έφταιγε η δαιμονοποιημένη βροχή, η παράλληλη συναυλιακή δραστηριότητα, η προηγούμενη εμπειρία ή η απουσία του χαρισματικού Eric Wagner, το σίγουρο είναι ότι όσοι δεν ήρθαν έχασαν, με την μικρή προσέλευση να καθιστά δυστυχώς εξαιρετικά αμφίβολο το ενδεχόμενο μιας ακόμη εμφάνισης των Trouble στην χώρα μας. Όπως και να 'χει, θα χαρώ πάρα πολύ εάν κάποια στιγμή μας ξανάρθουν, και περισσότερο εάν τότε η προσμονή του κοινού να είναι ανάλογη της ιστορίας των Αμερικανών.
SETLIST

The Tempter
Assassin
Psalm 9
Bastards Will Pay
Endtime
Revelation (Life Or Death)
When The Sky Comes Down
Flowers
Wickedness Of Man
Paranoia Conspiracy
Hunters Of Doom
At The End Of My Daze
Supernaut (διασκευή Black Sabbath)

Encore:
R.I.P.
All Is Forgiven

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Panos Mattheogiannis / Noisyphotos.com
  • SHARE
  • TWEET