Διάφανα Κρίνα: «Ο Θάνος ήταν ένα κομμάτι της προσωπικής μας ιστορίας»

Ο Παντελής Ροδοστόγλου μιλά για την πορεία του συγκροτήματος μέσα στον χρόνο

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 30/01/2018 @ 11:17

Τα Διάφανα Κρίνα αποτελούν αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ελληνικής rock σκηνής, με σπουδαία δισκογραφία και έντονη καταγεγραμμένη παρουσία στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας. Η επεισοδιακή διάλυσή τους έριξε βαριά σκιά και η πολυπόθητη επανένωσή τους σφραγίστηκε εν τέλει μία για πάντα με εκείνες τις δύο ιστορικές βραδιές στην Τεχνόπολη. Η απώλεια του Θάνου έφερε τον κιμπορντίστα Παναγιώτη Μπερλή στο μικρόφωνο, με την νέα πεντάδα να συνεχίζει το ταξίδι που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1990. Με αφορμή την συναυλία του Σαββάτου στο Fuzz, θέσαμε στον μπασίστα και στιχουργό Παντελή Ροδοστόγλου ερωτήματα σχετικά με το άμεσο μέλλον του συγκροτήματος, αλλά και συγκεκριμένες πτυχές του παρελθόντος. Ακολουθούν αναλυτικά τα όσα μας είπε.

Θάνος Ανεστόπουλος

Τα Διάφανα Κρίνα έχουν να διαχειριστούν μια βαριά κληρονομιά και μια μεγάλη απώλεια. Με ποιους όρους έχετε επιστρέψει στα δρώμενα και πώς σκοπεύετε να πορευθείτε;

Δεν είναι εύκολο, πραγματικά. Όμως η μουσική είναι η ζωή μας. Είμαστε ένα πολύπειρο συγκρότημα, που μας ενώνει μια βαθιά φιλία δεκαετιών. Και έχουμε τρομακτικές, εξωανθρώπινες αντοχές, σμιλεμένες στην απάνθρωπη συνθήκη του τι σημαίνει να είσαι ένα δημιουργικό σύνολο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια κλονιστήκαμε από κάποια άσχημα γεγονότα, όπως η  διάλυση της μπάντας και ο θάνατος του Θάνου. Ο Θάνος ήταν φίλος και συνεργάτης μας και ένα κομμάτι της προσωπικής μας ιστορίας. Τον κρατάμε τρυφερά στη μνήμη μας και συνεχίζουμε. Αυτό θα ήθελε και ο ίδιος από εμάς, αυτό θα θέλαμε να κάνουν και οι αγαπημένοι μας, όταν θα φύγουμε κι εμείς από αυτή τη ζωή.

Στην προηγούμενη, σπουδαία διαδρομή σας υπήρξε δυνατό φως και βαθύ σκοτάδι. Υπάρχουν πράγματα που σας βαραίνουν και δαίμονες που θέλετε να εξορκίσετε; 

Σαφώς και υπάρχουν. Οι ανθρώπινες σχέσεις, πολλές φορές είναι σαν εκείνα τα δωμάτια, που έλεγε ο Ρέιμοντ Κάρβερ, όπου «οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο». Δυστυχώς ζούμε μέσα στην παρεξήγηση και εκεί διαγράφουμε τους κύκλους της ζωής μας. Το να είσαι άνθρωπος -και δη μεσήλικας όπως εμείς- σημαίνει να κουβαλάς, κάθε στιγμή, σαν κουρελιασμένη σημαία την πείρα σου. Αυτό το απάνθρωπο που άντεξες. Και πέρα απ' όλα αυτά, υπάρχει και το βάρος του χρόνου και της θνητότητας. Όμως όλα τα παραπάνω είναι και οι λόγοι που γράφει κανείς. Οπότε, υπό μία έννοια, όλα όσα μας βαραίνουν και θέλουμε να ξορκίσουμε, βρίσκονται μέσα στη μουσική, στους στίχους και στα τραγούδια μας.

Διάφανα Κρίνα

Εκτός από τις συναυλίες, με την επόμενη στο Fuzz το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου, υπάρχει σχεδιασμός για την κυκλοφορία νέου δίσκου;

Έχουμε ηχογραφήσει ήδη τέσσερα νέα τραγούδια, τα οποία τα έχουμε αναρτήσει στο κανάλι του συγκροτήματος στο YouΤube και εργαζόμαστε εντατικά για να ολοκληρώσουμε και τα υπόλοιπα. Με απώτερο στόχο να ολοκληρώσουμε έναν δίσκο. Ελπίζουμε πριν από το καλοκαίρι. Στη συναυλία μας στο Fuzz, θα τα παρουσιάσουμε και τα τέσσερα, συν ένα που μόλις τελειώσαμε και λέγεται "Ντύλαν Τόμας".

Τόσο η ακρόαση των τραγουδιών σας, όσο και η ζωντανή εμπειρία, προσφέρουν ξεχωριστές συγκινήσεις. Πόσο διαφορετικές καταστάσεις είναι οι συναυλίες σε σχέση με τις ηχογραφήσεις και τους δίσκους;

Είναι, πράγματι, δύο διαφορετικοί κόσμοι που ο καθένας όμως έχει τη σπουδαιότητα και τη σημασία του. Η ηχογράφηση ενός δίσκου είναι μια πιο «ψυχρή», τεχνική διαδικασία που όμως απαιτεί υψηλά επίπεδα αυτοσυγκέντρωσης, καθώς από το αποτέλεσμά της κρίνονται πολλά, όσον αφορά την τελική παρουσίαση και καταγραφή των τραγουδιών. Οι συναυλίες, απ’ την άλλη, λόγω της αμεσότητας και της επικοινωνίας κόσμου και συγκροτήματος, είναι ένα πεδίο όπου πολλά μπορούν να συμβούν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ο διονυσιασμός και η μέθεξη, που είναι και τα ζητούμενα.

Διάφανα Κρίνα

Το επτάιντσο του '94 και οι δύο πρώτοι δίσκοι ανταλλάσσουν χέρια αντί εκατοντάδων Ευρώ. Υπάρχει πρόθεση και δυνατότητα για την επανακυκλοφορία τους;

Είμαστε ενήμεροι γι' αυτό που λέτε, όμως είναι κάτι που μας ξεπερνάει και δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να επέμβουμε σε αυτό το ιδιότυπο χρηματιστήριο, που αφορά ιδιώτες παθιασμένους με το βινύλιο. Τα δικαιώματα του επτάιντσου στο οποίο αναφέρεστε, αλλά και των δύο πρώτων μας δίσκων, ανήκουν στην πρώην δισκογραφική μας εταιρεία,την Wipe Out, που είναι και η αρμοδιότερη για την επανακυκλοφορία τους.

Για προφανείς λόγους, τα τραγούδια σας ξεχωρίζουν καταρχάς για τους στίχους, ωστόσο και η μουσική υπήρξε πάντοτε ιδιαίτερη και προσεγμένη. Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία;

Δεν θεωρούμε τους στίχους ξεκομμένους από τη γενικότερη ατμόσφαιρα των τραγουδιών μας. Νομίζουμε πως στίχοι, μουσική και φωνή συμμετέχουν αρμονικά στην προσπάθεια να αποδοθούν με τον καλύτερο τρόπο οι ιδέες και τα συναισθήματά μας και εξυπηρετούν το ένα το άλλο. Όσο για τη δημιουργική διαδικασία, χρησιμοποιούμε όλους τους τρόπους που μπορεί να φανταστεί κανείς, ανάλογα με τις διαθέσεις και τη στιγμή. Τελευταία χρησιμοποιούμε πολύ τις δυνατότητες που μας δίνει η τεχνολογία. Ο εκάστοτε συνθέτης καταγράφει σε ένα πρόγραμμα, ολοκληρωμένη τη μουσική του πρόταση-ιδέα και τη στέλνει στους υπόλοιπους, όπου ο καθένας βάζει τα μέρη του. Έπειτα προστίθονται και οι στίχοι. Στη συνέχεια μαζευόμαστε στο στούντιο, όπου δοκιμάζουμε τις συνθέσεις σε πραγματικό χρόνο πλέον. Κάπως έτσι.

Διάφανα Κρίνα

Θεωρώ ότι κερδίσατε εξαρχής αρκετούς φίλους από διαφορετικούς μουσικούς χώρους. Πώς βιώσατε την άνθηση των Κρίνων μέσα στην άνθηση της σκηνής και πόσο διαφορετικές είναι σήμερα οι συνθήκες;

Ήταν άλλα χρόνια, οπωσδήποτε. Ήμασταν νεότεροι, ενωμένοι, με τη δημιουργική ορμή του πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος, που έχει συνείδηση της αξίας του. Και ζήσαμε μεγάλες χαρές, μέσα σε μια περιρρέουσα ατμμόσφαιρα όπου ένιωθες πως κάτι συμβαίνει πραγματικά. Και κατά τη γνώμη μας συνεχίζει να συμβαίνει, αφού εμφανίζονται διαρκώς καινούργια συγκροτήματα αποτελούμενα από νέους ανθρώπους, παθιασμένους και με μία διάθεση να τα πούνε στα ίσια. Όσον μας αφορά, εκ των πραγμάτων, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Όμως συνεχίζουμε, με την ίδια όρεξη και αγάπη για τη ζωή και τη δημιουργία. Και γιατί το χρωστάμε στους εαυτούς μας.

  • SHARE
  • TWEET