Το Footnotes πάει Φολέγανδρο
Και ασχολείται -με διαφορά φάσης- με τους έξυπνους μαλάκες, τους βλαμμένους μαλάκες και τον Θηβαίο
«Λίγες οι ενδείξεις ότι οι μουσικές για τις οποίες μιλάμε υπάρχουν ή υπήρξαν ποτέ»
Όπως αντιληφθήκατε, τις δύο περασμένες Παρασκευές δεν είχαμε Footnotes και, ‘σχωράτε με αν σας την σπάω, μα ετούτη η στήλη θα είναι λίγο έκρυθμη αυτές τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες, αντιτιθέμενη σε κάθε περιοδική συνάρτηση, έως ότου έρθει ο Σεπτέμβρης-τα-κεφάλια-μέσα και ουχί έως ότου ακουστεί το πρώτο «καλό χειμώνα» από τον πιο εκνευριστικό γνωστό σου, κάπου πριν τον Δεκαπενταύγουστο.
Τα πράγματα εδώ, που λέτε, κυλούν στους δικούς τους ρυθμούς. Λίγες είναι οι ενδείξεις σε αυτά τα 32 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαμνωδών εκτάσεων και πάλλευκων καταλυμάτων ότι οι μουσικές για τις οποίες μιλάμε σε τούτο δω το διαδικτυακό περιοδικό υπάρχουν ή υπήρξαν ποτέ.
Μοναδικές υπόνοιες, καμιά rock μπλούζα 15-χρονου Σκανδιναβού, που τον έσυραν οι γονείς του με το ζόρι και αυτό τους ακολουθάει στα σοκάκια, πάντα δύο βήματα πίσω με το τάμπλετ στο χέρι, μια ωραία καφετέρια χάμω, στο Καραβοστάσι, με θέα τα πλεούμενα, και ένα μπαρ ξενοδοχείου στην άκρη του απότομου γκρεμού της χώρας που εμμένει σε ερωτιάρικη indie pop.
«Τώρα πια, όλα τα νησιά είναι γεμάτα με την περιπετειώδη ανησυχία του neo-νεοέλληνα για καλή φουμπού φωτό»
Εκείνο που μου έκανε αίσθηση, είναι ότι τα καταφέραμε να γίνουμε πιο γραφικοί και από τους ξένους τουρίστες. Παλιά έβλεπες τους Γερμανούς με ποτήρια μπύρας επιπέδου κινέζικου βάζου της γιαγιάς και κορόιδευες. Έβλεπες Κινέζους με τις Nikon κρεμασμένες στους λεπτούς λαιμούς και κορόιδευες. Έβλεπες Αγγλίδες στη σειρά να είναι ένα με τα πεζούλια, σαν απομεινάρια επίθεσης ουάητ γουόκερς, ώρες πριν ξημερώσει και κορόιδευες.
Τώρα πια, όλα τα νησιά είναι γεμάτα με την περιπετειώδη ανησυχία του neo-νεοέλληνα να βρεθεί μέσα σε πουρνάρια, στις κορυφές ξωκλησιών που περπατάς τρεις ώρες μέσα στον καυτό ήλιο για να τα φτάσεις (μιλάμε για άτομα που υπό άλλες προϋποθέσεις δε θα σηκώνονταν από ξαπλώστρα αν δεν έκλειναν δεκάωρο), σε απότομους γκρεμούς, σκαρφαλωμένοι ωσάν κρι-κρι σε πεζούλια λίγων εκατοστών, απλά για να τραβήξουν τις πολυπόθητες φωτογραφίες για το Facebook. Αν είναι τυχεροί, κάποια από αυτές θα προκύψει κάβερ φωτό. Αν είναι γυναίκες, ο τριψήφιος αριθμός like σε τόσο σαγηνευτικά μέρη είναι προδικασμένος.
«Παντού μυρίζει το λιβάνι από ένα αρκούντως μυστικιστικό τελετουργικό. Μια σιωπηλή κατανόηση πλανάται στον αέρα.»
Μπορεί να νομίζετε ότι υπερβάλλω για να δείξω την διαφορετικότητά μου και να αισθανθώ καλύτερα ή ότι είμαι μίζερος ή ότι ανήκω στους κλασικούς γκρινιάρηδες ή ότι δεν έχω τίποτα καλύτερο να γράψω –που δεν έχω- αλλά μόνο αν το δείτε θα με νιώσετε.
Εδώ, πέρα από μία από τις ομορφότερες χώρες νησιού που έχει δει κανείς, πετυχαίνει σε κάθε σημείο από δεκαπέντε ζευγάρια στη σειρά, με τις κοπελιές να παίρνουν τις σουφρωμενότερες εκ των ποζών τους, με νάζι και σκέρτσο που θα ζήλευε υπάλληλος καμπαρέ του μεσοπολέμου, σε ένα αρκούντως μυστικιστικό τελετουργικό και μια σιωπηλή κατανόηση από το ένα μοντέλο στο αντίπερα άγνωστο μοντέλο: «μπορεί τώρα να φαινόμαστε χαζές έτσι όπως στεκόμαστε, αλλά μπρος στα κάλλη του φουμπού τι είναι λίγες στιγμές αμηχανίας;»
Footnotes
♠ Σχετικά με το όλο θέμα του Θηβαίου και της εμετικής συνέντευξης που έδωσε… Πρόκειται για απόψεις που θα μπορούσαν να αρθρωθούν μόνο ως σάτιρα των κενών επιχειρημάτων των αφελέστερων εκπροσώπων της γενιάς του ρακή-μεζέ. Προφανώς δεν χρήζουν αντεπιχειρημάτων. Ούτε η συγγνώμη του σήμαινε τίποτα. Μοναδική εξιλέωση, κατ’ εμέ, θα αποτελούσε το «ήμουν πιωμένος ρε μάγκες, τι να κάνουμε», το οποίο ίσως και να είναι αλήθεια όπως τον ακούω. Κοιτάχτε, από μαλάκες μουσικούς έχουμε πολλούς, αυτό είναι δεδομένο. Και στις μουσικές μας, ουκ ολίγοι μαλάκες έχουν κάνει επιτυχία και οι προκλητικές δηλώσεις τους σε κάθε συνέντευξη κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Το θέμα είναι πως η επικρατούσα άποψη «δεν με νοιάζει αν είναι μαλάκας, η μουσική του μου αρέσει» είναι διφορούμενη. Έχει διαφορά μαλάκας από μαλάκα. Υπάρχει ο έξυπνος μαλάκας και ο βλαμμένος μαλάκας. Ο δεύτερος δεν μπορεί να σου προσφέρει ενδιαφέρουσα τέχνη, οπότε προβληματίσου.
♠ Ευχαριστώ όσους ανταποκρίθηκαν στο προηγούμενο κάλεσμά μου για καλοκαιρινά χιτάκια. Σας έδωσα τη δέουσα προσοχή και θα σας απαντήσω οσονούπω.
♠ Όποιος έχει σκοπό να πλεύσει προς Φολέγανδρο αυτό το καλοκαίρι, ας μου στείλει στη φόρμα επικοινωνίας για κανά χιντ τώρα που τα ‘χω φρέσκα
♠ Βγήκε προχθές ο Billy ο Corgan των Smashing Pumpkins να μας πει ότι οι τελευταίοι που έκαναν κάτι καινούργιο με την κιθάρα ήταν οι Radiohead. Τίποτα καλό δεν έχει συμβεί από κει και πέρα. Όσο και αν έχω το “Ok, Computer” στο Top 10 των αγαπημένων μου δίσκων όλων των εποχών, όταν βλέπεις τέτοιες δηλώσεις καταλαβαίνεις ότι ο καλλιτέχνης που τις έκανε είναι –πια- νεκρός μουσικά.
