Nocturnalia: Ο απόκοσμος σκανδιναβικός χειμώνας και οι μουσικές του

Το Footnotes κάνει μια δεύτερη στάση σε ένα άλμπουμ που επ’ ουδενί πρέπει να προσπεραστεί

Από τον Μάνο Πατεράκη, 21/02/2020 @ 15:15

-Like Footnotes Songs on Facebook-

«Η απόκοσμη, ψυχρή, μα γαλήνια ήσυχη ατμόσφαιρα του σκανδιναβικού χειμώνα αντικατοπτρίζεται ξεκάθαρα στην πολιτιστική κληρονομιά κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Οι αντίξοες συνθήκες, η απουσία του ηλιακού φωτός, η πείνα και η τελμάτωση έδωσαν έμφαση στον αέναο και αποφασιστικό αγώνα της ανθρωπότητας για επιβίωση. Όλα αυτά καθόρισαν την παράδοση στη μουσική, τη φιλοσοφία, την ποίηση, την τέχνη και την δοξασία, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την ίδια τη φύση και τον μυστικισμό της.»

Μεταφερόμαστε στο Linköping της Σουηδίας. Βρισκόμαστε 30 χιλιόμετρα δυτικά του Norrköping, όνομα του οποίου η πιο παλιά αναφορά εντοπίζεται στον 13ο αιώνα, όταν η Βασίλισσα Σοφία της Δανίας παραχώρησε τα δικαιώματα ψαρέματος σολομού (ο μυρωδάτος χρυσός της περιοχής) στη Μονή του Skänninge.

Τη σήμερον ημέρα, το Linköping (όπου βλέπετε την κατάληξη -köping σημαίνει ότι εκείνη η πόλη είχε κάποτε αγορά) είναι μία από εκείνες τις μικρές πόλεις της Σκανδιναβίας που πολύ σύντομα θα έχουν ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα και τέτοια πραγματάκια. Εκείνες στις οποίες αναφερόμαστε πότε με ζήλια για την ποιότητα ζωής τους, πότε με το all-time classic χαρακτηριστικό «αλλά δεν θα μπορούσα με τίποτα να ζήσω εκεί». Μια φράση που, μεταφερόμενη αιώνες πριν, βρίσκει το νόημά της και υμνείται σε ένα από τα πιο αδικημένα άλμπουμ στο λυκόφως του 2019.

Αισθάνομαι, λοιπόν, πως δικαιούμαι να αφιερώσω ένα ακόμα κείμενο, πέραν της επίσημης κριτικής για το "III: Winter" των Σουδών Nocturnalia. Το γεγονός ότι ήρθε τόσο αναπάντεχα, μέσα από ένα καθ’ όλα ταπεινό ξεκίνημα, είναι που το εξάρει ακόμα περισσότερο. Αποτελούν ζωντανό παράδειγμα πως το μεγαλείο μπορεί να κρύβεται σε μια παρέα σε ένα οποιοδήποτε στούντιο και οι κάθε προβλέψεις που κάνουμε ορισμένες φορές ανήκουν στον κάλαθο των αχρήστων.

Μόλις στο προηγούμενο Footnotes έκανα μια περαστική αναφορά περί της μεγάλης ομπρέλας των hard rock δίσκων που απευθύνονται σε μεταλλάδες, οι οποίοι στα μονοπάτια μας, εδώ στο Rocking.gr, είναι αναπόφευκτα τα ευνοημένα μας παιδιά. Το "III: Winter" ομολογουμένως μπορεί να ταιριάξει στη συγκεκριμένη κατηγορία, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις του.

«Όντως, είναι ένας καλός τρόπος να περιγράψεις αυτό που κάνουμε (Σ.σ.: hard rock για μεταλλάδες). Όλοι μας ακούμε πολλές διαφορετικές μουσικές, metal και μη. Αλλά μου αρέσει η ιδέα ότι παίζουμε rock μουσική που απευθύνεται σε metalheads. Ακούγεται σαν κάτι που όλοι μας θα συμφωνούσαμε, υπό μία έννοια», παραδέχεται ο Dennis Skoglund (τύμπανα).

Ωστόσο αυτό εμπεριέχει έναν κίνδυνο: Να κατηγοριοποιηθείς (ή κατηγορηθείς) ως ακόμα μια retro rock μπάντα από τη Σουηδία. Όποιος έχει παρακολουθήσει τα πεπραγμένα, γνωρίζει ότι ο κορεσμός αυτής της σκηνής είναι τόσο εξαντλητικός όσες οι ωραίες μουσικές που κατά καιρούς έχει προσφέρει. Το "III: Winter" είναι μια σαφής απομάκρυνση από αυτό, ακόμα και αν παραμένει στα προάστιά του.

«Είναι αλήθεια, δεν θεωρούμε πως παίζουμε retro rock ή ‘70s/’80s revival», τονίζει ο Dennis Skoglund. «Ο κόσμος έχει μπουχτίσει με το Sabbath-ικό είδος, τόσο στη Σουηδία όσο και στη Βόρεια Ευρώπη γενικότερα. Δεν εντυπωσιάζει πια όπως πριν δέκα χρόνια. Εμείς ποτέ δεν σπαταλήσαμε χρόνο ώστε να πετύχουμε τον τέλειο ‘70s ήχο. Τόσο μουσικοί όσο και κοινό αναζητούν πια κάτι παραπάνω από το στερεοτυπικό classic rock. Ψάχνουν τη διαφοροποίηση στο concept ή οπουδήποτε αλλού.»

Ψάχνοντας τις απαρχές των Nocturnalia φτάνουμε στα τέλη του 2011 και τον Dennis Skoglund με τον Kalle Svensson (κιθάρα), σε μια απόπειρα να παίξουν ένα ψυχεδελικό rock με blues προεκτάσεις, έπειτα από χρόνια ανάμειξης σε πιο extreme σχήματα. Γρήγορα έγιναν μέλη ο τραγουδιστής Linus Ekermo και ο μπασίστας Max Monryd. Μάλιστα, ο Ekermo είναι μέχρι και σήμερα το μόνο μέλος της μπάντας χωρίς punk/hardcore υπόβαθρο, καθότι ξεκίνησε ως λάτρης του power και thrash metal ήχου.

Η τοπική δισκογραφική Gaphals Records τους άκουσε σε κάποιες από τις πρόβες τους και τους υπέγραψε για άμεση κυκλοφορία ντεμπούτου. Η συνέχεια περιλάμβανε αρκετές συναυλίες στην Ευρώπη, αλλαγή μπασίστα με τον τωρινό (Martin Ericsson) και προσθήκη δεύτερου κιθαρίστα (Linus Lundgren). Ακριβώς τότε ήταν που ο άγουρος χαρακτήρας του ντεμπούτου ξεκινούσε να αλλάζει σε κάτι πιο «διεθνές».

Η αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης με το "Above Below Within" που κυκλοφόρησε από την The Sign Records το 2015 ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Εκείνος ο ήχος ήταν που υπέστη «μασάζ» και ανασυγκρότηση ώστε να προκύψει το φοβερό "III: Winter", αφ’ ότου παρεμβλήθηκε πρώτα ένα διάλειμμα δύο ετών απραξίας.

Ενώ η μουσική είναι ξεκάθαρα ομαδική δουλειά στους Nocturnalia, υπεύθυνος για τη στιχουργία είναι ο frontman, Linus Ekermo, ο οποίος εξηγεί: «Κάθε τραγούδι λέει μια διαφορετική ιστορία, αλλά το κυρίως concept του δίσκου είναι βασισμένο στις σουηδικές παραδόσεις, με έμφαση στον σκανδιναβικό χειμώνα. Εκείνοι οι κρύοι, σκοτεινοί μήνες προκαλούσαν λιμό, ακόμη και θάνατο σε όσους δεν ήταν καλά προετοιμασμένοι.»

«Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι στίχοι σχετικοί με τον χειμώνα», διευκρινίζει. «Για παράδειγμα, το "Forsaken" μιλάει για τα myling. Πρόκειται, σύμφωνα με τις σκανδιναβικές παραδόσεις, για τα φαντάσματα ανεπιθύμητων παιδιών, τα οποία σκοτώθηκαν από τις ίδιες τους τις μητέρες. Στοιχειώνουν τα εδάφη όπου έχασαν τη ζωή τους μέχρι να ησυχάσουν όταν κάποιους τους προσφέρει μια πρέπουσα ταφή ή τους δώσει όνομα.»

Αν γνώριζα το παραπάνω, σίγουρα θα τους είχα δώσει ακόμη πιο ταιριαστή θέση στην πρόσφατη playlist που είχα φτιάξει για το Βίκινγκς. Ένα άλλο όνομα για τα myling ήταν το utburd στα νορβηγικά, που σημαίνει «αυτό το οποίο άφησαν έξω». Πρόκειται για αναφορά στα νεογέννητα που συνήθιζαν να παρατούν στο δάσος να πεθάνουν. Η σύνδεση με τον Ragnar που παράτησε τον Ivar στο δάσος να πεθάνει λόγω της αναπηρίας του δεν χρειάζεται καν μεσάζοντα.

«Η playlist για το Βίκινγκς ήταν μια ευχάριστη έκπληξη!» λέει ο Dennis Skoglund γελώντας. «Χαίρομαι και για την πρώτη αναφορά του ονόματός μας στο Rocking.gr το 2016 από τους Hypnos, στην τότε συνέντευξή τους. Τους βλέπουμε πού και πού και ανήκουμε και οι δύο στην The Sign Records. Έπαιξα κρουστά στο τελευταίο τους άλμπουμ, μάλιστα! Είναι πολύ ταλαντούχοι και χαίρομαι που είναι ακόμα ενεργοί.»

Ψάχνοντας τους δίσκους που μετέφεραν επιτυχώς την σκανδιναβική κληρονομία σε μοντέρνες μουσικές νόρμες, ο Dennis Skoglund καταλήγει στην κάτωθι λίστα, η οποία διατίθεται για ξεκοκάλισμα:

Ulver - Bergtatt (black metal - 1995)
Jan Johansson - Jazz på svenska (jazz - 1964)
Grift - Syner (black metal - 2015)
Solstafir - Otta (post-metal - 2014)
Kebnekajse - Idioten (progressive folk - 2011)
Bathory - Nordland I & II (heavy metal - 2002/2003)
Isengard - Høstmørke (black metal - 1995)
Draugurinn - Ísavetur (dark ambient - 2015)
Dissection - Storm of the Light’s Bane (black metal - 1995)
Forndom - Dauðra Dura (dark ambient - 2016)

Όσον αφορά το μέλλον, οι Dennis Skoglund και Linus Lundgren συμμετέχουν στο ambient/folk project Forndom και αναμένεται νέο άλμπουμ τον Απρίλη ονόματι "Faþir". Το ένα τραγούδι που έχει δοθεί στη δημοσιότητα (τσεκάρετε Bandcamp) ονομάζεται "Yggdrasil", κατά το όνομα του μυθικού δέντρου της νορδικής μυθολογίας, και ακούγεται ακριβώς όπως θα περίμενες από το όνομά του.

Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα των Nocturnalia προς τους Έλληνες αφορά βόλτες στο δάσος και επανένωση με τον θεό Πάνα, κάνοντας έτσι την εμφανή μυθολογικη σύνδεση που ενώνει τον Βορρά με τον Νότο της Ευρώπης και προσφέρει μέχρι και σήμερα άπλετη έμπνευση στους μουσικούς των πιο σκοτεινών rock απολήξεων.

Nocturnalia line-up

Dennis Skoglund - drums
Linus Ekermo - vocals
Martin Ericsson - bass.
Kalle Svensson - guitar
Linus Lundgren - guitar

Nocturnalia bandcamp

-Like Footnotes Songs on Facebook-

Footnotes

Ο πρώτος δίσκος-λίστας για το 2020 είναι, φυσικά, το "The God-Shaped Void" των Psychotic Waltz. Επιστροφή που όμοιά της λίγες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες. Ανάλογα με το πόσο γιγαντωθεί, ενδεχομένως να απαιτήσει ξέχωρο άρθρο και αυτή.

Άλλα φετινά δισκάκια που λιώνουμε είναι τα εξής: i) η απίστευτα μυστικιστική jazz ψυχεδέλεια των Πολωνών Lonker See, για την αξία των οποίων τα είχαμε πει και πρόπερσι. ii) οι εθιστικές metallic-ές αναφορές των εγχώριων Void Droid. iii) το σχεδόν-cheesy power metal των Ironflame που είναι τόσο καλοπαιγμένο ώστε να μας θυμίζει υπερήφανα τα νιάτα μας.

Έφτασε στα χέρια μου ο πρώτος κλώνος The Dear Hunter. Δείχνει πως κάτι έκανε πραγματικά τόσο καλά όσο λέγαμε η απίστευτη αυτή μπάντα.

Σε άλλα νέα, εδώ εγώ κάθε χρόνο όταν διαβάζω για τα νέα hot ονόματα που φέρνει το Plissken.

  • SHARE
  • TWEET