Kurushimi

Kurushimi στα ιαπωνικά σημαίνει μαρτύριο, και πιο συγκεκριμένα το μαρτύριο εκείνο που έχει έναν ανεκδήλωτο και εσωτερικό χαρακτήρα. Υπάρχει μια σιωπηλή αίγλη στη λέξη και στη διάθεση που αυτή σε υποβάλλει, η χωρίς αμφιβολία υπόνοια μιας εσωστρέφειας. Κι όμως για τους Kurushimi - μια εκλεκτική πειραματική κολεκτίβα από το Sydney της Αυστραλίας, συγκεντρωμένη γύρω από τον μπασίστα Andrew Mortensen - το μουσικό τους όραμα είναι απόλυτα εξωστρεφές. Και πως αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, σε έναν δίσκο που περιγράφεται ως μια «βίαιη instrumental επίθεση από grindcore, free jazz, noise rock και οτιδήποτε ενδιάμεσα»;

Είναι φυσικό η παραπάνω περιγραφή να φέρει άμεσα στο νου δύο λέξεις: John Zorn. Ναι, κράτα τον ειρμό σου εσύ, φίλε ακροατή, εσύ που πιστεύεις ότι το project Naked City του μεγάλου αυτού νεοϋορκέζου καλλιτέχνη, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σκληρής μουσικής. Οι Kurushimi δηλώνουν περισσότερο επηρεασμένοι, θεματικά, από τα Painkiller και Bladerunner project, η ουσία όμως παραμένει ότι, καθώς τα δυο σαξόφωνα ουρλιάζουν πάνω από μεταλλικές περιπλανήσεις, μια αδιόρατη γραμμή που ξεκινάει από τον Zappa και περνάει από τον Zorn φτάνει σε αυτόν εδώ τον δίσκο. Και μην πιστέψεις ότι οι Kurushimi είναι τίποτα σαλεμένοι ταραξίες: οι μουσικοί που εμπλέκονται σε αυτό το project έχουν περίοπτη θέση στην αυστραλιανή prog και jazz σκηνή.

Πάμε λοιπόν να περιγράψουμε τα απερίγραπτα. Το "Chaos Remains" είναι ουσιαστικά υλικό από τα ίδια recording sessions που δημιούργησαν τον προηγούμενο δίσκο τους, το "What Is Chaos?" του 2018. Το άλμπουμ περιέχει δέκα συνθέσεις, έχει διάρκεια περίπου τριάντα λεπτά και, ό,τι ακούς εδώ είναι 100% αυτοσχεδιασμός. Κάθε σύνθεση ξεκινάει με την μπάντα να αυτοσχεδιάζει πάνω σε λούπες που έχει προκατασκευάσει ο Mortensen ενώ «κακοποιεί» την αναπαραγωγή βινυλίων. Τα δύο σαξόφωνα μαζί με το βασικό σχήμα κιθάρα-τύμπανα-μπάσο σαλπάρουν κάθε, μα κάθε φορά, για μια νέα και ηχητικά άγνωστη κατεύθυνση.

Αυτό που κάνει τον αυτοσχεδιασμό των Kurushimi ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι η παρουσία μαέστρου. Ναι, διάβασες σωστά, υπάρχει και μαέστρος. Ο Simon Bartholomew χρησιμοποιεί προσυμφωνημένα σινιάλα (βασισμένα στη μουσική ενός παιχνιδιού που ονομάζεται "Violence In Action") και στέλνει τη μουσική σε απρόβλεπτα μονοπάτια, με μια κίνηση. Λες και η αυτοσχεδιαστική γλώσσα δεν ήταν αρκετά χαοτική από μόνη της, η μπάντα σπάει τον τέταρτο τοίχο, αποδεχόμενη την εξωτερική χειραγώγηση. Αυτό εδώ το άμορφο κουβάρι αποτελείται λοιπόν από αυτοσχεδιασμό και χειραγώγηση, από θέληση, στόχο και τυχαιότητα. Όσοι ενδιαφέρεστε για όλες αυτές τις λεπτομέρειες, η συνέντευξη του Andrew ρίχνει λίγο φως στο πηχτό σκοτάδι του πως γεννιέται η τέχνη των Kurushimi.

Η αλήθεια είναι πως, μέσα στην απόλυτη κυκλοθυμία της, η μουσική των Kurushimi είναι απολύτως εύγλωττη. Σου αφήνει ένα συναίσθημα σαν ένα ταχύτατο τρένο που περνάει ξαφνικά μπροστά από το πρόσωπο σου - ενίοτε σε χτυπάει κιόλας - κι όλοι οι ήχοι, metal, jazz ή ηλεκτρονικοί, έρχονται και φεύγουν απροειδοποίητα, χωρίς λογική αλλά με απόλυτη ροή. Το "Chaos Remains" αλλάζει συνεχώς πρόσωπα, χωρίς να σταματάει ποτέ και πουθενά.

Το άλμπουμ μοιάζει με ένα άγριο ζώο. Άλλοτε σου χιμάει επιθετικά με σύντομες grindcore νυχιές ("Relentless Beating", "Choke") ή με ανοιχτές death metal απειλές ("Funeral Moon", "Necrosis"). Άλλες φορές πάλι, μαζεύεται πίσω πληγωμένο και αφιερώνεται σε θεοσκότεινα jazz θέματα, όπως το εμπνευσμένο από την ομώνυμη ταινία "The Omen" ή το υπέροχο, κολασμένο noir τελετουργικό που ονομάζεται "Mysteries Of Chaos". Ακόμα και τότε όμως, δεν βρίσκεται σε άμυνα αλλά σε ανασύνταξη. Οι εναλλαγές και οι εκπλήξεις θα συνεχίσουν ανατρέπουν η μία την άλλη, με αποκορύφωμα το σχιζοφρενικό "Chaos Dub", όπου η μπάντα παίζει - αρκετά δομημένα - dub reggae…

Είναι λοιπόν προφανές τόσο το υποκείμενο του "Chaos Remains" όσο και το ποιο είναι το target group του. Οι φίλοι της ηχητικής βίας, της έκφρασης, της υπέρβασης των στυλ και της κάθαρσης, ίσως βρουν στους Kurushimi έναν τρομερό μουσικό θησαυρό. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι, πέραν των αναφορών στις metal και jazz πειραματικές σκηνές, το άλμπουμ διατηρεί μια φρέσκια οπτική κι έναν συγχρονισμό με τις noise rock αναζητήσεις του παρόντος.

Δεν έχει τόσο σημασία, λοιπόν, αν θα σε φέρουν εδώ ο Zorn ή οι Napalm Death. Σημασία έχεις να ξέρεις τί γυρεύεις, να μισείς τα όρια, να βάλεις πλάτη στην μπάντα ενώ βουτάει στην άβυσσο του αυθόρμητου ήχου. Φυσικά, αυτό το άλμπουμ είναι για περιορισμένο αριθμό ακροατών. Φυσικά, αυτό δεν ενδιέφερε ποτέ κανέναν μας. Θα προσθέσουμε το όνομα των Kurushimi στον μεγάλο κατάλογο των αφανών avant ηρώων που γράφουν τη δική τους (μας) ιστορία θορύβου. Το "Chaos Remains" είναι το μικρό διαμάντι που θα βρούμε στον πάτο της αβύσσου, γεμάτοι χαρά μετά την πτώση μας. Θα συναντηθούμε εκεί.

Bandcamp