Underground Express #44 - Η Εμπειρία των Συνόρων

"All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσική του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #44 - Ιούλιος 2024: "Γρηγορότερα, ψηλότερα, δυνατότερα", ή αλλιώς το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων. "Και μακρύτερα", προσθέτει το αθέατο τρένο μας, αφού τρένο είναι, τα χιλιόμετρα το νοιάζουν. Καθώς διανύουμε την τριακοστή τρίτη ολυμπιάδα, συλλογίζομαι ότι στα τόσα ταξίδια μας, στόχος είναι η ακύρωση των συνόρων, ποτέ η εμπειρία τους, κινούμενοι πράγματι στο πνεύμα των καιρών, όπου (οφείλουμε να) βλέπουμε τα πάντα και να φτάνουμε παντού. Σκέφτομαι ότι το όριο σε μία υπερεπιταχυμένη, υπερπαραγωγική, κι υπερεπιδοσιακή κοινωνία μπορεί να είναι ταυτόχρονα εχθρός αλλά και αναγκαιότητα. Ίσως, όσο περισσότερο καθίσταται εχθρός για κάποια κομμάτια της, τόσο περισσότερο γίνεται αναγκαιότητα για κάποια άλλα.

Σ’ αυτό το ταξίδι, το αθέατο τρένο του Rocking θα ταξιδέψει ξανά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ξεθάβοντας noisy punk στην Αγγλία, φεμινιστικό black στην Αμερική, και prog στην Εσθονία, προτού πάει πάλι πίσω στον Νέο Κόσμο για δαιμονισμένο emoviolence. Κι ενώ τα καύσιμα φτάνουν για τόσους, κι άλλους τόσους προορισμούς, προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι υπάρχουν σύνορα που δεν θα καταργήσουμε, μουσικές που δεν θα γνωρίσουμε, άβατα που δεν θα μας επιτραπεί η είσοδος. Η σκέψη αυτή έχει, η αλήθεια είναι, μία γεύση γλυκόπικρη. [ΜΚΟ]

Εικόνα Εξωφύλλου: "Ξυλογραφία του Φλαμαριόν" - Αγνώστου (19^ος αιώνας), πρώτη εμφάνιση στο βιβλίο "L’ atmosphère: météorologie populaire" του Camille Flammarion (1888)

Στάση #1: Βαλτιμόρη, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης : Exist
Άλμπουμ : Hijacking the Zeitgeist
Είδος : Progressive Metal
Εταιρεία : Prosthetic Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 12-04-2024
Bandcamp

Τρία άλμπουμ μετράνε ήδη οι prog metallers Exist από την Βαλτιμόρη των ΗΠΑ, κι ωστόσο πρώτη φορά έτυχε να τους συναντήσω μόλις πρόσφατα με τον τέταρτο δίσκο τους, "Hijacking the Zeitgeist". Τα μέλη τους, μάλιστα, μόνο τυχαία δεν είναι, αφού έχουν δεσμούς με τους Cynic, τους Obscura, και τους Alluvial. Συνεπείς στην συνθετική τους προσέγγιση, οι Exist εμπνέονται από την prog / tech death τάση με heavy riffing (ενίοτε djentίζει), άταστα μπάσα, τεχνικό παίξιμο, και εναλλαγές μεταξύ άγριων και καθαρών φωνητικών, με αιθέρια κιθαριστικά περάσματα και ambient ήχους να κάνουν περιστασιακές εμφανίσεις. Αντίθετα απ’ τις μοντέρνες προσεγγίσεις, όμως, ο δίσκος διαρκεί μόλις 36 λεπτά, και έτσι κατεβαίνει σφηνάκι, με τα πιο jazzy/fusion τμήματα να αποτελούν τις πιο όμορφες εκπλήξεις. Α ναι, μαζί με το κομιξάδικο εξώφυλλο, που συνεχίζει την παράδοση της μπάντας για όμορφα και ζωηρά covers. [Μ.Κ.Ο.]

• Το όνομα της η πόλη το πήρε απ’ τον ιδρυτή της, Σέσιλ Κάλβερτ λόρδου Μπάλτιμορ, που με τη σειρά του σημαίνει στα ιρλανδικά «το μέρος με το μεγάλο σπίτι» (Baile an Tí Mhóir)

• Αποτελεί σημαντικό λιμάνι των ΗΠΑ προς τον Ατλαντικό, και ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος σταθμός μεταναστών μετά το Ellis Island, έχοντας δεχτεί 2 εκατομμύρια άτομα από Γερμανία, Πολωνία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ρωσία, Λιθουανία, Γαλλία, Ουκρανία, Τσεχία, Ιταλία, και Ελλάδα. Παράλληλα, η Βαλτιμόρη είχε 72 διακριτές ιστορικές περιοχές, όπου διέμεναν διαφορετικές εθνικές ομάδες.

• Στην ποπ κουλτούρα, θα συναντήσουμε τη Βαλτιμόρη σε πολλές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται το "Hairspray" και το "Pink Flamingos" του John Waters, το "Shape of Water" και το "Sleepless In Seattle", αλλά κι η αστυνομική σειρά "The Wire".

• Η μουσική σκηνή της Βαλτιμόρης έχει γεννήσει ονόματα όπως ο Phillip Glass, Chick Webb, Billie Holiday, Blanche και Cab Calloway, David Byrne (Talking Heads), Frank Zappa, και Tori Amos.

Στάση #2: Βοστώνη, Η.Π.Α.
Καλλιτέχνης : Diva Karr
Άλμπουμ : Hardly Still Walking, Not Yet Flying
Είδος : Experimental/Noise Black Metal
Εταιρεία : Fiadh Productions / Mutual Aid Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 03-05-24
Bandcamp

Το δεύτερο άλμπουμ των Diva Karr από τη Βοστώνη μάλλον αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα underground χτυπήματα της χρονιάς. Πολιτικοποιημένο, πειραματικό, θορυβώδες, δαιδαλώδες black metal, το "Hardly Still Walking, Not Yet Flying", δεν ηχεί ως κάτι θαρραλέα άγουρο, ως κάτι ωμά εντυπωσιακό. Από την παραγωγή, μέχρι την τελευταία συνθετική λεπτομέρεια, και από την αφαιρετικότητα των στίχων μέχρι την ίδια την εφιαλτική ατμόσφαιρα, το μυστηριώδες αυτό σχήμα δεν αφήνει τίποτα ανεξέλεγκτο. Μια τρομακτικά περίπλοκη οργή, μια στοχευμένη έκρηξη ενέργειας, μια δυσαρμονία ενάντια στην παραφωνία της κανονικότητας, πλανάται με κάθε ακρόαση. Η γαλλική avant-garde black metal σχολή συναντά σύγχρονους μύθους όπως οι Altar Of Plagues, και τα noise περάσματα αντηχούν μια αστική sludge-ιά. Μην απατάσαι όμως, το Άλμπουμ του Μήνα για αυτό το τεύχος θα σε αγγίξει και εξοικειωμένο να μην είσαι. Αν ψάχνεις πραγματικά προκλητικό και συνεκτικό black metal, ήρθες στη σωστή γωνιά του internet. {Α.Ζ.}

• Βρισκόμαστε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης, και δηλώνουμε υποχρεωμένοι να θυμηθούμε ότι στην ευρύτερη περιοχή, τον Δεκέμβριο του 1891 ο James Naismith εφηύρε την πρώιμη εκδοχή αυτού που σήμερα αποκαλούμε μπάσκετ. Με τους ολυμπιακούς αγώνες σε εξέλιξη, χρειάζεται να πούμε περισσότερα για την προέλευση των ταπεινών μας συνειρμών;

• Πληροφοριακά, αν και πέρασε λίγος καιρός, πάλι δίσκο του μήνα από τη Βοστώνη βγάλαμε. Τέτοιο back-2-back από τις ημέρες του Bill Russell. Το άκουσες το Crippling Alcoholism ε;

• Παρόμοιας νοοτροπίας σχήμα και εξίσου ιδιαίτερο είναι και οι Victory Over The Sun, των οποίων το περσινό ενδιαφέρον "Dance You Monster To My Soft Song!" θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο σε λίγες ημέρες από τη Fiadh Productions. Μένοντας στο αγαπημένο label, σου εφιστούμε την προσοχή στους Ehnahre, Weald & Woe, Gråt Strigoi, μεταξύ άλλων. Μην ξεχαστείς στο εγγύς μέλλον…

Στάση #3 : Tallinn, Εσθονία
Καλλιτέχνης: Emphasis
Άλμπουμ : Dekalog
Είδος : Progressive rock/metal
Εταιρεία : Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας : 28-05-2024
Spotify

Οι Εσθονοί Emphasis έχουν αλλάξει αρκετά μέσα στα δεκαπέντε χρόνια της ύπαρξης τους. Κι ενώ ξεκίνησαν ως ένα symphonic γκρουπ με το βλέμμα στραμμένο προς τους Within Temptation, στο τρίτο τους άλμπουμ έχουν μεταλλαχτεί ολοκληρωτικά σε ένα progressive συγκρότημα που εντάσσει πολλά neoclassical και jazz στοιχεία. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι ο λυρισμός: το σχήμα φέρνει στο νου τον λυρισμό που είχαν πολλά 90s prog metal γκρουπ, ειδικά της κεντρικής Ευρώπης - ας αναφέρω τα ονόματα των Sieges Even και Soul Cages, όχι τόσο σαν ηχητικό αλλά σαν αισθητικό σημείο αναφοράς - αν και η χρήση πολλών πνευστών κάνει το όλο άκουσμα πιο jazzy. Εκτός από τους ποιοτικούς τους αναχρονισμούς και αυτόν τον αέρα prog ξεροκεφαλιάς, η ροή του "Dekalog" είναι το μεγάλο του όπλο. Κάθε ιδέα και κάθε σύνθεση ρέει όμορφα και δυυλίζεται μέσα στην επόμενη, κι εσύ απομένεις να απολαμβάνεις ένα μεγάλο κι ευχάριστο prog αίνιγμα. (Α.Κ)

• Όλες οι πληροφορίες λένε πως η πρωτεύουσα της Εσθονίας Tallinn είναι μια πανέμορφη πόλη. Με μισό εκατομμύριο πληθυσμό, αποτελεί μία από τις πιο μικρές πρωτεύουσες της Ευρώπης.

• Το καθιερωμένο όνομα της πόλης από τον 13ο ως τον 20ο αιώνα ήταν Reval. Εκείνη την περίοδο μάλιστα, η περιοχή της βόρειας Εσθονίας είχε μεγάλους πληθυσμούς «παγανιστών»-ακόλουθων παλιών θρησκειών κι είναι μια από τις τελευταίες περιοχές που εκχριστιανίστηκαν.

• Τρελή φάση η Βαλτική Θάλασσα και τα πολύ ενδιαφέροντα άγνωστα νησιά της. Εννιά χώρες βρέχονται συνολικά από την Βαλτική η οποία επισήμως αποτελεί βραχίονα του Ατλαντικού Ωκεανού. Τεχνητά κανάλια την συνδέουν με την Βόρεια Παγωμένη Θάλασσα. Μπρρ.

Στάση #4 : Cork, Ιρλανδία
Καλλιτέχνης : Cardinals
Άλμπουμ : Cardinals EP
Είδος : Alternative rock
Εταιρεία : So Young
Ημερομηνία κυκλοφορίας : 07-06-2024
Bandcamp

Ακούμε, γράφουμε κι αποθεώνουμε μουσικές. Ενίοτε στις σκάει ένα γκρουπ που έχει τόσο καλογραμμένα τραγούδια που σε κάνει να αναρωτιέσαι για το πόσα συγκροτήματα στ’ αλήθεια έχουν ουσία, πέραν του στυλ. Το songwriting των Cardinals είναι σχεδόν σοκαριστικό. Ακούς το "Unreal" για παράδειγμα και συνειδητοποιείς πως σε μια άλλη εποχή, στα τέλη των 80s ή στην αρχή των 90s, το τραγούδι αυτό θα ήταν alternative hit. Το ίδιο ισχύει για κάθε ένα από τα 6 tracks αυτού του EP, και το νεανικό αυτό σχήμα λάμπει μέσα από το ελαφρώς shoegazey rock του. Όταν δε μπαίνει το ακορντεόν - φανταστικό το "Roseland"! - είναι αδύνατο να μην σκεφτείς στις τρισμέγιστους The Pixies. Γενικώς, οι Cardinals μοιάζουν σαν το next big thing από την Ιρλανδία, αν ήταν στο χέρι μου θα στις έκανα megastars σήμερα, οι εποχές στις είναι περίεργες και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν παραμείνουν στις σκιές. Στα αυτιά μου, είναι ήδη σχεδόν σπουδαίοι. (Α.Κ)

• Φαίνεται πως σε κάθε χώρα υπάρχουν πόλεις που έχουν beef μεταξύ τους. Το πανέμορφο Cork κρατάει ξεκάθαρα μούτρα στο Δουβλίνο αφού θα έπρεπε, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, αυτό να είναι πρωτεύουσα.

• Οι Κορκονιανοί μπορούν να είναι περήφανοι που η πόλη τους θεωρείται η κατεξοχήν «επαναστατική πόλη», σε ότι αφορά τους μακροχρόνιους αγώνες εναντίον των Άγγλων. Μπορούν όμως και να ντρέπονται για την προφορά τους: κάθε Κορκονιανός ακούγεται σαν μεθυσμένο leprechaun με λεπτή φωνή.

• Πέραν της πλάκας, ίσως είναι η τέλεια ιρλανδική πόλη, το έχω ξαναπεί. Αρκετά μεγάλη για να έχει τα πάντα αλλά πολύ ανθρώπινη - άντε 300.000 κάτοικοι. Τιμές επαρχίας και όχι Δουβλίνου. Και σχετικά καλύτερος καιρός από την υπόλοιπη χώρα, αφού είναι νότια. Και - believe it or not - μερικές καταπληκτικές παραλίες.

Στάση #5: Μάλμε, Σουηδία
Καλλιτέχνης : Lautstürmer
Άλμπουμ : F​ö​ruttnelsen
Είδος : Crust Punk
Εταιρεία : Phobia Records / Not Enough Records / De: Nihil Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 14-06-24
Bandcamp

ΟΚ, ομολογουμένως οι λέξεις "crust punk" & «Σουηδία» μας αγαλλιάζουν την ψυχή. Ναι, δεν είμαστε αντικειμενικοί και πάμε με το συναίσθημα. Ο νέος δίσκος των Lautstürmer όμως (με τον Christoffer Larsson των Driller Killer και Mob 47 στις τάξεις τους), είναι το αλήτικο, metal punk/rock ‘n’ roll που θέλουμε, πάντα πολιτικοποιημένο. Τα gargoyles του εξωφύλλου ζωντανεύουν, κυκλοφορούν σε κακόφημα σοκάκια με χεράτη μπύρα, γελάνε και με προαίσθημα (σ.σ. "Föruttnelsen") πως όλα θα πάνε κατά διαόλου, αλλά δεν πτοούνται. Χώνουν τρομερά burning spirits riffs, βάζουν d-beat υπόστρωμα, μερακλώνουν με τα κιθαριστικά solos και leads, και κυκλοφορούν ένα 27λεπτο γράμμα αγάπης προς τις επιρροές τους και τα late ‘80s, και το κάνουν με τόσο στυλ και άνεση που απλά εθίζεσαι να το ακούς ξανά και ξανά. Μάλιστα, είμαι πεπεισμένος πως ακόμη και μια φορά να το ακούσεις, και με δυσπιστία, θα παρασυρθείς από την τέρμα αβίαστη ηχητική του επίθεση η οποία μόνο πασέ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ζωτική, θα έλεγα. Και ας τους πήρε πόσα χρόνια. {Α.Ζ}

• Σουηδία, crust punk, έχει νόημα το spam; Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες λιώνουμε εντελώς το "Requiem" των Adrestia και το ομότιτλο ντεμπούτο των Alarm! Για παραπίσω δεν πάω, αλλά θα κάνω μια εξαίρεση για να πετάξω τα ονόματα των Swordwielder, 偏執症者 (Paranoid) και Crutches.

• Στο Μάλμε φέτος διεξήχθη και ο διαγωνισμός της Eurovision και νιώθω την ανάγκη να το αναφέρω σε αυτή την στάση. Χα, τώρα που έχω την προσοχή σου θα ήθελα να αναφέρω το Moderna Muséet, μουσείο σύγχρονης τέχνης της πόλης, που έχει πιάσει το νόημα σχετικά με την προσέγγιση των νεότερων γενεών της περιοχής. Μακάρι να το επισκεφθούμε κάποια στιγμή.

• H Phobia Records, την οποία ταπεινά προσκυνάμε (όπως και την Not Enough) κυκλοφόρησε σε παρόμοια λογική και το "Maniac" των Καναδών Phane τον περασμένο Μάιο. Προετοιμάζεται επίσης για την κυκλοφορία του διαδόχου του "Deserts Of Ash" των θεών Warcollapse, επίσης Σουηδών. Ελπίζουμε να αντέχεις τόσο τουπα τουπα.

Στάση #6: Newcastle, Αγγλία
Καλλιτέχνης: No Teeth
Άλμπουμ: Decadence in Breeding
Είδος: Noise Rock / Post Punk
Εταιρεία: Post Post Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21-06-2024
Bandcamp

Οι No Teeth θέλουν με το ντεμπούτο τους να ξεκαθαρίσουν μερικά πράγματα. Για αρχή, μιλάμε για διεστραμμένους παρακμιακούς. Κατά δεύτερον, η μουσική τους είναι τραχιά, βιομηχανική σε σημεία, βρώμικη, και ωμή, χωρίς διεξόδους. Αρκεί μία ματιά στο χαοτικό εξώφυλλο από έναν Ιερώνυμο Μπος που μεγάλωσε στα προάστια κάποιας ξεχασμένης πόλης της Αγγλίας και εμπνεόταν από τις αναθυμιάσεις των ίδιων των μαρκαδόρων του. Βάναυσες κιθάρες, κακόφωνα σαξόφωνα, δυσλειτουργικά synths, κι ένας τραγουδιστής που έγινε λιώμα τις προάλλες πίνοντας μπύρες με τον Joe Talbot των IDLES. Λασπώδεις μπασογραμμές πάνω από ανταριασμένα ντραμς, φρενήρεις ρυθμοί και τραγούδια δίλεπτα (κυρίως), και μία αλλοπρόσαλλη κι ειρωνική διάθεση στους στίχους, που μπορείς να βρεις όλα τα χρώματα, εκτός του άσπρου και του μαύρου. [Μ.Κ.Ο.]

• To Newcastle ή αλλιώς Newcastle Upon Tyne, όπως είναι το ολοκληρωμένο του όνομα, βαπτίστηκε από το κάστρο που έχτισε εκεί ο Robert Curthose, γιος του Ουίλιαμ του Μπάσταρδου, του πρώτου Νορμανδού βασιλιά. Βρισκόμαστε στο 1080 μ.Χ., και ως τότε ήταν γνωστό ως Monkchester, και Pons Aelius επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

• Το 1998 έγινε διεθνής συνάντηση πόλεων με το όνομα Newcastle, με συμμετοχές από ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Νότια Αφρική, Ελβετία, Γαλλία, και Ιαπωνία (με την πόλη "Shinshiro").

• Τουλάχιστον τρεις μεγάλες ροκ μπάντες έχουν ξεφυτρώσει από αυτήν την βορειοανατολική πλευρά της Αγγλίας, και συγκεκριμένα οι Police, οι Animals, κι οι Dire Straits. H metal ανταπάντησε με Venom και Skyclad.

• Στην περιοχή, ανάμεσα σε πολλές άλλες, εντοπίζουμε τη διάλεκτο "Geordie", με αγγλοσαξονικές ρίζες, διαφοροποιημένη από άλλες περιοχές της Αγγλίας που επηρεάστηκαν βαριά από τα Νορμανδικά. Ετυμολογικές αναλύσεις για το όνομα της διαλέκτου συμφωνούν στο όνομα "George", όπου ήταν δημοφιλές όνομα μεταξύ των πρωτότοκων, χωρίς ωστόσο να υπάρχει καταληκτική ετυμηγορία για οτιδήποτε άλλο.

Ο Εξωτικός Προορισμός Του Μήνα

São Paulo, Brazil

Για ένα skramz (νέο αγαπημένο genre tag)/emo-crust-o-violence τριπλό αντεργκράου σπλιτ ήθελα να μιλήσω, οι συνοδοιπόροι με πετάξανε σε ρόλο ταξιδιωτικού οδηγού, τους συγχωρώ. Μεταφερόμαστε, λοιπόν, στην πολυπληθέστερη πόλη της Βραζιλίας, έδρα της λατρεμένης ποδοσφαιρικής ομάδας που μας έχει μάθει μπαλαδόφατσες όπως οι Cafu, Kaka, Rogerio Ceni, Rai, και πάει λέγοντας. Αλλά και των Ratos de Porão. Εμείς όμως θα μιλήσουμε για emo-crust επειδή εκεί δραστηριοποιείται το label Lua Negra Rec, των οποίων το "3-Way Split" μεταξύ των λατρεμένων Desvio (Vittoria, Βραζιλία), Farah Rud (Malang, Ινδονησία) και των ντόπιων Opiácea αποτελεί μια από τις κρυφές μας αδυναμίες σε μια εποχή που ο κόσμος ασχολείται με άλλες μπάντες του ιδιώματος. Επειδή όμως για αυτούς τους ήχους έχουμε ξαναβρεθεί στο Σάο Πάολο, και επειδή κάπου στα όρια κόσμων, τάξεων, και στενά σε φαβέλες, μερικές μουσικές αποκτούν μεγαλύτερο νόημα, θα σου ζητήσουμε να το βάλεις να παίξει, να δώσεις χρόνο να ξεφυλλίσεις τον μεταμοντερνισμό του Oswald de Andrade και να δώσεις και λίγη αγάπη στην Παλμέιρας. Ο χειρότερος ξεναγός που μπορούσες να συναντήσεις, apologies. {A.Z.}

"Snow White’s Mother" - Angela Berrett (1991)
"She opened the window to listen for the sound of the king’s hunting horn, but as she leaned out, she pricked herself with her needle, so that a drop of blood fell onto the snow"