Τα δέκα καλύτερα metal άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2022
Οι συντάκτες του Rocking.gr ψηφίζουν τους δίσκους που ξεχωρίζουν φέτος
Το πρώτο μισό της χρονιάς που διανύουμε αφήνει ήδη πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.
Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι metal δίσκοι για το πρώτο μισό του 2022, στο πρώτο από τα τρία άρθρα μας.
10. Rolo Tomassi - Where Myth Becomes Memory
«Λιγότερο χαοτικό και mathcore από τις απαρχές τους, περισσότερο κατασταλαγμένοι, ωριμότεροι από ποτέ, χάραξαν με τεχνικό τρόπο τη διαδρομή τους και τώρα πατάνε στον δρόμο αυτό με άνεση και αυτογνωσία. Για τους fan του είδους είναι must, για όλους τους υπόλοιπους είναι επίσης ένα υποψήφιο album της χρονιάς.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
9. Fer De Lance - The Hyperborean
«Θέτοντας ως ορόσημα του επικού ήχου, τους Bathory και τους Manowar (με αυτή τη σειρά) και τη νέα γενιά να ακολουθεί με τον ήχο των Atlantean Kodex, οι Fer de Lance ελίσσονται ανάμεσά τους. Μακροσκελείς συνθέσεις, με κανένα περιττό λεπτό, ίσα ίσα που τα δέχεσαι όλα με λαχτάρα.
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
8. Ode And Elegy - Ode And Elegy
«Οι Ode and Elegy αφορούν εκείνους που αψηφούν τις ευκολίες και τις κατηγοριοποιήσεις στην σκληρή μουσική, παρά μόνο αναζητούν τα πραγματικά καλλιτεχνικά μνημεία και τα γενναιόδωρα συναισθήματα που μπορεί αυτή να προσφέρει.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
7. Ibaraki - Rashomon
«Μια ακόμα απόδειξη για το πόσο ώριμος και καλλιτεχνικά άρτιος έχει γίνει ο Matt Heafy που με οποιαδήποτε ιδιότητα καταφέρνει να παράγει συνεχόμενα πολύ καλές κυκλοφορίες. Που με το ανοιχτό μυαλό του και απίστευτο πάθος και αγάπη για το metal, παίρνει τα καλύτερα από τη συνεργασία του με την ιδιοφυία που λέγεται Ihsahn και μας δίνει αυτή τη κορυφαία δισκάρα»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
6. Wiegedood - There's Always Blood At The End Of The Road
«Το τραύμα ως μέσο ενδυνάμωσης, ή πώς να συνθέσεις επικίνδυνο και σύγχρονο black metal ξεπερνώντας τον εαυτό σου»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
5. Zeal & Ardor - Zeal & Ardor
«Οι Zeal & Ardor παραμένουν ελισσόμενοι ανάμεσα σε είδη φαινομενικά εντελώς ξένα μεταξύ τους και μας προσφέρουν μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του οράματος που δείχνει να έχει ο Gagneux στο μυαλό του»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
4. Morrow - The Quiet Earth
«Το "The Quiet Earth" είναι ο πιο επιβλητικός, εξωστρεφής, οργισμένος και επικός δίσκος της μπάντας. Τα 44 λεπτά του δεν αναλώνονται σε αργά χτισίματα, μεμονωμένα ξεσπάσματα, ή σε ηχητικά χαλιά που ακολουθούν κατά πόδας την πλοκή. Συνθετικά οι Morrow παρουσιάζουν την πιο hardcore τους εκδοχή, με την παραγωγή αλλά και κάθε riff, κάθε εναλλαγή, κάθε τυμπάνισμα να απηχεί μια πολύ συγκεκριμένη και στοχευμένη φιλοσοφία.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
3. Mizmor & Thou - Myopia
«To "Myopia" ορθώνεται ως ένα οργισμένο έργο απόγνωσης, ως η φωνή ενός καταραμένου, προφήτη - παρία ο οποίος βλέπει στο βουβό και απαθές πλήθος δόλια ζευγάρια μάτια να αναμετρώνται με το ύψος τους. Είναι ο ήχος ενός σπόρου που δηλητηριάζει μυαλό και καρδιά με το μήνυμα της ανυπακοής, της ανατροπής και του ασυμβίβαστου, σκοτώνοντας έτσι τα παράσιτα»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
2. Cult Of Luna - The Long Road North
«Λες και παραδόθηκε στις ατελείωτες νύχτες της Umeå, η μουσική του "The Long North Road" κόβει την ανάσα με τη σαφήνεια και την πληρότητα της. Θα σε ενδυναμώσει αν το χρειαστείς, θα σε σηκώσει στους ώμους αν κουραστείς, θα σε αναγκάσει να φτάσεις κι εσύ στον προορισμό σου: Οι Cult Of Luna βγάζουν και το 2022 ένα μεγάλο άλμπουμ.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
1. Messa - Close
«Έτσι απλά, οι Messa φέρνουν την έρημο στο metal κι έτσι απλά, σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες, τινάζουν τη μουσική τους περήφανα, άγρια και ελεύθερα στον αέρα. Η ποιότητα της είναι τέτοια που δικαίως κάποιοι μπορούμε να μιλάμε για καλλιτεχνική καταξίωση»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
