Firehouse

Οι Firehouse αποτέλεσαν απ' την αρχή κιόλας τα τέκνα ενός κινήματος που εκ των πραγμάτων αδυνατούσε να τους στηρίξει. Το πρώτο και ομώνυμο album τους κυκλοφόρησε σε μία εμπορικά ευνοϊκή εποχή για το glam φάσμα, μέρος της οποίας οφείλεται στους καρπούς της επιτυχίας που ήδη είχαν γευτεί οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι δυο χρόνια αργότερα κέρδισαν στα American Music Awards τον τίτλο του καλύτερου πρωτεμφανιζόμενου hard rock σχήματος, αντιμετωπίζοντας ως αντίπαλα δέη τους Nirnava και Alice In Chains - βασικοί εκπρόσωποι του τότε ανερχόμενου grunge ρεύματος.

Το λεγόμενο "Firehouse" λοιπόν πατούσε στις φόρμουλες που άλλοι είχαν ήδη επινοήσει γι' αυτούς. Οι δυνατές μπαλάντες αλλά και τα radio friendly κομμάτια που έσπρωξαν συναγωνιστές τύπου Bon Jovi ήταν το βασικό clue της υπόθεσης, δίχως όμως να λείπουν οι πιο σκληρές στιγμές. Κι όπως ξεχώρισαν άλλα σημαντικά albums των τότε καιρών, έτσι και το "Firehouse" έμελλε ν' αντέξει. Το "All She Wrote", φερ' ειπείν, ακόμη έχει μία μικρή θέση στο airplay κάποιου σταθμού -στην Ελλάδα ζούμε, μην ξεχνιόμαστε-, ενώ μαζί με το πιασάρικο "Don’t Treat Me Bad", το σκληρό και bluesy "Oughta Be A Law", το συναυλιακό "Rock On The Radio" και το γκαζωμένο "Overnight Sensation" κάλλιστα αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, εν αντιθέσει με καταστάσεις τύπου «πόζα για την πόζα» και «τσιρίδα για τη τσιρίδα».

Παρόλο όμως που ο διάδοχος με τίτλο "Hold Your Fire" αποτέλεσε άξια συνέχεια, το εμπορικό κλίμα είχε ήδη αρχίζει να αλλάζει. Το χρονικό μεταίχμιο που βοήθησε το ισχυρό status, έμελλε κατ' όπιν να επιδράσει αντίστροφα. Στην ουσία όμως αυτό δεν αποτελεί και τελικό κριτήριο; Ακόμη κι αν οι μόδες περάσουν, τα μακριά μαλλιά κοπούν και τα πουκάμισα αντικαταστήσουν τις τότε μπαντάνες, κάποια τραγούδια, δίσκοι ή και μπάντες μένουν. Επειδή ξέρετε, όσα ξεφεύγουν της λήθης του χρόνου, δεν καταφέρνει να τα σβήσει κανείς.