Integrity

Tι καινούργιο και τι φρέσκο μπορεί να γράψει κανείς για μία μπουλντόζα σαν τους Integrity. Έβγαλαν καινούργιο -ολοκληρωμένο- δίσκο. Αυτό από μόνο του είναι μία τεράστια είδηση καθώς μπορεί οι ίδιοι να βρίσκονται στο κουρμπέτι από τα τέλη της δεκαετίας του '80 αλλά τα full length τους πραγματικά είναι δυσανάλογα σε σχέση με τον συνολικό κατάλογο κυκλοφοριών που έχουν εμπλακεί. Όπως και να έχει ο μαστερμάιντ και μοναδικό σταθερό μέλος τους Dwid Hellion περνάει δεύτερη εφηβεία και από το 2010 και μετά έχει ξανανιώσει.

Ίσως το γεγονός ότι ζει στο Βέλγιο τα τελευταία δέκα κάτι χρόνια να έχει επηρεάσει και μία στροφή της μουσικής των Integrity, η οποία έτσι και αλλιώς ήταν σχετικά μοναδική για hardcore μπάντα, προς ένα ακόμα πιο σκοτεινό και «ευρωπαϊκό» μονοπάτι. Η χώρα άλλωστε έχει πλούσια ιστορία στο hardcore κίνημα που καθόρισε πράγματα και καταστάσεις στον ακραίο ήχο από τα μέσα '90 και μετά.

Μπορεί να ακουστώ υπερβολικός αλλά θα πω, με κάθε επιφύλαξη του πώς μπορεί να ωριμάσει (ή να μπαγιατέψει) μέσα σε κάθε ακροατή και ακροάτρια ένας δίσκος με την πάροδο των ετών, ότι το "Howling, For The Nightmare Shall Consume" είναι το καλύτερο άλμπουμ των Integrity τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Το αποκαλυπτικό και καταστροφικό κόνσεπτ που είχαν πάντα οι Integrity είναι πάλι εδώ αλλά ενισχυμένο με τόνους σκατίλας και Slayer-ικών ονειρώξεων της δεκαετίας του '80. Ο Hellion άλλωστε είναι τεράστιος φαν των Slayer και βρίσκει μουσικούς οι οποίοι μοιράζονται αυτή την κάβλα μαζί του.

Ο δίσκος σε όλη του τη διάρκεια είναι μία αγωνιώδης προσπάθεια του ανθρώπου να φτάσει (ή να γλιτώσει) τον επερχόμενο Αρμαγεδώνα. Μία πορεία που είναι βαμμένη με ανθρώπινο αίμα, δυστυχία, σατανικά δαιμόνια και μηδενισμό. Από το Darkthrone-ίσιο εναρκτήριο "Fallen To Destroy/ Blood Sermon" μέχρι το Amebix-ικό 7λεπτο έπος "Serpent Of The Crossroads" όλος ο δίσκος είναι ένα rollercoaster επικής heavy μουσικής για την οποία και ο Lemmy θα ήταν περήφανος αλλά και ο Trey Azagthoth.