Η δεύτερη ζωή ενός απαγορευμένου άλμπουμ
Το In The Heat Of The Night προσεγγίζει το νέο box set των Black Sabbath, εστιάζοντας στο απρόσμενα ανανεωμένο "Forbidden"
Πολυαναμενόμενο. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί το box set των Black Sabbath με τις ηχογραφήσεις τις περιόδου 1989 – 1995 και τον Tony Martin πίσω από το μικρόφωνο τους. Μια παραγνωρισμένη εποχή, στην οποία έχουμε αναφερθεί και παλιότερα, και περιείχε τα δικά της μουσικά διαμάντια δια χειρός Tony Iommi. Εκείνο για το οποίο, όμως, μέχρι και σήμερα δεν υπήρχε ιδιαίτερος ενδοιασμός, ήταν ο χαρακτηρισμός του "Forbidden" ως του μάλλον χειρότερου Black Sabbath δίσκου, γεγονός που έρχεται να διαταράξει το νέο remix του υλικού του και να θέσει τις βάσεις για μια επαναπροσέγγιση του.
Βλέπετε, σε πρώτο χρόνο το "Forbidden" έφερε την παραγωγή του Ernie C (των Body Count), σε μια μάλλον ατυχή προσπάθεια να συμβαδίσουν οι Sabbath με τις εξελίξεις της εποχής, αφού ο εντελώς ξερός και αβαθής ήχος χαντάκωνε τις συνθέσεις αντί να τις ενισχύει. Με τα φωνητικά του Tony Martin πολύ μπροστά, τα πλήκτρα του Geoff Nicholls ανύπαρκτα, τις κιθάρες του Tony Iommi στιφές και γενικότερα την προσέγγιση πιθανόν να ευνοούσε ένα rap άλμπουμ, αλλά σίγουρα όχι έναν δίσκο των Black Sabbath, το "Forbidden" έμοιαζε καταδικασμένο εν τη γενέσει του.
Προφανώς όχι εντελώς άδικα, αφού σίγουρα υπήρξε άνισο και υπολείπεται ποιοτικά εμφανώς συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ της περιόδου Martin, αλλά εν τέλει με την αίσθηση ότι θα μπορούσε εύκολα να είναι πολύ καλύτερο να επιβεβαιώνεται σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα. Μάλιστα, όχι με κάποια επανηχογράφηση, εναλλακτικές προσεγγίσεις ή οτιδήποτε σκαρφίζονται ενίοτε σχήματα για να επισκεφθούν ξανά το παρελθόν τους, αλλά με ένα σωστό remix από τον ίδιο τον riff master, τον πλέον κατάλληλο άνθρωπο για να αξιολογήσει μια δουλειά των Black Sabbath και να της δώσει την πνοή που της άξιζε.
Πραγματικά, το άλμπουμ ακούγεται εντελώς διαφορετικό, απόλυτα ανανεωμένο και διαυγές, να φανερώνει δυναμικές που είχαν θαφτεί και αγνοηθεί. Τραγούδια σαν το ομότιτλο ή το "Shaking Off The Chains" λάμπουν ως κάποια χαμένα Sabbath classics, χάρη στον όγκο των κλασικών Iommi riffs και τις ερμηνείες του Tony Martin, το (έτσι κι αλλιώς καλύτερο τραγούδι του δίσκου) "Kiss Of Death" ακούγεται ισοπεδωτικό πλέον, ενώ κάθε σύνθεση δίνει και μια λεπτομέρεια που υπήρχε εξαρχής, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή.
Η κυκλοφορία αυτού του box set και το κάτι παραπάνω από cult following αυτής της εποχής των Black Sabbath, φαντάζει ως μια δικαίωση για τους ίδιους, αλλά κυρίως για τον Tony Martin· έναν σπουδαίο τραγουδιστή που κλήθηκε να διαδεχθεί γίγαντες, αλλά στάθηκε ερμηνευτικά πολύ παραπάνω από το ύψος των περιστάσεων. Έτσι και το "Forbidden", το πιο αδικημένο και από πάντα παραγκωνισμένο στις συνειδήσεις άλμπουμ τους, επιτέλους έχει μια ουσιαστική ευκαιρία να φανερώσει τι αξίζει, μακριά από την παραφιλολογία της πιθανής επανασύνδεσης με τον Ozzy, τους rap παραγωγούς και τις αντίστοιχες συνεργασίες, την ελλιπέστατη εταιρεία διανομής και λοιπές αναποδιές εκείνης της περιόδου.
Όσο για το box set καθεαυτό, σίγουρα αποτελεί πόλο έλξης για τις remastered εκδοχές των "Headless Cross", "TYR" και "Cross Purposes", το αναλυτικό και πολυσέλιδο booklet που το συνοδεύει και τα υπόλοιπα καλούδια που περιέχει, αλλά ταυτόχρονα δίνει και μια ελπίδα σε ένα δευτερεύον επίπεδο. Μια ελπίδα μιας νέας συνεργασίας μεταξύ Tony Iommi και Tony Martin, αλλά και μια συνέχεια μελλοντικών αποκαλύψεων ανέκδοτου υλικού από εκείνη την περίοδο, Iommi θέλοντος και Sharon Osbourne επιτρέποντος. Κι αν, πάλι, τίποτα από αυτά δεν συμβεί, η κληρονομιά που ήδη υπάρχει θα συνεχίσει να μας συνοδεύει εσαεί και να κάνει τις ζωές μας ομορφότερες.