Volbeat

Πάνε τρεις γεμάτες δεκαετίες από το ξεφάντωμα για ντεμπούτο που έβαλε τους Volbeat στο χάρτη του μουσικού κόσμου. Αν δεν είχατε ταιριάξει τότε, ούτε καν στιγμιαία, και δεν καταφέρατε να τα βρείτε στα πλατινένια αντικειμενικά θαυμάσια βήματα που μεσολάβησαν, τι ψάχνετε εδώ, αλήθεια; Παρά τις όποιες αλλαγές ή/και διακυμάνσεις στο πέρασμα του χρόνου, η μπάντα από τη Δανία είχε βρει τον ήχο της από νωρίς, και ποτέ δεν έδειξε διάθεση να τον γυρίσει ανάποδα για χάρη καλλιτεχνικών ανησυχιών. Στόχος πάντα ήταν η αγνή διασκέδαση, κι αυτό δεν θα είχε κανένα λόγο να αλλάξει τώρα.

Πιάνοντας από εκεί που είχαν αφήσει την τελευταία φορά με το "Servant Of The Mind", οι λεπτές ισορροπίες παραμένουν πιο κοντά στο σκληρό άκρο απ' όσο στο «ραδιοφωνικό», ενώ κάθε ενδεχόμενο ανησυχίας εξαφανίζεται με συνοπτικές στο μπάσιμο του "Devils Are Watching". Ογκώδη ρυθμικά. Πιασάρικες μελωδίες. Ατόφια ροκάδικο στησιμο. Η φωνάρα του Michael Poulsen σε πρώτο πλάνο. Οι κιθάρες ένα βήμα πίσω. Ανάμεσα στα μπασογεμίσματα και το twist λίγο πριν το μέσο του τρίτου λεπτού, τα πάντα κλειδώνουν ολόσωστα. Οι καιροί μπορεί να έχουν αλλάξει, μερικά πρόσωπα παρομοίως, το πάρτι όχι.

Σίγουρα, η νεανική ορμή των πρώτων τριών-τεσσάρων δίσκων έχει αποκτήσει μια διαφορετική αίσθηση, όχι ακριβώς εκλεπτυσμένη αλλά κάπου εκεί γύρω· αφενός όμως αυτό θα έπρεπε πια να θεωρείται δεδομένο και αφετέρου η ουσία δεν χάνεται, πράγμα καθόλου αμελητέο ή αυτονόητο αν ρωτάτε εμένα. Διάολε, έχουν σχεδόν συμπληρωθεί δεκαπέντε χρόνια από τότε που το "Beyond Hell / Above Heaven" έλιωνε μυαλά και στερεοφωνικά, και χρειάζονται κάμποσοι τόνοι παραξενιάς για να μην αναγνωριστεί η γραμμή που ενώνει το παρελθόν με το παρόν. Ή μήπως δεν θα ταίριαζαν τα "By A Monster's Hand" και "Demonic Depression" εκεί μέσα;

Απολύτως αναμενόμενα, ή όχι τόσο για όσους κοιτάζουν μόνο τη βιτρίνα, η φυγή του Rob Caggiano δεν επηρεάζει πραγματικά το συνολικό αποτέλεσμα. Ο ιθύνων νους του σχήματος ξέρει πολύ καλά τι θέλει και πώς να το πετύχει. Η παραγωγή του, ανεπίσημου μέλους, Jacob Hansen γυαλίζει προβλέψιμα. Τα γυρίσματα από ανεβαστικά τέμπο σε μεταλλίζοντα θέματα κι από εκεί σε power ballads, ελλείψει πιο ταιριαστού όρου, έρχονται με τον πιο φυσικό τρόπο. Κι αν το (ανάσα) "In The Barn Of The Goat Giving Birth To Satan's Spawn In A Dying World Of Doom" στέκεται υπερβολικά κοντά στο 2007, το κάνει με τόσο στυλ που δε γίνεται να χάσει.

Με δεδομένη τη δισκογραφία και το μέγεθος του ονόματος που αναγράφεται στο γουστόζικο εξώφυλλο, το "Gods Of Angels Trust" θα μπορούσε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία να μοιάσει χαμένο από τα αποδυτήρια στις συγκρίσεις ή να αντιμετωπιστεί σαν ένα «άλμπουμ-αφορμή για περιοδεία». Παρά τα όποια ψήγματα αλήθειας ίσως υπάρχουν στις δύο δηλώσεις, η εικόνα στην πράξη απέχει σημαντικά, και το "Better Be Fueled Than Tamed" τη συνοψίζει μεγαλοπρεπώς. Σύγχρονο hard & heavy, που σέβεται το χθες αλλά πατάει στο σήμερα, γεμάτο προσωπικότητα κι έτοιμο για μεγάλες φεστιβαλικές σκηνές. Οι ελπίδες για δίκαιη ρεβάνς κρατάνε ακόμα.