Volbeat: «Πάντα μας θεωρούσα περισσότερο rock παρά metal»

Θεωρητικά οι Δανοί Volbeat έχουν κατακτήσει πλέον ένα στάτους με το οποίο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις στο ευρύτερο rock και metal κοινό. Με ηγέτη και μπροστάρη των Michael Poulsen έχουν καταφέρει να αποτυπώσουν την δική τους ξεχωριστή ηχητική ταυτότητα και να φτάσουν σε πολύ υψηλά επίπεδα όσον αφορά στην εμπορικότητα και την απήχηση που έχουν. Φτάνοντας στην ένατη δισκογραφική τους δουλειά, η οποία ονομάζεται "Gods Of Angels Trust" ο δρόμος δεν ήταν ακριβώς στρωμένος όπως θα τον περίμεναν. Ο συνοδοιπόρος του Michael από την αρχή της μπάντας ως και σήμερα, ο drummer Jon Larsen, μας μιλάει για το πως διαμορφώθηκε η νέα τους δουλειά και πως επηρεάστηκε από διάφορες συνθήκες, όπως το ότι ήταν η πρώτη τους δουλειά χωρίς τον κιθαρίστα Rob Caggiano στις τάξεις τους μετά από πολλά χρόνια ή το γεγονός ότι το management τους ζήτησε το να μείνουν εκτός για έναν ολόκληρο χρόνο. Σε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση που είχαμε μαζί του, μαθαίνουμε όσα θέλαμε να ξέρουμε και ευελπιστούμε ότι θα τους ξαναδούμε κάποια στιγμή στα μέρη μας.

Γεια σου Jon!

Γεια σου! Πώς είστε κύριε;

Καλά είμαι! Με λένε Παντελή και σε καλώ εκ μέρους του Rocking.gr. Θα ήθελα να σε συγχαρώ για το νέο άλμπουμ των Volbeat. Η πρώτη μου εντύπωση, μετά από μερικές ακροάσεις, είναι ότι ακούγεται για άλλη μια φορά πολύ καλό.

Ευχαριστώ πολύ! Κι εμείς είμαστε χαρούμενοι με αυτό!

Το management μας είπε ότι θα έπρεπε να κάνουμε ένα διάλειμμα ενός έτους, κάτι που ήταν μια νέα εμπειρία για εμάς

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του "Servants Of The Mind", το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μεταξύ δύο άλμπουμ των Volbeat. Γιατί σας πήρε τόσο πολύ και πώς νιώθετε που επιστρέψατε;

Πέρασαν πραγματικά τέσσερα χρόνια; Ουάου!

Τώρα, γιατί πήρε τόσο πολύ… Πρώτα απ' όλα, μόλις ολοκληρώσαμε το "Servant Of The Mind", ξεκινήσαμε κατευθείαν να περιοδεύουμε. Προφανώς, περιοδεύσαμε το 2022 και ένα μεγάλο μέρος του 2023. Κάναμε μερικές συναυλίες στις ΗΠΑ, στον Καναδά και μια πλήρη ευρωπαϊκή περιοδεία το '22. Και μετά, το '23, κάναμε μερικές εμφανίσεις σε φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη, επιστρέψαμε στην Αμερική με τους Halestorm... Και μετά από αυτό, το management μας είπε ότι θα έπρεπε να κάνουμε ένα διάλειμμα ενός έτους, κάτι που ήταν μια νέα εμπειρία για εμάς, γιατί δεν το είχαμε ξανακάνει ποτέ. Εννοώ, είχαμε μερικούς μήνες κενούς εδώ και εκεί, αλλά πέραν αυτών βρισκόμασταν πάντα ή σε περιοδεία ή σε ηχογραφήσεις ή σε κάτι άλλο σχετικό. Οπότε, το να μας λένε να μείνουμε εκτός για ένα ολόκληρο έτος... ήταν μια κάπως νέα εμπειρία για εμάς.

Αλλά, φυσικά, δεν μπορούσαμε να μείνουμε εντελώς μακριά από τα πάντα. Οπότε, αντί να καθόμαστε απλά στο σπίτι, ο Michael είπε: «Έχουμε ένα ολόκληρο έτος μπροστά μας! Ας δούμε αν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι καινούργιο, να κάνουμε ένα νέο άλμπουμ ή τουλάχιστον να κάνουμε κάτι». Έτσι, μόλις συνηθίσαμε την ιδέα ότι δεν θα βγαίναμε σε περιοδεία το 2024, είπαμε «εντάξει, ας δούμε τι μπορούμε να σκεφτούμε». Και πολύ γρήγορα, βασικά, έγραψε αυτά τα δέκα τραγούδια που έχεις ήδη ακούσει...

Τα προβάραμε αρκετά, τελειοποιήσαμε επιμέρους σημεία και νομίζω ήταν κάπου τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, που μπήκαμε στο στούντιο και τα ηχογραφήσαμε. Και πλέον μπορεί κάποιος να πει ότι επιστρέψαμε και είμαστε έτοιμοι να ξαναβγούμε σε περιοδεία, κάτι που θα κάνουμε για σχεδόν το υπόλοιπο του έτους.

Νομίζω ότι ο Michael ανέφερε ότι αυτό ήταν το πιο γρήγορο άλμπουμ που έχετε κάνει και ότι ήταν μια αρκετά απελευθερωτική αίσθηση για αυτόν ο τρόπος με τον οποίο δουλέψατε. Θέλω να πω, τελειώσατε ολόκληρο το άλμπουμ σε περίπου 5 εβδομάδες. Πιστεύεις ότι είναι καλύτερα έτσι ή όταν περνάτε περισσότερο χρόνο στο στούντιο;

Λοιπόν, για εμάς πάντα λειτουργούσε καλύτερα έτσι... δηλαδή με το να κάνουμε τα πράγματα γρήγορα. Γιατί λειτουργούμε καλύτερα έτσι, δεν έχω ιδέα πραγματικά. Πάντα ήμασταν έτσι...

Δεν είμαστε από εκείνες τις μπάντες που γράφουν είκοσι πέντε τραγούδια και μετά διαλέγουμε τα καλύτερα

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος...

Όχι! Αλλά το μάθαμε με τα χρόνια, επειδή συνεργαζόμαστε με τον Jacob Hansen όλα αυτά τα χρόνια. Μας είχε πει κάποτε, νομίζω ότι κατά τη διάρκεια του άλμπουμ «Servant»: «Βγάζετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα αν μπορέσετε και το τελειώσετε σε τρία takes. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, τότε αφήστε το και κάντε κάτι άλλο». Αυτό συμβαίνει επειδή έχεις ακόμα την ενέργεια και μια κάποια αυθορμητικότητα για να τη βγάλεις στο τραγούδι. Αν συνεχίζεις και δουλεύεις πάνω στο ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, τουλάχιστον εμάς μας εξαντλεί. Και τότε είναι που βαριέσαι και νιώθεις πως δεν προχωράς μπροστά..

Ένα ακόμα στοιχείο είναι ότι όταν μπαίνουμε στο στούντιο είμαστε λίγο πολύ έτοιμοι για τα πάντα, που σημαίνει ότι περνάμε πολύ χρόνο κάνοντας πρόβες στα τραγούδια, τελειοποιώντας τα. Ο Michael έχει ένα μικρό μαύρο βιβλιαράκι όπου γράφει ιδέες ή πράγματα, ίσως διαφορετικούς ήχους κιθάρας ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε και αυτό βοηθάει πολύ. Σίγουρα, είναι διασκεδαστικό το να είσαι στο στούντιο, δεν είναι άσχημο. Αλλά το να είσαι εκεί για συνεχόμενες εβδομάδες ή μήνες, εμάς θα μας σκότωνε. Βασικά, δεν μας αρέσει να το κάνουμε αυτό.

Οπότε, ναι, αυτό το άλμπουμ δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα. Αλλά, θα έλεγα ότι και το "Servant Of The Mind" έγινε πολύ γρήγορα. Nομίζω ότι αυτό είναι το γρηγορότερο που έχουμε κάνει ποτέ. Πάντως, για το νέο άλμπουμ νομίζω ότι περάσαμε περίπου δυόμισι ή τρεις εβδομάδες στο στούντιο και μετά ουσιαστικά είχαμε τελειώσει.

Πρέπει, επίσης, να θυμάστε ότι όταν αποφασίσαμε τι θα κάνουμε για αυτό το άλμπουμ, είπαμε «Θα γράψουμε δέκα τραγούδια». Κι αυτό ήταν: αυτά τα δέκα τραγούδια. Δεν είμαστε από εκείνες τις μπάντες που γράφουν είκοσι πέντε τραγούδια και μετά διαλέγουμε τα καλύτερα. Είπαμε απλά «Θα έχουμε δέκα τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ. Θα γράψουμε δέκα τραγούδια, θα ολοκληρώσουμε δέκα τραγούδια». Προφανώς υπάρχουν πολλά πράγματα που κανείς δεν ακούει ποτέ. Ακόμα και ο Casper και εγώ δεν τα ακούμε. Ο Michael κάθεται στο σπίτι και πειραματίζεται με διάφορα πράγματα και πιθανότατα θα πει στον εαυτό του «όχι, αυτό δεν είναι αρκετά καλό». Έτσι, έχει τόνους υλικού που δεν έχουμε ακούσει ποτέ, που δεν θεωρεί αρκετά καλό για εμάς. Επομένως, πιθανότατα δεν θα γίνουμε ποτέ το είδος της μπάντας που μπορεί να επανακυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με bonus tracks, studio outtakes και όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν τέτοια.

Θυμάμαι ότι υπάρχει μόνο ένα - ή ίσως ενάμισι - τραγούδι που ηχογραφήσαμε πριν από πολλά χρόνια και το οποίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Δεν είμαι καν σίγουρος αν ο Jacob έχει ακόμα το βασικό μέρος αυτού του τραγουδιού. Δεν νομίζω ότι το έχει! Αλλά ήταν μόνο τα ντραμς και το μπάσο. Και τότε ο Michael είπε: «Δεν έχω στίχους, δεν μου αρέσει... Γάμα το!» Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα όσο γρήγορα θέλουμε.

Συνήθως θα αγοράσω μια επανακυκλοφορία επειδή έχει μερικά bonus tracks και outtakes ή ό,τι άλλο. Αλλά, είναι αλήθεια πως ακούς τα outtakes μια φορά κι αν...

Όταν ένα παλιότερο άλμπουμ επανεκδίδεται με bonus tracks και το αγοράζω, σχεδόν ποτέ δεν ακούω τα bonus tracks. Θέλω να ακούσω το άλμπουμ...

Κι εγώ το ίδιο...

Οπότε καταλαβαίνω τι εννοείς.

Λοιπόν, κι εγώ κάνω το ίδιο. Συνήθως θα το αγοράσω επειδή έχει μερικά bonus tracks και έχει αυτά τα outtakes ή ό,τι άλλο. Αλλά είναι αλήθεια πως ακούς τα outtakes μια φορά κι αν….

Ακριβώς!

Εννοώ, έχω όλα τα μεγάλα box set που έβγαλαν οι Metallica για τα πρώτα πέντε άλμπουμ. Δεν τα έχω ακούσει όλα. Μόνο κάποια κομμάτια. Έχω ακούσει μερικά από τα outtakes και τα demo που έχουν. Και ναι, είναι ενδιαφέροντα! Αλλά τα ακούς μια φορά και μετά λες «Μπα, θα βάλω το άλμπουμ!». Είναι απλά κάτι που αφορά τους συλλέκτες!

Ήταν συνειδητή απόφαση να μην υπάρχουν guests αυτή τη φορά; Επειδή συνήθως έχετε μερικούς καλεσμένους τραγουδιστές στα άλμπουμ σας...

Ναι, έτσι νομίζω. Επειδή, για αυτά τα συγκεκριμένα τραγούδια, δεν νομίζω ότι είχε στο μυαλό του συγκεκριμένους guest τραγουδιστές ή guest κιθαρίστες ή κάποιον να παίξει μπάντζο ή οτιδήποτε άλλο... Φαίνεται ότι αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανένα τραγούδι που να σε κάνει να σκεφτείς: «Ω, δεν θα ήταν ωραίο αν μπορούσαμε να βρούμε κάποιον ή κάτι να συμμετάσχει σε αυτό;». Σε αυτό το άλμπουμ, δεν υπήρχαν τραγούδια για τα οποία αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να έχει έναν guest τραγουδιστή ή κάποιον να παίζει lead κιθάρα ή οτιδήποτε άλλο. Εννοώ, η Mia Maja τραγουδάει και σε αυτό το άλμπουμ, όπως έχει κάνει και στα δύο ή τρία προηγούμενα άλμπουμ, οπότε μπορείς να πεις ότι είναι guest τραγουδίστρια. Αλλά, καταλαβαίνω τι εννοείς... αυτή τη φορά, δεν υπήρχαν πραγματικά τραγούδια για τα οποία να σκεφτούμε «Ω, θα ήταν διασκεδαστικό αν μπορούσαμε να προσθέσουμε κάτι...». Ίσως στο επόμενο... Ποιος ξέρει; Ίσως στο επόμενο να υπάρχουν μόνο guest φωνητικά...

Δεν είμαι και τόσο οπαδός των Megadeth...

Αν είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς με τον James Hetfield ή τον Dave Mustaine σε ένα μελλοντικό άλμπουμ, ποιον θα διάλεγες;

(γέλια) Προσωπικά, θα έλεγα τον James Hetfield. Δεν είμαι οπαδός των Megadeth, ξέρεις. Έχω μερικά από τα άλμπουμ τους και έχω πάει σε πολλές συναυλίες των Megadeth... Έχουμε κάνει περιοδεία και με τους Megadeth και ο Dave είναι πολύ, πολύ καλός τύπος. Αλλά, για μένα, θα ήταν ο Hetfield... Σίγουρα!

Εντάξει. Τι κρύβεται πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ «Gods of Angels Trust»; Αντικατοπτρίζει με κάποιο τρόπο το συνολικό συναίσθημα του άλμπουμ;

Ναι, νομίζω ότι το κάνει. Νομίζω ότι ο Michael είχε την ιδέα για το όλο concept από πολύ νωρίς. Ο τίτλος του άλμπουμ και πολλοί από τους στίχους του ήρθαν πολύ γρήγορα εκείνη την περίοδο. Οπότε, ναι, σίγουρα υπάρχει αυτό το στοιχείο…

Από άποψη στίχων, είναι από τα πιο σκοτεινά πράγματα που έχουμε κάνει

Αφού το άκουσα μερικές φορές, μου φαίνεται λίγο πιο σκοτεινό και βαρύ άλμπουμ, ακόμα και για τα δικά σας πρότυπα. Και αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς ακόμα και από τους τίτλους των τραγουδιών, όπως "Devils Are Awake" ή "Demonic Depression". Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί το πιο σκοτεινό άλμπουμ που έχουν κάνει οι Volbeat;

Ναι, έτσι νομίζω... αν κοιτάξεις τη συνολική εικόνα, τότε, νομίζω, όπως είπες, υπάρχει το "Demonic Depression" και υπάρχει το "Devils Are Awake" και όλα τα σχετικά. Ναι, σίγουρα, από άποψη στίχων, είναι πιθανώς από τα πιο σκοτεινά πράγματα που έχουμε κάνει. Αλλά πολλοί από τους στίχους προέρχονται από το κεφάλι και το μυαλό του Michael. Οπότε, ό,τι σκέφτεται και γράφει, είναι περισσότερο δική του δουλειά. Αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες ότι είναι το πιο σκοτεινό...

Όσο για το πιο βαρύ, δεν ξέρω πραγματικά. Νομίζω ότι τα δύο πρώτα άλμπουμ είναι ελαφρώς βαρύτερα. Αλλά, πάντα το είχαμε αυτό. Πάντα είχαμε αυτά τα βαρύτερα τραγούδια. Πάντα τα είχαμε. Και όμως, στην άλλη άκρη του φάσματος, υπάρχουν ακόμα τα πιο χαρούμενα, μελωδικά τραγούδια, με τα μεγάλα ρεφρέν και όλα τα σχετικά. Οπότε, εξακολουθεί να είναι περισσότερο θέμα ποικιλίας...

Τα "Acid Rain" και "Lonely Fields" είναι πιο μελωδικά, νομίζω...

Ναι, είναι. Και νομίζω επίσης ότι το "Enlightening The Disorder" είναι και πάλι ένα από αυτά τα πιο up-tempo, όχι απαραίτητα πιο χαρούμενα... αλλά, ξέρεις, λίγο πιο up-tempo...

Πάντα μας θεωρούσα περισσότερο rock μπάντα, παρά μια metal μπάντα

Τα βασικά συγκροτήματα που θα σας συνοδεύουν στις επερχόμενες περιοδείες σας είναι κυρίως ροκ συγκροτήματα, πολύ λιγότερο heavy σε σύγκριση με τη μουσική σας. Συγκροτήματα όπως οι Three Days Grace, οι Halestorm και οι Bush. Πιστεύετε λοιπόν ότι είστε πιο κοντά στο ροκ ή στο metal; Ή μήπως αυτό δεν έχει σημασία για εσάς;

Ωωωω... Πάντα θεωρούσα ότι είμαστε rock συγκρότημα.

Θέλω να πω, μπορείς μας αποκαλέσεις ένα heavy rock συγκρότημα. Αλλά ως πλήρως metal συγκρότημα... Δεν ξέρω τι είναι ένα πλήρως metal συγκρότημα! Γιατί αν εμείς είμαστε metal, τότε οι Metallica δεν είναι metal και αν αυτοί είναι metal, τότε εμείς δεν είμαστε metal…

Πάντα μας θεωρούσα περισσότερο rock μπάντα, και πάλι επειδή συνδυάζουμε αυτά τα διαφορετικά στοιχεία. Φυσικά, υπάρχουν metal στοιχεία στη μουσική μας και πάντα υπήρχαν. Είμαστε όμως μια metal μπάντα; Είμαστε μια rock μπάντα; Τα πρώτα χρόνια εμφανιζόμασταν σε πολλά metal περιοδικά και όλα αυτά. Αλλά, είμαστε metal μπάντα; Θα αφήσω τους άλλους να αποφασίσουν για αυτό...

Νομίζω ότι συμφωνώ μαζί σου. Είστε περισσότερο προς την πλευρά του rock...

Ναι, heavy rock. Ας το ονομάσουμε έτσι...

Αυτό είναι το πρώτο σας άλμπουμ χωρίς τον Rob Caggiano μετά από περίπου 15 χρόνια. Πώς επηρέασε αυτό τη διαδικασία, τη σύνθεση και την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ και πώς ήταν να δουλεύετε ξανά ως τρίο;

Λοιπόν, το έχουμε ξανακάνει, οπότε δεν ήταν κάτι καινούργιο. Πάντα δουλεύουμε ως τρίο, γιατί όταν ηχογραφούμε, ηχογραφούμε πρώτα τα drums και αυτό το κάνουμε βασικά εγώ και ο Michael. Από τότε που μπήκε ο Casper, συνήθως παίζει μαζί μας, αλλά όταν τελειώνω, διαγράφουν το μπάσο και τις κιθάρες. Ο Rob μερικές φορές έπαιζε μαζί, μερικές φορές δεν έπαιζε. Οπότε δεν είναι κάτι καινούργιο σε αυτόν τον τομέα.

Πάντα ήμασταν τρίο, ακόμα και όταν κάναμε το "Seal The Deal", ο Rob συνεισέφερε μερικές μπασογραμμές ή έπαιζε κάποια ρυθμική κιθάρα, αλλά συνήθως έβγαζε όλα τα σόλο και κάποια αρμονικά μέρη, που ήταν βασικά αυτό που έκανε ούτως ή άλλως. Οπότε, αυτό το κομμάτι δεν είναι καινούργιο για εμάς. Εννοώ, προφανώς, ήταν καινούργιο το ότι δεν ήταν εκεί, αλλά δεν ήταν εκεί ούτε για το "Servants Of The Mind"... Λόγω της πανδημίας δεν μπορούσε να είναι εκεί ούτε για αυτό. Οπότε στέλναμε υλικό μεταξύ μας. Αλλά, για να επιστρέψω στην ερώτησή σου, δεν είναι καινούργιο για εμάς. Πάντα ηχογραφούσαμε ως τρίο.

Ανέφερες ότι εσύ και ο Michael ηχογραφείτε πάντα τα drums μαζί. Εσύ και ο Michael είστε μαζί από την αρχή της μπάντας. Πώς βλέπεις τη φιλία και τη συνεργασία σας; Πώς βλέπεις ότι έχει εξελιχθεί σε αυτά τα περισσότερα από 20 χρόνια που συνεργάζεστε και κυκλοφορείτε δίσκους;

Σ' ευχαριστώ που μου θύμισες πόσος καιρός έχει περάσει... (γέλια)

Με τον Michael γρήγορα ανακαλύψαμε ότι είχαμε αυτό το πράγμα που μας συνέδεε: όταν έπαιζε κάτι, 9 στις 10 φορές ήξερα τι θέλει να κάνει ή τι ακούει στο μυαλό του

Λοιπόν, ο χρόνος περνάει γρήγορα για όλους... (γέλια)

Τον γνωρίζω από τότε που ήταν 15-16 ετών... Όταν είχε την άλλη του μπάντα, τους Dominus. Ένας από τους πιο αγαπημένους μας φίλους ήταν ο drummer αυτής της μπάντας τότε. Τον ήξερα από τότε και όταν αρχίσαμε να παίζουμε μαζί πριν από τόσα χρόνια, νομίζω ότι γρήγορα ανακαλύψαμε ότι είχαμε αυτό το πράγμα που μας συνέδεε: όταν έπαιζε κάτι, 9 στις 10 φορές ήξερα τι θέλει ή τι ακούει στο μυαλό του. Έτσι, έχουμε αυτό το πράγμα όπου ξέρουμε τι κάνει ο άλλος. Και προφανώς είμαστε φίλοι μετά από τόσα χρόνια. Φυσικά, οι ζωές μας έχουν πάρει διαφορετικές κατευθύνσεις. Τώρα είμαστε όλοι βαρετοί τύποι, παντρεμένοι, έχουμε παιδιά και όλα αυτά... (γέλια) Και δεν βλεπόμαστε και πολύ στην ιδιωτική μας ζωή. Αλλά επειδή κάποτε ήμασταν σε περιοδεία ή ήμασταν μαζί στο στούντιο ή στην αίθουσα πρόβας, περάσαμε πολύ χρόνο μαζί. Οπότε, όταν δεν είμαστε με τους Volbeat, τείνουμε να μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλο.

Νομίζω ότι αυτό είναι καλύτερο για όλους...

Ναι, πιθανώς μακροπρόθεσμα είναι καλύτερο για όλους. Αλλά έτσι διατηρούνται τα πράγματα συναρπαστικά και φρέσκα. Και τώρα που επιστρέφουμε στην περιοδεία, είμαστε σχεδόν σαν παιδιά πάλι.

Είχαμε μια μέρα ρεπό στην Ελλάδα. Βγήκαμε έξω από το ξενοδοχείο και είπαμε «Όχι, κάνει πολλή ζέστη! Πάμε πίσω!»

Έχετε παίξει μόνο μία φορά στην Ελλάδα και ήταν σε ένα φεστιβάλ, παρέα με τους κύριους που φοράς στο μπλουζάκι σου. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από εκείνη την ημέρα; Δεν είναι καιρός να επιστρέψετε για μια πλήρη συναυλία εδώ;

Φυσικά! Θα θέλαμε πολύ να επιστρέψουμε. Είχαμε μια μέρα ρεπό στην Ελλάδα. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι έκανε πολύ ζέστη εκείνη τη μέρα! Βγήκαμε έξω από το ξενοδοχείο και είπαμε «Όχι, κάνει πολλή ζέστη! Πάμε πίσω!». Αλλά η συναυλία ήταν καταπληκτική. Παίζαμε στη δεύτερη σκηνή και νομίζω ότι κλείσαμε τη δεύτερη σκηνή, οπότε στην πραγματικότητα ήμασταν το support των Iron Maiden. Θυμάμαι ότι είχε πολλή ζέστη γενικά, αλλά ήταν μια υπέροχη συναυλία και το κοινό ήταν καταπληκτικό. Και ως μπόνους, είδαμε τους Maiden, οπότε δεν μπορεί να ήταν κακό. Αλλά ναι, φυσικά θα θέλαμε πολύ να επιστρέψουμε. Έχουν περάσει, όπως είπες, μερικά χρόνια.

Ίσως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον διοργανωτή να σας φέρει ξανά.

Ναι, σίγουρα, θα έρθουμε!