Integrity, Final Daze, Ripping Wounds @ Arch Club, 17/06/24

Oι Integrity ήταν μία από τις πρώτες μπάντες που συνδυάσανε το hardcore punk με το metal, ξεκινώντας ήδη από τα τέλη των ‘80s. Όντας πρωτοπόροι στην εποχή τους, η επιρροή τους φτάνει - για να μη γράψουμε ότι γέννησε κιόλας και μας πούνε και υπερβολικούς - μέχρι και το σημερινό metalcore. Το μοναδικό σταθερό μέλος, ο τραγουδιστής Dwid Hellion, είναι αυτός που «τρέχει» τη μπάντα από την αρχή της μέχρι και σήμερα και συνεχίζει να περιοδεύει. Τα δώδεκα χρόνια που είχαν περάσει από την προηγούμενη φορά που είχαν πατήσει σε ελληνικό έδαφος ήταν αρκετά και τελείωσαν στο Arch Club.

Με μια μικρή, δεκάλεπτη καθυστέρηση, οι Ripping Wounds πήραν θέση στο σανίδι για πρώτη φορά στην καριέρα τους μπροστά σε κοινό - ήταν η παρθενική τους εμφάνιση, όπως μάθαμε. Και για πρώτη εμφάνιση, πήγε πάρα πολύ καλά. Ο ήχος ήταν μεγάλος σύμμαχος, μιας και ήταν πάρα πολύ καλός και ανέδειξε το δυναμικό υλικό τους. Με σαφείς μεταλλικές επιρροές και κλίσεις, οι Ripping Wounds για ένα εικοσάλεπτο μας έδωσαν ένα γερό σφηνάκι ενέργειας και πάθους και ζέσταναν τους σβέρκους μας. Πολύ καλό και μετρημένο άνοιγμα.

Όλα μαζεύτηκαν και ξαναπλώθηκαν στη σκηνή αρκετά γρήγορα κι έτσι λίγα λεπτά μετά τις δέκα, οι Final Daze ανέλαβαν τη συνέχεια. Πρόκειται για μια μπάντα με μέλη από άλλα συγκροτήματα της ευρύτερης hardcore σκηνής που έχουν την εμπειρία να σταθούνε με άνεση. Ο στίχος τους είναι ως επί το πλείστο ελληνικός, πράγμα που μπορεί να ξενίζει λίγο, δεδομένου ότι το beatdown τους είναι καθαρά αμερικανικό. Οι Final Daze παίξανε με ορμή το υλικό τους και στο τελευταίο τραγούδι μάλιστα έλαβαν και επιπλέον βοήθεια στα φωνητικά από μια φίλη και έναν φίλο τους που ανέβηκαν από το κοινό. Άλλο ένα ενεργητικό εικοσάλεπτο πέρασε σαν αέρας. [Π.Κ.]

Ενώ πανό με το εντυπωσιακό λογότυπο κοσμούσαν τη σκηνή και τους ενισχυτές, οι Integrity ήταν ξανά μπροστά μας έπειτα από δώδεκα χρόνια. Ο τιτάνας Dwid Hellion και οι μουσικοί που τον απαρτίζουν πλέον, έχουν σχηματίσει μια τρομερή ομάδα η οποία με κάθε της ζωντανή εμφάνιση υπενθυμίζει το τεράστιο μέγεθος και τον ηχητικό τρόμο που φέρει η κληρονομιά αυτού του σχήματος. Η επιστροφή τους στα μέρη μας, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική.

Ήδη από την εναρκτήρια δυάδα των "Vocal Test" και "Hollow" μέσα από το "Humanity Is The Devil", ο τρομερός ήχος της μπάντας καθώς και τα επιβλητικά φωνητικά του Hellion είχαν πέσει για τα καλά στα κεφάλια μας. Οι Integrity ξεκίνησαν σαρωτικοί, άψογοι τεχνικά, σε μεγάλα κέφια και έφεραν το αποκαλυπτικό τους σκότος πάνω μας. Ισορροπώντας ανάμεσα στις αξίες και καταστάσεις ενός hardcore live αλλά και στην σαρωτική δύναμη του metal, με τα εντυπωσιακά κιθαριστικά σόλο αλλά και τα πιο extreme metal σημεία να κερδίζουν τις εντυπώσεις, με τα κτηνώδη τύμπανα να δίνουν τρομερό πόνο και τον ήχο να είναι αψεγάδιαστος, οι Αμερικανοί ξεσήκωσαν πολύ εύκολα το παρευρισκόμενο κοινό στο Arch.

Το σετ, βασίστηκε κατά κύριο λόγο στην ‘90s εποχή της μπάντας, μια περίοδο όπου οι Integrity οριοθετούσαν την εξέλιξη ενός ολόκληρου ιδιώματος. Η "holy terror" αίσθηση που έδωσαν στο τότε εκκολαπτόμενο metalcore ζωντάνεψε το βράδυ της Δευτέρας και στην Αθήνα, και κάθε πέρασμα μέσα από δίσκους όπως το ανυπέρβλητο "Systems Overload" (στο ομώνυμο επήλθε χάος) ή το "Seasons In The Size Of Days" επέφερε ακραίες αντιδράσεις. Το γεγονός δε, πως το κοινό τίμησε δεόντως με crowd surfing και moshing και το φρενήρες πέρασμα από το πρόσφατο "Howling, For The Nightmare Shall Consume", που ήταν το προσωπικό αγαπημένο "Hymn For The Children Of The Black Flame", αποδεικνύει πως η σχέση αγάπης μας με αυτή την τεράστια μπάντα είναι βαθιά και αμοιβαία.

Ο Hellion, σε μεγάλη φόρμα και ιδιαίτερα επικοινωνιακός και ευδιάθετος, ευχαριστώντας άπαντες. Ομολογουμένως, με την άβυσσο που ανέκαθεν σήκωνε στις συνειδήσεις αυτή η μπαντάρα, ένιωσα λίγο περίεργα με αυτή την αντίθεση. Μέσα μου όμως χάρηκα που αυτή η προσωπικότητα στέκει ακόμα αγέρωχη. Όταν στο σετ ερχόταν η ώρα των κλασικών "Judgement Day", που προλογίστηκε με μερικά εδάφια της Βίβλου ανάμεσα σε delay και κιθαριστικό noise, και "Those Who Fear Tomorrow", μέσα από το εμβληματικό ντεμπούτο LP της μπάντας, οι αντιδράσεις και η απόδοση χτύπησαν κόκκινο. Αυτά τα κομμάτια, με το είδος να έχει διανύσει χιλιόμετρα, παραμένουν μέχρι και σήμερα πυρηνικές κεφαλές απόκοσμης hardcore ενέργειας.

Προς το τέλος του σετ τους, διάρκειας περίπου 45 λεπτών, οι Integrity επέστρεψαν στην πρωτόλεια αφετηρία τους. Η διασκευή στο "Hybrid Moments" των Misfits, θα υπενθυμίζει διαρκώς πως όσο καταξιωμένη μπάντα και να είσαι, στην καρδιά σου θα είναι ανέκαθεν αυτό το νιάτο που διασκευάζει τους ήρωές του. Φινάλε με επιστροφή στο πρώτο EP, και το "Harder They Fall" μέσα από αυτό, και όλα πλέον είχαν διαγράψει ένα κύκλο. Για μερίδα των παρευρισκομένων, ένα συναυλιακό απωθημένο έσβησε πανηγυρικά. Οι απόκοσμοι Integrity, έφεραν επανάσταση και μεταφυσική, hardcore και extreme metal, συντροφικότητα και ανελέητο εξτρεμισμό, σε μια βραδιά που μπορεί να μείνει στις σκιές του συναυλιακού καλοκαιριού, αλλά εκεί εδράζουν και οι δαίμονες. Δόξα και τιμή σε ένα από τα σημαντικότερα σχήματα αυτού του ήχου, σε μια ανεπανάληπτη κληρονομιά. [Α.Ζ.]

Φωτογραφίες: Παντελής Κουρέλης