Grave Pleasures

Motherblood

Century Media (2017)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 05/10/2017
Η ατμόσφαιρα των Bauhaus συναντά την εκρηκτικότητα των Joy Division σε μια post-apocalyptic σύνθεση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

To ηχητικό όχημα των Kvohst και Arino συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του και μετά από μια ακόμα αλλαγή στο line up, καλωσορίζουν στις τάξεις τους τους Kiiskilä στις κιθάρες και Tuomikanto στα τύμπανα αντικαθιστώντας την Olsson και τον Bruniusson αντίστοιχα. Μια μικρή φινλανδική παροικία έχει δημιουργηθεί και ηγέτης αυτής ο μεγάλος μύστης Mat McNerney (aka Kvohst). Κάτι που άρχισε σαν ένα από τα πολλά project του τελευταίου, έμελλε να γίνει, για λίγο, λιμάνι του (μαζί με τους Hexvessel φυσικά) και φτάνει αισίως στην τρίτη κυκλοφορία του με την παραδοχή ότι Beastmilk και Grave Pleasures είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Αν νόμιζες ότι θα το έπιαναν από εκεί που το άφησαν, έχεις κατά το ήμισυ δίκιο. Η μόνη διαφορά είναι ότι η συνέχεια αφορά το "Climax", έναν δίσκο που έκανε πολύ θόρυβο όταν κυκλοφόρησε το 2013. Έτσι, λοιπόν, το "Motherblood" φαντάζει άξιος συνεχιστής του, όχι μόνο ηχητικά, αλλά και οπτικά - με την πρώτη ματιά το εξώφυλλο/φωτογραφία του φέρνει περισσότερο στο ντεμπούτο της μπάντας. Εν συγκρίσει με το "Dreamcrash", το "Motherblood" έχει καλύτερες συνθέσεις, ενώ και σαν σύνολο δένει πολύ πιο ωραία και δημιουργεί μια αγωνιώδη αίσθηση παρόμοια με αυτή που έδινε το ντεμπούτο, αλλά όχι ακριβώς ίδια.Ξεκινώντας με το "Infatuation Overkill" σε πιάνει από το λαιμό σχεδόν ακαριαία, ενώ κομμάτια όπως τα "Mind Intruder" και "Falling For An Atom Bomb" θα μπορούσαν εύκολα να είναι συνθέσεις που ξεχάστηκαν - και όχι παράπεσαν - στην επιλογή του tracklist του "Climax". Προσωπικά ξεχώρισα ακόμα τα "Deadenders" και "Doomsday Rainbows", αν και η αλήθεια μου είναι ότι δεν υπάρχει περιττή/αδιάφορη σύνθεση στο δίσκο. Στα bonus του δίσκου η συμμετοχή του David Tibet των Current 93 στην εισαγωγή του "Atomic Christ".

Στα 36 λεπτά του "Motherblood" θα βρεθείς αρκετές φορές να σιγοτραγουδάς τους στίχους του και να λικνίζεσαι στους ρυθμούς του. Αυτή είναι η δύναμη των Grave Pleasures από όταν ήταν ακόμα Beastmilk. Μυστικιστική ατμόσφαιρα, με αρκετούς τόνους απαισιοδοξίας και έντονη χορευτική διάθεση είναι στοιχεία που κυριαρχούν στα κομμάτια. Οι μηδενιστικές τάσεις του Kvohst είναι παρούσες και εδώ και αποτελούν σαφώς κινητήριο μοχλό στη σύνθεση. 

Οι Grave Pleasures κυκλοφορούν έναν εξαιρετικό death rock δίσκο αντάξιο του ονόματος των Beastmilk. Συνδυάζοντας την ατμόσφαιρα των Bauhaus με την εκρηκτικότητα των Joy Division εξαίρουν την Αποκάλυψη.

  • SHARE
  • TWEET