Grave Pleasures: «Αν ακολουθήσεις retro δρόμο δεν πρόκειται να είναι ενδιαφέρον»

You can read the english version of the interview here.

Έχουν περάσει πλέον κάμποσα χρόνια από το ντεμπούτο των Grave Pleasures. Το σχήμα που γεννήθηκε από την επιδραστική λάμψη των Beastmilk, έχει πλέον αποκτήσει αυτόφωτο χαρακτήρα και ακολουθεί πεισματικά το δικό του μονοπάτι. Η άφιξη του τρίτου τους δίσκου λοιπόν, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.

Για την ακρίβεια, η ποιότητα του "Plagueboys", που πιθανώς αποτελεί την κορυφαία στιγμή της μπάντας, αξίζει ασχολίας και συζήτησης. Ο κιθαρίστας των Grave Pleasures, Aleksi Kiiskilä, προθυμοποιήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και να μας επιτρέψει να εισχωρήσουμε στα άδυτα αυτού του εθιστικού gothic/death rock ρυθμικού χορού, που μας συνεπαίρνει με μια επίδειξη προσωπικότητας. Στην πορεία, μας αποκαλύπτει και πώς το σχήμα καταφέρνει να συνθέτει τόσα πολλά άκρως εθιστικά τραγούδια Οι Grave Pleasures επέστρεψαν με αρκετούς λόγους για να μην βιαστείς να τους προσπεράσεις!

Καλησπέρες, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω ξανά στο Rocking! Ελπίζω να είναι όλα καλά! Που σε πετυχαίνει αυτή η συνέντευξη;

Σε ευχαριστώ! Ανυπομονώ για αυτό! Είμαι τώρα στο Tampere στη Φινλανδία, τη γεννέτειρά μου. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 20 εκατοστά χιόνι παντού παρόλο που είναι σχεδόν Απρίλιος.

Πρόκειται να κυκλοφορήσετε το τρίτο σας άλμπουμ, "Plagueboys", και οφείλω να σας συγχαρώ γιατί είναι εξαιρετικό! Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να κυκλοφορήσετε το διάδοχο του "Motherblood";

Χαίρομαι που σου αρέσει. Προσπαθούμε να βάζουμε μπροστά την ποιότητα στην Τέχνη μας – αυτός είναι ο κύριος λόγος. Μαγειρέψαμε αυτή τη σούπα αργά, όντας βέβαιοι πως κάθε κομμάτι μετράει. Δεν θέλαμε να βιαστούμε και να πάρουμε εξαιτίας αυτού λάθος επιλογές στην παραγωγή. Επίσης, άλλα σχήματά μας, όπως οι Hexvessel, Šamane and Oranssi Pazuzu, κυκλοφόρησαν νέους δίσκους, και έπειτα φυσικά ήταν και ο κορονοϊός που έβαλε φρένο σε κάθε προγραμματισμό. Δεν θέλαμε όμως να φτιάξουμε ένα ακόμη "Motherblood", αντιθέτως ανεβήκαμε σε νέο επίπεδο και αποστάξαμε όλο το ηχητικό μας φίλτρο περισσότερο για το "Plagueboys".

Tο "Plagueboys" δεν αποτελεί ευθεία αναφορά στον Covid, αλλά ως υπάρξεις έχουν πολλά κοινά

Θα ήθελες να εξηγήσεις τον τίτλο του δίσκου; Επηρέασε καθόλου η πανδημία την ολοκλήρωσή του;

Βασικά, αν θυμάμαι σωστά, νομίζω πως ο Mat σκέφτηκε την ιδέα για τον τίτλο πριν ξεσπάσει η πανδημία. Συνεπώς, το "Plagueboys" δεν αποτελεί ευθεία αναφορά στον Covid, αλλά ως υπάρξεις έχουν πολλά κοινά και φυσικά ο Covid επιβεβαίωσε τον τίτλο. Κυριότερα, το "Plagueboys" σχετίζεται με τις ανόδους και τις πτώσεις πολιτισμών και τους φόβους που γίνονται πραγματικότητα. Η πανδημία επηρέασε τη δημιουργία του άλμπουμ σχετικά λίγο είναι η αλήθεια, αλλά θα μπορούσε να είχε επηρεάσει, πολύ πολύ περισσότερο, όπως έκανε στις μπάντες που βρίσκονταν σε περιοδεία εκείνη την εποχή.

"Όλοι μας προκαλέσαμε τόσο τους εαυτούς μας αλλά και ο ένας τον άλλο με τη συγγραφή των κομματιών

Από τις πρώτες ακροάσεις, το "Plagueboys" παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική του ήχου σας, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας. Διέφερε καθόλου η συνθετική διαδικασία αυτή τη φορά;

Πράγματι, ήταν αρκετά διαφορετική. Τρία άτομα συνέθεσαν τα κομμάτια σε αυτό το δίσκο, ο Mat, o Juho κι εγώ. Έπειτα οργανώσαμε όλα τα μέρη μαζί με τους Rainer και Valtteri. Οπότε, το άλμπουμ είναι πολλά περισσότερα από απλά ένα σύνολο των μερών του. Όλοι μας προκαλέσαμε τόσο τους εαυτούς μας αλλά και ο ένας τον άλλο με τη συγγραφή των κομματιών, αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Έτσι, δημιουργήσαμε μαζί έναν ευρύ αλλά εστιασμένο ήχο, με πολύ διαφορετικά τραγούδια αλλά έναν συνολικά πολύ ενοποιημένο ήχο. Το γεγονός ότι ο Juho έγραψε τα περισσότερα κομμάτια και ήταν ο παραγωγός του δίσκου είχε να κάνει βαθύτατα με το ότι καταφέραμε να τα κρατήσουμε όλα αυτά ενωμένα και να ακούγονται σαν ένα πράγμα.

Επιπρόσθετα, το "Plagueboys" ηχεί πολύ πιο μαζικό και βαθύ, αλλά και δίχως αμφιβολία Grave Pleasures. Πως καταφέρατε να χωρέσετε όλες αυτές τις ιδέες σε μια τέλεια διάρκεια 43 λεπτών; Υπήρχε υλικό που έμεινε εκτός δίσκου;

Αφήσαμε ένα ή δύο κομμάτια έξω, όχι επειδή δεν είμασταν ευχαριστημένοι με αυτά αλλά καθώς απλά δεν ταίριαζαν με την οντότητα του "Plagueboys". Θα δούμε τι θα γίνει με αυτά! Αλλά όπως προείπα, η προσπάθεια του Juho στην παραγωγή μαζί με την επιδέξια, δημιουργική δουλειά του Niko Lehdontie στην ηχογράφηση και τη μείξη, διαδραμάτισαν τεράστιο ρόλο στη συγκρότηση του δίσκου σε ένα ενιαίο σύνολο.

Στο "Plagueboys", βρήκα τα synths πιο κυρίαρχα από προηγουμένως, και το κλίμα του δίσκου μετατοπισμένο προς περισσότερα synth-wave ηχοτοπία. Εάν είμαι σωστός, τι σας ώθησε να εξερευνήσετε αυτούς τους ήχους;

Αυτό ήταν μια φυσική εξέλιξη ώστε να διευρύνουμε λίγο τον ήχο μας. Περισσότερο χρώμα απότι απλά μαύρο και άσπρο, όπως στο "Motherblood". Αλλά δεν υπάρχει τόσο πολύ synth όσο ίσως νομίζεις· το περισσότερο είναι κιθάρα. Μπορείς όμως να βρεις λίγο από Juno και Moog (σ.σ. synthesizers) ακόμη κι εκεί, καθώς μερικές φορές κάνουν το κομμάτι να ακούγεται καλύτερο.

Το να καταλήξεις σε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι απαιτεί πολλή εξάσκηση και δημιουργικό πάθος

Όταν συνθέτετε, τι έρχεται πρώτο, οι συγχορδίες ή η μελωδία; Εννοώ, πως μετατρέπετε μια ιδέα σε τόσο πιασάρικα τραγούδια;

Αυτό εξαρτάται. Εξαρτάται από το τραγούδι και από το άτομο που το έγραψε. Πολλές φορές ένα beat μπορεί να έρθει πρώτο, ή ένας ρυθμός, ή μία αίσθηση, ακόμη και ένα οπτικό ερέθεισμα της όρασης που μετατρέπεις έπειτα σε μουσική. Το να έχεις ένα σενάριο στο μυαλό σου μπορεί να βοηθήσει πραγματικά στη δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας μελωδίας ή μέρους, γι’ αυτό και κάποιες φορές αφήνουμε τον Mat να μας δώσει ιδέες για τους τίτλους των τραγουδιών από τα πολύ πρώτα στάδια. Αλλά όπως και να ‘χει, το να καταλήξεις σε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι απαιτεί πολλή εξάσκηση και δημιουργικό πάθος.

Ακόμη και το σπουδαίο εξώφυλλο, μεταδίδει αυτό το τρόπον τινά cold-wave συναίσθημα. Πως καταλήξατε σε αυτό;

Ήταν ιδέα του Mat, είχε εμπνευστεί πολύ έντονα από το βιβλίο "Lord of The Flies" και άλλα τέτοια πράγματα, αγαπώ πολύ κι εγώ το εξώφυλλο. Ο Tekla Vàly έκανε καταπληκτική δουλειά στη σύλληψή του, με όλα του τα χρώματα και το συναίσθημα. Μοιάζει σχεδόν σαν το ξεκίνημα από κάτι, ίσως ενός καινούριου πολιτισμού μετά από κάποιο φρικαλέο παγκόσμιο γεγονός; Πρέπει να συμφωνήσω, φαίνεται πολύ παγωμένο.

Γιατί επιλέξατε ως πρώτο single του δίσκου το "Society Of Spectres"; Θα ήθελες να μας ξεναγήσεις στο στιχουρικό του περιεχόμενο;

Έμοιαζε απλά να είναι το σωστό για πρώτο single. Τρόπον τινά απεικονίζει πώς λειτουργεί ο πολιτισμός αυτή τη στιγμή, αλλά μπορεί και να ιδωθεί ως μια μικρότερη κοινωνία, πίσω από τις κουρτίνες…

Ο δίσκος ξεκινάει με το "Disintegration Girl", και εδώ οφείλω να ρωτήσω αν πρόκειται για κάποια αναφορά στους The Cure! Πως και το επιλέξατε ως εναρκτήριο;

Θα πρέπει να επιβεβαιώσει ο Mat την αναφορά, όλα είναι πιθανά! Αλλά δουλεύει ως εναρκτήριο κομμάτι δίσκου, προσφέρει αυτή την κλασική Grave Pleasures death rock χορευτική κίνηση. Στην πληρότητά της. Σε πιάνει από επίμαχα σημεία (σ.σ. "grabs you by the ***") και δίνει πολύ χώρο στα κομμάτια που θα ακολουθήσουν. Θα δούλευε και ως single πολύ καλά κατά τη γνώμη μου, αλλά πραγματικά του ταιριάζει να είναι το εναρκτήριο κομμάτι.

Αν επαναλάβεις τη φορά του τροχού και ακολουθήσεις εντελώς retro δρόμο, δεν πρόκειται να είναι ενδιαφέρον

Επικεντρώνεστε σε ένα είδος που φαίνεται πως επανέρχεται στο προσκήνιο στην ευρύτερη εναλλακτική σκηνή, αλλά ήσασταν (ως Beastmilk) ένα από τα συγκροτήματα που πρωτοστάτησαν σε αυτή την αναβίωση. Πώς βλέπεις την post-punk/gothic σκηνή σήμερα, και πώς θα εξηγούσες το γεγονός πως αυτός ο ήχος συνεχίζει να παραδίδει ενδιαφέροντες δίσκους;

Είναι ένα ενδιαφέρον είδος από τη στιγμή που μπορεί να μετατραπεί και να περιπλεχθεί τόσο πολύ. Έτσι, δε σκεφτόμαστε το είδος καθέαυτό τόσο πολύ, αλλά μας προσφέρει τα τονικά και ρυθμικά συστατικά που είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για παγωμένη, χορευτική goth rock μουσική. Και η φωνή του Mat ταιριάζει γάντι. Το post-punk είναι έντονα πολύπλευρο, αλλά όπως και σε όλα τα είδη, αν επαναλάβεις τη φορά του τροχού και ακολουθήσεις εντελώς retro δρόμο, δεν πρόκειται να είναι ενδιαφέρον, απλά ένα κακής ποιότητας κολάζ αντιγραφής (σ.σ. "pastiche"). Πρέπει ταυτόχρονα να προσπαθήσεις να αναδείξεις κάτι καινούριο.

Το "Lead Balloons" είναι ένα κομμάτι που ξεχωρίζει με το πιο αργό τέμπο και τη σκοτεινή του ατμόσφαιρα. Θα ήθελες να μας καθοδηγήσεις πίσω από τη σύλληψή του;

Είναι ένα κομμάτι του Mat και πρέπει να συμφωνήσω πως πραγματικά ξεχωρίζει. Είναι πολύ Βρετανικό. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, μιας που αυτοί οι στίχοι είναι ιδιαίτερα διφορούμενοι. Μπορείς να το ακούσεις και κάνει τη φαντασία σου να καλπάσει.

Ως δεύτερο single, διαλέξατε το "Heart Like A Slaughterhouse", ένα κομμάτι που, παρόλο που είναι εντελώς Grave Pleasures, βγάζει μια πιο πανκ-ικη προσέγγιση με τις χορδές του. Θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας κάποιες από τις επιρροές, όχι αυστηρά μουσικές, του δίσκου;

Οι επιρροές είναι παντού μέσα σου και γύρω σου. Τα συναισθήματα, όσα δυστυχή συμβαίνουν στο δρόμο, η Τέχνη, η λογοτεχνία, τα φυσικά φαινόμενα, η υστερία, πραγματικά είναι τα πάντα…

Ο Kvohst σε αυτό το δίσκο ηχεί λες και προσπαθεί να ενσωματώσει ανά στιγμές διαφορετικές προσεγγίσεις στα φωνητικά του. Πόσο δύσκολες ήταν οι ηχογραφήσεις των φωνητικών;

Έβαλε τόση πολλή προσπάθεια σε αυτό. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί κανείς να το ακούσει. Λατρεύω το πώς πάντοτε στοχεύει στην καλλιτεχνική πρόοδο και αυτό απλά δουλεύει. Η συγκεκριμένη δουλειά ήταν ιδιαίτερη εφόσον τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στο νέο του μικρό studio στο Pine Hill, ενώ τα περισσότερα από αυτά τα ηχογράφησε μόνος του για να αποκτήσει πολύ έντονα και ειλικρινή αποτελέσματα.

Δε θα σου έλεγα και να ήξερα, χαχα!

Αυτή είναι μια ερώτηση σχετικά εκτώς θέματος, αλλά οφείλω. Υπάρχουν εξελίξεις στο project των Haunted Plasma;

Πιθανόν. Αλλά δε θα σου έλεγα και να ήξερα, χαχα!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε να έρθουμε στην Ελλάδα, παρακαλώ φέρτε μας εκεί το συντομότερο δυνατόν

Τελευταία ερώτηση, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου, ενώ ελπίζω να έρθετε και εδώ στην Ελλάδα για συναυλίες! Υπάρχουν μελλοντικά πλάνα που θα ήθελες να μοιραστείς; Σας εύχομαι τα καλύτερα, και αφήνω τις τελευταίες λέξεις σε εσένα!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε να έρθουμε στην Ελλάδα, παρακαλώ φέρτε μας εκεί το συντομότερο δυνατόν. Αυτή τη στιγμή προωθούμε απλά το δίσκο και βλέπουμε τι θα γίνει και φυσικά ανυπομονούμε να κλείσουμε περισσότερες συναυλίες.